Zesde bezoek 13 januari 2006

Vandaag was er zowaar een echte wedstrijd georganiseerd. Alle aanwezige leden van de club moesten 5 schoten binnen 30 seconden met een .22 geweer afvuren. De schietschijf was een klein kaartje voorzien van een hele serie vierkantjes met daarin willekeurig geplaatste nummers van 1 t/m 9. Echt gericht schieten was er dus niet bij. Het kaartje raken was al heel wat vanwege de 30 seconden tijdsdruk en de uitslag was een kwestie van geluk. Hildo raakte het kaartje maar 1 keer, in de 9. Niet genoeg om een van de 5 flessen wijn te winnen.

Een van Hildo's collega's, Paul, was als introducé mee om eens te zien hoe het op Schiet Vereniging Cassidy toegaat. Paul raakte het kaartje helemaal niet, maar raakte desalniettemin zo enthousiast dat hij ook wil gaan schieten. Maar wel luchtgeweer want de Grote Boem zegt hem niets. Zo ziet u maar weer: verschillende mensen, verschillende wensen.

Afbeeldingen schoten er dit keer bij in, maar Hildo belooft u volgende week weer foto's hoor!

Achtste bezoek 27 januari 2006

Weer geschoten met de .38 Smith & Wesson en ditmaal het hele doosje van 50 stuks erdoor gejaagd op de 25 meter baan. Beetje ervaring en routine heeft Hildo nodig en er is geen betere remedie tegen dit gebrek dan gewoon lekker schieten. Hieronder vindt u de resultaten. De treffers zijn rood ingekleurd, dan kunt u het beter zien.

Smith & Wesson met één hand. 25 schoten

Smith & Wesson met twee handen. 25 schoten

Wat Hildo opvalt, is dat met één hand of twee handen schieten niet eens zo veel uitmaakt. Tijdens het schieten met één hand lijkt de revolver stukken minder stabiel en veel meer heen en weer te wiebelen. Evengoed ligt het eindresultaat niet zo ver van elkaar verwijderd. Op beide kaarten zijn er negen gaten die buiten het zwarte gedeelte liggen. Bijzonder.

Dat Hildo niet de enige is die een schot lost, ziet u hier.

Mooi koffertje!

Deze heeft Hildo gekregen van zijn instructeur. Had hij op zijn beurt ooit gekregen van een ex-Cassidy lid, want soms stoppen mensen met de schietsport. Deze koffer wordt aldus gerecycled en gaat een nieuw leven tegemoet in Hildo's zwartkruit wereld.

Wat zit erin dan?

Alles wat Hildo nodig heeft om op de schietbaan met zwart kruit te schieten, en ook om naderhand het wapen weer schoon te kunnen maken.

Om te schieten: Gehoorbeschermer, plakband om de gaten in de schietkaart weer dicht te plakken, kruit, loden kogels, percussiekapjes en bak en braad boter. Volgende keer ook nog griesmeel. Het wapen zelf natuurlijk niet want Hildo heeft nog geen verlof.

Voor het onderhoud: Loop schoonmaakapparaat en borsteltjes, viltjes voor de loop, poetsdoek, spuitbus wapenolie. De glassex was Hildo even vergeten, dus deze week maakt Hildo's instructeur het wapen nog een keer schoon. Volgende keer is Hildo echt aan de beurt, want schoonmaken hoort er net zo goed bij.

        _______________________________________________

Percussiekapjes plaatsen

De foto is onscherp. 'Oeps'!, zegt Hildo. Nadat de trommel met kruit en kogels geladen is, moet het ontstekingsmechanisme worden aangebracht. De percussiekapjes zijn een soort van koperen dopjes die op de zes zogenaamde schoorsteentjes gedrukt worden die achterop de trommel zijn aangebracht, en dat is nogal priegelwerk. Als u een schot afvuurt slaat de haan tegen het percussiekapje, welke ontsteekt. Het vuur daarvan schiet door het kleine gaatje in het schoorsteentje en ontsteekt de kruitlading achter de kogel.

Simpel systeem!

Schiet problemen?

