Westernweekend Davy Crockett te Horst

Dit zwartkruit weekend wordt ieder jaar georganiseerd door schietvereniging SV Davy Crockett en het schijnt een heel bijzonder weekend te zijn. Hildo is uitgenodigd en welkom dus dat is al geregeld, een paar leden van Hildo's schietvereniging, SV Cassidy, komen ook. Hildo neemt zelfs een extra dag vrij zodat het een extra lang weekend wordt, want voor de eerste keer met een Westernweekend meedoen... dat gebeurt je maar eenmaal! Jerommeke de Dragoon, met goede percussiekapjes, en Betty de musket gaan mee. Voor Jerommeke heeft Hildo nog een holster nodig, want elke rechtgeaarde cowboy kan niet zonder. Die is daar vast op de kop te tikken. Betty's inzet is nog onzeker. Hildo hoopt ter plekke vuurstenen te kunnen aanschaffen bij een stand van een handelaar want de vuurstenen die voor hem in bestelling staan zijn nog steeds niet gearriveerd.

De toegangspoort van SV Davy Crockett. Indrukwekkend hoor, vindt Hildo.

Vanuit de saloon kijkt u uit op het terras en de daarachter gelegen schiettent waar door iedereen met luchtbuksen geschoten kan worden. Daar rechts naast, hier net buiten beeld, vindt u het loket waar u zich kunt laten inschrijven voor een schietbeurt. Op de open ruimte achter het gebouw vindt u de handelaren in van alles en nog wat, zolang het maar met de schietsport of cowboys te doen heeft.

Vrijdagochtend. Om 9 uur precies gaat het loket open waar de schietbeurten voor die dag besproken kunnen worden, en Hildo is er als de kippen bij. Elke inschrijving voor een schietbeurt kost 7,50 euro. Tijdens de 30 minuten durende schietbeurt moet u 12 kogels, waarvan de 10 beste meetellen voor de wedstrijd, richting het midden van de kaart sturen. U heeft daarvoor 20 minuten de tijd, want de 10 minuten die overblijven zijn voor de organisatie die snel de oude kaarten weghaalt en nieuwe ophangt voor de volgende lichting schutters. Die tijd wordt ook gebruikt om uw wapen en andere benodigdheden neer te leggen of weg te halen aan het eind van uw beurt. Laden mag pas in de twintig minuten wanneer de baan vrijgegeven wordt. Veiligheid gaat, ook hier, voor alles. En zo hoort dat ook.

Het terrein met tenten van handelaren. Soms echt leuke dingetjes bij, maar ook Hildo's budget is beperkt. Van de 250 euro die hij meegenomen had naar het westernweekend was aan het eind niets meer over. Schietbeurten, eten, wat zwartkruit spulletjes en het is op voor u het weet.

Hier Hildo in gesprek met Leo Hemelrijk, de zwartkruit specialist van Nederland. Leo heeft Hildo's musket Betty in handen en doet alles uit de doeken over vuurstenen, het harden van het aambeeld met hardingspoeder en het opkalefateren van de loop aan de binnenzijde. Hildo houdt zijn oren wagenwijd open want deze rasechte Amsterdammer heeft niet alleen een antwoord op Hildo's vragen, maar blijft ook ongevraagd andere ter zaken doende informatie spuien. Een bijzonder aardige man die volgens Hildo in hart en nieren zwartkruit liefhebber is. Voor de musket 10 nieuwe vuurstenen, een geweldig mooie poetsstok en een speciaal lampje om in de loop te kunnen kijken voor wanneer Hildo probeert om de binnenzijde van de hobbelige loop in betere staat te krijgen. Voor de Dragoon wat percussiekapjes en een halve kilo Pow-Ex FFFG kruit... misschien schiet het wel beter. Ook nog een koperen kruitflesje om zonder kruitmolen de kruitbuisjes te kunnen vullen, zoals bijvoorbeeld op een westernweekend. Ditmaal had Hildo zijn reguliere kruitmolen bij zich maar die is daar minder geschikt voor, het is toch wat delicater en gesneuveld voor je het weet. Een speciaal (kruit) flesje voor het toedienen van pankruit voor de musket had Leo niet bij zich maar die kan per post.

Voorzien van een goede vuursteen schiet Hildo's musket als nieuw. Schot na schot, het blijft het een genot!

Ook kanonniers zijn van de partij. Van 9 uur 's ochtends tot 5 uur 's middags zijn de schietbeurten van de gewone wapens, daarna wordt er met de kanonnen geknald. Gladloops en het moet gezegd, er kan behoorlijk zuiver mee geschoten worden.

Goed richten is, net zoals bij handvuurwapens, van groot belang voor het resultaat. Het kanon is daarvoor voorzien van een korrel en keep, ziet u wel?

