|
Hildo's banjo (page
2) |
||
| HOME Page 1 Page 2 Page 3 | ||
|
7 mei 2006 'Gossie', hoort Hildo zijn website bezoekers al denken, 'dat ziet er gezellig uit'. Mag Hildo u direct even uit de droom helpen? Banjo spelen valt helemaal niet mee hoor! Het is òf hartstikke moeilijk òf Hildo heeft geen aanleg. Het is in ieder geval buitengewoon frustrerend. De twee lesboeken die direct in het begin zijn aangeschaft, zijn nu aangevuld met een dik lesboek genaamd 'Earl Scruggs and the 5-string banjo'. Voor wie het niet weet, Earl is geboren in 1924 en is op 4-jarige leeftijd begonnen met banjo spelen en doet dit nog steeds(!). Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met die van de banjo omdat de man zijn eigen speelmethode ontwikkeld heeft: de 'Scruggs 3 finger picking style' en is daar behalve succesvol, tevens de bekendste banjo speler ter wereld mee geworden. Vandaag de dag is deze speelstijl een van de bekendste, naar wat Hildo er van begrepen heeft. Dus Hildo gaat voor de Scruggs 3-finger style. Hierbij wordt gespeeld met de duim, wijs en middelvinger. Met de duim 'plukt' u van boven naar beneden en met de wijs- en middelvinger plukt u de snaren omhoog. Voor de stabiliteit van de rechterhand laat u uw pink en ringvinger op het trommelvel rusten. Het principe is simpel, maar de coördinatie tussen de vingers en duim is dat bepaald niet. U plukt telkens verschillende snaren in een bepaalde volgorde. Voor u het weet, plukt u een foute of ben u de draad (snaar) kwijt. Als Hildo les 1 redelijk plukt, is dat al heel wat. Hij wil het voorlopig niet hebben over het tegelijkertijd wisselen van akkoorden, het opvoeren van zijn wel zeer trage tempo of verder gaan met les 2. Dit gaat nog heel veel tijd kosten. Gelukkig heeft Hildo daarvan genoeg.
28 mei 2006. Bijna een maand verder. Hildo heeft natuurlijk geoefend en kan u mededelen dat het echt niet vanzelf gaat. Het intussen aangekweekte eelt op de vingertoppen maakt het spelen van de metalen snaren een stuk minder pijnlijk. Gelukkig is er ook enige progressie te bespeuren in zijn pogingen Earl Scruggs te evenaren. Dat het bij pogingen zal blijven is Hildo duidelijk. Een goede banjospeler zal hij niet worden, waarschijnlijk zelfs geen middelmatige maar een matige speler is zeker wel binnen bereik. Hij is nu mogelijk al de beste banjospeler van het dorp, en dat is toch ook heel wat! Om een paar seconden te genieten van Hildo's spel kunt u hieronder de Wave files aanklikken, beide zijn iets van 200kb groot, dus dat valt mee. De eerste is van 2 weken geleden, de tweede van vandaag, 28 Mei 2006. In twee weken is er toch wel wat verbetert. Dat komt in hoge mate door steeds weer hetzelfde te spelen totdat het plukken van een bepaalde volgorde een automatisme wordt. Wanneer dat het geval is heeft uw brein weer tijd om zich bezig te houden met andere zaken zoals wisseling van akkoorden. Hildo kan geen gitaarspelen maar het lijkt stukken eenvoudiger dan een 5-string banjo. Niet alleen het plukken met de rechterhand maar ook technieken met de linkerhand als 'sliding', 'hammering-on' en 'pulling-off en pushing-off' komt u op de banjo tegen.. Sliding: U drukt met de middelvinger van uw linkerhand een snaar aan. U plukt deze snaar vervolgens met uw rechterhand. Terwijl de snaar nog trilt glijdt u met uw linker middenvinger over de snaar heen een paar fretten hoger. Zo krijgt u twee noten met een enkele pluk van de rechterhand. Hammering-on: U plukt snaren met uw rechterhand, maar als u met de vingers van de linkerhand op de snaren 'slaat' krijgt u ook een toon. Met enige oefening bijna net zo hard als wanneer u er gewoon eentje plukt. Voila! Al weer een extra noot erbij. U plukt uiteraard met uw rechterhand intussen gewoon door. Pulling/pushing-off: U hebt met de linkerhand een snaar ingedrukt en met de rechterhand plukt u de snaar. Direct daarna schuift u uw vinger van de linkerhand van de snaar af. Klinkt alsof de snaar weer geplukt is. Is eigenlijk ook zo, maar nu met de linkerhand. U plukt eigenlijk met zowel de rechter als de linkerhand dezelfde snaar onmiddellijk achterelkaar. U snapt dat het allemaal een beetje veel is voor een beginnende banjospeler om alle technieken tegelijk te leren en toe te passen. Hildo neemt dan ook niet te veel hooi op zijn vork. Hammering-on en Pulling en Pushing off laat Hildo eerst voor wat het is. De eerstvolgende oefening is de Sliding techniek enigermate onder de knie te krijgen, en ook dat is al knap lastig. Maar Hildo zet door!
