Hildo's kopzorgen! (page 3)
Revalidatiedoel: better, stronger, faster than he was before!

 Back    Page 1 Arteriitis Temporalis    Page 2 herseninfarct    Page 3 revalidatie/fitness    Page 4 fitness    Page 5 fitness

De eerste drie weken na het herseninfarct zijn voorbij, de weken waarin de hersteleffecten van de revalidatie-inspanningen het grootst zijn doordat de hersenen nog vrij snel nieuwe verbindingen kunnen aanmaken en nieuwe verbanden kunnen leggen. De hersenen worden geactiveerd door de revalidatie-activiteiten, Hildo had daarom de eerste drie weken behoorlijk haast. De volgende revalidatieperiode duurt een jaar, sommige specialisten zeggen een half jaar, dus Hildo gaat gewoon door met revalideren. Daarna is er weinig tot geen verbetering meer te verwachten. Hildo is nog steeds de oude niet en zal dat ook nooit weer worden, maar de door het herseninfarct veroorzaakte schade lijkt gelukkig erg beperkt gebleven. Daar is hij erg blij mee want het had veel erger kunnen aflopen. Hildo is ook erg blij met de resultaten die er tot op heden geboekt zijn. Een gedeelte van de nog aanwezige problemen zijn van fysieke aard. Krachtverlies aan zowel de linker- als rechterzijde en wat motorische probleempjes, maar het is met name zijn balans die hem parten speelt. Hij heeft daarom veel evenwichtsoefeningen gedaan en die doet hij nog steeds. Misschien is er nog iets extra's uit te halen, hij geeft niet op! Problemen met concentratie en een snelle vermoeidheid staan op de tweede plek, maar de tijd die hij nodig heeft gehad om deze bladzijden te schrijven, minimaal een paar uur per dag, hebben hem daarbij veel geholpen. Hildo is van mening dat hij zich zoveel mogelijk moet blootstellen een allerhande activiteiten. Fysiek, maar ook in zijn hoofd door gewoon boeken te lezen of deze website bij te houden of te gamen bijvoorbeeld. Moe worden in zijn hoofd mag best. Daarna stopt ie om rust te nemen, want grenzen verleggen is goed maar bij overdrijven is niemand gebaat.

Disclaimer: Hildo wil u er met klem op wijzen dat zijn aanpak zijn eigen invulling is en geen medische achtergrond heeft. Hij zal zijn aanpak daarom aan niemand aanraden. Doet u het toch, zelf weten. Het is uw leven.

Drie weken na het herseninfarct. Wat is nog haalbaar?


20 juli 2015. Fysio
Hildo staat kritisch ten opzichte van fysiotherapie, want hij denkt al snel 'dat kan ik zelf ook wel', maar sommige dingen zijn wel erg handig. De fysiotherapeute corrigeert hem bijvoorbeeld als hij oefeningen foutief uitvoert, zijn lichaam onbewust overbelast of foutief belast. Dit been-strekapparaat bijvoorbeeld is een topper, maar het is wél opletten dat u uw bovenbeen over de volledige lengte ondersteunt om overbelasting van het kniegewricht tegen te gaan volgens de fysiotherapeute. Drie keer 10 maal met beide benen (15 kilo) met een pauze van 30 seconden. Dan 3 keer10 maal met het rechterbeen (10 kilo) en tot slot 3 keer 10 maal met het linkerbeen (10 kilo), telkens met een halve minuut pauze tussen zo'n 10 maal-sessie. De benen moeten goed doorgestrekt worden en tegen het eind voelt Hildo het met z´n dunne beentjes wel branden, de verzuring in de spieren is goed merkbaar. Het doet pijn, maar hij stapt wel van het apparaat af met het gevoel dat de bovenbeenspieren een goede workout gekregen hebben. Dit is krachttraining, heel anders dan wandelen of fietsen, wat waarschijnlijk onder de noemer ´cardio training´ ingedeeld zou kunnen worden. De juiste dosis van beide lijkt Hildo een perfecte oplossing.

 

24 juli 2015. De balansegel is een aanrader!

Hildo is voortdurend bezig met balansoefeningen en dit vindt hij de absolute aanrader voor iedereen die een oefening zoekt om een balans/evenwichtsprobleem aan te pakken! Het is onverwacht lastig om er op te blijven staan. De egel is van dik rubber en gevuld met iets lucht. Als u er op gaat staan, veren ze mee maar u raakt de grond niet met uw schoen. Omdat ze van rubber zijn hebben ze verder geen interne stabiliteit. Perfect voor balansoefeningen en als er iets mis gaat, ver vallen kunt u niet, uw schoen is niet ver van de grond. Twee zijn in principe al voldoende om op te staan, maar Hildo heeft er zes. Kan ie een soort van klein parcours uitzetten, wat leuker is. Hier gaat hij vanaf nu dagelijks mee aan de gang, broodje smeren aan het aanrecht terwijl hij op de egels staat bijvoorbeeld. Nogmaals... die egels zijn echte absolute top wat Hildo betreft. Deze had ie eerder willen hebben! Waarom heeft de fysiotherapeute in het ziekenhuis toen hij weer kon lopen hem dit niet al als oefenmateriaal gegeven? Tot zover de professionaliteit van de therapeute en jammer van de gemiste kans voor Hildo.

 

25 juli 2015. Storm, langere stokken of struikelen?

Dit is de eerste keer dat Hildo met de stokken loopt en er is deze avond net een zomerstorm. De stokken zijn niet erg zwaar en wél windgevoelig. Hildo heeft de langste KV+ stokken die er zijn, 130 cm. Hij is 1.90 m lang, dus dat zou ongeveer moeten kloppen. Toch heeft hij het gevoel dat ze wel iets langer hadden mogen zijn. Naar Hildo's gevoel mag een stok op geen enkel moment voor zijn voet staan, want als ze naar binnen waaien komen ze tussen zijn benen met een struikelpartij tot gevolg. Bij langere stokken blijven de punten natuurlijk verder naar achteren en heeft hij hier geen last van. Of beweegt Hildo z'n stokken te ver naar voren en creëert hij zo zelf het probleem? Hoe dan ook, Hildo schaft zich echt geen andere stokken aan. Dit zijn ze en hier gaat hij het mee doen!

 

25 juli 2015. Polsband losmaken van de stok

Volgens de website van de verkoper, nordicwalkingstokken.com, zijn de polsbanden eenvoudig los te halen van de stokken, zodat u een appel kunt eten, uw veters kunt strikken of uw neus kunt snuiten. Hildo liet z'n snottebellen wel aan z'n neus hangen, want hij kreeg de polsbanden in eerste instantie even niet van z'n stokken.

Simpel

Gelukkig blijkt het uiteindelijk niet zo moeilijk. Gewoon de bovenste lussen, die niet alleen ophanglussen blijken te zijn, naar boven trekken en de polsbanden zijn los! Erg handig en volgens Hildo ook een betrouwbaar en goed doordacht systeem!


26 julie 2015. Acht kilometer nordic walking

Uitgerust met de nieuwe stokken gaat Hildo voor een groter ommetje dan zijn inmiddels reguliere drie kilometer tochtje. Da's heel wat, want een echte wandelaar is hij nog nooit geweest. Volgens de stappenteller heeft hij 11.467 stappen afgelegd, naar schatting zal het iets van acht kilometer zijn. In ieder geval voldoende om op beide voeten het begin van een blaar te ontdekken. Dat gaat vlot, hč?

Nordic walking in het bos

Dit is geen omgeving om de nordic walking stokken mee naar toe te nemen. Gemakkelijk lopen doet het niet, want ze blijven overal achter haken. Dus de stokken even los geklikt van de polsbanden en gewoon gewandeld. Nordic walking is het best te doen op een geplaveide ondergrond die mooi vlak is. Stoeptegels lopen ook minder fijn dan asfalt, heeft Hildo inmiddels ervaren.

 

27 juli 2015. Fysio

Twee keer in de week heeft Hildo een uur fysiotherapie. Geen massages, enkel training met apparaten. Tien minuten op de loopband, tien minuten op het roeiapparaat, gevolgd door wat andere oefeningen, zoals ditmaal op een Proski-Simulator, een skitrainer. Leuk ding. Even wennen om er op te staan, maar als Hildo moest kiezen voor een aantal thuis-train-apparaten, dan zit deze er niet bij.

 

28 juli 2015. Pro-Form crosstrainer

Hildo's zelf aangeschafte crosstrainer, of eigenlijk elliptical trainer, is een goede aanschaf gebleken. In principe staat hij elke dag op het ding en het bevalt hem uitstekend, veel beter dan een trimfiets. Begonnen met een 5 minuten training, heeft hij het, gister en vandaag, ondertussen verlengd tot 20 minuten. Allerlei weerstanden geprobeerd, tot maximaal stand 20 gaat het apparaat, dan voelt het alsof u met de fiets tegen de wind in moet. Het gaat vrij zwaar. Hildo heeft hem nu op 6 staan, dan gaan de bewegingen wat vlotter, beter voor een cardiotraining? Al die ingebouwde trainingsprogramma's zijn aan Hildo niet besteed, daarvoor lijkt zijn conditie te slecht. Misschien later.

Problemen?

Alleen met het scherm, dat soms niet aan gaat, net of ergens een los draadje zit. Stroom er van af en weer op biedt meestal de oplossing, maar helemaal goed is het niet. Toch het verschil tussen hobby- en professionele apparatuur?

Hartslag

Hildo traint op hartslag en houdt een maximum van 140 aan. De ingebouwde hartslagmeter van de Pro-Form functioneert slecht, daarmee is niet te werken. Helemaal niet met de handvatten, maar ook niet met een losse Polar borstband, want ook dan zijn er fluctuaties van 74 naar 93 tot 157 in het wilde weg terwijl de meelopende Polar FT1 hartslagmeter die Hildo heeft aangeschaft wél continu de juiste waarde aangeeft. Vandaag haalt Hildo in 20 minuten een afstand van 2384 (meter?) waarbij hij zijn hartslag net onder de 140 houdt. Later eens zien of zijn conditie daadwerkelijk verbeterd is ten opzichte van vandaag.

 

1 augustus 2015. Chaos in Groningen! Chaos in het hoofd!

De Vismarkt in Groningen. Van alles loopt en rijdt door elkaar, het lijken af en toe een beetje Indiase toestanden waar iedereen maar wat doet, inclusief alle verkeersregels aan de laars lappen. Dit zijn situaties waar Hildo niet goed meer mee overweg kan, er gebeurt te veel tegelijk. Multitasken schijnt dan ook een typisch probleem te zijn van mensen die een beroerte (CVA) gehad hebben. Hildo merkte een week geleden, toen hij voor de eerste keer weer in Groningen was en een straat wilde oversteken, dat hij twijfelend bleef staan, als een oud mannetje die niet alleen durft over te steken en... zo druk was het niet eens. Dat was zijn eerste confrontatie met druk verkeer met auto's en fietsers en deze reactie daarop had hij niet verwacht.

Opnieuw de chaos in!

Hildo is er vast van overtuigd dat wanneer hij iets opeens niet meer blijkt te kunnen, hij het met opzet weer moet opzoeken. Zeker niet 'laat maar zitten' zeggen. Dus ditmaal niet lopend, maar fietsend de stad in en daarbij de meest chaotische en drukste situaties opzoekend. De foto direct hierboven (de Vismarkt) heeft Hildo, al fietsend, met de smartphone genomen. De andere (de A-brug) stond ie gewoon even aan de kant. Dat ging 'm even te gek toen de brug weer open ging. Grenzen opzoeken is de enige manier om het te overwinnen en daarom is dit zeker niet zijn laatste fietsbezoek aan de stad op drukke plekken.

 

2 augustus 2015. 'De Aanslag' van Harry Mulisch

Het is niet alleen beweging waarom het gaat, het brein dient ook op een andere manier gestimuleerd te worden. Hier leest Hildo 'De Aanslag' van Harry Mulisch. Hij weet dat het beschouwd wordt als bonafide literatuur, Hildo kent het uit de boekenkast van bejaarden uit de jaren 80 en Mulisch zelf als een zelfvoldane zuurpruim van tv-interviews uit die tijd. Hildo vindt het boek lezen als een romannetje, een langdradig romannetje want uitwijden kon Harry wel. Toch moet Hildo eerlijk toegeven dat Harry enig schrijverstalent niet geheel ontzegd kan worden.

 

2 augustus 2015. Prednisolon Acne

Een bijwerking van het geneesmiddel prednisolon. Begonnen op het voorhoofd, maar nu ook al geruime tijd op de borst en sinds kort ook op de rug. Hier is niet tegen te wassen, ontsmetten of wat dan ook. Jeuken doet het nauwelijks maar het is wel irritant aanwezig. Iets anders dan lijdzaam uitzingen zit er niet op, denkt Hildo, die bezig is met het afbouwen van zijn prednisolon medicatie. Begonnen met 60 mg per dag, nu zit ie op 40 mg en elke twee weken wordt dat 5 milligram minder. En dan maar hopen dat de arteriitis temporalis (aderontsteking) met een steeds geringer wordende dosis niet opnieuw opvlamt en de hele toestand van voren af aan opnieuw begint.

