Hildo's Kopzorgen! (page 2)
Een herseninfarct, zomaar!

 Back    Page 1 Arteriitis Temporalis    Page 2 herseninfarct    Page 3 revalidatie/fitness    Page 4 fitness    Page 5 fitness

Op deze bladzijde deelt Hildo zijn herseninfarct met u en de daaropvolgende eerste drie weken van zijn revalidatie. Met name die eerste drie weken na een herseninfarct schijnen het grootste herstel te laten zien. In deze eerste periode kan een ander gedeelte van uw hersenen nog snel functies overnemen van de afgestorven hersenen. Er dienen daarvoor nieuwe dwarsverbanden/connecties tussen de hersencellen te worden aangelegd en dat gebeurt door te oefenen. Hildo meent daarom dat hij geen seconde te verliezen heeft en gaat er dan ook stuiterend van de motivatie vol tegenaan om het grootste effect te kunnen bereiken. Het valt hem op dat de medische wereld traag is en dat er weinig van de grond komt als het op snelle revalidatie aankomt. Hildo: 'Als ik op artsen en zemelende therapeuten moet wachten, gaat er kostbare tijd verloren is, dus ik doet het gewoon zelf!'.

Disclaimer: Hildo wil u er met klem op wijzen dat zijn aanpak zijn eigen invulling is en geen medische achtergrond heeft. Hij zal zijn aanpak daarom aan niemand aanraden. Doet u het toch, zelf weten. Het is uw leven.

Halfzijdig verlamd! Is het leven voorbij?


Zondag 28 juni 2015. Spoedopname!
Hildo stapt om negen uur 's ochtends uit bed. Hij is erg duizelig, dus kruipend naar de kleren toe en deze zittend aangetrokken. Ook is zijn linkerkant wat slapjes alsof hij links een slapend been en slapende arm heeft. Het trekt weer wat weg, maar eenmaal beneden belt hij toch maar even de doktersdienst want het slappe gevoel blijkt terug te komen. Geen geneuzel aan de lijn en 'vooral niets zelf doen want', aldus de dame aan de telefoon, 'het lijkt erop dat u een hersenbloeding of zoiets heeft... de ambulance komt eraan!' De ziekenwagen is er verrassend snel. Hildo heeft z'n tanden nog net kunnen poetsen, loopt iets slingerend naar de ambulance toe en zegt nog tegen z'n verbaasde buren 'Het lijkt erop dat ik een hersenbloeding of zo heb' en neemt plaats op de brancard. Voor deze website schiet hij nog een plaatje van de binnenkant van de ambulance tijdens de rit naar het ziekenhuis... veel tekst is leuk maar ondersteunende plaatjes zijn ook belangrijk, nietwaar?


Maandag 29 juni 2015. Retour Martini ziekenhuis
21.00 h. Van het UMCG is Hildo weer teruggebracht naar het Martini Ziekenhuis. Hij ligt er op de Neuro Care-afdeling, een soort van intensive care waar patiënten de eerste twee dagen op een hartmonitor zijn aangesloten ter observatie.
Spreken
Het spreken gaat al weer stukken beter. Maar Hildo raakt wel erg snel vermoeid en wanneer dat gebeurt, dan is dat onmiddellijk te merken aan zijn uitspraak, hij begint dan te lallen. Moeite doen om goed, langzaam en duidelijk te articuleren, helpt de verstaanbaarheid wel.
Verlamd
Verlamd zijn is vreemd. Hildo kijkt naar zijn hand, maar die reageert niet. Het been net zo min. Even later komt er iets van gevoel terug en kan hij z'n hand weer optillen, om het vermogen een uurtje later weer te verliezen. Het komt en gaat in onregelmatige tussenpozen. Op deze foto kan hij zijn hand net omhoog tillen, maar het urinaal vasthouden met de linker lukt niet. De kracht ontbreekt. Het urinaal heeft hij nodig, want lopen behoort niet meer tot de mogelijkheden. Geen kracht meer in het been en het evenwicht is volledig verstoord. Gelukkig kan hij nog zelf zijn jongeheer in het urinaal hangen om zijn behoefte te doen. Dat vermogen is de man in het bed naast hem ontnomen. Die man heeft zijn herseninfarct vrijdag al gehad, maar zijn vooruitgang gaat stukken langzamer. Het lijkt er op dat Hildo door het oog van de naald gekropen is. Hij heeft, naar omstandigheden, vreselijk veel geluk!


Dinsdag 30 juni 2015. Voeten
Dinsdagochtend 10.40 h. en Hildo zit op de rand van het bed. Spannend, want zijn evenwicht is een chaos. Hij moet niet te ver voorover hangen, best mogelijk dat ie zo voorwaarts van het bed valt en met zijn gezicht op de grond knotst. Dat ziet hij helemaal niet zitten. Zijn voeten zien er hetzelfde uit als anders, alleen jammer dat de linker nauwelijks reageert. Lopen gaat niet meer.
Knokken!
Dacht Hildo in het begin nog 'Nu is mijn leven afgelopen', nu weet hij beter. Direct na een herseninfarct verkeert het lichaam in de slechtste positie. In de periode daarna is er veel te winnen door oefeningen te doen zodat andere gedeeltes van de hersenen de functies van de afgestorven gedeeltes kunnen overnemen. Oefenen is dus van het grootste belang om nieuwe verbindingen/dwarsverbanden aan te maken! Hildo wiebelt met zijn tenen, probeert zijn been op te tillen en wiebelt met zijn vingers om de motoriek te stimuleren. Hij gaat doen wat hij kan om weer de oude te worden, dat dat niet geheel gaat lukken is al wel duidelijk want bij een beroerte is er altijd iets van blijvende schade. Wat wel van belang is, is dat hij eruit sleept wat er uit te slepen valt.