6 januari 2007. Wim van de Weg aan het werk in zijn banjo schuur. Als u dit plaatje ziet, krijgt u dan zelf ook geen zin in een banjo? Hildo wel, in nóg eentje! Wim is een banjospeler of beter gezegd 'banjoist'. Hij speelt verdienstelijk, maar lijkt vooral veel van de banjomechaniek af te weten en verkoopt ze ook. Afstellen van de nek, reparatie en revisie van een banjo is ook geen probleem. Verschillende nieuwe en gebruikte banjo's op voorraad voor verkoop. Aaltje leek banjo spelen ook wel wat, dus een banjo moest er komen. Wim van de Weg bleek een aardige man die ruim de tijd nam en Hildo wilde wel mee om te kijken. Na drie uur uitleg, voorspelen (Old time clawhammer style, dus geen bluegrass) en informatieve verhalen werd de terugtocht naar Groningen aanvaard met een volledig afgestelde zo goed als nieuwe Saga banjo achterin de Volvo. Een 'open back' dus eentje zonder de geluidsversterkende klankkast achterop die Hildo's banjo wel heeft. Desondanks klinkt deze Saga nauwelijks zachter en hij speelt nog lekkerder ook. Misschien ligt het aan de afstelling en moet Hildo nog een keertje een afspraak maken met Wim om zijn eigen banjonek beter te laten afstellen want de snaren op Hildo's Fender lijken er toch wel een beetje hoog boven te zitten. Contact met Wim? www.banjo.nl Hoe klinkt Aaltje's banjo? Hoor Wim spelen (2.8mb MPEG filmpje).
G2, een niet onverdienstelijke spelende bluegrass band uit Zweden. In bezit van een snelle banjoïst overigens.
Jammende muzikanten op straat, en dit clubje klinkt goed hoor!
Hildo hoorde de band waar deze mensen deel van uit maken versterkt spelen bij een concert in de grote zaal. Even later stonden deze twee leden van diezelfde band gewoon lekker buiten op straat, en of u het gelooft of niet... dat klinkt echt veel beter dan door de luidsprekers. Vindt u ook niet dat de violist een beetje de uitstraling heeft van die ene uit de film 'Pirates of the Carribean'?
|
Het Earl Scruggs lesboek.
(klik foto groter) De eerste les van Earl Scruggs waar Hildo mee bezig is. U ziet hierboven de snaren van de banjo. Bovenaan de eerste, dan de tweede, etc. tot onderaan de vijfde. De eerste snaar is, als u op de banjo speelt, de meest onderste. Deze manier van afbeelding wordt tabulatuur genoemd. Steeds wordt hetzelfde herhaald. Als eerste de (T) thumb/duim (3e snaar) Als tweede de (M) middlefinger/middenvinger (1e snaar) + (I) indexfinger/wijsvinger (2e snaar) + (T) thumb/duim (5e snaar) met alle vingers tegelijk plukken. Als derde de (T) thumb/duim (4e snaar). Dan begint u weer opnieuw.
Weten hoe het klinkt als Earl dit langzaam voorspeelt? Klik hier! (660kb Windows Media File)
Het is maar goed dat Earl sneller speelt dan praat anders was het nooit wat met de man geworden. Earl werd in het begin van zijn professionele carrière zelfs gezien als de snelste banjo speler ter wereld! Maar wat klinkt zo'n banjo mooi hè? Zelfs als er langzaam gespeeld wordt, enne... Hildo kan dit al bijna net zo! Jammer genoeg zijn er geen filmbeelden bij de CD (die gewoon een DVD had moeten zijn!) want nu is niet te zien hoe Earl de snaren bespeelt, maar zijn ze alleen te horen. Dat vindt Hildo dan ook een gigantische misser want beeldmateriaal had dit lesboek stukken toegankelijker gemaakt voor de beginnende banjo speler.
27 juni 2006. Weer een maand verder. Wat er precies gebeurt is weet Hildo niet maar hij is nog niet echt opgeschoten. De 'sliding' techniek gaat redelijk en het spelen is gaat iets vlotter en soepeler. Het probleem is dat Hildo alleen maar aldoor hetzelfde deuntje speelt, wat in het lesboek staat. Routine is belangrijk. Hij wordt langzaam niet goed van het melodietje, maar daar komt binnenkort verandering in. Hildo is nu bij les 10 en het lesboek van Earl Scruggs is het niet altijd even duidelijk op wat voor manier er precies gespeelt dient te worden. Met andere woorden; Hildo snapt de tabulatuur niet helemaal, en dat is een probleem.