 

3 augustus 2015. Na het werk

Met de e-bike naar het werk geweest. Of het nu door het fietsen komt of door het werk, de oogjes moeten wel even dicht want de vermoeidheid slaat ineens wel heel erg toe.

 

4 augustus 2015. Naar de sportschool!

Hildo is gestopt met de fysiotherapie. Kostte 30 euro per uur, twee maal in de week en inmiddels heeft de fysiotherapie 250 euro gekost die niet vergoed wordt. De toegevoegde waarde ten opzichte van de sportschool ziet Hildo niet. Naar een sportschool gaan, is iets wat Hildo zich nooit heeft zien doen, maar het kost maar 36 euro per maand en hij mag er zo vaak heen als hij wil en er staan nog meer machines dan bij de fysio ook nog. De eigenaar van de sportschool is een erg aardige man die uitgebreid uitleg geeft hoe de apparatuur goed te gebruiken en hij houdt Hildo voor ogen het rustig aan te doen. Dit is behalve fitness ook een leertraject om op een verantwoorde manier aan fitness en krachttraining te doen. Hildo denkt dat dit een heel goede oplossing is om onder andere kwijnende been-, buik-, rug-, arm- en misschien nog wel andere spieren tot betere prestaties aan te zetten. In een later stadium schaft hij misschien zelfs nog wel wat aan om thuis te trainen, wie zal het zeggen?

Speciale kleding?

U ziet Hildo hier met jeans. Maar hij heeft ergens nog een trainingsbroek, die zit iets losser en zal daarom wat gemakkelijker trainen. Een paar sportschoenen en handdoek zijn verplicht. Met rubberen laarzen vol modder in de fitnessruimte rondstappen is niet de bedoeling en de handdoek wordt gebruikt om over het apparaat te leggen zodat deze een beetje fris blijft voor andere gebruikers.

Niet leuk?

Sporten is niet leuk. Tenminste, zo dacht Hildo er tot voor kort over. Fysieke inspanning is een noodzakelijk kwaad. Auto aanduwen als ie niet lopen wil, motorfiets aantrappen omdat er alleen een kickstarter op zit of uzelf de trap opslepen omdat er geen lift is. Foute gedachte! Dat Hildo gemotiveerd is om te bewegen is inmiddels duidelijk, maar nu hij het uiteindelijk ook echt doet blijkt het helemaal niet zo naar. Het is zelfs stiekem leuk, echt! Niets hoeft overdreven te worden, er staat niemand achter hem die hem opzweept tot grotere prestaties. Niet in de sportschool, niet bij het wandelen of het fietsen. Hij mag alles zelf beslissen en in zijn eigen tempo volbrengen naar eigen kunnen. Het bevalt Hildo eigenlijk best wel en het is hem nu al duidelijk dat hij de rest van zijn leven een stuk sportiever zal doorbrengen dan dat hij tot nu toe gedaan heeft... en dat zonder tegenzin!

 

5 augustus 2015. Te vroeg wakker & slaapstoornissen

Om half twaalf op bed en vóór zes uur 's ochtends al weer wakker, of nog vroeger. Dat is iets van zes uur slaap, te weinig voor Hildo. Dit is iets wat vaker gebeurt. Ook wordt hij gedurende de nacht telkens zo maar wakker, om 3 uur, 4 uur, etc. Na even googelen weet hij dat slaapstoornissen vaker opduiken bij mensen met een herseninfarct.

Vast ritme

Onregelmatigheid is ook al slecht voor mensen zonder slaapproblemen en dat zal voor mensen die een herseninfarct/hersenbloeding hebben gehad er vast niet beter op worden. Niet te druk maken voor het slapen gaan, dus geen oefeningen of fitness meer vlak voor het naar bed gaan, want hij heeft al aan den lijve ondervonden dat dát een garantie is om de hele nacht beroerd te slapen.

Te vermoeid op bed?

Laatst ging Hildo te lang door. Op een gegeven moment sloeg toen ineens verbazingwekkend snel een vreselijke vermoeidheid toe, gepaard gaande met evenwichtsstoornissen en een doffe hoofdpijn, die overigens ook snel weer vertrok. De grens lijkt ineens erg snel bereikt te worden. Het inslapen daarna ging razendsnel en wonder boven wonder heeft hij de hele nacht nog redelijk doorgeslapen ook. Toch lijkt dit niet de goede methode, het voelde helemaal niet goed.

Hoofdpijn

Hoofdpijn had Hildo vroeger vaak, sommige mensen hebben dat. Na wat paracetamol verdween de pijn meestal weer snel. Nu lijkt dat veranderd, hoofdpijn heeft Hildo in ieder geval sinds het infarct niet veel meer. Als hij het nu krijgt, wordt dat veroorzaakt door een directe, externe factor zoals drukte en is het relatief kortdurend. De hoofdpijn is niet zo ´scherp´ meer, maar wat doffer en pijnstillers zijn niet meer nodig omdat het maar kort aanhoudt. In eerste instantie lijken de klachten allemaal erg mee te vallen, zeker in verhouding tot andere mensen die getroffen zijn door een CVA (beroerte). Toch zijn er wel degelijk dingen veranderd in Hildo´s hoofd en wat dat allemaal precies in de praktijk van alle dag gaat inhouden, is nog even onduidelijk.

 

8 augustus 2015. De straten onveilig in Groningen? Hildo op de revalidatiescooter!

Dacht Hildo eerst dat hij geen motorvoertuig mocht besturen, nu weet hij beter. Hij mag alleen niet met een auto of motorfiets rijden. Met het oog op een zo compleet mogelijk herstel heeft hij daarom gisteren deze bromscooter, een SYM Fiddle 2 met 11.800 kilometer op de teller, aangeschaft. De snelheid ligt stukken hoger dan die van een fiets, op de teller haalt ie ruim 60 op een goed moment. Dat in combinatie met allerhande verkeerssituaties die Hildo tegenkomt maakt van deze scooter een uitstekend oefeninstrument, veel beter dan een fiets, om later zo goed mogelijk weer deel te kunnen nemen aan het verkeer met de auto en motorfiets.

Het gaat best goed

Grote problemen heeft Hildo niet. Het snel inschatten van drukke, onoverzichtelijke verkeersituaties is nog steeds lastiger dan voorheen, zoals hem op de fiets in de stad Groningen ook al is opgevallen. Daar blijft hij aan werken, al is de herstelcurve duidelijk dalende. Waar hij wel aan moet wennen is op het fietspad rijden. Maar dat heeft niets te maken met een herseninfarct, het zal voor andere motorrijders en automobilisten die nooit met fiets of brommer rijden niet anders zijn.

Maximalisering van de revalidatie: Priceless!

Het is nu ruim een maand geleden dat Hildo een herseninfarct heeft gehad. Herstel van de hersenfuncties is tot een jaar daarna mogelijk, sommige deskundigen zeggen een half jaar. Daarna is er in ieder geval weinig verbetering meer te verwachten. Vóór die tijd is het dus van het uiterste belang om van alles te oefenen om het terug krijgen van verloren functies te maximaliseren. Het is een eenmalige kans, nu kan het nog, straks niet meer. Dat het extra geld kost, zoals deze scooter, is voor Hildo helemaal niet interessant. Al moet hij zijn allerlaatste cent uitgeven om zo goed mogelijk te kunnen revalideren, dan doet hij dat. Hij heeft maar één leven en is van plan daar het allerbeste uit te peuteren.

 

11 augustus 2015. Patronen maken

U weet dat Hildo een enthousiast sportschutter is. Hij gebruikt veel munitie en die is duur. Lege hulzen opnieuw laden wordt 'herladen' genoemd, veel werk, maar is wel goedkoper. Met deze speciale machine maakt hij zelf vrij vlot nieuwe patronen. Het afstellen van de machine en alle componenten is best een beetje ingewikkeld, maar het lukt Hildo nog steeds prima en daar is hij blij mee!

 

11 augustus 2015. Opnieuw in het verkeer

Weer door het verkeer van Groningen met de scooter om verkeerssituaties te oefenen. Het gaat erg goed! Geen ongelukken, bijna ongelukken of andere nare zaken. Jarenlange motorervaring scheelt vast én Hildo doet het rustig aan. Hij gelooft dat het steeds beter gaat. Het lijkt hem op dit moment sterk dat hij nooit meer zou mogen motorrijden.

Brommerervaring in de jaren zeventig

In de jaren zeventig moest Hildo nog met de brommer over het fietspad in de stad en de maximale snelheid was 40 km/h buiten en 30km/h binnen de bebouwde kom, niet dat hij zich er ooit aan gehouden heeft. Maar hij kan u verzekeren: ditmaal rijdt hij een stuk rustiger. Dat komt nauwelijks door het herseninfarct maar met name door de iets gevorderde leeftijd. Met 90 km/h plat op de Zündapp met de politie, compleet met sirenes en zwaailampen, achter hem aan door de bebouwde kom is iets wat niet langer op zijn verlanglijstje staat.

Nieuwe brommerverkeersregels

Gelukkig is er met Google snel wat informatie over de huidige verkeersregels te vinden. Binnen de bebouwde kom moet u met een brommer op de weg en hoeft u helemaal geen 30 te sukkelen, u mag gewoon met 45 km/h meeknallen met het overige verkeer. Dit geldt niet als u op een fiets/bromfietspad rijdt met een blauw bordje waar zowel een fiets als brommer op staat afgebeeld.. Daar geldt dat u maximaal 30 km/h mag rijden binnen de bebouwde kom. Als er alleen een fiets op het bord staat afgebeeld, moet u gewoon op de normale weg rijden tussen het overige verkeer zoals auto's en motoren. Bij een snorbrommer zit het anders. Deze staat gelijk aan een fiets, er is geen helmplicht en u mag/moet overal op het fietspad rijden waarbij de maximumsnelheid 25 km/h is. Rijdt u sneller dan kan het u een paar honderd euro kosten, heeft Hildo uit betrouwbare bron vernomen.

Vermoeidheid slaat toe

Nadat Hildo een paar uur in de stad heeft rondgereden, gaat hij weer naar huis. Daar aangekomen merkt hij dat hij wel erg moe is. En dat terwijl hij niets anders heeft gedaan dan een beetje rondrijden in de stad. Hij is nog niet de oude. Eerst maar wat eten, even zitten en dan naar de sportschool! 's Avonds, op de terugreis van de sportschool met een geradbraakt aanvoelend lichaam, blijkt de geestelijke vermoeidheid van het scooterrijden grotendeels weer verdwenen. Fysieke inspanning lijkt een goede zaak.

 

12 augustus 2015. Verbrande vingers

Als u net wat gelast hebt, moet u het object niet proberen op te pakken. Hildo raakte even afgeleid toen z'n buurman een gesprekje met hem aanknoopte. Een pannetje met water met een koelblok daarin houdt de pijn binnen de perken. Voor de zekerheid toch maar even naar de huisarts. Daar moeten de vingers uit het water en de dokter constateert een tweedegraads verbranding. Een dame in opleiding verbindt vervolgens vakkundig alle vijf vingers en de pijn trekt al vlot weer weg. Daarna verder met het verven van de steun, want hij heeft het druk!

 

14 augustus 2015. Fietstocht Dwingelderveld en omstreken

Om de zinnen te verzetten en fitter weer thuis te komen is niets zo goed als wat fysieke inspanning, heeft Hildo de afgelopen tijd geleerd. Dus fiets achter op de auto en samen met iemand anders (die rijdt) richting Dwingeloo, Drenthe. Groningen en Drenthe liggen tegen elkaar aan, maar verschillen wel. Bos en heide in Drenthe en akkers en weids uitzicht in Groningen. In Drenthe wonen meer mensen met geld, duidelijk te zien aan de tot in perfectie gerestaureerde boerderijtjes. Volgens Hildo vaak overgerestaureerd. Hierdoor ziet het platteland van Drenthe er vaak een beetje als een poppenkast uit. Groningen is armer, maar echter. Desalniettemin is het in Drenthe natuurlijk prima fietsen. Er zijn mooi aangelegde fietspaden en door de bomen hebt u bij het fietsen veel minder last van tegenwind. Van de trapondersteuning heeft Hildo vandaag weinig gebruik gemaakt.

 

15 augustus 2015. Hij hangt!

Het hangt, het werkt én het is leuk! Zo'n speedball is snel zeg! Hildo moet nog even wennen want hij mept er iedere keer naast. Geeft niet, dat komt vast nog wel en bovendien is dit natuurlijk onderdeel van de revalidatie.

Swivel & foute webshop?

Een swivel (een 'wartel' in goed Nederlands) voor de speedball heeft Hildo nog in bestelling staan, net als een paar beenbeschermers om tegen de bokszak te trappen. Helaas stuurt de webshop na betaling van 47 euro en een week geduld nog steeds niets op, nemen ze geen telefoon aan en reageren ze niet op mail. Voldoende voor Hildo om u te vertellen dat hij de webwinkel 'fightmode.eu' niet direct een aanrader vindt. (Edit: www.fightmode.eu is inmiddels uit de lucht en blijkt inderdaad een internetoplichter te zijn. De eerste keer dat Hildo zoiets overkomt na ongeveer 13 jaar internetbestellingen, dat valt dus erg mee. De volgende keer even een beetje beter opletten).