Woensdag 1 juli 2015. Multiple Brain Damage
Hier ziet u Hildo's hersenen, beetje wazig geworden door de foto te maken van een computerscherm. Het is een plakje uit de MRI-scanner waar Hildo vandaag in gelegen heeft. Veel lawaai, oorpluggen in en oordoppen erbij op. Het apparaat is extreem lawaaiig op sommige momenten. Sommige mensen schijnen daar een paniekaanval van te krijgen. 'Beetje vreemd', meent Hildo. Wilt u weten wat er op de foto is te zien? De resultaten van een hersenstaminfarct. Ter oriëntatie: Hildo's ogen zitten aan de bovenkant en de onderkant van de afbeelding is de achterkant van het hoofd. De witte vlek bij de gele pijl is littekenweefsel, het zijn de afgestorven hersenen in de hersenstam. Dit witte gedeelte zal uiteindelijk oplossen en na een week of drie zal er een zwart gat ontstaan... de betroffen hersenen zijn dan letterlijk opgelost en verdwenen en al wat rest is een leeg gedeelte.
Drie herseninfarcten!
Op een iets hoger niveau in de hersenen en niet te zien op deze afbeelding, blijkt dat Hildo zowel in het linker als rechter gedeelte van de kleine hersenen (cerebellum) zwarte gaten heeft. Een bewijs dat hij al twee keer eerder een herseninfarct heeft gehad waar hij niets van gemerkt heeft. De kleine hersenen zijn (mede) verantwoordelijk voor evenwicht en coördinatie (ogen en spieren). Het is het gedeelte dat ook als eerste problemen geeft bij dronkenschap. Problemen met coördinatie, beweging en evenwicht zal een ieder die wel eens iets te veel heeft gedronken niet geheel onbekend voorkomen, maar het is uitermate vervelend wanneer de verschijnselen blijvend aanwezig zijn. Hildo was al langer snel moe en wat duizelig, maar schreef dat toe aan leeftijd. Een foute interpretatie waarschijnlijk.
Arteriitis Temporalis de mede-oorzaak?
De aderontsteking in zijn hoofd kan best de oorzaak geweest zijn. Arteriitis Temporalis schijnt, aldus de interniste, vaker een herseninfarct-trigger te zijn. De hem verstrekte bloedverdunner, acetylsalicylzuur (aspirine), heeft Hildo in ieder geval niet kunnen vrijwaren van zijn derde herseninfarct. Jammer. Hij krijgt nu een andere bloedverdunner, clopidogrel 70 mg. Daarnaast krijgt hij nu ook een cholesterolverlager, simvastatine 40 mg., om zijn aders schoon te houden. Dit voor de zekerheid, want Hildo heeft een cholesterolgehalte van maar 4,5 en dat schijnt een prima waarde te zijn. Nu maar hopen dat deze beide medicijnen het beter doen dan de acetylsalicylzuur, anders is Hildo straks nog erger de klos bij het vierde herseninfarct... Maar garanties geeft niemand.

Ooit van de rollator af?
De toekomst is misschien somber en de duizeligheid blijvend. Dat zou inhouden dat Hildo nooit meer van z'n rollator afkomt. Maar verder kijken dan je neus lang is, is in dit geval misschien niet goed. One day at the time!



Zaterdag 4 juli 2015. Rollator hindernisbaan in huis
Dit is waarom Hildo naar huis wilde. Thuis heeft hij een echte hindernisbaan. Goed te nemen voor iemand die goed ter been is, maar voor een gehandicapte erg lastig. En lastig moet het zijn! Hoe groter de uitdaging, hoe beter. Ook buiten in het gras is het corrigeren van het evenwicht nodig vanwege alle hobbels en kuilen. Goeie zaak en stukken beter dan de vlakke wandelgangen in het ziekenhuis!


Zaterdag 4 juli 2015. Met wandelstok!
20.40 h en Hildo maakt een wandeling met zijn nieuwe hippe wandelstok die hij vanmiddag heeft aangeschaft. Hildo is dus niet zo maar een gehandicapte, maar een hippe gehandicapte! De ontwikkeling/verbetering gaat nog steeds razendsnel en Hildo pusht zichzelf tot het uiterste om maximaal gebruik te maken van dit momentum door telkens weer wat te ondernemen om zijn evenwicht en motoriek naar een hoger niveau te krijgen. Hij wordt wel erg snel moe, even rusten en slapen en verder gaat het weer.


Zondag 5 juli 2015. Koffie halen
Een paar mensen op bezoek en Hildo haalt zelf de koffie en... zonder rollator, krukken of wandelstok. Wel even opletten bij het lopen zonder stok, maar hij valt niet. Wel merkt Hildo dat hij verbazingwekkend moe is van koffie en kopjes ophalen. Evengoed: zonder stok is natuurlijk geweldig en Hildo beseft steeds meer hoeveel geluk hij gehad heeft, zeker ten opzichte van sommige mensen met een herseninfarct.
Lang haar
Na een half jaar laten groeien, heeft Hildo ook zijn haar maar weer afgeschoren. Lang haar heeft hem geen geluk gebracht en het jeukt op zijn voorhoofd vanwege de door prednisolon veroorzaakte acne. Drogen is veel te veel werk en wassen lastig met de momenteel verstopte gootsteen. Weg ermee!


Zondag 5 juli 2015. Autorijden!
Mensen die een beroerte hebben gehad is het de eerste drie maand niet zomaar toegestaan om weer te gaan auto- of motorrijden, op zich erg logisch. Tóch ziet Hildo dat niet helemaal zo zwart-wit, want op dit moment is zijn revalidatie in volle gang. Zoals bekend, valt er de eerste drie weken de grootste winst te behalen. Daarom wil hij voor die tijd is afgelopen weer in de auto gereden hebben. Gelukkig wil iemand anders zijn wagen even naar een voor het overige verkeer afgesloten plek rijden. Het betreft een gasboorlocatie van de NAM met een mooi stukje asfalt. Hier kan Hildo even wat proberen zonder dat de verkeersveiligheid in het gedrang komt.
Hoe rijdt het?
Anders, maar alles kan hij nog: sturen, schakelen, remmen, bochtjes draaien, achteruit rijden, maar ook dingen als inparkeren. Geen probleem. Alleen rechtuit rijden is onverwacht lastig en iets waar hij geconcentreerd op moet blijven letten. Niet een probleem waar hij op gerekend had. Op zich is Hildo tevreden met het resultaat, verder rondjes blijven draaien op het terrein lijkt vrij zinloos. Later nog maar een keer.


Zondagavond 5 tot maandagmiddag 6 juli 2015. Terug in het ziekenhuis
Sinds zondag 20.00 h. is Hildo weer terug in het ziekenhuis, een plek waar hij helemaal niet wil zijn, en dat alleen voor een beoordelingsgesprek dat morgen gehouden zal worden.

Iets korter lontje na het herseninfarct?
Dame (medepatiënte van 80 jaar tegenover Hildo): 'Kunt u die baard er niet beter af laten halen?'
Hildo; 'Nee hoor, bevalt me prima en zo heb ik geen last van huidirritaties na het scheren'.
Dame: 'Ik vind het wel wat vies.'
Hildo: 'En het haar op uw hoofd is wel schoon?'
Dame zegt niets.
Hildo: 'Ik was mijn baard elke dag.'
Dame onthoudt zich van commentaar.
Hildo: 'Of denkt u dat uw haar schoner is dan mijn baard?'
Dame kijkt naar buiten.
Recalcitrant is Hildo altijd al geweest. Gelukkig heeft het herseninfarct zijn karakter niet beïnvloed, maar hier moet Hildo mee uitkijken. Dit te snel te bijterig reageren is niet goed. Hij zal dit zo goed mogelijk moeten proberen te onderdrukken.