De echte cowboys kunnen dit met hun ogen dicht. Dit is een echte!

Duel schieten! De mannen staan naast elkaar en wachten tot een lampje van rood op groen springt. Dan is het zaak zo snel mogelijk de revolver te trekken en een ballonnetje stuk te schieten met een vilten propje. De tijd wordt elektronisch geregistreerd. Het lijkt leuk, maar dit is helemaal niets voor Hildo. Een man van Hildo's leeftijd stond er bij te trillen als een alcoholist die een week geen drank gehad heeft. De adrenaline giert je natuurlijk door het lijf. De trillende man bleek overigens na afloop wel de snelste schutter van het evenement. Hildo doet het liever wat rustiger aan en spaart zijn zenuwen.

Hildo met Meneer T's Enfield musket. Het kaliber is .58 dacht Hildo en er wordt geschoten met een Minie kogel. Een Minie heeft een holle bodem, is gedoopt in vet en past makkelijk in de loop. De pompstuk hoeft nauwelijks gebruikt te worden om de kogel door de loop naar beneden te krijgen want die zakt al automatisch, door het eigen gewicht van de pompstok, langzaam naar beneden. Nog ietsje aanstampen, klaar. Tijdens het schot wordt de kogel aan de onderzijde uit elkaar gedrukt en zodoende volgt het de, extra ondiepe, trekken en velden in de loop uitstekend. Bovendien ontstaat door de uitzetting een gasdichte afsluiting met de loop voor maximale efficiëntie. Met dit soort zware kogels kan ver geschoten worden en er zijn verhalen bekend van de Amerikaanse burgeroorlog waarbij een scherpschutter een indiaan van z'n paard knalden op ruim anderhalve kilometer afstand. En ja, we hebben het hier nog steeds over zwartkruit hoor!

De met 70 grain kruit geladen Enfield geeft een forse knal met dito terugslag en schiet uitstekend. Niets mis met deze mooie voorlader! Hildo wist zelfs nog een paar keer in het zwart te komen van de speciale geweerkaarten met de kleine zwarte rondjes van naar schatting 10cm doorsnede. Prima! Uiteindelijk bleek meneer T. beter te hebben geschoten dan Hildo. Hmmm, dat is Hildo al vaker overkomen. Iets mis met Hildo's aanleg misschien?

Zaterdagavond en in de feesttent is het tijd voor een biertje. Een prima bandje, The Cowpokes voor de geïnteresseerden, hield de stemming erin. Een trio met gitaar, mandoline en zelfs een man die uitstekend met een banjo overweg kon. Een foto van de band is tot Hildo's grote spijt mislukt. Waar overdag tot de tanden gewapende cowboys rondwandelen mag er na 8 uur 's avonds niets meer gedragen worden. Geen schiet-, steek- of slagwapens en iedereen houdt zich er als vanzelfsprekend aan.

De stemming stijgt, net zoals sommige van de aanwezige gasten.

Het is niet alleen maar knallen en wat rondhangen. Hildo moet natuurlijk, net als iedereen, elke dag na het schieten de wapens schoonmaken. Roest treedt snel op door het gebruik van zwartkruit.

Deze mestin is een overblijfsel van Hildo's Persoonlijke Standaard Uitrusting van het Nederlandse leger waarin Hildo, overigens weinig succesvol, heeft moeten dienen in de jaren 1979-1980. De mestin met bijbehorende veldfles neemt Hildo altijd mee als hij onderweg is met de tent. Nu komt de mok goed van pas tijdens het 'in the field' schoonmaken van de wapens. U heeft geen keus, zwartkruit wapens roesten onder uw handen weg als u ze na gebruik niet schoonmaakt. Mestin gevuld met water op het vuur tot het bijna kookt, wat shampoo erbij en poetsen maar. Daarna met het water naspoelen, zo goed mogelijk droogwrijven en met wapenolie behandelen. Ballistol is wat vetter dan de Remington spuitbus die Hildo eerder gebruikte. Hildo gaat in het vervolg voor Ballistol... alleen het spul stinkt verschrikkelijk!

Einde van een geslaagd weekend bij SV Davy Crockett en tijd om terug te rijden van het Limburgse Horst naar het Groningse landschap.

Volgend jaar weer? Als het aan Hildo ligt: Zeker weten!

 BACK

Een westernweekend!

Hoe verloopt zoiets nou?

Vrijdag 18-20 augustus 2006. Westernweekend Davy Crockett

Het is vroeg in de ochtend van vrijdag 18 augustus. Gisteren, donderdagavond laat, zijn Hildo en Aaltje aangekomen. Hildo snel in het donker het tentje opgezet en Aaltje de luchtbedden opgepompt. 'Een beetje comfort is toch wel lekker als je wat ouder wordt' grapt Hildo. Het was zelfs op donderdagavond al erg vol op het grasveldje maar gelukkig had Hildo's instructeur van Hildo's eigen club SV Cassidy nog een plekje vrijgehouden. Da's aardig natuurlijk. Hildo is erg benieuwd hoe het toegaat op een westernweekend dus snel slapen, dan is het eerder ochtend.