 

16 augustus 2015. Zweet

Hildo zweet wel, de druppels hangen aan z'n neus, alleen komt het dramatisch glimmende effect er op de foto niet goed uit. Jammer dan. Maar een beetje slaan en schoppen is niet verkeerd: goed voor de conditie en evenwicht. Op twee balansegels staan te wiebelen terwijl hij de speedball bewerkt, is een uitstekende balans- en coördinatieoefening! Hildo's Gym, hoe simpel deze ook is, bevalt hem in ieder geval prima!

'Better, stronger, faster than he was before'

Zijn werkelijke kracht is door alle inspanningen nauwelijks tot niets toegenomen, maar is ook niet verminderd onder het (prednisolon) medicijngebruik en dat ziet Hildo als een overwinning. Een duidelijke verbetering van het lichaam blijkt zomaar mogelijk met een klein beetje inzet. Een erg goed gevoel, in alle opzichten.

 

18 augustus 2015. Stoppen met roken?

Hildo is nu iets van een maand of drie gestopt met roken en heeft niet het gevoel dat ie weer moet beginnen.

Nog afkickverschijnselen gehad dan?

Geen enkel fysiek probleem. Hildo vergelijkt zijn rookverslaving met zijn nagelbijtverslaving. Nagels zijn niet lekker en het tóch doen is een aan niet-nagelbijters niet uit te leggen fenomeen. En ja, Hildo bijt nog steeds nagels... Roken was voor Hildo, net als nagels bijten, vooral een geestelijke verslaving. Roken is een rust/relaxmomentje dat u uzelf gunt als u een sjekkie draait en opsteekt. Dat momentje gaat u missen. En dat momentje, elke dag een hele serie van die dwangmomentjes, is voor Hildo 41 jaar lang de eigenlijke verslaving geweest waardoor hij, ondanks verschillende stoppogingen, de shag nooit langer dan 24 uur aan de kant heeft kunnen leggen. Het gevoel van wat hij een 'sjekkie momentje' noemt is er af en toe nog steeds. Hij haalt dan zijn schouders op en gaat verder. Het sjekkie hoort voorgoed niet meer bij hem!

 

20 augustus 2015. Patat

Als u denkt dat Hildo sinds zijn herseninfarct een gezondheidsfreak is geworden, zit u ernaast. Inderdaad, hij rookt niet meer, beweegt veel meer, doet aan matige krachttraining en eet gezond. Maar hij vindt dat hij best een keer een patatje kan eten, net als iedereen. Gewoon niet te vaak en niet te veel. Afwisseling is wat er op het menu staat. Fruit, groente en zo, maar een broodje kroket of iets anders kan  best een keer. 'Als dat niet zo is, dan ziet u het hier vanzelf misgaan', grapt Hildo.

 

21 augustus 2015. Heli vliegen

Revalidatie voor gevorderden. Een miniatuur helikopter vliegen is niet zo maar mogelijk, het is iets wat u eerst moet leren. Hildo is er nooit bijzonder goed in geweest, maar kon wel deze helikopter een rondje om z'n eigen as laten vliegen en nose-in hoveren. Nose-in (met de neus van de heli naar u toe) betekent dat de besturing omgekeerd is aan wanneer de heli met de staart naar u toe hangt. Linksaf wordt rechtsaf, vooruit wordt achteruit, etc. Er zijn helikopters met twee sets rotorbladen die in tegengestelde richting draaien, coaxiale helikopters, die hebben een extreme stabiliteit en zijn erg eenvoudig te vliegen. Maar déze heli is er eentje die continu kleine correcties nodig heeft om in de lucht te blijven.

Laatste keer een jaartje terug?

Hildo schat dat het al wel een jaartje geleden is dat hij er voor de laatste keer mee gevlogen heeft. Als er niet geregeld geoefend wordt, verdwijnen dit soort vaardigheden weer, ook als u geen herseninfarct gehad hebt. Toen hij er vorig jaar weer mee vloog, moest hij er ook eerst weer aan wennen. Maar nu lijkt de gewenning langer te duren... is het wel gewenning of gewoon gedeeltelijk opnieuw aanleren?

 

21 augustus 2015. Afspraak Neurologie

Hildo heeft een afspraak met de neuroloog en is benieuwd naar de uitkomst van het gesprek. De arts vertelt hem dat zij bij zijn spoedopname aanwezig was (Hildo kan zich dat niet meer herinneren) en dat ze zich toen wel zorgen had gemaakt over de afloop. Het zag er op dat moment niet goed uit.

Uitzonderlijk herstel & geluk

De neurologe bevestigt hem dat hij een uitzonderlijk goed en snel herstel heeft doorgemaakt. Een infarct in de hersenstam is erg gevaarlijk omdat daar veel automatische zaken worden geregeld, zoals bijvoorbeeld de ademhaling. Er is zeker een risico op overlijden bij een nieuw hersenstaminfarct. Hildo heeft niet alleen geluk met een voorspoedig herstel, maar ook met het feit dat hij überhaupt nog leeft. Eigenlijk is Hildo iets wat ie nog nooit van z'n leven is geweest... een wandelend succesverhaal.

Prednisolon (Prednison) problemen

Hildo merkt dat hij sinds zijn infarct last heeft van spierzwakte, dat ie vrij druk is, maar ook dat hij nog steeds vrij snel vermoeid raakt en soms slecht kan slapen. De neurologe wijt verbazingwekkend veel van zijn klachten aan het gebruik van Prednisolon, op de vermoeidheid na. Zij vertelt dat mensen die geestelijk niet zo stabiel zijn, zoals psychiatrische patiënten, zelfs door kunnen draaien onder invloed van het medicijn. Gelukkig is Hildo een stabiel tiepje. Prednisolon blijft vervelend spul met een schier eindeloze hoeveelheid aan mogelijke nare bijwerkingen waar de patiënt mee geconfronteerd kan worden, maar zonder prednisolon zou het leven voor Hildo er niet goed uitzien.

Oorzaak infarcten?

Zoals Hildo eerder al eens schreef, zou arteriitis temporalis, de aderontsteking, heel goed de oorzaak kunnen zijn van de drie infarcten die hij gehad heeft. Waneer dat zo is, dan zou na genezing van de arteriitis temporalis Hildo's risico op een nieuw infarct net zo groot zijn als bij een willekeurig persoon. Echte bewijzen dat Hildo lijdt aan deze ziekte is er echter niet omdat de biopt van de slagader in de slaap destijds negatief was. Maar hij had wel alle symptomen en Hildo en de artsen gaan er van uit dat hij het wel degelijk heeft. De genezing van arteriitis temporalis is absoluut noodzakelijk en, letterlijk, van levensbelang. In ieder geval doet Hildo er alles aan om zijn genezing te bespoedigen.

Testing: Goedgekeurd!

Dan geeft de neurologe Hildo nog een snelle test. Hij moet met zijn ogen haar vingers volgen. Dat gaat goed. Vervolgens beweegt ze haar wijsvinger en moet hij haar vinger met zijn wijsvinger volgen en aanraken. Zij verplaatst telkens haar vinger, zowel naar links als rechts. Het volgen en aanraken gaat prima, zowel links als rechts. Stukje lopen dan. Hildo loopt normaal zonder afwijkingen. Conclusie is: geen restverschijnselen en zeker geen verschijnselen die hem zouden beletten om auto of motorfiets te rijden. Hildo kan dus bij de gemeente een 'eigen verklaring' aanvragen (kopen) en invullen voor het CBR (Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen), maar dat is slechts een administratieve handeling.
De neurologe geeft aan dat zij vervolgafspraken betreffende het herstel niet nodig vindt. En daar is Hildo vanzelfsprekend blij om.

 

22 augustus 2015. Vliegeren op Schier

Hildo neemt behalve zijn fiets ook zijn trickvlieger, de Harlekijn, mee. Gewoon voor de fun, want dat is natuurlijk ook belangrijk. Dit is de eerste keer in jaren dat hij weer vliegert. Deze vlieger heeft maar weinig wind nodig en het duurt niet lang voordat er een stok knapt, zomaar midden in het windvenster. Blijkbaar toch te veel wind. De Harlekijn is een fijne vlieger, maar veel meer dan een lichte bries moet er niet staan. Eerst een nieuw stokkie halen en volgende keer beter.

 

25 augustus 2015. Nog ontsteking in het bloed?

Vandaag wordt hij gebeld door een internist van het ziekenhuis met de uitslag. Op 17 augustus is bij Hildo bloed afgenomen voor een BSE (BezinkingsSnelheid Erytrocyten) test. Een BSE-test is relatief eenvoudig en er kan mee worden vastgesteld of het bloed een verhoogde ontstekingswaarde heeft. Belangrijk om te zien of de prednisolon, die nu langzaam afgebouwd wordt, de aderontsteking arteriitis temporalis (ook wel genoemd reuscel arteriitis) nog steeds onder controle heeft. Het afgenomen bloed wordt in een smal buisje gezet en de rode bloedcellen zakken naar beneden. Een verhoogde concentratie van antistoffen, zoals bij een ontsteking het geval is, zorgt er voor dat rode bloedcellen sneller naar beneden zakken. Gemeten wordt de hoeveelheid helder plasma in millimeters. Hoe helderder het plasma, hoe hoger de ontstekingswaarde. Naast de BSE-test is er ook nog getest op de cholesterolwaardes.

De uitslag

De internist van het Martini ziekenhuis is positief, het lijkt uitstekend. De BSE ontstekingswaarde (bezinkingsgraad) was 40 mm/uur toen Hildo opgenomen werd en is nu 6 mm/uur. Voor mannen ouder dan 50 is minder dan 20 mm/uur een goede waarde. Een andere test, die Hildo niet kende, is de CRP (C. Reactief Proteďne) test. Bij opname was deze 97 mg/l., nu is deze 9 mg/l. Bij gezonde mensen zonder ontstekingen ligt deze CRP-waarde op 10 mg/l. of lager, dus Hildo zou op dit moment ontstekingsvrij moeten zijn.

Hildo's eigen conclusies: Prednisolon afbouwen? Er zijn risico's

Nu stoppen met prednisolon kan niet, dat zou de artriitis temporalis, wat een auto-immuunziekte is, weer opnieuw doen opvlammen. De kans op nogmaals een herseninfarct zou vreselijk toenemen, want dat er een verband bestaat tussen arteriitis temporalis en herseninfarcten is Hildo inmiddels overduidelijk, ook al wordt hier in de diverse informatieve sites en brochures geen gewag van gemaakt. Het verband blijkt uit voorbeelden uit de praktijk en wordt door Hildo's internis ook bevestigd. Door de groei van abnormale grote ontstoken cellen in de vaatwanden kunnen er allerlei problemen ontstaan wanneer slagaders verstopt raken, zoals blindheid, wat in principe een oog-infarct is. Hildo had hier in het begin, in mei, ook al een beetje last van: hij begon zwarte vlekken te zien, maar die zijn gelukkig weer geheel weggetrokken. Maar ook zaken als een hartinfarct, een verwijding of zelfs het scheuren van de aorta als de vaatwand aangetast raakt, kunnen het uiteindelijke gevolg zijn van arteriitis. Het probleem met arteriitis temporalis hoeft zich zeker niet te beperken tot de temporale slagaders (slagaders in de slaap) want de ontsteking in het bloed reist natuurllijk het hele lichaam door. Hoewel de ziekteverschijnselen zich in den beginne eerst in het hoofd manifesteren, hoeft het daar niet op te houden. De typische 'grote ontstekingscellen' kunnen in principe in alle kleine en grote vaten voorkomen. Deze grote ontstoken cellen kunnen vaatwanden ondermijnen en bloedvaten verstoppen (herseninfarct veroorzaken). Het is dus uitkijken voor mensen met arteriitis temporalis, het risico is groter dan u in eerste instantie zou vermoeden. Hildo gaat volgens plan verder met het afbouwen van prednisolon met, voorlopig, 5 mg. per twee weken. Het definitief kunnen stoppen met prednisolon zal uiteindelijk twee tot vijf jaar kunnen duren, want arteriitis temporalis is een vrij langdurige ziekte. Binnenkort zal hij een nieuwe uitnodiging ontvangen om bloed te prikken, gevolgd door weer een afspraak met de internist om die bloedtest te bespreken, dit zal over ongeveer zes weken plaatsvinden. Hildo wil dat de CRP-test later met kortere tussenpozen wordt afgenomen om het eventueel opnieuw opvlammen van arteriitis temporalis in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen ondervangen, een periode met tussenpozen van zes weken vindt hij best lang. Met een snellere opvolging denkt hij het risico op een nieuw herseninfarct behoorlijk te kunnen verkleinen, een niet onbelangrijk gegeven. Kortom, het zwaard van Damocles hangt er nog steeds, maar tot op dit moment lijkt het met zowel de bestrijding van de ontsteking als met de revalidatie van het herseninfarct best goed te gaan!