Voor zover Hildo het heeft kunnen nagaan, werd het revolversysteem in 1831 gepatenteerd door Samuel Colt en daarna voor het eerst grootschalig geproduceerd op de 1837 Colt Paterson. Een voorlader en uiteraard voorzien van het percussie ontstekingssysteem, destijds cutting edge technology. Tegen 1870 was het percussietijdperk een beetje voorbij en werd de normale patroon ingevoerd zoals die nu nog steeds in gebruik is. U heeft ook al wel in de gaten dat met het voorladersysteem nogal wat handelingen vereist zijn voordat er mee geschoten kan worden. Hildo heeft gelukkig geen haast. Behalve geen haast moet u ook nogal wat geduld met het wapen zelf hebben, denkt Hildo, want van de 12 schoten die er deze avond werden afgevuurd weigerden er 4. Eenmaal ging het percussiekapje niet af, tweemaal vielen ze er vanzelf al af voordat ze aan de beurt waren. Eenmaal ging het percussiekapje af, maar de hoofdlading niet. Belangrijk is dan even 10 seconden te wachten om zeker te weten dat de hoofdlading niet alsnog afgaat(!). Het kan wat nagloeien. Als een percussie kapje afgeschoten is, ziet deze er tamelijk geëxplodeerd en verfrommeld uit. Als zo'n kapje vervolgens vastdraait tussen de trommel en het frame van de revolver kunt u ook niet meer schieten. Ook een keer of drie gebeurd. Vervolgens begon het hele wapen stroef te lopen vanwege de opeenhoping van kruitresten, want zwartkruit vervuilt de mechaniek van het wapen inderdaad razendsnel. Vorige week, met de bak en braadboter op de kogel, leek dit minder een probleem. In tegenstelling tot griesmeel (in vanillepudding uitvoering) smeert de boter het mechaniek natuurlijk wel enigszins. Kortom, deze avond was er nogal wat gepruts aan het wapen om het tot vuren aan te zetten. Zolang u zich niet aan het front bevindt, en de vijand op u ziet afstormen, is het niet zo'n probleem meent Hildo.

Clubblad van de KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Vereniging)

Deze krijgt Hildo toegestuurd omdat hij (verplicht) lid is van de KNSA. Het moet Hildo van het hart... het blad is niet bijzonder. Tenminste niet voor Hildo. Het is voornamelijk gevuld met wedstrijdkalenders, wedstrijduitslagen en regels over en voor de schietsport. Behalve de artikelen, is ook de schrijftrant niet boeiend, eerder ambtelijk. Dat leest gewoon niet lekker voor iemand die niet direct in competitie geïnteresseerd is. Misschien komt het nog maar voorlopig denkt Hildo: 'Die bomen hadden niet gekapt hoeven worden'.

Ziet u op de foto hoe lelijk het geweer is waar die man mee schiet? Bleeehh!

12e bezoek 24 februari 2006

Rogers & Spencer .44 voorlader (klik foto voor grotere afbeelding)

Iedereen is het er over eens. Een Rogers & Spencer is waarschijnlijk de beste  voorlaad revolver die ooit gemaakt is. En wie is Hildo om het met mensen oneens te zijn die er veel meer verstand van hebben als hijzelf? Er werden in totaal 5800 geproduceerd in 1865, waarvan 5000 voor het Noordelijke leger. Het enigszins trieste verhaal achter deze percussie revolver is dat de Amerikaanse burgeroorlog net afgelopen was toen alle de door het leger bestelde 5000 revolvers klaar waren, net zoals het percussie tijdstip zelf trouwens. Deze inmiddels door de tijd achterhaalde en daardoor zinloze revolvers zijn vervolgens tot 1901 opgeslagen door het leger, maar nooit gebruikt. Het leger heeft de partij nieuwe wapens als 'oud ijzer' verkocht aan ene Francis Bannerman in New York die de revolvers vervolgens vanaf 1901 in de daarop volgende 25 jaar aan particulieren verkocht heeft. Veel van deze originele Rogers & Spencer revolvers zijn daarom vaak nog in zeer redelijke staat te krijgen... maar wel voor een prijs. Kijk niet vreemd op als een mooie tweeduizend Euro moet kosten, of meer... Maar wat denkt Hildo nu van dit verder identieke replica wapen? Persoonlijke smaak telt natuurlijk behoorlijk mee. De haan zit wat hoog gemonteerd en dat maakt het niet makkelijker om de revolver met 1 hand te spannen, Hildo's duim is gewoon iets te kort. Puur een kwestie van smaak, maar Hildo vindt de keep (boven de trommel) wat te smal of de korrel (puntje voor op de loop) wat dik. Dat maakt het richten niet makkelijker. De trekker gaat toch wat zwaarder dan die van de Remington en een soepele trekker is van belang voor nauwkeurig schieten. Weigeren deed deze revolver niet en de percussiekapjes zijn gemakkelijk te plaatsen door de grote uitsparingen in de trommel. De Rogers & Spencer is verder een fijn wapen dat prima in de hand ligt en er bovendien esthetisch verantwoord uitziet. En ook dat is zeker wat waard voor de 'ik knal maar wat' schutter die Hildo is.

