2 december 2005. Hildo's eerste zwart kruit schot!

Spannend natuurlijk. Hildo tuft in zijn Volvo naar Uithuizen alwaar de Sportschietbaan Uithuizen gevestigd is. Veel auto's voor de deur, veel mensen in de kantine. Gezellig druk. Van de dame achter de bar krijgt Hildo een kop koffie en uitleg over de schietbaan. Het blijkt dat in totaal 5 schietverenigingen gebruik maken van de baan op verschillende dagen. Hildo's club schiet op vrijdagavond. Uitstekende tijd meent Hildo, kan hij mooi na het werk thuis even eten alvorens naar Uithuizen af te reizen.

Hildo's koffie is op en hij wordt gelijk meegetroond naar de volgende ruimte, de wapenkamer, door een aardige zwartkruit schutter. Uit het koffertje van de man komt een Remington percussie revolver en Hildo krijgt zijn eerste les in de zwartkruit technieken. Wist u dat kogels niet in de loop passen? Hildo niet. De kogel is een fractie groter dan de diameter van de kamer en van de loop. Past ie lekker strak! Grote nadruk wordt gelegd op veiligheid en dus op het voorkomen van ongelukken. Zowel tijdens het rondlopen op de schietbaan als tijdens het daadwerkelijke schieten. Hildo heeft goed opgelet want hij wil, net zoals iedereen, later op de avond zonder additionele lichaamsopeningen naar huis kunnen rijden. Na eerst een paar geleende oordoppen opgezet te hebben, is het nu tijd voor... de schietbaan!

Sharps enkelschots achterlaad 'Buffel' geweer

Als eerste mocht Hildo een schot afvuren op de 25 meter baan met een .54 Sharps percussie geweer. Een achterlader maar wel met los kruit en een losse kogel. Indrukwekkende eerste ervaring hoor! Groot geweer, grote knal en veel rook. Grijns. Leuk! De terugslag blijft binnen de perken en dat is wel zo prettig. Het resultaat was zowaar niet eens zo heel erg slecht, want Hildo wist nog net het zwarte gedeelte van de schietschijf te raken. Dit type geweer, werd Hildo verteld, is vroeger gebruikt om te jagen op buffels.

Colt 1847 Walker (klik foto voor grotere afbeelding)

Van een andere zwartkruit schutter mocht Hildo een replica Colt 1847 Walker vasthouden. Deze .44 voorlader was de fysiek grootste en ook meest krachtige revolver tot de invoering van de 357 Magnum patroon in 1935. Na wederom uitleg over veiligheid en schietmethode, mocht Hildo een schot lossen. Deze meer dan 2 kilo zware zwartkruit percussie revolver geeft een nog hardere knal dan het geweer, wat schijnt te komen door de kortere loop. Ook bij deze revolver is de terugslag relatief gering en kan er probleemloos met één hand geschoten worden. Hildo hield 'm toch maar met twee handen vast! Deze door Uberti gemaakte replica is een fantastische revolver meent Hildo en hij is dan ook vastbesloten om zichzelf ooit eigenaar te kunnen noemen van een dergelijk fraai exemplaar. Achter de revolver schutter staand, voelt Hildo zijn broekspijpen om zijn benen flapperen van de luchtdruk. Hier gebeurt wel wat! Dan nog even napraten met een bakje koffie in de kantine. Als Hildo nog steeds breedgrijnzend achter het stuurwiel van zijn auto kruipt, blijkt dat er al weer drie uur verstreken zijn. Hildo's enthousiasme is er, na dit eerste zwartkruit avontuur, zeker niet minder op geworden.

Volgende week weer, en een paar foto's belooft hij u alvast ook! Hildo verheugt zich er nu al op. Joepie!

Verklaring van gedrag.