 

30 augustus 2015. Fitnessspullen

Verlies aan spiermassa door het gebruik van Prednisolon is een feit, maar Hildo doet er alles aan om het te minimaliseren. Ook het 'opzwellen' door prednisolon probeert hij tegen te gaan. Het lukt aardig, meent hij, door dagelijks te oefenen en regelmatig de sportschool te bezoeken. Dumbells had Hildo al, maar er is wat aan toegevoegd zodat hij nu over twee sets beschikt. Daardoor hoeft hij de gewichten niet meer continu uit te wisselen. Linksonderaan een setje polsbanden om het polsgewricht te ontzien bij het gebruik van de dumbells. Dat is nodig in verband met de botontkalking door het gebruik van prednisolon en de polsproblemen die hij al had vanwege het schieten met een revolver in een geweerkaliber, alles onder het mom van 'better safe than sorry'. Rechtsonderaan ziet u een paar gesofisticeerde handknijpers die op kracht in te stellen zijn. Rechtsbovenaan een paar 360 graden draaibare handsteunen voor opdrukoefeningen. Hildo gebruikt ze op dit moment niet omdat hij nog te zwak is om zich te kunnen opdrukken, maar dan heeft ie ze alvast voor het moment dat hij zover is. Dat ze draaibaar zijn, bevalt hem goed. Vooralsnog gebruikt hij de deurpost voor wat lichtere opdrukoefeningen tot hij klaar is voor de échte.

 

31 augustus 2015. Na het werk

Na een ochtend aan het werk te zijn geweest bespeurt Hildo toch wel vermoeidheid, inclusief een opkomende doffe hoofdpijn aan de linkerkant van het hoofd. Te lang doorwerken is gemakkelijk te doen, maar  is niet verstandig. Hij besluit in het vervolg toch niet zo lang door te gaan en net iets eerder vertrekken. Bij thuiskomst moet hij vandaag even wat rusten. Hij heeft even gedommeld en is daana naar de sportschool gegaan.

De sportschool

Hier ziet u Hildo bezig en het enthousiasme lijkt er niet vanaf te spatten, of komt dat door zijn joggingbroek? Hij vindt de sportschool in de praktijk een hele opgaaf, iets wat hij ook al had verwacht. Het is en blijft voor hem een inspiratieloze bezigheid waarbij hij zich domweg zit te vervelen, daar helpt ook de opzwepende muziek niet veel aan. Als u nu denkt dat Hildo's motivatie begint te haperen, dan zit u er toch naast. Hij weet waarom hij het doet en niets doen is geen optie. Maar er zijn natuurlijk ook andere opties dan elke keer naar de sportschool. Thuis of buiten kan het net zo goed, en zelfs beter want daar kunt u aan de gang op het moment dat het u past, niet op het moment dat de sportschool geopend is. Bovendien komt de extra tijd voor het heen en weer reizen zo ook te vervallen. Op dit moment gaat hij nog steeds minimaal twee maal in de week trouw naar de gym, maar thuis sporten ligt hem stukken beter, dat ziet u aan de aanschaf van dingen als de crosstrainer, dumbells en boksattributen. Een verdere uitbreiding van zijn 'homegym' zit er zeker aan te komen. Hij moet eerst nog even kijken hoe en wat hij waar precies wil en hoe hij het in de praktijk op gaat lossen, want er zal het een en ander verbouwd moeten worden voordat 'Hildo's Home Gym' een feit is. Maar dat ie er komt, is zeker.

 

2 september 2015. Opzwellen door Prednisolon?

Nieuwe weegschaal, precisie is gewenst en deze is nauwkeurig tot op 100 gram. Waar volgens internet veel mensen problemen ondervinden van gewichtstoename door het gebruik van prednisolon, lijkt er bij Hildo niet écht veel aan de hand te zijn. Mensen zeggen dat hij er beter uitziet maar dat komt, volgens Hildo, omdat hij een nu iets minder ingevallen gezicht heeft. Hij zwelt dus wel iets op, maar eigenlijk nauwelijks merkbaar. Snoepen doet Hildo niet. Hij eet wel meer, maar wat hij eet is magere kwark, muesli, crackers, appels, mandarijntjes, bananen en wortels, etc., waarbij met name wortels het goed doen als snoepgoed. Daarnaast is het Hildo's overtuiging dat beweging goed is voor de vetverbranding en het, hopelijk, toenemen van de spiermassa en een groter algemeen geluksgevoel. Immers, sporten zorgt ervoor dat er endorfine wordt aangemaakt.

 

12 september 2015. Mountainbike route Appelscha

Hildo doet rustig zijn training, er is niet zoveel over te schrijven. Beetje sportschool, zelfs vanmorgen nog even een uurtje, wat wandelen in de omgeving afgewisseld met korte stukjes hardlopen, dumbells en wat boksactiviteiten. Niet te veel en niets extreems, zijn uithoudingsvermogen is nog steeds niet geweldig. Hij heeft nog steeds al snel een te hoge hartslag, gewoon constant joggen kan hij daarom (nog) niet. Maar vandaag even wat anders, want vandaag gaat Hildo naar Appelscha! Het is een in de zomer door toeristen tamelijk overlopen dorpje in Drenthe. Het is zo populair vanwege de geweldige omgeving die zich prima leent om te gaan fietsen of wandelen en die uiteraard ruim voorzien is van allerlei wandel- en fietspaden. Er zijn ook routes speciaal voor de mountainbikers.

Mountainbikers niet zo blij?

Hildo wil vandaag zo'n mountainbikepad volgen. De mountainbikers zijn vast niet zo blij zijn met wandelaars op hun pad, het is natuurlijk niet de bedoeling daar te wandelen, maar dat kan Hildo even niet schelen. Hij houdt het goed in de gaten en springt tijdig even aan de kant zodat de wielrijders gewoon door kunnen racen. Het aantal mountainbikers valt overigens erg tegen deze dag, terwijl het toch onverwacht mooi weer is.

Mountainwandelen

Hildo dacht dat het heuvelige landschap wel leuk is om in te lopen. En dat is het, het loopt zeker anders dan op een gewoon vlak pad. Een mountainbikepad is net even steiler. Hildo wandelt rustig en heuvelop trekt hij steeds even een kort sprintje. Dat zorgt voor een mooie afwisseling met het wandelen en het brengt het hart even goed tot kloppen. 'Kan geen kwaad', denkt Hildo. Het is wel jammer dat Appelscha vrij ver rijden is voor hem en hij is mede daardoor vandaag wat later begonnen dan hij eigenlijk wilde. Aan het eind van de middag heeft Hildo volgens de app 'Runkeeper' ruim 5 kilometer afgelegd. Dat is niet erg veel, maar het is geen wedstrijd. Gewoon rustig aan, dan breekt het lijntje niet. En daar gaat het om.

Mountainbike huren

Binnenkort wil Hildo nog een keertje naar Appelscha, daar een mountainbike huren bij de plaatselijke fietswinkel en zien of hij nog een beetje met zo'n fiets overweg kan. Hij heeft het al een keertje eerder gedaan, maar toen knapte hij behoorlijk af op het comfort van een mountainbikezadel. Had ie drie dagen na die tijd nog last van en dat is niet de bedoeling.

 

13 september 2015. Wandeling Lauwersmeergebied

Tussen Groningen en Friesland ligt het Lauwersmeer. Vroeger was het een zee, de Lauwerszee, net als de Zuiderzee voordat het afgesloten werd. Vandaag heeft Hildo gewandeld aan de Friese kant van het Lauwersmeer. Weer zonder nordic walking stokken want die wandelen niet fijn buiten verharde wandelpaden volgens Hildo. Het Lauwersmeergebied is een Nationaal Park, een erg mooi en ruim gebied met veel rust waar u ook Schotse Hooglanders en wilde paarden tegen kunt komen en ze zitten niet achter een hek. Hildo was hier nog niet eerder geweest, het is een erg mooi wandelgebied. Verrekijker mee als u vogels wilt zien want ook daar is het Lauwersmeer goed van voorzien. Vandaag niet ver, vijf kilometer, gewandeld, afgewisseld met stukjes hardlopen. Het hardlopen lijkt langzamerhand iets langer vol te houden, maar het knikkende knieën-gevoel is er nog steeds. Er wordt aan gewerkt! Better, faster, stronger than he was before... weet u nog wel?

 

19 september 2015. Eerst een zadel!

Hildo wil gaan gaan mountainbiken, maar weet dat de standaard gemonteerde zadels voor hem een pijnlijk ongemak vormen. Vorig jaar heeft hij eens een fiets gehuurd en toen wist hij na tien meter al dat het een drama zou worden, hij had er nog drie dagen last van. Hij wil niet dat hem dat weer gebeurt en daarom schaft Hildo eerst zijn eigen fietszadel aan. Dus naar een fietsspecialist die met een speciale meting (op karton zitten en heen en weer wiebelen) en een computerprogramma tot een bepaalde keuze komt. De moderne techniek valt erg tegen, het door de computer uitgezochte zadel ziet Hildo helemaal niet zitten. Het doet haast al pijn om er naar te kijken. Is Hildo eigenwijs? Jazeker. Hij meent hij het beter te weten dan de computer¨en kiest op het oog, na wat in het zadel te hebben geknepen, een zadel dat volgens hem het beste is van het gehele aanbod en dat is deze SQlab 604. Het heeft een lekker stevige vulling, is wat hoger aan de achterkant en is breed genoeg om de zitbotten goed te ondersteunen. En in de praktijk? Prima zadel waarmee het mountainbike rijden echt leuk wordt. Dat het geen écht mountainbike zadel is... maakt Hildo niets uit.

 

19 september 2015. In de blubber

Echte mountainbike routes kunnen tamelijk imponerend zijn, tenminste voor Hildo. Bergop is niet zo'n probleem, dan blijft hij gewoon staan. Maar bergje-af heeft Hildo, behalve het gevoel van 'dit is linke soep' ook het gevoel dat z'n cowboyhoed onvoldoende bescherming biedt. Vandaar dat ie vandaag, eigenlijk net als altijd, het rustig aan gedaan heeft. Maar een hobbeltje of een beetje modder mag natuurlijk best. Hierboven loopt ie er even in vast, maar een mountainbike is er wel stukken gemakkelijker uit te trekken dan een auto.

Power en uithoudingsvermogen

Hildo's fysieke conditie is er op vooruitgegaan. Waar hij eerst op zijn gewone fiets zonder wind iets van 12-13 km per uur fietste, is dat nu iets van 18 km. Natuurlijk lachwekkend ten opzichte van een getrainde fietser, maar daar moet u het niet mee vergelijken. Ook op de mountainbike is de betere conditie goed te merken, het gaat allemaal een stuk gemakkelijker. Op een gegeven moment denkt Hildo dat de weg iets afloopt want het trapt verassend licht, toch blijkt de weg gewoon vlak. Dat is een erg fijn gevoel en in combinatie met het fijne zadel is een middagje mountainbiken, onderbroken met een terrasje, helemaal geen vervelende bezigheid. Het tegenovergestelde zelfs.

Wiebelig rijden

Mountainbiken is een prima revalidatiebezigheid voor hem, denkt hij. Het lichte evenwichtsprobleem dat hij nog steeds heeft, wordt tijdens het mountainbiken extra getraind door het soms lastige parcours. In verhouding tot 'normale' mensen merkt Hildo wel dat hij veel meer met zijn stuur heen en weer beweegt om zijn evenwicht te bewaren. Dat is vooral op een recht stuk duidelijk te zien. Het probleem met evenwicht was vooral in het begin, kort na het infarct, vrij erg. Het is al stukken verbeterd en misschien zit er nog meer verbetering in.

Dure huur

Hildo heeft vanwege zijn lengte een extra grote fiets nodig. De huur van deze extra grote mountainbike kost bijna 25 euro, 8 euro meer dan de prijs voor een 'gewone' mountainbike. Dat betekent 20 keer rijden voor 500 euro. Hildo denkt dat ie maar eens bij een fietsenzaak langs moet gaan waar ze mountainbikes verkopen want het lijkt erop dat ie er een nieuwe hobby bij heeft!

 

26 september 2015. Heuvelaf

Hildo ziet dit weekend de andere (jongere) mountainbikers met een rotgang heuveltje-af flitsen, rakelings langs bomen, met ware doodsverachting. Hildo doet dit even niet. Zijn conditie laat het niet toe, maar hij vindt het ook niet verantwoord omdat hij nog niet zo veel mountainbike-ervaring heeft en nog steeds wat evenwichtsproblemen heeft. Fietsen over een érg smal paadje is en blijft nog een beetje lastig, maar dat wordt vast beter met voldoende oefening. Deze heuvel was goed te doen, maar was één van de eerste die Hildo nam. Hij vond hem een beetje steil en valpartijen ziet hij niet zitten, zeker niet met de door medicatie veroorzaakte botontkalking. Hij heeft niet het gevoel dat ie z'n botten moet testen op breukvastheid.

Het gaat goed!

Puffend als een oude stoomloc trapt Hildo, lichtjes slingerend, door het bos. Op dit moment is de echte mountainbikeroute nog een beetje extreem voor hem maar op zich gaat het al best goed, vindt hij zelf. De wat vlakkere bospaadjes zijn beter te doen, maar die mountainbikeroute komt nog wel en alle heuvels, zowel omlaag als omhoog, gaat hij uiteindelijk halen. Dat belooft hij u nu al!

 

28 september 2015. Drie maanden voorbij

Vandaag is het precies drie maanden geleden dat Hildo het herseninfarct kreeg. Die eerste drie maanden laten het meeste herstel zien. Hoe Hildo zijn revalidatie vorm heeft gegeven, heeft u hier kunnen lezen.