Boterbrandje!

Ook tijdens het schieten met de Rogers & Spencer werd de trommel aan de voorzijde dichtgesmeerd met boter. Misschien iets teveel want een hete klodder bak & braad kwam op het begin van de schietbaan terecht, daar waar deze voorzien is van een tapijtje. Het tapijtje wil wel smeulen zeg! Hildo nog aan het wrijven met de loop maar dat werkte niet. Gelukkig had Hildo's instructeur net een lapje bij de hand waar het mee uitgeklopt is. Hildo krijgt de rekening nog wel vreest hij.

De volgende keer misschien slechts 3 kogels laden en de tussenliggende kamers vrijlaten om het gevaar van spontane zelfontbranding van kamers die niet voor de loop zitten (crossfire / chainfire) te verminderen. Dit tapijtje op de baan lijkt niet geschikt voor bak & braad.

13e bezoek 3 maart 2006

Weer geschoten met de Rogers & Spencer revolver. Ditmaal met 34 grain kruit, en het leek aardig goede lading te zijn. Geen boter op de kogel, en maar 1 schot per keer. Kan er ook niets gebeuren want op ongelukken zit Hildo niet te wachten. Echt zuiver schieten was er ook ditmaal niet bij. Misschien ligt het aan Hildo, misschien aan het wapen. Wat denkt u?

Vanavond de eerste serieuze aanmerking over zwartkruit schieten. 'Ik dacht dat je met zwartkruit altijd later op de avond schiet'. Hildo heeft zich van commentaar onthouden maar Hildo's instructeur heeft de dame in kwestie verteld dat Cassidy een echte zwart kruitclub is. Tja, denkt Hildo bij zichzelf, dat kan wel zo zijn, maar voorlopig is er niemand die regelmatig met grote geurige ondoorzichtige wolken zwartkruit schiet behalve Hildo zelf. Toch knaagt dit. Misschien maar een andere club, later wanneer Hildo zijn verlof heeft, waar een rookwolkje niet tot ergernis leidt. Bovendien kan Hildo, eenmaal in bezit van een verlof, beter de tijdstippen bepalen waarop hij schiet, heel vroeg of heel laat bijvoorbeeld. Toch is dit niet leuk, maar Hildo houdt zich rustig hoor.... Oemmmmmm, oemmmmmm....

Zevende bezoek 20 januari 2006

Oeps. Hildo ging ditmaal op de motor naar de schietclub, maar was glad weer vergeten om het fototoestel mee te nemen. Op zich niet al te dramatisch want het wapen waarmee Hildo ditmaal schoot kent u al. De Smith & Wesson .38 revolver. Van zijn instructeur kreeg Hildo de revolver nog in het holster plus de bijbehorende doos munitie. De revolver uit het holster en... direct de trommel open klappen. Dat is belangrijk want dan kan iedereen zien dat het wapen ongeladen is. Hildo deed dit zonder dat hem erop gewezen moest worden en daarmee was Hildo's instructeur bijzonder in zijn nopjes. Dit is de eerste avond waarop Hildo vrij mocht schieten zonder dat zijn instructeur er boven op stond. Dat geeft blijk van een groot vertrouwen in het volgen van de veiligheidseisen die binnen de schietvereniging gelden, en Hildo weet dat te waarderen hoor. Hildo's instructeur stond wel op de baan naast hem, met zijn eigen M1 karabijn, want hij mag pas alleen op de schietbaan staan als hij zijn verlof heeft.

Na op deze avond 35 patronen richting de schietschijf te hebben gestuurd, vond Hildo zijn eigen resultaat niet echt bevredigend. Dit kan beter dus... meer oefenen!

28 Januari 2006. Zwartkruit herlaad spullen

Het is Zaterdag en Hildo's instructeur was van mening dat Hildo maar eens wat zwartkruit spullen moest aanschaffen. Dan kan hij volgende keer met de zwartkruit voorlaad revolver van de club, een .44 1958 Remington New Army, gaan schieten. En dat niet alleen, zijn instructeur kan hem dan ook les geven in het herladen en schoonmaken.

De spullen zijn gekocht bij Wapenhandel Kuiper in het Groningse Blijham. Hildo keek zijn ogen uit, deze mensen zijn goed bezig. De website is wat minder informatief, maar de winkel des te meer. Alles wat Hildo nodig had, was op voorraad. Ook veel wat minder gangbare wapens als vuursteen geweren, pistolen en voorlaad revolvers van Colt en Remington zijn allemaal aanwezig. Zelfs een Colt Walker lag in de vitrine, kwijl. Mooi hoor, een zwartkruit schutter grijpt hier niet snel mis.