Vroeg eruit

Maandagochtend 4.00 h en Hildo staat op. Het licht ging al om 22.00 h uit en hij kan niet langer slapen. Vandaag zal hij na een gesprek met de specialiste horen of hij weer naar huis mag. Om de tijd te doden dan eerst maar wat lezen en schrijven op een patiënten bezoekkamer.
Lezen en schrijven
Hildo heeft veel gelezen de laatste tijd, het dagboek van Anne Frank, een boek met Nederlandse sagen en legenden (is hij nu mee bezig), verscheidene strips en hier puzzelt hij door 'Het Motorrijwiel', een magazine dat over oudere motorfietsen gaat. Lezen is leuk en het scherpt momenteel vast zijn leesvaardigheden. Met schrijven is het niet anders. In het begin schreef hij slordig, nog steeds eigenlijk, maar er zit verbetering in. Ook het domweg letters vergeten bij het schrijven van een woord is iets wat nog voorkomt, maar ook daar zit verbetering in. Wat hij schrijft? De primaire teksten voor wat u nu op dit moment leest zodat hij, als hij weer thuis is en zijn computer tot zijn beschikking heeft, op deze website zijn herseninfarct-belevenissen op kan schrijven. U moet begrijpen dat lezen en schrijven voor Hildo erg belangrijk zijn, zowel voor hem persoonlijk als voor zijn werk. Veel lezen en schrijven dus, zoveel en zo vaak mogelijk.


Maandag 6 juli 2015. Met de bosmaaier
Van allerlei activiteiten moeten geoefend worden om te zien of het nog wel wil én natuurlijk ook gewoon om zijn motoriek opnieuw te trainen. De stalen messen op het 2000W apparaat houden hem scherp. Het gaat prima.
Filteren of bewust bij nadenken?
Het valt Hildo op dat hij allerlei indrukken opnieuw moet leren verwerken. Zoals bijvoorbeeld bij autorijden. Hij zit gewoon naast de chauffeur en hoeft niets te doen. Maar hij kijkt wel mee natuurlijk. Hij ziet niet alleen de weg, zijstraten en overig verkeer, maar ook de bomen langs de weg waarvan er sommige in de wind waaien, dat schaap in het weiland, grassprietjes, hekjes, opritten, etc. langs de weg. Hij ziet bewust alle overbodige zaken die niets met van A naar B rijden te maken hebben. Normale mensen filteren dat soort informatie automatisch, maar Hildo let overal op. Er gaat in het leven heel veel volledig automatisch. Als u bij alles bewust zou zien en na zou moeten denken, vermoeit dat ongelooflijk. Als u bij het lopen zou denken: nu het linkerbeen, nu het rechterbeen, etc., etc., dan begrijpt u het al wel: als u het éénmaal zou vergeten, valt u plat op uw gezicht. Wat hierbij voor Hildo ook nog speelt, is dat hij niet goed op twee dingen tegelijk kan letten, waarschijnlijk mede veroorzaakt door datgene wat hierboven beschreven is. Aan het automatisme moet nog gewerkt worden. Bij voorbeeld door veel mee te rijden en zodoende opnieuw aan het verkeer te wennen. Daardoor krijgt een ander gedeelte van de hersenen de kans om dit werk over te nemen van de afgestorven hersenen, want dat is waar het hier om gaat.


Dinsdag 7 juli 2015. Walk the white line
U kent het vast van de tv: Amerikaanse automobilisten die tijdens een alcoholcontrole over een witte streep moeten lopen. Een soort van nuchterheidstest. Waarom ze niet gewoon moeten blazen heeft Hildo nog nooit begrepen, maar over een witte lijn lopen kan in bepaalde gevallen best lastig zijn. Hildo heeft geen witte streep, maar hij kan wel net doen alsof en hij zet daarom de hak van de ene laars tegen de neus van de andere met de voeten recht vooruit. Dat valt niet mee!



Donderdag 9 juli 2015. De naald!
Hildo komt een stuk vaker bij de dokter of in het ziekenhuis dan eerder. Bloedafname is af en toe noodzakelijk, ditmaal om de ontstekingswaarden in het bloed vast te stellen. Dit in verband met de arteriitis temporalis aderontsteking in zijn hoofd. Hildo heeft in het ziekenhuis een duidelijke voorkeur voor broeders want mannen zijn toch technischer dan vrouwen, de uitzondering daargelaten. Kijk maar bij uw garagist om de hoek of het een man of vrouw betreft. Een injectie of anderszins naalden in lichaamsdelen inbrengen, is toch echt wel een technische handeling. Bij een goede verpleegkundige hoeft die geen pijn te doen. Hildo treft een vrouwelijke verpleegkundige en zij is onverwacht goed in bloedprikken. Overigens, sommige mensen willen niet kijken hoe de naald naar binnen gaat, maar Hildo wil dat altijd wel. Waarom? Geen idee.


Donderdag 9 juli 2015. Vette Vis
Hildo beweegt elke dag, heeft niet meer gerookt en eet nog steeds gezond. Variatie is belangrijk en naar het schijnt is vette vis een goed onderdeel van het menu. Omega-3 vetzuren zitten er blijkbaar in en, zo wordt gezegd, dat is erg gezond. Jammer is het dan dat ook vis weer niet helemaal gezond is vanwege de dioxines (gif) die er in schijnen te zitten, net als bij zuivelproducten. Het wordt daarom afgeraden om meer dan twee haringen in de week te nuttigen. Behalve dat het vette vis is, heeft haring een ander, belangrijk, voordeel: er zitten geen graten in die in de keel kunnen blijven steken. Daaraan heeft Hildo een gloeiende hekel, zijn pa moest een visgraat een keer bekopen met een ziekenhuisbezoek om deze te laten verwijderen, Zure haring vindt Hildo prima te verteren, dus die maakt nu onderdeel uit van Hildo's Gourmet. Gewoon zo uit het handje. Z'n kat krijgt ook een klein stukkie, vindt ie lekker.


Vrijdag 10 juli 2015. Gepimpte fiets
Opleuken kunt u een fiets als deze niet. Maar daar gaat het ook niet om. Voor zo'n 50 euro extra is ie nu wel een stuk praktischer. Grote zadeltassen voor boodschappen, een klem om de wandelstok in vast te zetten, een achteruitkijkspiegel omdat alle ouwe slingerende mannen dat zouden moeten hebben en een digitale fietsteller. De teller is wél leuk omdat u daarmee precies kunt zien hoe vreselijk langzaam u erg weinig kilometers hebt afgelegd terwijl uw benen u heel iets anders vertellen. Als dat de motivatie niet op de proef stelt, dan weet Hildo het ook niet meer. Iets wat de motivatie sloopt, vormt alleen maar een nog grotere uitdaging en dat is precies wat Hildo nodig heeft. De tweede versnelling doet het weer uitstekend nadat Hildo er mee bezig is geweest is. Het was een kwestie van het kabeltje wat strakker zetten, dus dat viel mee.