De vierde bladzijde: Na drie maanden

Op de vierde bladzijde zal Hildo verder gaan, want herstel is volgens de specialisten tot twee jaar en soms zelfs veel langer mogelijk. Afgezien daarvan zal er nog veel meer herstel plaats kunnen vinden, simpelweg omdat Hildo gestopt is met roken, gezond eet en eindelijk iets doet aan sport en lichaamsbeweging. Die combinatie zal ongetwijfeld zijn weerslag hebben op zijn fysieke conditie, maar dat staat verder los van het herseninfarct. Het infarct is enkel de initiator geweest van deze nieuwe levensstijl. Deze vierde bladzijde zal met grotere tussenpozen geschreven worden en ook alleen als er ook iets zinnigs te melden is. Gewichten tillen, fietsen, lopen en bokstraining en andere fitness activiteiten zijn lastig om van dag tot dag boeiend te blijven beschrijven.


20 juli 2015. Loopband
Een loopband is niet helemaal hetzelfde als buiten lopen. U moet er aan wennen. Hildo moet dat meer dan 'gewone' mensen volgens de fysiotherapeute, hij staat er nogal wiebelig op. Vandaag gaat het redelijk. De keer hiervoor was het de eerste keer en toen was het echt wennen.
Links & rechts kijken
Hildo heeft met name een probleem met het evenwicht, dus kijkt hij op de loopband opzettelijk links en rechts om zichzelf uit balans te brengen. Bij het op straat wandelen is dit niet zo'n groot probleem, maar op de loopband is het volledig anders. Links kijken en Hildo valt naar rechts, rechts kijken en hij kiept naar links. Daar heeft hij buiten lang niet zo'n last van, misschien valt het ook meer op omdat een loopband vrij smal is in verhouding tot wanneer je buiten gewoon wandelt. U ziet op de afbeelding wat er gebeurt als hij snel van rechts naar links kijkt. Hildo zoekt zijn grenzen op. Achterom kijken is helemaal niet te doen, maar misschien is het ook een kwestie van gewenning. Zichzelf uit balans brengen lukt hem buiten ook wel, dus de echt toegevoegde waarde van een loopband? Hildo ziet het even niet, hij wandelt liever gewoon buitenshuis. Zeker in de zomer.

 

24 juli 2015. Balansbord

Geheel gemaakt van hard plastic. De bovenkant is vlak en de onderkant rond, dus echt stabiel staat u er niet op. Leuk ding voor wat het is, maar Hildo ontwikkelt al snel een voorkeur voor de balansegels die hij wat lastiger vindt, maar misschien ligt dat ook aan de specifieke aandoening die hij heeft. Het balansbord doet hem denken aan de elektrische uitvoering van het ding waar hij op heeft gestaan bij de fysiotherapie, maar dit is toch minder moeilijk omdat ie niet vanzelf beweegt. Eventueel is het te gebruiken als onderdeel in een evenwichtsparcours in combinatie met de balansegels.

 

25 juli 2015. Nordic Walking, een fashion statement?

U heeft die types ongetwijfeld wel eens zien lopen, van die iets oudere wandelaars met twee stokken met een hoog gehalte 'mutserigheid', want het ziet er op z'n minst nogal overdreven uit. 'Doe maar normaal', dacht ook Hildo tot voor kort, 'dan komt u er ook wel'. Dat is ook natuurlijk ook zo, want nordic walking stokken hebt u echt niet nodig om een stukje te kunnen wandelen... maar wat is het verschil dan? Naar het schijnt, zijn dit soort stokken ontwikkeld in Finland om langlaufers te laten oefenen in de zomer. Zou er dan toch meer achter zitten dan een modegril?

Toch maar proberen

Dingen proberen deden we als kind, maar als oudere, met alle levenservaring, hebben we onze mening al klaar. Vooroordelen liggen op de loer, maar Hildo heeft een open mind! Wereldklasse schaatsen zijn duur, maar goedkopere die het goed doen zijn er ook. Zo zit er ook behoorlijk verschil tussen nordic walking stokken. Van ruim 13 euro van verstelbare aluminium stokken tot 90 euro voor carbon fiber stokken van de grote merken. U moet weten dat carbon fiber erg licht is en ook weinig buigt en dat schijnt een goede eigenschap te zijn voor deze wandelstokken. Die stokken die Hildo heeft heten KV+ Vento Clip Carbon en hij heeft ze gekocht bij nordicwalkingstokken.com voor 25 euro, want 90 euro uitgeven voor een paar stokken gaat echt niet gebeuren. Er is in deze stokken zelfs 20% carbon verwerkt volgens de website van de aanbieder! Hildo heeft er drie extra setjes rubber voetjes erbij besteld, voor 5 euro per set, want die willen wel slijten naar het schijnt. Als u niet verstelbare stokken wilt, moet u eerst kijken welke lengte u nodig heeft. Maattabellen vindt u online.

Toch wel leuk!

Lopen met dit soort stokken is eenvoudig. Gewoon normaal wandelen en met de stokken kunt u zich een beetje afzetten en daarmee naar voren duwen. Op het moment dat u zich afzet, houdt u de stok vast en op het moment dat uw arm weer naar voren gaat, laat u de stok weer los waarbij u de stok over de grond laat slepen. Door de polsband valt ie niet uit uw hand. Toch vreemd dat er zowaar gecertificeerde nordic walking instructeurs blijken te bestaan die zelfs op reguliere basis bijgeschoold dienen te worden om u dit uit te kunnen leggen. Of Hildo is onnozel en begrijpt helemaal niets van geavanceerde nordic walking technieken. De stok zelf is voorzien van een vervangbaar rubber voetje voor asfalt. Loopt u in het gras, op gravel, of zand, dan verwijdert u het rubber dopje en ziet u de stalen punt die u een betere grip geeft in een meer losse ondergrond.

Sneller

Het lijkt in de praktijk inderdaad dat er sneller wordt gelopen met minder krachtsinspanning. Dat zijn tegenstrijdige zaken, maar met deze stokken doen de armen ook mee, ze duwen u lichtjes vooruit, alsof u een beetje bergaf loopt, en dát maakt het verschil. Een soort van rustige 'total body workout', want ook het bovenlichaam doet een beetje mee. Het valt Hildo ook op dat hij nu minder de neiging heeft om het wandeltempo af te laten zakken. En wat als Hildo er nu ook belachelijk uitziet met z'n stokken? Laat ze maar lachen, hij gaat voor de full body workout, want dat kan niet schaden!

 

25 juli 2015. Fijne polsband

Hildo heeft gehoord dat er verschil zit in polsbanden. Van een simpel lusje tot lastig aan te krijgen constructies. Hoe dan ook, de polsbanden van de KV+ Vento stokken zijn in ieder geval volledig naar Hildo's wens. Ze passen perfect en zitten supercomfortabel, als de spreekwoordelijke handschoen, inclusief prima passend duimgat. Zolang u tijdens het aantrekken maar in de gaten houdt dat een set stokken bestaat uit een linker en een rechter exemplaar, kan er niets fout gaan. Hoe strak de polsbanden zitten, bepaalt u zelf want ze zijn traploos afstelbaar.

 

26 juli 2015. Omron stappenteller

'Volledige flauwekul'. Zo is een stappenteller te omschrijven, want in feite hebt u er niets aan. Maar net zo als met een teller op de fiets, is het leuk om te zien hoeveel u gelopen heeft. Vindt Hildo in ieder geval wel. Het ding moet ergens aan vast geklemd worden, maar Hildo heeft gemerkt dat het snel van zowel de riem als van de broekzakopening van zijn jeans glijdt. De grip van het klemmechanisme zou kunnen worden verbeterd. Gewoon in een broekzak doen, kan niet want het apparaat moet horizontaal gehouden worden, verticaal reageert ie niet op de stappen. Uitzetten kan niet, alleen resetten naar 0 stappen. De sensitiviteit is in drie stappen te verstellen. Met deze instelling moet nog een beetje geëxperimenteerd worden. Verder is het best een leuke gadget om de wandelaar te motiveren nog een stukje verder te lopen.

 

29 juli 2015. Een elektrische fiets van Pro E-bike

Naar het werk zonder rijbewijs?

Hildo mag minimaal drie maanden, waarvan er nu nog twee maanden te gaan zijn, geen motorvoertuigen besturen waarvoor een rijbewijs noodzakelijk is.

(Edit: Dit klopt niet. Het betreft alleen maar het auto- of motorrijden, een brommer mag dus wél! Beetje knullig voor Hildo, die hier te laat achter kwam, want voor van A naar B had hij echt liever de twee maal zo snelle brommer gehad). Het is wat onduidelijk, maar volgens Hildo mag een snorfiets niet eens! Voor gemotoriseerd vervoer blijft dus alleen een elektrische fiets over. Deze fiets heeft Hildo primair aangeschaft omdat ie op een normale wijze zo vlot mogelijk naar zijn werk wil en dat zonder volledig afgepeigerd en bezweet aan te komen. Iets van 40 kilometer per dag fietsen op een gewone fiets ziet hij niet zitten. Het gaat hier immers niet om training, maar simpelweg om zo vlot mogelijk van A naar B te komen en dan kunt u niet om een e-bike heen.

Lekker 'licht lopen'

Soms geven mensen extra geld uit aan een gewone fiets 'omdat ie zo lekker licht loopt'. Hildo geeft ook extra geld uit 'omdat ie zo lekker licht loopt'. Bij een tegenwind van windkracht 6 haalt Hildo op z'n gewone fiets iets van 7-8 km/h in de eerste versnelling en hij trapt zich daarbij helemaal ongans met de tong minimaal op het derde knoopsgat. Zwaar trappen wil niemand. Het mooie aan een e-bike is dat het superlicht trapt, met de trapondersteuning. Maar alleen als u dat wilt want 'zonder trapondersteuning' fietsen kan natuurlijk ook en ook dan trapt deze fiets net zo licht als een gewone fiets. Perfect als u geen haast of wind tegen hebt.

Klik hier voor Hildo's review over de elektrische fiets van Pro E-bike

 

1 augustus 2015. Versleten Nordic Walking dopjes

Hoeveel kilometer Hildo intussen heeft afgelegd met z'n nordic walking stokken is onduidelijk, maar meer dan 30 zullen het er niet geweest zijn. Een set vervangingsdopjes kost rond de 5 euro. Zo wordt het met stokken lopen een prijzige aangelegenheid. Hildo heeft nog een paar reservesetjes, maar er zijn ook setjes met een harder soort rubber. Wellicht een betere keuze voor de volgende keer.

 

1 augustus 2015. Vermoeiend dagje Groningen

De in totaal afgelegde afstand met de nieuwe elektrische fiets bleek, na thuiskomst, precies 50 kilometer te zijn. Hildo weet wel dat 50 kilometer op een fiets, zelfs een elektrische, niet hetzelfde is als 50 kilometer op een motorfiets. Het ligt er natuurlijk ook aan hoe stevig er zelf wordt meegetrapt.

Slappe beentjes

Hildo's benen voelden aan het eind van de rit slapjes aan, wat last van knikkende knieën. Of dat nu door het infarct komt, door de inspanning of door de prednisolonmedicatie, is hem onduidelijk maar zijn beenkracht is wel afgenomen sinds de ellende een aanvang nam. De accu van de fiets was in ieder geval nog lang niet leeg. 'Vaker inspannen en dan gaat het vast beter', denkt Hildo.

 

2 augustus 2015. Boksen?

Dit is iets wat iedere jongen wel aanspreekt. Hildo in ieder geval wel, een bokszak is iets wat hij zijn hele leven al wilde, maar het kwam er nooit van. Het moet niet duurder zijn dan nodig is en de bokszak van VictorySports lijkt daar aan te voldoen. Verstand heeft Hildo er niet van, maar het spul ziet er best netjes uit, vindt ie.

Wat is uw gezondheid u waard dan?

'Nou, dat is gemakkelijk, in ieder geval een bokszak', grijnst Hildo. Dus een 1,80 meter lange bokszak voor zowel trappen als slaan voor een betere fitheid, balans en motoriek. De bokszak zou nog iets lager opgehangen moeten worden, meent Hildo. Hij heeft tegelijk ook een, hier nog niet afgebeelde, speedball aangeschaft. Als hij daar een ophangbeugel voor heeft, kan hij helemáál los. Goed voor de reflexen en motoriek want zowel zijn linkerarm als linkerbeen blijven achter qua kracht en snelheid.

Bokshandschoenen en tape

Een setje bokshandschoenen en tape zijn noodzakelijk. De tape mag niet onderschat worden, die ondersteunt en beschermt de botjes (handwortelbeentjes) van de polsen en middenhandsbeentjes. Een pols is complex systeem en het is belangrijk om die heel te houden. Hij slaat rustig, want dit is ook iets wat opgebouwd moet worden. Toch merkt hij aan zijn onderarmen en handen dat hij bezig is geweest. Zijn rechterpols kraakt inmiddles al jaren, een permanente beschadiging overgehouden aan het schieten met zijn BFR revolver in 45-70 nitro. Nu is er ook nog de botontkalkende werking van medicijnen die Hildo moet slikken. Dubbel uitkijken dus met elk botje en gewricht. Maar... leuk is het echt wel.

 

3 augustus 2015. Weer aan het werk?