Om uiteindelijk in aanmerking te komen voor een verlof (wapenvergunning) moet de aanvrager uiteraard van onbesproken gedrag zijn. Hildo is hier en daar wel eens een pietsje ongehoorzaam, maar hij kent gelukkig zijn grenzen en verantwoordelijkheden en hij is hier daarom, onder het toeziend oog van zijn 12 weken oude autistische kat 'Bijtie', volledig ontspannen bezig met het invullen van zijn aanvraag tot het verkrijgen van een 'verklaring van (goed) gedrag'. Deze verklaring is sinds kort eveneens nodig voor de schietvereniging zelf. De verklaring moet worden ingeleverd op het gemeentehuis, waarna justitie binnen drie week het resultaat per post aan Hildo op zal sturen.

16 december 2005. Derde bezoek

Kijk eens aan, eindelijk een foto van Hildo op de 25 meter schietbaan. Ditmaal kreeg Hildo les in het hanteren van een grootkaliber revolver, een Ruger .44 Magnum. Volgens Hildo's instructeur geschikt voor zowel modern nitro als met zwartkruit gevulde patronen. Hildo's instructeur is net zo enthousiast als Hildo zelf over het schieten met zwartkruit, dus de schietbaan was alras gevuld met blauwgrijze zwartkruit rookwolken. De zwartkruit liefhebber vindt het lekker ruiken en Hildo ontwikkelt zelf de goede smaak ook al in rap tempo. De Ruger is een achterlader met een niet uitzwenkbare trommel. Het laden en ontladen gebeurt door het uitklappen van een laadklep aan de achterzijde van de trommel waardoor er telkens één enkele patroon in gestopt of uit gehaald kan worden. Daarna de trommel een stukje draaien en de volgende patroon is aan de beurt.

Close-up Ruger Super Blackhawk .44 Magnum

Het westernwapen van Hildo's instructeur. Geen antieke of een replica daarvan maar een modern wapen. Het is wel een zogenaamde Single Action revolver, wat betekent dat voor elk schot dat u wenst af te vuren eerst handmatig de haan gespannen dient te worden. Zo ging dat vroeger in het wilde westen ook. Mooi ding hoor, meent Hildo.

Het schotbeeld met de Ruger

Op een afstand van 25 meter bracht Hildo dit ervan terecht. Tijdens het schieten met beide handen lukte het om binnen het zwarte gedeelte van de schietschijf te blijven, met losse hand schieten is lastiger want de Ruger is tamelijk zwaar. Vooral na een beetje te lang richten, begint de loop steeds meer heen en weer te wiebelen. Beter is het dan eerst het wapen weer neer te leggen, even te ontspannen, en het daarna opnieuw te proberen. Belangrijker dan het eenmalig raken van de roos is het schieten van mooie groepjes. Wanneer de gaten dichtbij elkaar in de buurt liggen, bent u goed bezig. Dat u ernaast schiet is van minder belang en is gemakkelijk genoeg te corrigeren door de volgende keer iets lager, hoger of verder naar links of rechts te richten. Had Hildo u al verteld dat schieten leuk is?

Vierde bezoek 30 December 2005

Hildo krijgt van zijn instructeur steeds andere mooie wapens voorgeschoteld hoor! Tjonge, jonge zeg. Kijkt u even mee?

Winchester 30-30 (klik op de foto voor grotere afbeelding)

Het klassieke 'cowboy geweer' die ook u wel kent uit westerns en als speelgoed geweertje. Gemaakt van 1866 tot 1966 en toen na honderd jaar de productie gestopt werd, is nog eenmalig een jubileum model uitgebracht met een oplage van duizend stuks. Verguld met een dun laagje echt goud en dit is er eentje van! Hij is van Hildo's instructeur en Hildo mocht er zo maar mee schieten. Is dat aardig, of is dat aardig? Als magazijn fungeert de buis onder de loop. Iedere keer dat u de zwarte hendel naar onderen/voren duwt, wordt de verschoten huls uitgeworpen en wanneer de hendel teruggeduwd wordt, schuift een nieuwe patroon de loop in. Om te kunnen schieten, dient u de zwarte beugel iets naar boven te trekken, dan is de beveiliging er af. De hulzen kunnen herladen worden met zwartkruit of gewoon nitrokruit, en Hildo schoot met... zwartkruit! Het kaliber is 30-30. Het eerste getal slaat op het kaliber zelf (.030 inch) en het tweede getal op het soort huls wat gebruikt wordt. Hildo heeft een hele uitleg gehad over kalibers, hulstypes en grains (Amerikaanse gewichtsmaat waarmee de hoeveelheid kruit aangegeven wordt waarmee een patroon wordt gevuld). 1 grain = 0.0648 gram volgens internet en 100 grain dus zo'n 6,48 gram. Vaak wordt er met 30 tot 60 grain of soms nog meer zwart kruit geschoten, uiteraard afhankelijk van het soort wapen en van de afstand die overbrugd dient te worden.Het duizelt Hildo nu nogal van alle munitie informatie, maar daar moet je natuurlijk ook langzaam inrollen.