Zondag 12 juli 2015. Gewichtheffen
Deze halters heeft Hildo al langer, jarenlang al in feite, alleen kunt u dat niet zien aan zijn fysiek. Maar nu gaan ze ingezet worden. Kort voor zijn herseninfarct was hij er al elke dag één keertje mee bezig. Nog steeds gebruikt hij ze elke dag, soms zelfs vaker dan eenmaal. Het valt Hildo op dat zijn linker arm nu duidelijker achterblijft in vergelijk met voor het herseninfarct. Het gewicht van de halters is minimaal en hij trekt deze 50 keer van beneden naar boven, daarna nog 15 keer met gestrekte armen zijwaarts, gevolgd door nog eens tien keer van beneden naar boven. Dat is dan één sessie. Alles gaat in een rustig tempo. Veel effect laat het niet zien, daarvoor heeft hij waarschijnlijk zwaardere gewichten nodig. Hildo denkt dat ie langere, of in ieder geval meerdere, sessies moet doen, maar hij heeft van fitness nog geen klap verstand. Er zit binnenkort wel een poosje sportschool aan te komen. Daar maar eens zien hoe de professionals het doen en wat de beste methode is voor wat hij wil.


Maandag 13 juli 2015. Fysiotherapie
Vandaag krijgt Hildo voor de eerste keer fysiotherapie. Niet vergoed door de zorgverzekeraar, want het zit niet in zijn basic pakket. Geeft niets, als het maar helpt want daar gaat het om. Hildo heeft een eigen, erg aardige, fysiotherapeute die volgens hem dikkere bovenarmen heeft dan hijzelf. Het misstaat haar absoluut niet hoor en z'n rekeningen betaalt hij zeker op tijd! Dat dat even duidelijk is.
Baloefening
Hildo heeft eerst een intakegesprek. Daarna gaat een groot deel van de tijd in oefeningen met een evenwichtsbal zitten. Simpel en eenvoudig, maar het verbaast Hildo hoeveel oefeningen je er mee kunt uitvoeren. Het lijkt hem dan ook een zeer effectief hulpmiddel dat thuis gemakkelijk in te zetten is. De fysiotherapiepraktijk blijkt de ballen te verkopen en voor 25 euro is Hildo onmiddellijk eigenaar geworden van een echte evenwichts- of gymbal die de professionals ook gebruiken!


Dinsdag 14 juli 2015. Playstation als revalidatie
Waarom Hildo hier niet eerder aan gedacht heeft, is hem een raadsel: zijn Playstation 3! Gamen is leuk, maar weinig zinvol. Op dit moment echter is het voor Hildo een uitstekende tijdsbesteding. Hand-oog coördinatie worden bij de Playstation continu geoefend, hij kan met auto's in het verkeer rijden zonder kans op letsel, ondanks dat hij de grenzen opzoekt.
GTA 5 vs Grand Turismo 5
Hildo is begonnen met Grand Theft Auto. Op zich niet slecht, maar hij vindt Grand Turismo toch een beter spel om te oefenen. Hildo heeft een Logitech G24 stuurwiel met voetpedalen en in combinatie met Grand Turismo geeft dat een erg goede racesimulatie.
Slechts één ding tegelijk
Het is Hildo al vaker opgevallen: Hij is nog steeds snel moe en heeft problemen om zich te concentreren op meer dan één ding tegelijk. Deze problemen komen ook bij de Playstation naar boven. Het rijden gaat redelijk totdat Hildo even afgeleid raakt. Dan is het gelijk 'klets', auto in de vangrail. Zou in het echt niet best zijn. Hildo moet natuurlijk weer kunnen multitasken tijdens het rijden, dus verder racen en tegelijk rekensommetjes oplossen uit het hoofd. Kortom: gamen is een absolute aanrader als revalidatietool volgens Hildo.


Donderdag 16 juli 2015. Boodschappen op de fiets
Hildo verkeerde nog in de veronderstelling dat zijn fietstassen groot waren. Nu niet meer. De hoeveelheid die hij erin krijgt valt hem dik tegen. Met de motor boodschappen doen betekent al voorzichtig inkopen, want alles moet er wel inpassen natuurlijk, maar met de fiets is dat nog erger. De hoeveelheid die er in past valt gewoon tegen, zeker in verhouding tot een auto. Een stapje terug, wat Hildo al met veel dingen heeft moeten doen, is soms niet zo prettig. Met een zware fiets fietsen maakt het er ook niet leuker op. Evengoed lopend boodschappen doen is nog erger, de afstand huis-supermarkt is ruim 4 kilometer.


Vrijdag 17 juli 2015. Joggen
U weet dat Hildo wandelt, elke dag al sinds zijn thuiskomst uit het ziekenhuis na zijn spoedopname wegens de arteriitis temporalis, op 1 juni. Maar hij gooit er nu ook een stukje joggen tegenaan. Stelt u zich niet teveel voor van het joggen, want hardlopen heeft Hildo jaren niet meer gedaan. Toen hij er voor het eerst mee begon, nog voor het herseninfarct, kreeg hij behoorlijk pijn in zijn rug, tussen de schouderbladen. 'Komt vast van de prednisolon', dacht hij toen. Bij iedere stap verergerde de pijn. Hij stopte er al na drie stappen mee, want iets forceren is niet verstandig. Hij heeft dat langzaam opgebouwd en nu jogt hij een paar meter probleemloos. Hij zou het wel langer kunnen, maar Hildo zit natuurlijk nog in de beginnende fase en zijn conditie is nog steeds hopeloos. De hartslag vliegt bij inspanning omhoog. Van rond de 120 tijdens vlot wandelen tot over de 140 na even een paar meter hardlopen of sprintje trekken. Toch moet hij zeggen dat het langzamerhand iets beter lijkt, zijn lichaam reageert zelfs beter, soepeler dan dat het in jaren heeft gedaan en dat is dan toch een pluspunt in de ellende.