Hildo is al een paar keer even langs geweest op zijn werk, maar vandaag zit hij er voor het eerst weer achter zijn computer. Hij heeft wat dubbele gevoelens daarbij. Aan de ene kant moet het geen probleem zijn, Hildo doet dit werk immers al sinds de allereerste editie van de Motorcycle Storehouse catalogus. Gesneden koek, zogezegd. Maar aan de andere kant lijkt het toch een beetje ingewikkelder dan het eerder was. 'Niet meer dan twee keer in de week even wat proberen', zei de arbo-arts nog, 'onderschat niet wat er gebeurd is en ga geen moeilijke dingen doen.' Hildo was van plan om vaker te gaan, maar misschien is dat toch niet goed. Doorzetten is goed, maar forceren niet. 'Luister naar uzelf', wijze woorden... maar wie zei dat ook al weer?

 

4 augustus 2015. Lowa wandelschoenen vs Bristol schoenen

Hildo is de laatste tijd best wel wat aan het wandelen. De oude vertrouwde ellende duikt daarbij weer op: blaren. Pijnlijk en verre van leuk en het houdt hem af van een iets langere trip. De oplossing hiervoor zoekt Hildo in Exloo, een plaatsje in Drenthe, bij de firma 'Schutrups'. Hij had er over gehoord en het blijkt een luxe schoenenwinkel zoals Hildo nog nooit heeft gezien, er is zelfs een bar voor een versnapering. Schutrups heeft een naam waar het gaat om goed schoeisel en advies voor mensen met 'moeilijke' voeten. Ze hebben zelfs podologen in dienst. Voor een paar goedkope stappers hoeft u hier niet heen te gaan, maar er zijn toch genoeg mensen die bereid zijn om er een rit naar Exloo voor te maken en zélfs Hildo is er eentje van.

Nummertje trekken

Om geholpen te worden, moet Hildo een nummertje trekken want het kan even duren voor u aan de beurt bent. De schoenverkopers zijn vakmensen die alle tijd nemen voor de klant. Toch geeft dit Hildo wel een goed gevoel omdat er, zonder gejaagdheid, naar de klant geluisterd wordt.

Schoenen passen

Na enige tijd is Hildo aan de beurt. Hij gaat op de houten bank zitten en de verkoopster meet zijn voeten op. Het blijkt dat zijn linkervoet (maat 44) een halve maat groter is dan zijn rechter. Ze sleept een stuk of wat wandelschoenen aan waarbij Hildo maar even niet naar de prijs vraagt. Het gaat hem om de best zittende schoenen die hij kan krijgen. Merken als Lowa en Meindl schijnen grote te zijn in de wereld van de wandel- en bergschoenen. Merken maken Hildo niet uit, maar van blaren is hij zat. De dame geeft hem een paar passokken, een hem onbekend fenomeen, die aangetrokken dienen te worden. Daarna past Hildo heel wat schoenen, daarbij telkens een proefwandelingetje door de zaak makend. Uiteindelijk besluit hij tot de aanschaf van een set hoge schoenen van Lowa. Deze zitten uiteindelijk het best, al schuren ze wel wat om de achillespees. De perfecte schoen blijkt er uiteindelijk niet te zijn, maar deze zit wel heel dicht in de buurt. Twee verschillende maten schoenen kunnen aanschaffen zou nóg beter zijn want vrijwel niemand heeft identieke voeten, maar dat soort service lukt zelfs bij Schutrups niet. Dan zou Hildo twee paar moeten aanschaffen en dat gaat hem echt te ver. Hildo trekt na afloop zijn Bristol schoenen weer aan en merkt op 'tjonge, wat lopen deze schoenen beroerd zeg!', een begrijpend lachje op het gezicht toverend van de verkoopster. Hij vond ze toch echt best goed lopen toen hij naar binnen wandelde, zijn laarzen dié lopen pas slecht. Een echt fijne schoen heeft toch meer dan alleen maar de merknaam die veel geld kost, lijkt het.

Kost dat dan?

169 euro voor de Lowa Toro II GTX MID all terrain schoenen, 40 euro (schrok Hildo wel even van) voor twee paar speciale Falke TK2 trekking wandelsokken met thermoregulatie en gemaakt van een Merino wolmix (in een aparte linker & rechter uitvoering!) en een busje BiWax spray voor 8,95 euro, want fijne schoenen verdienen goed verzorgd te worden. Als dát nog blaren oplevert, dan weet Hildo het ook niet meer.

Waar betaalt Hildo dat allemaal van dan?

Het is u ongetwijfeld opgevallen dat Hildo de laatste tijd nogal wat geld uitgegeven heeft aan van alles en nog wat. Noodzakelijk volgens Hildo om het maximale uit de herstelperiode te kunnen halen. Hij verdient ruim beneden modaal, en teert zo behoorlijk in natuurlijk, maar het raadsel is iets minder groot als u bedenkt dat Hildo per maand maar 60 euro aan hypotheek betaalt. Leuk? Nou, het heeft zijn nadelen want bij Hildo geldt het spreekwoord 'zoals de regen thuis lekt, lekt het nergens'.

 

8 augustus 2015. Wandelen met de nieuwe wandelschoenen

Volledig professioneel uitgerust, met superschoenen en dito sokken, gaat Hildo op weg. Is dit wat? Hij loopt hetzelfde stuk als op 26 juli, een route van zeven kilometer (blijkt na het gecheckt te hebben met de fiets die voorzien is van een afstandsmeter). Die zeven kilometer waren de vorige keer voldoende om Hildo van een blaar te voorzien op zowel zijn linker- als rechtervoet.

Nog blaren?

Nee. Deze schoenen maken vreselijk veel uit. Hildo heeft nog nooit echt fatsoenlijke schoenen gehad, maar weet dat dit echt een goede aanschaf is geweest. Wat loopt dít gemakkelijk en pijnloos. Na de zeven kilometer afgelegd te hebben, zou hij er zo nóg een keer zeven hebben kunnen lopen. De schoenen zullen alleen worden ingezet om te wandelen. 'Gewoon rondsjokken kan op goedkoop schoeisel', aldus Hildo.

Mijmeringen

Hildo gaat op deze mooie zomerse dag even zitten aan het water. Wat een fantastische omgeving, hij voelt zich gelukkig, net of alles mee zit. En naar omstandigheden is dat ook zo. Het had allemaal zoveel slechter kunnen aflopen. Hij heeft echt onnoemelijk veel geluk gehad!

 

8 augustus 2015. Mooie natuur, en het kost niets

Zomaar langs het wandelpad, weegbree, met een klein teer bloemetje. Leuk toch?

 

11 augustus 2015. Afspraak revalidatiearts Martini ziekenhuis

Even het papiertje van de afspraak checken hoor: om 13.45 uur bij de revalidatiearts, routenummer 0.6. Okay dan, dat moet te doen zijn. Hildo wil u wel vertellen dat hij, op grond van zijn persoonlijke ervaring met de revalidatietechnieken in het ziekenhuis, van mening is dat die zeker beter kunnen. Het tempo ligt zijns inziens te laag, met name bij patiënten met een neurologische aandoening zoals een herseninfarct waarbij haast geboden is om het herstel te kunnen maximaliseren.

Kritische Hildo meent: 'Revalidatieinfo voor de patiënt!'

Het zou mooi zijn wanneer het ziekenhuis vlotter zou zijn met het doorspelen aan de patiënt van informatie over de revalidatietechnieken en -hulpmiddelen die geschikt en beschikbaar zijn (waarbij Hildo zich realiseert dat de situatie van iedere patiënt weer anders is). Dan hoeft die niet op eigen houtje te googelen om alle informatie bij elkaar te sprokkelen, zoals Hildo dat zelf wél moest doen. Het enige wat de fysiotherapeuten in het ziekenhuis hebben gedaan, is één maal per dag checken of hij achter z'n rollator kon lopen. Verder niets. Hildo vindt de huidige revalidatieinformatie in ieder geval ver onder de maat, als het er al is, terwijl het nauwelijks extra geld of mankracht hoeft te kosten. Een simpel printje is al voldoende om patiënten te informeren over de diverse hulpmiddelen en technieken... waarbij Hildo in zijn geval weer denkt aan zijn eigen balansegels voor evenwichttraining. Zonder internet had hij nooit van het bestaan geweten en misschien was zijn evenwicht nu wel beter geweest als hij ze eerder had gehad!

De revalidatiearts

De revalidatiearts is het wel met Hildo eens dat er ten aanzien van de therapieën nog best wat gefinetuned kan worden. Ziekenhuizen zijn primair gespecialiseerd in het oplossen van directe problemen en minder op het traject dat daarna komt. Wat Hildo noemt, ziet ook hij wel als een verbeterpuntje. 'Da's in ieder geval goed nieuws', meent Hildo, 'sommige artsen staan toch open voor suggesties'. De arts vertelt hem dat hij goed met zijn revalidatie is omgegaan/omgaat en dat er nauwelijks iets aan te verbeteren zou zijn geweest. Hij waarschuwt Hildo nog wel niet te veel hooi op zijn vork te nemen. Hildo knoopt dat in zijn oren.

 

12 augustus 2015. Therapeutisch een speedballsteun lassen

Op 2 augustus heeft Hildo een bokszak en speedball aangeschaft. De steunt voor de bevestiging daarvan maken kan hij zelf wel... Dat heeft bij de speedball echter toch wat meer voeten in de aarde dan hij dacht. Vandaag gaat hij met het hiervoor aangeschafte ijzer dan eindelijk aan de slag. Maar het valt hem tegen en hij is uiteindelijk de hele dag met de steun bezig.

Stress

Omdat de bal er al zolang ligt, verplicht hij zichzelf om de steun vandaag af te krijgen. Dat geeft stress en vermoeit behoorlijk. Het schiet maar niet op en dat geeft nóg meer stress.

 

12 augustus 2015. Inzinking

Het werk aan de speedballsteun is hem te veel geworden. Te veel stress terwijl het klusje goed bezien helemaal niets voorstelt. In z'n hoofd zit er wel degelijk iets goed fout.

Drie dingen tegelijk en niet bij de onmogelijkheid stilstaan

Hildo staat te stuiteren van drukheid. Hij wil z'n speedballsteun nog verven, z'n eten klaarmaken en vertrekken naar de schietvereniging. Prima natuurlijk, maar dat zijn drie zaken tegelijkertijd. Dan moet er een keuze gemaakt worden omdat op hetzelfde moment niet drie dingen gedaan kunnen worden. Het bizarre is dat Hildo dat niet in de gaten heeft! Op het moment dat Hildo dit doorkrijgt, wordt het hem allemaal een beetje te veel. Even een paar tandjes terug. Hij gaat daarom maar niet schieten, alleen eten en wat later op de avond nog even de speedballsteun verven. Verschillende mensen hebben hem er al op geattendeerd dat hij een stuk drukker is geworden na het herseninfarct. Ook de snelheid van spreken is omhooggegaan, een soort van ADHD-inslag. Hier moet hij mee uitkijken, rust is wat hem kan redden.

Een ander mens

Eens te meer blijkt dat Hildo zichzelf en zijn nieuwe beperkingen eerst moet leren kennen en vervolgens zal moeten leren er mee om te gaan. Het is vreemd om te beseffen dat u opeens anders bent en anders reageert, dat u uzelf niet meer kent in bepaalde opzichten. Vandaag was de eerste rechtstreekse confrontatie met een gedeelte van de nieuwe Hildo en Hildo is benieuwd wat hij nog meer zal tegenkomen op deze bizarre ontdekkingsreis.

 

15 augustus 2015. Speedballsteun montage

Op 13 augustus is Hildo een dag bezig geweest met het ophalen van nieuwe muurankers omdat de plug/bout-constructie low-end quality was en afknapte. Verder kwijtgeraakte steenboortjes, die opdoken op het moment dat hij nieuwe had, te grote karabijnhaken, etc. Maar ondanks deze tegenslagen is hij rustig gebleven en heeft hij zich niet opgewonden. Op bepaalde momenten is hij even met de montage van de steun gestopt. Dat is de truc... rustig blijven. Immers: waarom zou hij zich druk maken als het zich druk maken niets aan de zaak verandert? Oemmm, oemmm, enz.

De buurman dan?

'Als je hulp nodig hebt, moet je het even zeggen'. Hildo bedankt de buurman en zegt 'nee hoor, geen probleem. Ik red me wel'. Natuurlijk heeft de buurman het ding in 15 minuten aan de muur, maar zó werkt dat niet: Hildo wil het zélf doen! Anders zou het opgeven zijn en dat gaat niet gebeuren.

Speedballsteun is klaar

Gisteren de fietstocht, even wat anders. En dat heeft waarschijnlijk wel geholpen, want vandaag ging het werk aan de klus eigenlijk prima, stukken beter zelfs. Gaatjes geboord, muurankers erin gemept en de toestand vastgeschroefd. Dat de hele steun opeens iets getordeerd blijkt? Dat is traditie, heeft Hildo altijd al gehad en daarom heet deze site twolefthands. De witte leiding die u ziet, is een gasleiding die wel onder druk staat maar nergens op aangesloten is. Daaraan kan Hildo misschien wel een kachel zetten om zijn gym 's winters te verwarmen. Wie weet komen er nog wel meer apparaten. Van later zorg, eerst doet hij zijn krachttraining in de sportschool.