11 November 2006. Pete Wernick DVD Hildo struikelt voort in de banjo wereld, maar echte voortgang lijkt er niet meer in te zitten. Earl Scruggs is een prima banjo speler, zijn CD is minder prima voor een beginnende Hildo wegens het ontbreken van verduidelijkende bewegende beelden. De DVD van Pete Wernick daarentegen laat duidelijk zijn hoe er gespeeld moet worden. De bijgeleverde tabulatuur is wel zeer matig in vergelijking met het Earl Scruggs boekwerk. De duidelijk filmbeelden maken veel goed en met Pete's DVD is beter te werken.
19 mei 2007. Dipje is voorbij Hildo zat een beetje in een dip met zijn banjospel want banjo leren spelen valt niet mee. Hiervoor is in ieder geval een behoorlijke dosis inzet nodig, en wat talent is ook nooit weg. De inzet is door de beginnende banjoïst zelf te reguleren, maar ontbrekend talent niet. 'Geeft niks hoor', vertelt Hildo nog maar eens, 'Ik geef niet op!' Het dipje is voorbij en Hildo gaat er weer echt tegenaan. Waarom hij opeens weer zo enthousiast geworden is? Dat zit u hieronder.
19 mei 2007. EWOB! Hildo is bij EWOB geweest! Deze onduidelijke afkorting staat voor European World Of Bluegrass. Een jaarlijks terugkerend Nederlands evenement in Voorthuizen, en het werd ditmaal voor de tiende keer gehouden. Een happening die Hildo niet graag had willen missen! Vorig jaar waren er 40 bands en 1200 bezoekers verspreid over drie dagen, en dat zal dit jaar niet veel anders geweest zijn. Op zich valt dat voor een Europees evenement, waar mensen uit Duitsland, Amerika, Tsjechië, Zweden, Italië en waarschijnlijk nog veel meer landen aanwezig waren, eigenlijk wel een beetje tegen. Bluegrass lijkt niet echt aan te slaan bij de grote massa, sterker nog, het banjo gepingel blijkt bij een van Hildo's rock & rollende collega's zelfs een zeer hoog irritatie gehalte te hebben. Hildo vindt dat niet erg want hij meent dat de gezelligheid niet evenredig hoeft te stijgen met een toenemend aantal mensen. De entree voor één dag was voor het in totaal drie dagen durende evenement 20 Euro, en Hildo heeft er geen centje spijt van. Wat was er te doen? Er waren een aantal stands waar typische bluegrass instrumenten als banjo's, dobro's, mandolines maar ook gitaren te koop werden aangeboden. Wim van de Weg was er ook met zijn banjo's en er waren stands ruim voorzien van LP's en CD's. Verder kon u er eten, koffie of een biertje drinken aan tafeltjes, verschillende workshops volgen om uw kennis bij te spijkeren, bekenden en onbekenden ontmoeten en, natuurlijk het belangrijkst, naar muziek luisteren of zelf musiceren. Het weer was dit keer perfect en zowel binnen als buiten kwam Hildo muziekmakende mensen tegen. Overal stonden en zaten mensen muziek te maken en er kwamen telkens zo maar anderen bij staan om ook gezellig mee te spelen. Hildo had zijn eigen banjo niet meegenomen en dat was maar beter ook want de kwaliteit van zijn banjospel is (nog) niet geschikt voor openbaar vertoon. Maar hij heeft wel een flinke boost gehad om op volle kracht weer verder te gaan met het leren om banjo te spelen want, u kunt het geloven of niet, van een mooi banjo tokkeltje kunt u tranen van ontroering in uw ogen krijgen. Snotter. Gelukkig had Hildo behalve tranen in zijn ogen ook zijn fotocamera paraat zodat u alsnog mee kunt genieten en... misschien komt u volgend jaar óók wel!
Een mandoline workshop op straat. Wat een grappig instrument. Het klinkt overigens verrassend goed als begeleiding in combinatie met een banjo.
Hildo kwam zowaar een bezoeker van zijn website tegen. U ziet hierboven een foto van hem. Helaas met nogal wat ruis wegens een gebrek aan licht. De man heet Fred en is behalve astronoom ook amateur banjospeler. Samen met collega astronomen, die toevallig ook begenadigd zijn met een dosis Bluegrass talent, speelde hij de sterren van de hemel. Ondanks dat Fred beweerde dat ie nog maar een matige banjo speler is, was Hildo intussen wel even diep onder de indruk. En dat is ie niet zo maar hoor! Van Fred heeft Hildo het een en ander aan uitleg gekregen en Fred heeft hem zelfs beloofd wat lessen te mailen. Daar is Hildo heel blij mee want lessen is precies wat hij nodig heeft. Een set goede fingerpicks moeten nog even bij Wim van de Weg besteld worden en binnenkort zal Hildo zich zelfs inschrijven bij een echte muziekleraar die banjoles geeft. Het is al vaker gezegd, en het is echt waar: Een banjospeler worden komt u niet zo maar aanwaaien. Hoe het straks verder gaat? Hildo houdt u op de hoogte! | |