Zondag 19 juli 2015. Wandelen
Hildo wandelt en jogt een beetje. Wat hij nog meer doet, ziet u hierboven. Het lijkt misschien op linedancen, maar tijdens de wandeling maakt hij af en toe een pirouette, terwijl de voorwaartse beweging niet gestopt wordt. Eerst linksom dan weer rechtsom en dat verscheidene malen. Hij maakt het niet te gek, want dan wordt hij natuurlijk echt duizelig. Het is een goede oefening voor de balans. Ook achteruitlopen doet hij, maar niet te snel om te voorkomen dat hij met z'n achterhoofd onzacht in aanraking komt met het asfalt. Hoe meer input de hersenen krijgen, hoe beter het is en over de gehele line ziet hij telkens wel weer verbeteringen. Vaak niet dezelfde dag, maar de dag nadat hij heeft geoefend lijkt het er soms net op alsof het gemakkelijker gaat. Net alsof de hersenen eerst een nachtrust nodig hebben om de input te kunnen verwerken.
Vermoeidheid
Het is heel erg duidelijk te merken dat wanneer Hildo enigszins vermoeid raakt de capaciteiten snel afnemen. Vooral een vermindering van de balans is dan duidelijk merkbaar, maar het is stukken beter dan vlak na het infarct. De vermoeidheid begint minder snel toe te slaan en dat is iets waar hij bijzonder blij mee is.
Frustraties
De frustrerende factor blijft uiteraard knagen. Hij merkt dat het niet meer zo goed gaat als vroeger. Hildo's inziens zit er niets anders op dan van die vroegere persoon die alles beter kon dan hijzelf nu afscheid te nemen. Doei!!
Drie weken na het herseninfarct!
Vandaag is het drie weken geleden dat hij het herseninfarct kreeg. Het zwaard van Damocles (een nieuw infarct) hangt nog netjes boven zijn hoofd en is nog niet gevallen. Iets waar hij zich verder niet druk over gaat maken, dat is volledig zinloos want hij kan er niet meer aan doen als hij nu doet. Dat er drie weken voorbij zijn betekent wel dat de belangrijkste weken in het revalidatieproces, waarin het grootste herstel te verwachten is, tot een eind gekomen is maar het betekent niet dat Hildo nu met zijn revalidatie stopt, welnee. Hij gaat onverminderd voort want tot na een jaar, en soms langer, is er nog verder herstel te verwachten. Het zal alleen langzamer gaan, tenminste dat ligt in de lijn der verwachting. Of dat zo is, ziet u vanzelf: Hildo houdt u op de hoogte zolang hij kan!


Zondag 28 juni 2015. Eind van het leven?
Hier ligt Hildo op de spoedopname van het Martini ziekenhuis in Groningen. Hij wandelde nog gewoon de ambulance in, maar opstaan lukt nu niet meer. Verplegers moeten hem zelfs van het ene in het andere bed duwen en slepen. Praten gaat slecht, vergelijkbaar met een dronken hooligan die anderhalf kratje bier achter de kiezen heeft. Hij is slecht te verstaan, maar weet nog duidelijk te maken dat er een foto gemaakt moet worden met zijn smartphone voor zijn website. Zijn hele linkerzijde is nu verlamd, zowel arm als been. Dit is wel even een emotioneel momentje, want plotsklaps verlamd zijn hakt er wel in. 'Is dit het eind van mijn leven zoals het was?', gaat hem door het hoofd. Hoe bizar u het misschien ook zult vinden, Hildo denkt aan zijn trekkervinger, die ook al niet meer beweegt. Zou hij ooit nog geweer kunnen schieten? Voor de dood is Hildo niet zo bang, maar verder leven als zwaar gehandicapte lijkt hem een vreselijke toekomst.
CT-Scan
Hildo gaat onmiddellijk door een CT-scanner. Die laat met name de bloedvaten zien: is er wat geknapt (hersenbloeding) of is er een bloedvat verstopt (herseninfarct). Dat is van belang, want de behandeling verschilt. Er blijkt een bloedvat verstopt. Hier moet Hildo ook overgeven.
Trombolyse
Hildo krijgt nu onmiddellijk een sterke bloedverdunner om de bloedprop op te lossen en te redden wat er te redden valt. Deze handeling heet trombolyse, maar schijnt niets te verhelpen. Het werkt niet, het stolsel lost niet op. Het getroffen hersengedeelte ligt al op apegapen en is nu bezig om af te sterven.
Naar het UMCG met sirenes en zwaailampen
Het UMCG (Universitair Medisch Centrum Groningen) biedt nog een andere oplossing. Als het vat waar de prop zit groot genoeg is, kan daar de bloedprop verwijderd worden door het inbrengen van een apparaat in de lies. Eventueel zou de prop ook direct in het bloedvat met antistollingsmiddel behandeld kunnen worden. Helaas blijkt het bij Hildo om een te klein verstopt bloedvat te gaan dat niet bereikbaar is, daardoor biedt deze behandelwijze geen oplossing.
Wat is er gebeurd dan?
Er blijkt een bloedvat verstopt door een bloedprop, mogelijk veroorzaakt door hartritmestoornissen waar Hildo al wat langer last van heeft. Door een hartritmestoornis kan bloed in het hart stollen en een propje vormen. Deze zogenaamde embolie kan op een gegeven moment vanuit het hart in de slagaders terecht komen en door het lichaam gaan reizen. Totdat het ergens in een krappe slagader terechtkomt waar het blijft steken. Gebeurt dit in de hersenen, dan krijgen de hersenen die van bloed worden voorzien door dat specifieke bloedvat, geen bloed, en daarmee zuurstof, meer en sterven deze af. Gebeurt zoiets in het hart zelf, dan is er sprake van een hartinfarct. Maar het is ook mogelijk dat de slagaderontsteking arteriitis temporalis die Hildo heeft, heeft bijgedragen aan het infarct. Van deze aandoening is namelijk bekend dat het het risico op een herseninfarct verhoogt.
Wat is een CVA (cerebro vasculair accident) of beroerte?
Een beroerte of herseninfarct wordt meestal veroorzaakt door een bloedstolsel dat een slagader verstopt waardoor een gedeelte van de hersenen afsterft. Een TIA is een beroerte waarbij een ader verstopt, maar het stolsel uit zichzelf weer losschiet en de bloedstroom hervat wordt. Over het algemeen zijn er minder tot geen nadelige gevolgen, maar indien u zoiets overkomt dient u wel contact op te nemen met een arts want een volgende TIA of zelfs een herseninfarct ligt op de loer. Een hersenbloeding is ook een beroerte, maar dan knapt er een bloedvat. Vaak bij mensen met een (veel) te hoge bloeddruk. De gevolgen daarvan kunnen ernstig zijn.


Dinsdag 30 juni 2015. NR of een kasplantje?
Als u in het ziekenhuis ligt, krijgt u een polsbandje met een barcode. 'Bliep'. Als u denkt dat u iets anders bent dan een nummer op de lopende band, zit u er naast. Alvorens u het bandje krijgt, wordt u gevraagd of u gereanimeerd wilt worden. Hildo weet dat mensen die gereanimeerd worden vaak wat te weinig zuurstof krijgen en er daarna, als ze het al overleven, hersenletsel aan overhouden. Hij meent dat zijn huidige hersenletsel al ernstig genoeg is en kiest voor de code 'NR' (Niet Reanimeren). Hij verkiest de dood boven een risico op een leven als kasplantje of anderszins zwaar gehandicapte.