Het schotbeeld met de Winchester

Staand geschoten, op de 25 meter baan, en Hildo zelf vindt het groepje helemaal niet zo raar voor een beginner.

.30 M1 karabijn (Klik op de foto voor grotere afbeelding)

Hiermee had Hildo tijdens zijn tweede bezoek ook al geschoten, maar toen was hij vergeten foto's te maken. De Amerikaanse M1 is ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog voor het Amerikaanse leger. Ook het Nederlandse leger en zelfs politie heeft gebruik gemaakt van dit geweer. Er gaan speciale .30 kaliber patronen in die alleen in de M1 gebruikt worden. Hildo vindt het wapen prima schieten, en zeker lekker makkelijk omdat het een semi-automaat is. Iedere keer dat u de trekker overhaalt gaat er een schot af, u hoeft verder niets te doen. Er passen tot 15 patronen in het magazijn (niet op de foto te zien) welk onder in het geweer geklikt wordt. Dat dit geen zwartkruit wapen is had u ook al wel begrepen want tot zo'n 1895 werd gebruik gemaakt van zwartkruit voor legerwapens, en deze is stukken jonger.

25 meter schietbaan

Een betonnen ondergrondse bunker die vrijwel geheel geluiddicht is. In totaal kunnen 4 schutters tegelijk op de baan bezig zijn. Met een knopje kunt u de schietschijf naar u toe halen. U ziet de draden onder het dak van de baan die om een katrol draaien van een elektromotor. Een toevallige passant hoort van het schieten aan de buitenkant weinig. Het is echt maar 25 meter maar als u er op staat te richten lijkt eerder op 50 meter kan Hildo u verzekeren.

9 december 2005. Tweede bezoek

Hildo kon haast niet wachten tot het weer vrijdagavond zou zijn. Schieten is echt heel erg leuk hoor, verzekert hij u. Het is zelfs zo leuk dat Hildo tijdens het tweede bezoek officieel lid is geworden van S.V. Cassidy (Schiet Vereniging Cassidy). Mocht ook u staan te trappelen van ongeduld om lid te worden van een schietvereniging, dan wilt u vast ook wel weten wat het kost. U dient als u lid wilt worden van een schietvereniging, in ieder geval ook, verplicht, lid te worden van de KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie), de Nederlandse overkoepelende organisatie van sportschietverenigingen. Bij Cassidy zijn de kosten op dit moment, december 2005, als volgt opgebouwd:

Eenmalige inschrijving KNSA 27,50 

Eenmalige inschrijving (borg) KNSA 27,50

Cassidy jaarlijks 82,-

KNSA jaarlijks 30,-

Totaal 167 Eurie. Van de KNSA krijgt Hildo straks op regelmatige basis het clubblad 'Schietsport' toegestuurd.

Dit embleem kreeg Hildo van Cassidy. Valt het u ook op dat er zwartkruit wapens op afgebeeld zijn? Leuk hè? Nu nog even op het hesje naaien natuurlijk.

Schietbeurtboekje. Hierin wordt genoteerd wanneer Hildo aanwezig was en met wat voor wapens hij geschoten heeft. Als Hildo langskomt om te schieten, dan tekent hij tevens een presentielijst die in de kantine ligt. Dat is wettelijk verplicht en zodoende kan de politie controleren of het schietbeurtboekje en de presentielijst met elkaar overeen komen, en uiteraard ook of de schutter voldoende schietbeurten gemaakt heeft.