Direct na de toegangspoort komt u op het terrein van de schietvereniging uit. Aan de rechterkant vindt u de saloon. Een mooie hè? Achter de saloon ziet u de feesttent.

Ingang van de feesttent. Hierachter ziet u al de schietbaan van 25 meter met maar liefst 16 schietplekken naast elkaar!

Op de schietbaan en Hildo is er klaar voor. Een passend holster kreeg hij trouwens zomaar voor niks van zijn instructeur. 'Heb hem ook gekregen dus ik hoef er niets voor te hebben'. Nou, dat is helemaal super natuurlijk! Bovendien: de hele dag met de Colt Dragoon in je broeksband, de loop richting edele delen, te moeten lopen is ook niet alles. De revolver weegt er wel in en Hildo heeft het hele weekend het gevoel gehad of een onzichtbaar persoon zijn toch al niet zo goed zittende pantalon naar beneden probeerde te trekken. Hildo heeft een paar broekophouders nodig!

U vraagt zich af waarom Hildo op een paar ouderwetse krukken rond strompelt? Sommige mensen dachten dat het bij zijn 'act' hoorde, maar zo was het niet. Het komt omdat Hildo een week of drie terug, tijdens zijn vakantie, ergens in Litouwen met de Harley van de trap van een hotel gevallen is toen hij naar binnen probeerde te rijden. De krukken zijn originele Litouwse exemplaren, maar dat is een ander verhaal.

Het eerste schot met de Dragoon, uiteraard stampvol kruit want dan knalt ie lekker hard. Da's belangrijk vindt Hildo.

Van de 24 voorlaad revolver schutters haalde Hildo met 70 punten toch maar even de 10e plaats. Dat is zelfs beter dan gemiddeld! De hoogste score die u schiet blijft staan, schiet u een latere serie slechter dan telt die niet. Later in het weekend zakte Hildo naar de 22e plaats van 46 schutters, wat toch nog altijd iets boven gemiddeld is. Aan het eind van het weekend was Hildo met een 46ste plaats van de in totaal 71 voorlaad revolvers schutters uiteindelijk nog beneden het gemiddelde gezakt. Evengoed waren er dus toch nog 24 schutters die nog beroerder schoten dan Hildo.

Zelfs op vrijdag is het al druk. Leukste uitspraak die Hildo op de schietbaan gehoord heeft: 'Wilt u niet zo roken meneer?'

Dit geeft een dreun en mondingsvlam waarop Betty jaloers is. Erg leuk spul hoor, die kanonnetjes. Jammer dat ze zo groot zijn, bovendien moet u lid worden van de kanonniersclub volgens Hildo. Ach, Hildo's huisje is al zo klein en een kanonnetje past er niet meer bij.

Hoewel Aaltje nog geen zwartkruit aspiraties bezit, vindt ze het hele gebeuren wel erg gezellig en leuk. Vanwege een tijdelijk gehandicapte Hildo's is zij tevens bereid om zonder mokken de musket en het nodige schietgerei rond te slepen. En, jazeker, zelfs naar de tent te rennen om de vergeten musketkogels op te halen! Een cowboyhoed heeft Aaltje al dus... misschien toch ooit nog een keer lid worden van S.V. Cassidy?

Meneer T. poserend in vol ornaat met Hildo's musket. Meneer T. wilde liever niet herkenbaar op Hildo's website, vandaar het balkje. Hij vond Hildo's musket geweldig en Hildo vond zijn outfit, en met name uitstraling, niets minder. Deze foto was snel geregeld, en is ie niet fantastisch? De man is al 15 jaar een vaste bezoeker van dit westernweekend en zelfs 25 jaar een fervent zwartkruit schutter, maar had nog nooit van zijn leven met een vuursteen musket geschoten. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en Hildo bood hem aan een serie te schieten met zijn musket. Helemaal geweldig! Hildo mocht met het eigendom van meneer T., een replica 3 bander Enfield percussie musket met trekken en velden in de loop, proberen de kaart te raken. Zo'n aanbod slaat Hildo ook niet af natuurlijk!

De innerlijke mens dient verzorgt te worden en dat lukt uitstekend met een uitsmijter. De volgende keer neemt Hildo zelf een pannetje mee want dat scheelt weer wat. De innerlijke verzorging heeft aan het eind van het weekend toch aardig wat gekost en Hildo zegt dat hij er in het vervolg liever een kogelgiettang of zo voor koopt. Smak, smak.