Flesjes vullen met zwartkruit.

Hildo bezig met met z'n zwartkruit herlaad spulletjes. Het werkt als volgt. Buskruit wordt boven in de koperen kruitmolen gegooid. Als u het hendeltje op de kruitmolen één keer op en neer beweegt, dan wordt een vooraf ingestelde hoeveelheid kruit afgegeven. De hoeveelheid is afhankelijk van het wapen en is in dit geval 20 grain (Amerikaanse gewichtsmaat). De kruitmolen moet eenmalig worden afgesteld om de gewenste hoeveelheid kruit af te geven. Dit gebeurt  door de afgifte telkens te controleren met het speciale kruit weegschaaltje wat u nog net ziet staan op de achtergrond. Nauwkeurig tot op 1/10 grain ofwel 0,00648 gram. U blijft net zo lang doorwegen totdat de kruitmolen 20 grain afgeeft. Dan is het een kwestie van het hendeltje overhalen en de afgifte blijft aldoor exact gelijk. Elk gevuld buisje is goed voor één schot met de Remington voorlader. De gevulde buisjes kunnen mee naar de schietbaan en daar kan het zo in de revolver gegoten worden. Een grotere, niet van elkaar afgescheiden, kruit voorraad kan link zijn want zwartkruit is een uiterst brandbaar goedje. Een (statisch) vonkje in een gevulde kruitmolen kan al genoeg zijn om uw gevel eruit te blazen, is Hildo verteld. Die van Hildo is al niet zo stevig, dus de kruitmolen die hij gekocht heeft is van koper want koper geeft geen vonken. Niet teveel kruit tegelijk in de molen is ook aan te raden.

Wat kost dat spul nou?

Schieten met zwartkruit is niet alleen de leukste maar ook de goedkoopste manier, dacht Hildo. Maar de eenmalige aanschaf van spullen als een kruitmolen, weegschaal, doosje kruitbuisjes en loop schoonmaakapparaat hakt er wel behoorlijk in. Luxe schoonmaak viltjes zijn niet echt nodig want met een gewoon lapje kan het ook.

100 Euro. Kruitmolen

77,50 Euro. Weegschaal (met grain aanduiding)

20 Euro. Loop schoonmaakapparaat (met lagertje in handvat)

16 Euro. Loop schoonmaak viltjes

13 Euro. Grote spuitbus wapenolie

45 Euro. Doosje met 50 kruitbuisjes van 100 grain elk

16 Euro. 400 percussiekapjes

30 Euro. Kilo zwartkruit

44 Euro. 400 .45 loden ballen

Nog aan te schaffen:

?? Euro. Hard frituurvet. Nodig om de trommel dicht te smeren aan de voorkant ter preventie van het ongewenst afgaan van ladingen door vonken in één of meerdere andere kamers met als mogelijk gevolg schade aan de revolver en/of schutter.

?? Euro. Fles Glassex (kruitresten verdwijnen als sneeuw voor de zon).

Prijs per schot (met 20 grain kruit)

0,04 Euro (kruit)

0,04 Euro (percussiekapje)

0,11 Euro (loden bal)

Totaal 19 cent per schot, schoonmaakspullen niet meegerekend.

Hmmm, denkt Hildo, snel kijken op Internet. Aha! .22 schieten is stukken goedkoper, vanaf 5 cent per patroon; .38 special vanaf 16 cent; .44 Magnum vanaf 23 cent en 9mm zelfs vanaf 13 cent. Toch maar eigen loden kogels gieten in het vervolg, denkt Hildo. Nog wel even een kogel giettang en een oventje hebben natuurlijk. Tjonge, dan moet je aardig wat knallen voordat je het er weer uit hebt!

Maar vergeet niet: een pistool met 12 patronen leegschieten, gaat stukken vlotter dan 12 kogels verschieten met een voorlader. Aan het eind van de schietavond bent u met zwartkruit dus toch goedkoper uit. Zie?

Hildo wist het wel! Zwartkruit rules! Ook prijstechnisch.