Tijdens het tweede bezoek heeft Hildo geschoten met een M1 karabijn en een .22 klein kaliber geweer. Dat was zo leuk dat hij prompt vergat om foto's te maken voor deze website. Hildo verklaart met de hand op zijn hart dat er de volgende keer zeker foto's gemaakt zullen worden! Echt waar!

Lidmaatschapspasje

"Knappe vent zeg", is het eerste wat u denkt natuurlijk. Waar, maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. Registratie en regulering is waarom het draait. Flauwekul voor veel hobby's maar niet voor de schietsport. Zou u in Nederland Amerikaanse toestanden willen waar iedere halve gare maar wat in het rond kan knallen? Hildo niet. Eenzelfde pasfoto van deze knappert gaat in het archief van Hildo's schietclub Cassidy.

Uitslag!

Hildo is okay! Behalve dat Hildo oudere mensen voor laat gaan bij de kassa van de Aldi en oude dametjes een drukke weg overloodst vindt Justitie het ook geen probleem dat Hildo met vuurwapens omgaat. Dat is toch mooi want het hanteren van vuurwapens in Nederland is geen recht maar een gunst. Hildo zal er voor zorgen dat de Minister van Justitie hier geen spijt van krijgt want Hildo knalt verantwoord hoor! Uiteindelijk zal voor het verlenen van een verlof het eindoordeel afhangen van de plaatselijke politie en zijn schietclub maar ook hiermee voorziet Hildo geen problemen. Eerst nog 11 maanden schieten met wapens van de club voordat Hildo zijn eigen verlof kan aanvragen en verlofplichtige zwartkruit spullen mag aanschaffen. Enne... een Colt Walker staat alvast bovenaan het verlanglijstje!

10 december 2005. Bezoek Westerndag Willem Tell

Op zaterdag 10 december 2005 was Hildo, op uitnodiging, aanwezig in het clubhuis (en een mooie hoor!) van schietvereniging Willem Tell in Brummen. Veel mannen, en zelfs ook wat vrouwen, uitgedost in traditionele westernkledij. Ontspannen sfeer met snert, koffie etc. voor zeer bescheiden prijzen. Hildo heeft op de schietbaan gestaan met de vingers in zijn oren om de verrichtingen van de schutters gade te slaan. Hildo kreeg zowaar van één van de bezoekers van Hildo's website het aanbod om met een Brown Bess te schieten. Dit is een voorlader vuursteen geweer, met het kloeke kaliber .75 (19mm!). Helaas had Hildo zijn papieren niet bij zich en ging het feest niet door. Jammer, maar helaas. De Brown Bess was wat Hildo betreft wel een van de meest indrukwekkende wapens. Mooi model om te zien en inderdaad een dreun waar de koeien van de leg van raken. In ieder geval nog bedankt voor het belangeloze aanbod Henk! Ach, droomt Hildo, strakjes heb ik mijn eigen Hilbilly vuursteen geweer. Alle goeie dingen komen langzaam! Het is Hildo in ieder geval wel duidelijk geworden dat zelf schieten veel leuker is dan kijken. De volgende keer dat Hildo naar een Westerndag gaat, kan nog wel even duren want hij wil dan wel in het bezit zijn van zijn eigen zwart kruit schietgerei. Foto's heeft Hildo niet gemaakt, want het is een feit dat sommige mensen niet met een wapen in de hand en hun gezicht zichtbaar willen worden afgebeeld. Lid zijn van een schietvereniging ligt toch nog een beetje in de taboe sfeer omdat onwetende mensen schieten met vuurwapens als niet sociaal bestempelen. En wie wil er nu als asociaal gezien worden? Hildo alvast niet!

