September 2009 - Van gemaal Abelstok, bij Winsum, via Schouwerzijl naar Garnwerd

Deze tocht ging van een modern gemaal bij Mensingeweer naar Garnwerd en daarna terug naar het beginpunt. In totaal iets van 13 kilometer. Best een leuke tocht, alleen is het stuk, rechtuit rechtaan naar Garnwerd over het Reitdiep, gevoelsmatig vrij lang. In het kleine oude dorpje Garnwerd vindt u het oude majestueuze Café Hammingh, een begrip in Groningen. Het verkeert volledig in authentiek oude stijl en is zeker daarom al een bezoekje waard. Ernaast vindt u Recreatiecentrum Ad Nooren, dat een stuk moderner is. Behalve eten & drinken kunt u er trampolinespringen, ponyrijden, kajaks & kano's huren, uw elektrische fiets opladen en waarschijnlijk nog veel meer.

Start van de tocht bij het gemaal Abelstok. Wat een modern ding hè? Die staat er vast nog niet lang denkt Hildo. Nu gaat het eerst onder de Westerbrug door, de N361 van Groningen naar Lauwersoog loopt er over heen, en dan richting Schouwerzijl.

Warfhuistertil. Hier onderdoor en u gaat via de Kromme Raken richting Schouwerzijl.

De Kromme Raken heten niet voor niets krom. Ze meanderen nogal, bocht na bocht, en zijn omzoomd door riet. Wat er op het naastliggende land gebeurt, ziet u niet.

Eenden zijn domme vogels. Elke keer vliegen ze op, om even verderop weer op het water te landen. Dat u ze dan weer langzaam nadert, schijnen ze niet te begrijpen. Elke keer is het weer kwaak, kwaak even vliegen, en weer landen in een schier eindeloze herhaling. Schouwerzijl komt in zicht.

Schouwerzijl. Mooi hè? Boodschappen nodig? Jammer dan, want hier zijn geen winkels. Dat geldt voor veel kleinere dorpen, en niet alleen in Groningen. Dat komt van de Super de Boer's, Spar's en Aldi's. Gelukkig heeft Hildo een kajak met opbergruimte, dus daar maakt hij zich niet druk over.

Door de sluis van Schouwerzijl. Pittoresk hoor.

En Schouwerzijl van de andere kant bekeken. Nog steeds erg mooi.

Een kanosteiger, net buiten Schouwerzijl. Er even uit om de benen te strekken.

Als u uitgestapt bent, kunt u vanaf de kanosteiger het Reitdiep al zien liggen. Rechtsaf en u gaat naar Zoutkamp dat bij het Lauwersmeergebied ligt. Hildo gaat straks linksaf, richting Garnwerd.

Midden op het Reitdiep. Het is vrij groot en diep, zou dit de grootste maar van allemaal zijn?.

De afslag naar de sluis van Schaphalsterzijl. Als u deze afslag neemt, kunt u zo naar Winsum peddelen, maar Hildo gaat rechtdoor.

De maximale snelheid op het Reitdiep ligt op 6km/h. Anders heeft de beschoeiing onder overmatige golfslag te lijden en wordt het sneller weggeslagen. Hildo schat in dat deze speedboot waarschijnlijk een beetje te hard gaat.

Voortpeddelend op het Reitdiep

Na het laatste, erg rechte, stuk ligt Garnwerd binnen schootsafstand. Nog verder rechtdoor en u komt uiteindelijk in Groningen terecht, maar dat is een beetje te ver voor vandaag. Er moet ook nog weer terug gevaren worden.

Het recreatiecentrum Ad Nooren. Hier gaat even aangelegd worden voor een bakkie koffie en pommes frites. Het ziet er nogal toeristisch uit meent Hildo, compleet met bijbehorende te drukke kinderen. Ach, eventjes houdt hij het best uit.

De huurboten van Ad Nooren. Misschien hadden ze beter niet geschilderd kunnen worden?

Prima uitzicht op het Reitdiep vanaf het terras.

Dit vindt Hildo een aardig idee. Het eerste oplaadpunt voor elektrische fietsen dat hij gezien heeft, in ieder geval vooruitstrevend voor de regio..

De molen van Garnwerd mag niet ontbreken.

Weer in de kajak gestapt. De zon begint al zichtbaar te zakken, het wordt hoog tijd om de terugtocht te aanvaarden.

Vanuit de boot nog even een foto van café Hammingh. Hier is Hildo al eerder geweest, de laatste keer al weer een tijdje geleden. Het is en blijft, ook binnen, een bijzonder authentiek overkomend café waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Iets wat u vandaag de dag niet zoveel meer tegenkomt.

De zon is ondergegaan, de wind is gaan liggen en het water is zo vlak als een spiegel. De sfeer van het Reitdiep verandert en het lijkt welhaast een andere wereld te worden. Het wordt fluisterstil en het enige geluid dat u hoort is de peddel in het water. Een bijzonder mooi moment om te kajakken.

Bij Schouwerzijl aangekomen, wordt het al behoorlijk donker. Hildo neemt een pauze om de duisternis eerst volledig te laten invallen. Als uiteindelijk blijkt dat hij niets meer kan zien, wil hij daar onderweg niet door overvallen worden. Hij heeft geen ervaring met kajakken in de nachtelijke uren. Eerst even afwachten hoe donker het precies wordt op het water in een maanloze nacht. Hij verkiest in ieder geval een stuk lopen naar de auto boven verdrinken in inktzwart water, wat ook nog eens aan alle kanten omzoomd is door hoog donker riet. Als u het nog niet wist: Hildo vindt water prima, maar een onvrijwillige zwempartij in the middle of nowhere, zeker 's nachts, staat hem behoorlijk tegen..

Op de foto lijkt het donkerder dan in het echt, maar veel zien doet Hildo niet. Een wiebelende kajak in combinatie met een sterke visuele beperking is een vreemde gewaarwording. Uw evenwichtsgevoel wordt er in ieder geval niet beter op. Ga maar eens op één been staan, en doe dan uw ogen dicht. Valt niet mee hè? Hetzelfde gebeurt in een kajak als u de omgeving niet meer ziet. Hildo ziet gelukkig nog wel iets.

Memorabele tocht

Deze maanloze nachtelijke tocht vergeet Hildo nooit weer. Op de foto niet goed te zien, maar in het echt ziet u in het water de niet geheel zwarte lucht licht zilverachtig spiegelen. Volledig windstil, dus golven zijn er niet. Het riet aan de zijkant van het water ziet u alleen als een inktzwarte duisternis, de schaduw van het riet in het water is net zo inktzwart als het riet zelf. De stilte is volledig en waar langs u moet peddelen is niet altijd even duidelijk. Er lijken veel meer waterwegen te zijn dan die ene maar, maar dat zijn slechts gaten in het riet. De echte weg ziet u pas op het laatste ogenblik. Hildo merkt al snel dat zijn zintuigen met hem op de loop gaan, de kajaktocht ontwikkelt zich tot een soort van licht psychedelische trip door een onwerkelijk landschap. Niet dat hij roze olifantjes ziet drijven, maar hij krijgt wel het gevoel dat hij met zijn kajak zweeft, of vliegt door een soort van melkachtige substantie door een wereld die niet deze wereld is. Een soort van Harry Potter-gevoel. Heel vreemd en bijzonder. Lang staren naar één plek, niet doen, dan wordt het nog erger. Griezelig en fascinerend tegelijk. Voorlopig zorgt Hildo ervoor dat hij voor het donker thuis is... als hij in zijn kajak zit.

 Back