Dinsdag 30 juni 2015. Rollator days!
Vanochtend kon Hildo nog niet staan en gewoon rechtop staan was vanmiddag ook al heel wat, al kon hij dat alleen met ondersteuning van een rollator. Dan komen er een paar collega's van het werk langs. Samen met hen wandelt hij om 20.15 h. met de rollator voor het eerst naar een bezoekersruimte voor een bakkie koffie. Hildo heeft zijn eerste wandeling met de rollator achter de rug! Hij is wel erg moe en duizelig en dat maakt het staan/lopen nog steeds tot een onzekere bezigheid, maar de kracht is er voor een groot gedeelte weer. Het is net alsof hij een nieuwe linker arm en been gekregen heeft en daarmee moet leren omgaan, de besturing daarvan valt niet mee. De spraak is in principe helemaal weer op het oude niveau, tot hij moe wordt, dan begint hij weer te lallen. Schrijven gaat moeizaam, ondanks dat het de rechterhand betreft die niet aangetast zou moeten zijn. Het schrift is slecht leesbaar en soms vergeet hij letters uit een woord op te schrijven. Slikken is ook uitkijken want verslikken wil prima, maar gelukkig gaat ook dat al beter. Het valt Hildo op dat de ontwikkeling/vooruitgang erg snel gaat en dat is uiteraard goed nieuws. Hopen dat het nog een poosje doorzet. Waarschijnlijk is hij uiteindelijk een stuk minder gehandicapt dan hij in eerste instantie vreesde. Daar kan hij mee leven. Joepie!
Een handicap of een lichamelijk beperking?
Hier wordt Hildo niet goed van! Andere woorden verzinnen omdat ze dan minder erg klinken, totdat zo'n woord ook weer ingeburgerd is en weer iets nieuws verzonnen moet worden. Het is wat het is, okay? Een handicap!


Woensdag 1 juli 2015. Hildo's bloedvaten
Nog eentje uit de MRI-scanner. De bloedvaten in z'n hoofd, niets geheims aan hoor. Geen aneurysma te zien, zijn bloeddruk is laag, er staat niets op knappen en volgens de zaalarts zien de aders er mooi schoon uit ook nog. Dat is dan in ieder geval goed nieuws. Het slechte nieuws? Er hoeft maar eentje verstopt te raken en Hildo is de klos. Eigenlijk geldt voor iedereen met hersenen een beetje 'living-life-on-the-edge', want er zit geen garantie op uw lichaam en artsen geven geen enkele garantie op wat voor voorspelling of behandeling dan ook.
Wel zijn alle artsen het er over eens dat stoppen met roken erg belangrijk is, gevarieerd eten en regelmatig bewegen ook. U kent die goedbedoelde saaie verhalen wel, maar Hildo volgt ze toch maar op. Het leven is soms erg mooi, eenmalig en de dood komt u uiteindelijk echt wel halen hoor. Maar voor het zover is: van het leven genieten mag best! Gewoon doorroken is ook goed, Hildo gaat zeker niet op de barricades staan als wereldverbeteraar. U kan en mag helemaal zelf beslissen wat u wilt. Mooi hè?
Ergotherapie: Koffie zetten
Vanmorgen nog een test 'koffie zetten' gehad van een ergotherapeute. De opdracht was twee bakkies zetten en inschenken. Eentje met suiker en melk, het andere zwart. Dat ging probleemloos. Dit was een test om te zien of hij dagelijkse dingen kan doen. Na een beroerte kunnen er van allerlei dingen mis zijn in het brein en u merkt dat pas op het moment dat u het probeert. Sommige mensen verwisselen apparaten, dan willen ze bijvoorbeeld tandenpoetsen met het scheerapparaat. Lachwekkend? Misschien wel, maar niet voor degene die het betreft. Gelukkig lijkt Hildo van dit soort toestanden geen last te hebben.


Vrijdag 3 juli 2015. Weekendverlof!
Deze ochtend wil de fysiotherapeute Hildo wel even zien wandelen met rollator. Okay dan. Ze wil Hildo ook wel even zien wandelen zonder rollator. Dat weigert Hildo, hij kan niet eens met goed fatsoen rechtop staan, een wc/douchebezoek is nog steeds een hachelijke onderneming. 'Ik sta erbij en grijp wel in als er iets mis gaat', zegt de fysiotherapeute. Weer weigert Hildo. 'Ga ik echt niet doen. Wat heb ik eraan als ik tegen de vlakte ga? Gaat gewoon niet gebeuren, klaar'. Als er iemand is die weet wat Hildo wel of niet kan, dan is dat Hildo zelf wel. Grenzen verleggen is goed, een ravijn inspringen niet.
Naar huis
Hildo wil alleen maar naar huis, want volgens hem is hij uitbehandeld. Wat zou er in het ziekenhuis nog meer voor hem gedaan moeten worden? Wat hij daar kan, heen en weer sjokken over de hal, kan hij thuis stukken beter. Daar is veel meer te doen om zijn brein allerlei nieuwe input te geven zodat voor de afgestorven hersenen nieuwe verbindingen gelegd kunnen worden.
Hij mag dit weekend naar huis om te zien of hij zich kan redden, maar zondagavond moet hij zich weer in het ziekenhuis melden. Hij krijgt dan ook slechts medicijnen mee tot zondagavond, meer niet. Dat is een aardig werkend dwangmiddel.
Wandelen met de rollator
Hildo krijgt een rollator in bruikleen mee van het Martini Ziekenhuis. Hij voelt zich echt gehandicapt terwijl hij achter zijn rollator langs de weg sjokt. De kracht aan de linkerkant is misschien 70% van wat het was, maar zonder balans is hij een stumper. Zonder rollator valt Hildo gewoon om. 'Vorige week was ik nog okay', mijmert hij... zo snel kan het gaan. Dan de handjes steeds losser om de rollator, hij moet zijn evenwicht oefenen en hoe minder hij op het apparaat steunt, hoe beter het is.



Zaterdag 4 juli 2015. Weg met de rollator!
Sommige plekken in huis zijn met de rollator niet te nemen, maar Hildo heeft nog een paar krukken liggen, overgehouden aan toen hij met zijn Harley van een hoteltrap viel in Letland. Bijna tien jaar terug, maar de houten krukken zijn nog prima, alleen iets kort maar een kniesoor die daarover valt. Het zichzelf het vlizotrapje opslepen, gaat prima. Hij heeft immers nog een goede rechterarm. De fysiotherapeute in het ziekenhuis zag in de vlizotrap een probleem, Hildo niet. Go, go, go!