Meneer T. met Hildo's musket en hoed tegen de vonken uit de pan. Kruit erin, bal er achteraan en papierprop er bovenop. Gaat dat goed zo? Ja hoor, prima.

Bij Meneer T's Enfield is richtpunt, raakpunt. In ieder geval op 25 meter. Dat is bij Hildo's musket wel even anders. De bovenzijde van de kaart is onderin de kaart, want volgens Hildo vliegt de kogel in een boogje ondanks de 100 grain kruit lading. Consequent de loop uit gaan doet de bal ook niet, soms gaat ie de ene, soms de andere kant op. U moet dus een dosis mazzel hebben. Meneer T. wist van de zeven schoten slechts eenmaal de kaart te raken. Hildo raakte de kaart, toen hij zelf schoot, bijna de helft van de tijd! Ha ha, zo slecht schiet Hildo helemaal nog niet! Of was het die dosis mazzel?

Hildo's instructeur en Aaltje kijkend naar Hildo's eerste verrichtingen als instructeur van Meneer T. terwijl die met Hildo's musket schiet. Niemand mag zo maar zijn wapen afgeven aan een ander om er mee te gaan schieten. De eigenaar van het wapen dient er ten alle tijde bij aanwezig te zijn. Zo staat het in de wet en ook Hildo houdt zich er stipt aan. Ook al loopt iedereen er een beetje onnozel bij... een westernweekend is zeker geen wild west en wat veiligheid betreft wordt er niets aan het toeval overgelaten.

Hier de uitslag van het geweer schieten. Hildo was de enige met een vuursteen musket en dat is niet helemaal te vergelijken met de wapens waarmee anderen op de baan stonden. Hij stond dan ook prompt helemaal onderaan met 5 punten. Dat geeft niets want alleen het schieten met zo'n wapen is al feest, dus de uitslag doet er weinig meer toe.

Op de laatste dag, zondag, van het schietfestijn had Hildo nog een schietbeurt voor de musket en revolver weten te bemachtigen. Erg druk en iedereen wil nog wel even knallen natuurlijk. Hildo's schietbeurt, met een afbrokkelende vuursteen, viel in het water. Het schot wilde niet afgaan en de nieuwe vuurstenen lagen nog in de tent. Gelukkig kreeg Hildo hulp van een collega schutter die het kruit in de pan handmatig aanstak. Handig hoor zo'n vuursteen slot, dit lukt u vast niet met een percussie geweer. De kogel zat zowaar zelfs nog midden in de kaart!

Direct na de musket de laatste keer de schietbaan op met de revolver. Het zat Hildo niet mee want het ding wilde dit maal slecht schieten. Hildo kreeg met vette vingers het doosje van de percussiekapjes niet open en een teveel aan olie deed het wapen weigeren. Percussiekapjes die tussen trommel en frame vastliepen en zelfs afgeschoten percussiekapjes die vast bleven zitten waar Hildo ze niet eens zag. Eenmaal moest Hildo de haan laten flippen met zijn duim omdat de revolver eventjes niet meer full cock te spannen was. Daarna deed de revolver het wel weer. Vreemd. Hildo's serie was direct na de schietserie met de musket en het is toch prettiger als er wat tijd tussen zit. Van goed schieten kwam verder weinig meer terecht en Hildo was al lang blij dat alle kogels de revolver uit te krijgen waren. In het vervolg met een minder vette revolver de baan op, dat heeft Hildo hier van geleerd.

De loop van de musket is eenvoudig te reinigen. Men neme een mestin stampvol heet water, gooit anti-roos shampoo (Hildo had geen afwasmiddel) in de loop en zet de gedemonteerde loop met de achterzijde in de mestin. Wel ervoor zorgen dat het zundgat onder water zit. Dan de loop doorhalen, en wat gaat dit mooi met de nieuwe pompstok! Heet water wordt het zundgat ingezogen en er vervolgens weer uitgepompt. Lekker door blijven soppen. Daarna nieuwe mestin op het vuur en alles nogmaals. Daarna zundgat dichthouden en de loop vervolgens een paar keer volgieten met heet water om hem dan weer leeg te gieten. Daarna de brandschone maar ietwat vochtige loop snel behandelen met wapen olie. Dan het vuursteenslot nog eenzelfde soort behandeling. De revolver en de musket goed schoonmaken? U bent twee uur kwijt. Echt waar! Van een passerende zwartkruit schutter kreeg Hildo het advies koelvloeistof te gebruiken in plaats van water. Koelvloeistof beschermt ook metaal aan de binnenzijde van een automotor d.m.v. een antiroest middel wat er standaard in zit. Hmmm, denkt Hildo, daar zit wat in. Volgende keer soppen in de radiateur van de auto?