Oordoppen

Denkt u te kunnen gaan schieten op een ondergrondse schietbaan zonder oordoppen? Hildo denkt van niet. In de betonnen 'bunker' kan het geluid niet weg en uw trommelvliezen kunt u na afloop wel weggooien. Na de eerste keren een setje geleend te hebben, is het natuurlijk van belang om zelf eentje te bezitten. Hildo heeft deze meest verkochte opvouwbare set aangeschaft voor 25 Euro bij Wapenhandel Slendebroek in Beilen. Joviale man met een aangeboren aanleg om dingen te verkopen. Behalve deze gewone gehoorbeschermers, zijn er ook meer gesofisticeerde modelletjes waarmee de schutter op normale toon kan spreken en die alleen bij een hard geluid even kort dichtklappen zodat u zelf geen last van het schot hebt. Daarna kan de conversatie gewoon voortgezet worden want ze gaan direct weer 'open'. Mooie techniek, maar vooralsnog kan Hildo met de simpele uitvoering ook wel uit de voeten. Kan het uitgespaarde geld straks mooi bij zijn later aan te schaffen zwartkruit spulletjes, glundert Hildo.

Vijfde bezoek 6 Januari 2006

Eerste keer schieten in het jaar 2006. De week hiervoor is niet geschoten i.v.m. de feestdagen. Aan het eind van de avond kreeg Hildo van zijn instructeur te horen dat hij over twee weken 'losgelaten' wordt. Hildo's instructeur is van mening dat Hildo heeft laten zien dat hij, ondanks zijn twee linkerhanden, op de juiste manier met vuurwapens omgaat, de technieken aardig onder de knie heeft en de veiligheidsvoorschriften hoog in het vaandel heeft staan. Dat houdt in dat Hildo zelf een clubwapen uit mag kiezen, bijbehorende munitie meekrijgt, en zichzelf op eigen houtje verder mag bekwamen in de schietsport. Wel moet er nog te allen tijde een medeschutter op de schietbaan aanwezig zijn die in het bezit is van een verlof. Tevens heeft Hildo het 'Huishoudelijk reglement' en de 'Statuten der S.V. Cassidy' in ontvangst genomen. Goed om even door te lezen.

Hildo heeft ditmaal geschoten met de M1 karabijn, .44 Ruger met zwartkruit en voor de eerste keer met de Smith & Wesson .38 Special, een verenigingswapen.

Smith & Wesson .38 Special

Een van de clubwapens van S.V. Cassidy aan de beurt. Deze grootkaliber revolver is een gewoon nitrokruit wapen. Schiet rustig met weinig terugslag maar volgens Hildo lijkt het groepje kogelgaten op de schietschijf, mogelijk door het lichtere gewicht en de kortere loop in vergelijking met de .44 Ruger, op de schietschijf wat verder uit elkaar te liggen. Dat is een kwestie van oefenen, meent Hildo's instructeur. Op dit moment denkt Hildo dat zijn voorkeur toch naar de grotere boem van 'joekels van wapens' uitgaat. Maar dat kan nog veranderen natuurlijk, want wat weet Hildo er op dit moment nu eigenlijk al van? Het is met wapens net zo als met eigenlijk alles: 'hoe meer u leert, hoe meer u beseft dat u niets weet'.

Wandtegeltje, of was die er al?

Schotbeeld met de Smith & Wesson .38 Special

Het wapen bleek duidelijk te laag afgesteld. Na het omhoog draaien van het vizier op de achterzijde werd het stukken beter. Ondanks dat Hildo met twee handen schoot, leek het toch een beetje 'sterrenbeeld schieten', zoals Hildo's instructeur het zo mooi weet te formuleren. Als Hildo sterrenbeelden wil zien, gaat hij wel door zijn telescoop kijken hoor!

Zwartkruit

Twee schoten met de met zwartkruit geladen Ruger. Dit is de reden waarom diverse banen zwartkruit schutters liever zien gaan als komen, ze als asociaal zien of soms helemaal verbieden. Hildo maakt van een klein ouderwets rookwolkje geen probleem. U wel? Dan bent u niet geschikt als zwartkruit schutter. Gelukkig is S.V. Cassidy een echte zwartkruit club waar nog regelmatig een rookwolkje te zien en ruiken is. Mooi hè?