Zondag 5 juli 2015. Scheve straat
Tijdens een wandeling is het lopen over een vlak stuk weg relatief gemakkelijk. Maar als de weg schuin loopt, heeft Hildo de neiging om van de weg af te zwalken. Hier lopen zowel de weg als het voetpad schuin en in een v-vorm naar elkaar toe. Met de nodige concentratie lukt het Hildo om er recht overheen te lopen met het ene been op het voetpad en het andere op de straat. Simpele dingen lijken nog steeds simpel, maar soms is dat niet langer het geval. Lopen zonder wandelstok gaat nu ook, maar de stok is toch wel handig als Hildo moe wordt, want dan gaat het evenwicht snel achteruit en is het een mooi attribuut om hem overeind te houden.
Frustratie
Behalve een gevecht tegen zijn weigerende lichaam is het ook een gevecht tegen de frustratie. Dit merkt Hildo telkens opnieuw als het weer niet gaat zoals hij wil. Dat is iets waar hij in de toekomst ongetwijfeld nog vele malen tegenaan zal lopen. Maar Hildo heeft geaccepteerd dat hij niet meer degene is die hij was en gelukkig gaat de progressie momenteel nog steeds supersnel en is er waarschijnlijk nog veel te verbeteren.


Zondag 5 juli 2015. Zonder stok!
De eerste korte, echte wandeling zonder hulpmiddelen! Yes!! De wandelstok heeft Hildo gisteren aangeschaft en nu heeft hij hem al niet meer nodig, tenminste, het gaat zonder ook redelijk. Langere afstanden of als hij iets vermoeid is, dan loopt het met toch wel een stuk stabieler. Evengoed hij is natuurlijk bezig om zichzelf te verbeteren en dat betekent grenzen verleggen en wel zo snel mogelijk in deze belangrijke eerste 'drie weken periode' van de revalidatie.


Maandag 6 juli 2015. Op de fiets!
Na nog één nacht in het ziekenhuis en het evaluatiegesprek is Hildo vanmiddag eindelijk uit het ziekenhuis ontslagen. Hier probeert hij een fiets. Het evenwicht is wel aangedaan maar inmiddels behoorlijk verbeterd en het blijkt niet zo ernstig dat hij niet meer kan fietsen. Daar is hij erg gelukkig mee, want dat houdt de weg voorlopig open tot uiteindelijk weer mogen/kunnen motorrijden. Het zou ongelooflijk jammer zijn als hij noodgedwongen met motorrijden zou moeten stoppen.


Dinsdag 7 juli 2015. Pillendoosjes
Hildo heeft nog nooit medicijnen gebruikt, behalve paracetamol als ie hoofdpijn had. Nu is het opeens anders. Om deze hoeveelheid aan medicijnen uit elkaar te houden en het juiste medicijn op het goeie moment te kunnen innemen, is enige vorm van organisatie wel noodzakelijk. Zonder pillendoosje kan het best lastig zijn om te onthouden of u die ene pil nu al wel of nog niet gehad hebt en vergeten zou in principe levensbedreigend kunnen zijn. De pillendoos op deze foto bestaat uit zeven strips. De strips zijn met maandag t/m zondag gemerkt en elke individuele strip bestaat uit vier doosjes, gemerkt met ochtend t/m nacht. Hildo moet zijn medicijnen dagelijks op drie verschillende momenten en één keer in de week zelfs op vier verschillende momenten innemen. Deze doos is voor hem dan ook een uitkomst. Alle zeven doosjes zitten ook nog eens in een tasje voor gemakkelijk meenemen, handig hoor.
Wat zit erin dan?
Éénmaal in de week 's ochtends op nuchtere maag alendroninezuur 70 mg. Dit is een anti-osteoporose medicijn, in te nemen met minimaal één glas water (géén melk). Na inname mag hij een half uur lang niet gaan liggen. Dit medicijn is noodzakelijk in verband met het gebruik van prednisolon, wat botontkalking veroorzaakt.
Bij het ontbijt 45 mg. prednisolon tegen de ontsteking in zijn aders (wordt elke twee week met 5 mg. afgebouwd). Clopidogrel 75 mg., een bloedverdunner en twee tabletten pantoprazol van 40 mg elk, voor bescherming van de maag.
's Middags Calci-Chew D3, een calciumtablet. Alweer voor de botten en alweer in verband met botontkalking door het gebruik van prednisolon.
's Avonds simvastatine 40 mg., een medicijn dat helpt aders schoon te houden. Het verlaagt vetten in het bloed en het cholesterolgehalte en moet daarmee nieuwe bloedproppen voorkomen die voor een volgend herseninfarct zouden kunnen zorgen. Een te hoog cholesterolgehalte heeft Hildo niet, maar hij slikt het medicijn desondanks als voorzorgsmaatregel, waarschijnlijk voor de rest van zijn leven.


Woensdag 8 juli 2015. Schieten!
Het is nu bijna anderhalve week gelden dat het herseninfarct toesloeg. Hildo is een fervent sportschutter, want knallen is leuk! Maar gaat dat wel samen? Proberen is het devies en met een 9 mm blijkt het best wel te gaan. De voorladers komen later. Wel blijkt de vermoeidheid snel toe te slaan, zowel het schieten als een gesprek met medeschutters hakt er wel in. Hij is nog lang niet de oude, maar wel onderweg!


Donderdag 9 juli 2015. Nieuwe oude fiets
Zonder vervoer zitten is niet fijn, zeker niet als u wat afgelegen woont. Hildo mag momenteel nog geen motorvoertuigen besturen, maar de dichtstbijzijnde winkel ligt op ongeveer vier kilometer afstand. Een fiets lijkt een prima alternatief voor de auto en geeft uitstekende oefenmogelijkheden voor het verbeteren van het evenwicht. De fiets verbruikt geen benzineverbruik en is nog eens goed voor de gezondheid ook. Het gaat alleen tergend langzaam, Tour de France snelheden zitten er niet in, niet met Hildo als voortdrijvende kracht. Een elektrische fiets is hem te duur. Voor 75 euro daarom deze in 1987 gemaakte Gazelle, het bouwjaar staat op de Sturmey Archer achterwielnaaf, aangeschaft. Hildo heeft hem gekocht van een 86-jarige man, een dorp verderop. Deze oude heer was de goedkoopste met zijn fiets, ook op internet. Een klassiek exemplaar, niet perfect, maar het fietst verder niet gek, alleen blijkt ie uit de tweede versnelling te springen tijdens de zes-kilometer-rit naar huis. Moet Hildo nog even naar kijken.


Vrijdag 10 juli 2015. Wandeling
Elke dag maakt Hildo een wandeling door het dorp, dit doet hij al sinds hij met arteriitis temporalis uit het ziekenhuis thuis gekomen is. Hij houdt dit nog steeds vol en doet dit probleemloos. De omgeving is steeds dezelfde, maar het is wel telkens zeer de moeite waard. Er staan hier en daar zelfs bankjes waar hij even kan gaan zitten om over het weidse landschap te staren in de zomer. In de winter is het hier wat minder, nogal winderig en koud. Het platteland wordt soms een beetje meewarig bekeken door inwoners van de grote steden, maar Hildo kan deze mensen verklappen: 'het heeft z'n fijne kanten hoor', en dan heeft hij het niet eens over het ontbreken van files.