 

17 augustus 2015. Vinger aan de pols

Een Omron M2. Inclusief verzendkosten voor 43 euro. 'Ach', denkt Hildo, 'dat valt nog mee'. Het ding is getest en goed bevonden door de dabl Educational Trust en de Nederlandse Hartstichting heeft zelfs een link naar de site, dus deze meter is vast betrouwbaar want de Nederlandse Hartstichting is vast niet omkoopbaar, toch? De lage bloeddruk en hoge hartslag komen Hildo in ieder geval bekend voor. En, als puntje bij paaltje komt, is hij toch best benieuwd wat zich momenteel in zijn aderen afspeelt.

 

17 augustus 2015. Ontstekingscontrole ziekenhuis

Hildo krijgt vanwege de aderontsteking arteriitis temporalis nog steeds de ontstekingsremmer prednisolon. De dosis wordt langzaam afgebouwd, elke twee weken gaan er 5 milligram vanaf en hij zit nu op 35 mg per dag. Hier wordt Hildo bloed afgenomen om het te controleren op BSE (Bezinkingssnelheid Erytrocyten) dus op ontstekingswaarden, om te zien of de ontstekingsremmer zijn werk nog steeds goed doet. Dat de ontsteking opnieuw opvlamt tijdens het afbouwen is mogelijk en is iets waarop Hildo natuurlijk niet zit te wachten. Ook wordt er op cholesterol getest. Hildo denkt dat de uitslag van het bloedmonster goed zal zijn omdat hij geen symptomen van arteriitis temporalis ervaart, zoals hoofdpijn.

 

20 augustus 2015. Contactsleutel verloren

De contactsleutel van de revalidatiescoot heeft Hildo op 15 augustus verloren tijdens een wandeling. Hij heeft inmiddels een nieuw slot aangeschaft die er nog even in moet. Er is ook een balhoofdlagersetje besteld omdat de scooter te veel speling op het balhoofd heeft.

Zelf doen en rustig blijven?

In eerste instantie wilde Hildo het werk laten doen, minder druk. Maar uiteindelijk besluit hij het zelf te proberen. Dat kan misschien best wel, zolang hij zijn rust maar bewaart en zich niet opwindt. De klus blijkt uiteindelijk een fluitje van een cent te zijn waarbij alles vlot en relatief probleemloos verloopt. De nieuwe lagers blijken niet eens nodig, want de speling werd veroorzaakt door de contramoer die van de bovenste lager stelmoer was losgelopen. Het contactslot verwisselen was super simpel. Alles is weer prima! Hildo is erg blij met het resultaat, niet in de laatste plaats omdat het sleutelen hem best goed afging. Super!

 

21 augustus 2015. Heli crash

Na een drietal batterijen leeg gevlogen te hebben en een aantal crashes slaat de vermoeidheid al snel toe. Doorgaan heeft geen zin, het wordt alleen maar erger. Gewoon hoveren, met de staart van de heli naar hem toe, wil uiteindelijk redelijk goed. Het draaien van het machientje en het op de juiste hoogte houden, is erg lastig. Het lukt Hildo niet meer. De coördinatie tussen ogen en vingers, en dan met name de coördinatie van de vingers, geeft toch een probleem. Hildo gaat verder oefenen en hoopt dat hij uiteindelijk de heli weer, op de plaats, een rondje van 360 graden kan laten draaien en dat hij het nose-in hoveren weer onder de knie krijgt. Dit wordt vervolgd.

 

21 augustus 2015. The Bullworker!

Dit apparaat is een Bullworker, of waarschijnlijk een goedkope kopie daarvan. Een fitnessapparaat dat een poosje relatief populair geweest eind jaren zeventig, volgens Hildo, toen hij rond de 17 was en deze gebruikt aanschafte op de rommelmarkt. Het apparaat indrukken, zoals op bovenstaande foto, kon Hildo destijds probleemloos tot de aanslag. Eerst komt de stang tegen een lichte weerstand aan, daarna even doordrukken en dan gaat ie nog iets verder tot de uiteindelijke aanslag. Hildo heeft er toen ie jonger was wel een tijdje mee gewerkt en zijn armspieren groeiden er zeker van en kreeg er ook meer kracht door. Spieren laten groeien wanneer u beneden de twintig bent, wil wel. Tijdens militaire dienst kon Hildo probleemloos, alleen hangend aan zijn armen, tegen het dikke touw in de gymzaal omhoogklimmen tot aan het plafond. Dat kan Hildo al jaren niet meer natuurlijk, maar sinds zijn aderontsteking, herseninfarcten en prednisolongebruik lukt het Hildo niet eens meer om zich gewoon éénmaal op te trekken. Voor de ellende een aanvang nam kon hij het misschien vier maal op een goeie dag. Opdrukken was voorheen ook mogelijk maar gaat nu niet meer, maar hij werkt eraan!

Krachtreferentie

Deze ouwe Bullworker gebruikt Hildo nu als ´krachtvergelijkingsmeter´ omdat hij precies weet hoever hij het apparaat vroeger kon indrukken. Gisteren was de eerste keer dat het hem weer lukte om het apparaat in te duwen tot de eerste lichte aanslag, de uiteindelijke aanslag lukt nog niet. De sportschool en het thuis trainen met dumbells, nu acht kilo per kant met drie keer tien herhalingen, werpt langzaam aan zijn vruchten af. Zijn kracht is nog niet op het oude niveau, maar het wordt toch beter ondanks de tegenwerking van prednisolon en mogelijk een minder effectieve spieraansturing door de herseninfarcten.

 

22 augustus 2015. Fietsen op Schier

Schiermonnikoog is een eiland boven Groningen, maar het is wél Fries grondbezit. Desondanks is het best een leuk eiland om een rondje op te maken, ook voor Hildo. De overtocht kost 15 euro en de fiets mag mee voor 9 euro. Het is klein en, ondanks de overvloed aan toeristen, best rustig op sommige plekken. Alleen eilandbewoners mogen van een motorvoertuig gebruik maken, maar een e-bike is wel toegestaan. Hildo heeft overigens zonder trapondersteuning gefietst, omdat dat een betere training is en haast om ergens te komen had ie vandaag toch niet. Hij heeft met z'n e-bike inmiddels ruim 300 kilometer afgelegd en dat is toch van Groningen naar Limburg.

 

24 augustus 2015. Bedankt!

Komt Hildo vorige week op het werk (hij werkt nu twee maal in de week een ochtend en vanaf deze week elke ochtend), ligt daar een kaartje van ene Jacob die per post was binnengekomen. Een Hildo's egocentrische websitebezoeker. Zomaar de beste wensen. Daarvoor wil Hildo Jacob hartstikke bedanken!

Gastenboek

Er zijn ook veel mensen die hun goede wensen in het gastenboek van Hildo's site hebben achtergelaten en dus minimaal een beetje hebben meegeleefd, hoewel ze Hildo misschien nog nooit in den lijve hebben ontmoet. Wie kan er nu nog zeggen dat de samenleving naar de sodemieter gaat? Aardige mensen zat die de hele zwik gaan redden! Hildo wil iedereen toch even laten weten dat alle beterschapswensen in erg goede aarde gevallen zijn in deze toch best lastige tijd. Hij denkt dat ze misschien echt wel hebben geholpen want de revalidatieresultaten zijn er naar! Dus nogmaals... 'Iedereen bedankt voor alle goede wensen!', aldus Hildo.

 

26 augustus 2015. Gisteren te druk gemaakt op het werk

Hildo is al een poosje weer wat aan het werk, rustig aan natuurlijk, en sinds kort werkt hij vier ochtenden in de week. Hij kan weg wanneer hij dat wil, geen enkel probleem.

Discussie met een collega: kortsluiting

In tegenstelling tot wat u misschien denkt, is Hildo niet altijd even gemakkelijk. Vandaag heeft hij een discussie met een collega, zoals hij er al zoveel met hem gevoerd heeft de afgelopen twintig jaar, niets bijzonders dus. Hildo is hoogstens lichtelijk geďrriteerd, niet eens boos. Maar Hildo is niet meer dezelfde... Het is moeilijk uit te leggen wat het met hem doet, hij krijgt het gevoel watten of zo in zijn hoofd te hebben en voelt zelfs iets van een fysieke reactie. Het is geen agressie, maar voelt echt niet goed! Het mag niet eens een ruzie heten, goed bezien is er helemaal niets aan de hand, maar zich opwinden is heel duidelijk iets wat op dit moment niet de juiste methode is om beter te worden. Een bijzondere ervaring, het lijkt wel een soort van overspannenheid of burn-out reactie, maar overspannen is Hildo nog nooit geweest en ook een burn-out heeft hij nog nooit gehad. Hij blijft zich over zijn nieuwe ik verbazen en hoopt dat die oude Hildo op den duur toch weer een beetje terug komt, da's toch beter! Of ligt het toch aan het medicijn prednisolon? Het is soms moeilijk te determineren wat de echte oorzaak van een probleem is.

's Nachts slecht geslapen

Deze nacht slaapt hij nog slechter dan gewoonlijk. Hij besluit daarom om vandaag, woensdag 26 augustus, niet aan het werk te gaan. Inmiddels heeft Hildo al wel in de gaten dat hij niets moet forceren. Hij gaat even rustig wat dingetjes doen, wat wandelen, wat met zijn gewichten bezig, etc. En donderdag dan maar weer proberen. De arboarts had gelijk met zijn opmerking de vorige keer: Niet te lang werken, simpele dingen doen, niet multitasken en zaken als hectiek en stress vermijden.

 

28 augustus 2015. Bezoek bedrijfsarts

Op de dag af is het nu twee maanden geleden dat het herseninfarct toesloeg en Hildo moet zich vandaag bij de bedrijfsarts vervoegen. Een bedrijfsarts/arboarts wil u zo snel mogelijk weer aan het werk hebben, daar wordt ie voor betaald, en soms willen ze dat te snel. Maar dat is met deze man niet het geval, want hij ziet dat Hildo zeer snel herstelt. Hij weet wat er speelt, dat het niet te onderschatten is en dat haastige spoed in dit geval contraproductief zou werken. Hildo laat hem zien dat alles eigenlijk prima met hem gaat en loopt voetje voor voetje (walking the white line) en staat op één been zonder zijn evenwicht te verliezen... maar niet met de ogen dicht. Zijn volledige evenwicht terug krijgen, zal misschien ook wel niet mogelijk blijken. De arts is op de hoogte van deze website en begrijpt dat Hildo nog steeds schrijven kan. Met de vingers van de linkerhand gaat het, ondanks alle oefeningen, toch nog iets minder met de coördinatie. Hildo maakt daardoor iets meer tikfouten doordat een vinger soms net even de verkeerde toets raakt. Teksten goed nalezen is dus belangrijk. De bedrijfsarts lijkt het prima en is tevreden met zoals het nu gaat, een gedeelte van de dag aan het werk. Onder de beperkingen die hij ziet vallen hele dagen werken, harde geluiden, omgaan met drukte, veel storingen, hoge werkdruk, hoog werktempo, complexe taken, meerdere taken tegelijk en uiteraard evenwicht houden. Geleidelijk aan mag het aantal te werken uren uitgebreid worden, maar een 'tijdcontingent' plan kan daarvoor niet geschreven worden. Hildo ervaart daarmee geen problemen of druk, niet van Motorcycle Storehouse en ook niet van de bedrijfsarts. Hij blijft zich volledig toeleggen op zijn herstel en re-integratie, want hij is wel de laatste die dat niet zou willen!

 

30 augustus 2015. Double end ball

Naast de bokszak en de speedball heeft Hildo nu ook een double end ball aangeschaft. U ziet de double end ball links op de foto. De bal is met elastische koorden aan de grond en aan het plafond bevestigd. Geeft u er een tik tegenaan, dan blijft de bal heen en weer veren. Het gaat niet om hard slaan maar om actie/reactie en coördinatie, want het valt niet mee om de snel heen en weer verende bal te raken. 'Voor revalidatie een prima object', meent Hildo, 'en uw conditie heeft er vast niet onder te lijden'. Hij vindt 'm zelfs beter voldoen dan de speedball. Het werkt super!

 

1 september 2015. 25mg prednisolon

Iedere twee weken gaat er 5 milligram van de dosis prednisolon af en vandaag is de eerste dag dat Hildo op maar 25 mg. zit. Er is gestart met een stootkuur van 1000 mg per dag, welke na drie dagen werd omgezet naar 60 mg. per dag. Ondanks het afbouwen merkt Hildo nog geen verschil. Het is lastig te zeggen welke bijwerkingen door prednisolon komen en welke door de drie opeenvolgende herseninfarcten worden veroorzaakt. Dat prednisolon een hoop ellende veroorzaakt, daar is iedereen het over eens. Vandaar dat Hildo hoopt op verbetering op allerlei gebieden tijdens het verder afbouwen van prednisolon. Als de arteriitis temporalis maar niet weer opvlamt. Dan is hij terug bij af en verder van huis! Of zou het meevallen?