Zondag 12 juli 2015. Motorrijden?
Het is nu ongeveer twee weken na het herseninfarct. Hildo probeert even uit of hij de motor van de zijstandaard kan krijgen, hoe de motor zit, voelt en probeert hem achteruit de weg op te schuiven. Dat lukt vandaag wel in tegenstelling tot een paar dagen terug. Z'n linkerbeen is nog steeds zwakker, maar al wel aangesterkt. Nu overlegt hij met zichzelf of hij een stukje zal gaan rijden om de hersenen nieuwe connecties te kunnen laten aanmaken in die belangrijke eerste drie herstelweken na het infarct. Of gewoon niet doen en naderhand er spijt van hebben dat hij het niet geprobeerd heeft? De omgeving is er in principe geschikt voor: rustige weggetjes en, met name 's avonds, weinig verkeer. Motorrijden mag geen probleem zijn, een 20 kilo fiets is veel lastiger en wiebeliger dan een 300 kilo motorfiets, alleen moet hij de snelheid in de gaten houden. Maar Hildo wil z'n eigen kunnen niet overschatten. Kortom: hij wil het over een paar dagen op een rustige avond toch gaan doen. Naderhand wil hij niet kunnen zeggen dat hij te laat was met proberen en daardoor z'n kans om weer te kunnen motorrijden heeft vergooid.



Vrijdag 12 juli 2015. Fietstocht
Tijd voor een fietstochtje. Het is mooi weer, maar ook met slecht weer was Hildo er op uitgetrokken. De stok gaat mee voor de zekerheid, beter mee verlegen dan om verlegen, maar hij heeft hem niet gebruikt. De achteruitkijkspiegel is een niet hip, maar wel handig attribuut zodat in een oogwenk achteropkomend verkeer gezien kan worden en er niet continu slingerend achterom gekeken hoeft te worden.
30 jaar ouder
Hildo heeft er op de fiets gevoelsmatig in één keer 30 jaar bij gekregen met het herseninfarct. Dus hij fietst als een 83-jarige. Kunt u zich voorstellen wat voor gevoel dat is? Van de ene op de andere dag? Het is niet leuk, frustrerend en alles wat er tussenin ligt. En tóch weet hij dat hij vreselijk veel geluk heeft gehad. Het had stukken erger met hem kunnen aflopen, veel erger, tot aan volledig verlamd in een rolstoel toe. Eigenlijk is Hildo een mazzelpik. Echt wel! Alleen voelt het soms niet helemaal zo.


Maandag 13 juli 2015. Evenwichtsbal
De bal lijkt op de skippybal van vroeger, maar er zit geen handvat aan. Hildo heeft een gele gekocht, dat zijn de grootste die de fysiotherapeut in voorraad heeft. Met de compressor er bij zit er al snel wat lucht in, maar het lijkt hier op de foto nog wat weinig. Hildo is bezig om met één been van de grond naar links en rechts heen en weer te rollen. De hoeveelheid oefeningen is eindeloos. 'Een echte aanrader voor het geld', aldus Hildo, zelfs voor mensen zonder hersenbeschadiging die gewoon wat rustige fitness willen doen. Buikspieren trainen gaat ook prima en veel ruimte hebt u niet nodig! De diameter is 75 centimeter. Misschien was een iets grotere bal toch wat beter geweest vanwege Hildo's 1.90 m lengte en bijbehorende lange benen.


Woensdag 15 juli 2015. Knallen met de grootste!
Kracht, de hand stil houden en gewoon rustig stilstaan zonder wiebelen, is de weg naar een hoge score. Jazeker, dit hoort ook bij de revalidatie. In de praktijk is het lastig schieten met deze erg zware revolver en waar Hildo eerder 70 punten bij elkaar schoot, krijgt hij er nu nog maar 50 op de kaart. Met minder zware wapens gaat het trouwens beter, gelukkig.


Donderdag 16 juli 2015. Fysiotherapie
De hierboven afgebeelde 'wiebelstoel' doet ongeveer hetzelfde als de evenwichtsbal, maar Hildo heeft een voorkeur voor de evenwichtsbal omdat die simpel is en u er echt heel veel dingen mee kunt oefenen, afgezien van het evenwicht. Deze stoel is aangesloten op een monitor en het is de bedoeling dat u, door uw bekken te bewegen, een stipje op de monitor een bepaalde lijn laat volgen. Ongetwijfeld goed voor de motoriek. Uiteraard heeft Hildo meer oefeningen gedaan. Daarover later meer.



Zondag 19 juli 2015. Fietsoefeningen
Vrijwel elke dag fietst Hildo een stukje, er zijn weinig dagen die hij gemist heeft na de aanschaf van deze ouwe Gazelle. Goed voor het algemene balansgevoel wat van belang is voor op de motorfiets later. Behalve gewoon fietsen, is het natuurlijk ook mogelijk speciale oefeningen uit te voeren. Bijvoorbeeld zo langzaam mogelijk fietsen en, zoals op de foto hierboven, naar links/rechts kijken terwijl u gewoon rechtuit blijft fietsen. Het lijkt simpel, maar vooral in het begin had Hildo moeite met het gewoon rechtuit fietsen en al helemaal met rechtuit fietsen en tegelijkertijd zijwaarts kijken.
Achterom kijken
Nu is Hildo al weer wat verder en oefent hij achterom kijken. 'Dat kan ik best al wel', aldus Hildo, maar u ziet op het plaatje eronder dat het best wel lastig is voor hem. Desalniettemin blijft hij dit herhalen want, zeker na een beroerte: oefening baart kunst. Hij heeft vandaag 17 kilometer gefietst, de grootste afstand tot nu toe en het viel af en toe best tegen met de wind. Gelukkig was hij in goed gezelschap en een korte pauze bij een terrasje was dan ook niet te versmaden.

Elektrische fiets?

Tegenwind blijft Hildo's vijand, dan komt hij echt oog in oog te staan met zijn conditie. Als Hildo in de toekomst alleen gebruik kan maken van een fiets, dan wordt er ongetwijfeld een e-bike aangeschaft, want trapondersteuning is niet te versmaden met windkracht 5 of 6 tegen op de open vlaktes van het Groninger landschap. Als u de fiets niet gebruikt als sportmiddel maar gewoon als vervoer, dan is niet volledig bezweet ergens aankomen is ook wel prettig.


 Back    Page 1 Arteriitis Temporalis    Page 2 herseninfarct    Page 3 revalidatie/fitness    Page 4 fitness    Page 5 fitness