De rest van de medicatie

Voor degene die er in geďnteresseerd is wat Hildo nu eigenlijk allemaal aan medicijnen slikt, hier de opsomming:

5x5 mg Prednisolon (ontstekingsremmer)

1x75 mg. Clopidogrel (bloedverdunner)

2x40 mg. Pantoprazol (maagbeschermer)

1x50 mg. CalciChewD3 (botontkalking)

1x40 mg. Simvastatine (anti-cholesterol)

1x70 mg. Alendroninezuur (anti-osteoporose/botontkalking)

Het Alendroninezuur dient slechts éénmaal in de week genomen te worden, de andere tabletten dagelijks.

 

11 september 2015. Kogels gieten

Omdat Hildo, als sportschutter, veel met historische wapens schiet giet hij daarvoor zijn eigen loden kogels met behulp van een speciale loodoven en gietmallen. Het is geen zwaar werk en nauwelijks mentaal inspannend omdat het repetitieve handelingen betreft. De temperatuur van gesmolten lood bedraagt minimaal 327 graden Celsius en tijdens het gieten loopt het tegen de 500 graden... stukken heter dan de 172 graden van het vet als u aan het frituren bent. Fouten kan hij zich daarom niet veroorloven. Hildo begint rond 10 uur 's ochtends. Eerst de loodoven aanzetten en lood er in doen en wachten tot het de juiste temperatuur bereikt heeft. Hij is zeker niet constant bezig met gieten. Na even de handjes gewassen te hebben, heeft ie rustig de tijd om even wat te eten en te drinken nadat een nieuwe voorraad lood bijgevuld is en de oven weer op temperatuur moet komen.

Doorzetten

Omdat de winter nadert en het dan niet fijn kogels gieten is zet hij even door zodat hij, wat kogels betreft, in ieder geval kan schieten tot de volgende zomer. Rond zes uur 's avonds is hij klaar. Hij is dus acht uur, af en aan, bezig geweest met het loodgieten. Het blijkt te veel geweest te zijn.

Vermoeidheid = Duizeligheid

De vermoeidheid slaat toe. Hildo voelde het al een beetje aankomen, maar uiteindelijk blijkt het dan al te laat. Het opbergen van de spullen gaat niet gemakkelijk meer. Slingerend door het huis, want wanneer de vermoeidheid begint raakt hij een deel van zijn balans kwijt. Motorisch is er meer aan de hand, want ook struikelen en blijven haken aan dingen is wat hem continu gebeurt. Het is dus zaak goed op te letten en te stoppen zodra het kan.

Boodschappen?

Hildo wilde nog even boodschappen doen, maar schuift dit maar naar morgen. Het kan gewoon niet meer op een verantwoorde manier.

Testing: Hersenen vermoeid? Dan het lichaam aanpakken!

Hildo heeft na het kogelgieten even gedommeld, maar is nog lang niet in orde. Maar grenzen moeten verlegd worden, als dat kan, dus er moet wat geprobeerd worden. In plaats van naar bed te gaan, trekt hij zijn bokshandschoenen aan en begint zijn boks routine: tikken tegen de bokszak gevolgd door wat trappen, daarna de boksbal en ook de aan twee elastische koorden bevestigde Double End Ball krijgt er van langs. Na twintig minuten fysiek druk bezig geweest te zijn, voelt hij zich warempel weer stukken beter dan voordat hij de boks routine begon. Fysiek bezig zijn geeft hem energie, dat had hij eerder ook al gemerkt na een bezoek aan de sportschool. 'Lichamelijke inspanning is ongetwijfeld mede de sleutel tot succesvolle revalidatie', concludeert Hildo. Maar dat wist u al.

 

13 september 2015. Kajakken gaat onverwacht goed!

Vanwege de evenwichtsproblemen zag Hildo voor zijn geestesoog drama's ontstaan met kajakken, zoals omslaan. De laatste keer dat Hildo in zijn kajak zat is inmiddels waarschijnlijk iets van twee jaar geleden. Vandaag voor de eerste keer weer de Prijon Kodiak uit de schuur gehaald... en het gaat verbazingwekkend goed! Ondanks dat een kajak geen stabiele boot is, heeft Hildo direct de slag weer te pakken. In- en uitstappen is nog een beetje lastig, maar dat komt meer door het gebrek aan oefening dan door iets anders. Die handigheid komt vast weer als hij wat vaker in de boot gezeten heeft. Als er dit jaar niet meer wordt gevaren, dan liggen er zeker, ijs en weder dienende, in 2016 weer wat mooie kajaktochten in het verschiet!

 

18 september 2015. Bloed prikken

Op Hildo's verzoek wordt er vandaag bloed afgenomen om het met zowel de BSE als de CRP-test nogmaals te controleren op ontstekingswaarden. Immers, Hildo heeft nog steeds Arteriitis Temporalis en gebruikt tegen deze ontsteking de onstekingsremmer Prednisolon. Omdat de Prednisolon afgebouwd wordt, is het van belang om de ontstekingswaarden van het bloed te monitoren: de onsteking moet niet opnieuw opvlammen. Als dat gebeurt, is de kans op een nieuw herseninfarct veel groter en daar zit Hildo niet te wachten. Beter een vinger aan de pols dan er laat achterkomen dat er iets niet in orde is.

Maandag 21 september 2015. Uitslag

Hildo wordt teruggebeld door een husarts in opleiding, de uitslag blijkt prima. Beide waarden, zowel BSE als CRP, liggen ruim binnen de norm en er hoeft dus niet ingegrepen te worden door het verhogen van de dosis Prednisolon. Uiteraard gaat hij wel verder met sporten en gezond leven. Zijn lichaam levert een strijd tegen de Arteriitis Temporalis en hij wil het in de allerbeste conditie hebben om deze strijd zo snel mogelijk te kunnen winnen.

 

19 september 2015. Mountainbiken bij Appelscha in HDR!

Vorig jaar heeft Hildo ook al eens een fiets gehuurd om te gaan mountainbiken bij Appelscha. Trappen op een crossfiets door het bos, het is veel leuker dan hij destijds verwachtte maar het zadel was een regelrecht drama. Maar nu heeft hij zijn eigen zadel bij zich! De fietsverhuurder in Appelscha vindt het geen probleem om het standaard zadel te vervangen door dat wat Hildo aangeschaft heeft. Het rijdt prima, stukken beter dan het originele exemplaar.

 

 

24 september 2015. Hardlopen

Als veel goed is hoeft meer niet beter te zijn, lijkt het. De laatste tijd loopt Hildo vrijwel elke dag een rondje van zes kilometer. Zonder nordic walking stokken, want tijdens het wandelen wil hij even een stukje hard lopen en dan zijn stokken alleen maar lastig.

Pijnlijke kuiten en knieën

Een stukje hard lopen was helemaal in het begin letterlijk drie stappen voordat rugpijn hem noopte tot stoppen. Het werd gaandeweg steeds ietsjes meer zonder dat daarbij de hartslag te veel opliep. De laatste keer waren het zelfs stukken tot 120 meter, dus dat gaat zeker de goede kant uit. Maar bij rennen komt het veel meer op de kuiten en knieën aan en sinds een week heeft Hildo last van zijn kuiten. 'Je geeft ze geen tijd om te herstellen', hoorde Hildo vandaag. Gisteren had ie al gewandeld vrijwel zonder te rennen en vandaag zal het ook bij wandelen blijven. Ook beter voor de knieën die ook al pijn beginnen te doen. Knieproblemen heeft Hildo nog nooit gehad en als de knieën een probleem blijven, dan geeft hij het hardlopen er snel aan en zal dat vervangen door fietsen. Mogelijk speelt de botontkalkende bijwerking van Prednisolon ook mee en helpt een te zware belasting Hildo van de regen in de drup Voorzichtig zijn dus. De krachttraining op de sportschool lijkt verder geen negatieve invloed te hebben, maar hij zit er ook niet iedere dag. Dat scheelt.

Mr. Positivo!

Alles gaat gaat in principe nog steeds uitstekend. Hildo voelt zich behalve prima, ook nog eens erg gelukkig en is nog steeds superpositief. Het komt ongetwijfeld door het geweldige herstel dat hij heeft doorgemaakt en door het besef dat hij eindeloos veel geluk heeft gehad, in ieder geval tot op dit moment van schrijven, een soort van hoofdprijs-in-de-Lotto-gevoel. Misschien komt het ook wel door de endorfine die vrij komt tijdens het sporten. Hoe dan ook: Hildo voelt zich er erg goed bij, beter dan ooit zelfs, en blijft uitermate gemotiveerd om te bewegen. Hier stopt hij nooit weer mee.

 

26 september 2015. Een eigen mountainbike!

Omdat zowel de fysieke conditie (het trappen) als de motoriek/het evenwicht (het sturen op hobbelige oneffen ondergrond) behoorlijk getraind worden, is Hildo gegaan voor een eigen mountainbike in plaats van telkens huren, Nu kan hij overal gaan rijden. De fiets is van fatsoenlijke kwaliteit, net als de huurfietsen dat ook zijn, en heeft 29 inch wielen. Dat rijdt rustiger dan de oudere standaard van 26 inch. Als het nu niet goed gaat ligt het niet aan de fiets!

Accessoires

Hildo is helemaal nieuw in de fietswereld en het verbaast hem wat er allemaal te krijgen is voor een simpel ding als een fiets. Zelf heeft hij al een andere riser (stuurklem) aangeschaft die een beetje verder omhoog loopt. Tijdens een testrit van een paar kilometer vlakbij huis kreeg ie al last van zijn nek van het omhoogkijken. Op een mountainbike zit de fietser, net als op een racefiets, nogal voorover en daardoor kan deze snel last van de nekspieren krijgen. Zelfs met de nieuwe riser zit Hildo nog te denken over een iets hoger stuur. Dat het niet hoort bij een mountainbike, heeft hij al gehoord van een fietsverkoper. Maar wat niet hoort, maakt Hildo niets uit. Dit rijdt relaxter, net zoals het speciale zadel dat hij al eerder heeft aangeschaft, en het bevalt hem prima. Hildo's Stetson is niet een echt verantwoord hoofddeksel. Er zal dus binnenkort nog wat aangeschaft moeten worden, daarbij zit onder meer een fietshelm.

Spillepoten

Valt het u ook op? Wat heeft die Hildo dunne beentjes, hč? Het is waarschijnlijk het resultaat van een leven lang niet sporten, gecombineerd met een genetische aanleg voor spillepootjes. De bovenbenen zijn, nagemeten, iets van 49 cm links en 50 cm rechts in omtrek. Dat rechts dikker is, komt door het aantrappen van de Harley, meent Hildo. Ze worden vast nog wel dikker, hopelijk, want een beetje mountainbiker kan Hildo nog lang niet bijhouden. Maar aan de beenperformance wordt gewerkt.

 

28 september 2015. Weer langer werken!

Hildo´s re-integratie op zijn werk als catalogusmaker/tekstschrijver van de Motorcycle Storehouse onderdelencatalogus lijkt, in ieder geval op dit moment, redelijk goed te verlopen. Hij werkte vanaf 24 augustus al weer vier dagen (zijn gewone werkweek) van negen uur 's morgens tot half een 's middags. Al bijna een halve dag dus. Vanaf nu werkt hij zolang als het goed lijkt te gaan. Vandaag was dat al tot drie uur 's middags. Dat ging goed, dus dat wil hij zo een poosje vasthouden. Het tempo lijkt nog wat lager te liggen dan eerder, maar hij verwacht dat daar nog verbetering in komt. Hildo hoopt binnen één tot maximaal twee maanden zelfs weer volle dagen te kunnen werken. Of dat gaat lukken, en of hij dan weer op zijn oude niveau presteert, leest u later.

Better, Faster, Stronger than he was before?

Dát was Hildo's doel en dat, waarde lezer... is gelukt! Fysiek is Hildo fitter en sterker dan hij voor zijn herseninfarct was. Het uithoudingsvermogen is beter en hij heeft meer, niet veel maar toch, spieren.

Nog maar het begin!

Hildo's levensvreugde was altijd al okay, 'het leven is zeker de moeite waard!', maar het is nu nóg beter. Een hogere graad van fitheid bereiken maakt daarbij veel uit, merkt hij. Fysiek was Hildo er niet goed aan toe, gevolg van zittend bureauwerk en geen/nauwelijks extra beweging. Op dit moment zit hij nog in de opbouwende fase. 'Dat kan nog wat worden!', grijnst Hildo. Hij vindt het in ieder geval een fantastisch leuk proces wat hij nog nooit eerder meegemaakt heeft, het is in feite het tunen/opvoeren van het eigen lichaam. Nog leuker is dat hij, als 50-plusser, in een levensfase zit waar eigenlijk nog weinig verbetering valt te verwachten, immers: de fysieke aftakeling is al een poos bezig. Maar dat geldt niet niet als u vanuit een diep dal omhoog krabbelt, want dan is er nog erg veel te winnen als pre-bejaarde. Hildo is nu al fitter dan toen hij 35 was. 'Dit is echt leuk om te doen hoor', kakelt hij, en dat hoort u van iemand die nog nooit iets met wandelen, fietsen, sport of anderszins met lichaamsbeweging heeft gehad. En wat Hildo zegt is de goudeerlijke waarheid. Het is echt superleuk!

 
 Back    Page 1 Arteriitis Temporalis    Page 2 herseninfarct    Page 3 revalidatie/fitness    Page 4 fitness    Page 5 fitness