Negende bezoek 3 februari 2006

Remington 1858 New Army .44

Deze avond kreeg Hildo voor het eerst les in het schieten, en laden, van een zwartkruit voorlaad revolver. Deze replica Remington, in stemmig gepolijst RVS, is eigendom van de club. Een heerlijk in de hand liggend wapen met een mooie grootkaliber dreun. Het heeft nauwelijks terugslag, misschien doordat het met maar 20 grain kruit geladen was. Het schiet werkelijk zijdezacht en ook de trekker gaat heerlijk soepel. Fijn wapen.

Het laden neemt even tijd in beslag. Eerst giet u het kruit aan de voorkant in één van de kamers van de trommel. Vervolgens de loden bal erop en die perst u met de scharnierende hevel, eigenlijk een miniatuur persje die onderaan de loop zit, ook de kamer in zodat ie bovenop het kruit terecht komt. Daarna nam Hildo een flinke klodder van de meegenomen bak en braad boter en smeerde dat weer bovenop de kogel om het afgaan van ander cilinders door rondvliegende vonken (die niet voor de loop zitten!) te verhinderen. Klaar. Geladen. Nu nog 5x om de ander kamers te vullen. Er mag trouwens geen ruimte zitten tussen het kruit en de bal. Dat is belangrijk want dan kan er schade aan het wapen ontstaan en mogelijk zelfs ontploffen. Volgende keer neemt Hildo griesmeel mee. Koffie, Brinta e.d. wordt ook wel gebruikt. Dit wordt als vulmiddel bovenop de kruitlading gegoten zodat de kogel dichterbij de loop komt te zitten. Dat zou de schietresultaten mogelijk positief beïnvloeden. Kwestie van proefondervindelijk schieten, denkt Hildo, of anders de cilinders in de trommel gewoon helemaal volgooien met kruit. Dan heeft u ook geen opvulmiddel nodig. Voordat u het eerste schot kunt afvuren, dienen nog wel de percussiekapjes achter op de trommel gedrukt te worden. Iets ovaal knijpen, vertelde Hildo's instructeur, voordat ze op de zogenaamde 'schoorsteentjes' gedrukt worden, dan vallen ze er niet weer af tijdens het schieten want ook dat kan kamers laten afgaan die niet voor de loop zitten. Naderhand hoeft dat niet meer want dan blijven ze meestal vanzelf wel zitten vanwege de kruitaanslag. Omdat het winter is, en niet erg warm op de schietbaan, kan het erop drukken van de percussiekapjes lastig zijn. Ze zijn erg klein, er is niet veel ruimte en koude vingers verergeren het probleem. Blijf tijdens het plaatsen van de percussiekapjes wel opletten waar de loop heen wijst. Hildo verloor deze belangrijke regel even uit het oog tijdens het geconcentreerde gepeuter met de tegenstribbelende percussiekapjes, maar Hildo's immer oppassende instructeur greep gelijk in. Hildo snapt nog steeds niet hoe hij zo onoplettend heeft kunnen zijn en schaamt zich diep. Hij heeft nog veel te leren, maar deze fout maakt hij in ieder geval nooit weer. Beloofd!

Schiettechniek

Ook hierover valt veel te leren, heeft Hildo al gemerkt. Omdat Hildo's instructeur scherpschutter was in het leger mag je rustig aannemen dat de man er verstand van heeft. Hildo let daarom altijd goed op als hij wat te vertellen heeft, want elk stukje schiettechniek wat Hildo beter leert schieten is van belang. Hildo heeft al het een en ander opgestoken en moet nu natuurlijk niet vergeten het in praktijk te brengen. Ademhaling is belangrijk, en niet alleen om voor de hand liggende redenen. Heeft u wel eens gehoord van een dominant oog? Of van uw benen op slot zetten? Weet u hoeveel graden u ten opzichte van het doel moet staan? Hildo zal u binnenkort uit de doeken doen waarop ook ú kunt letten in een poging de resultaten van uw schietsessie naar een hoger plan te tillen.

Tiende bezoek 10 februari 2006

Het tiende bezoek van Hildo aan de schietbaan, een klein jubileumpje! Hoera, hoera, hoera! En, mocht u het zich afvragen, Hildo is er nog steeds niet zat van, nee, hij lijkt het zelfs nog leuker te gaan vinden. De tweede maal dat er met de Remington geschoten werd en het leek Hildo een goed idee om u te laten zien hoe de 150 jaar oude techniek van zo'n ouderwetse revolver in elkaar steekt.

Het laden van de Remington voorlader

Hildo's instructeur laadt welwillend het wapen terwijl Hildo het plaatje schiet. Nadat het losse kruit, ditmaal 25 grain, vanuit de op de achtergrond staande buisjes aan de voorkant (voorlader) in de kamers gegoten is, wordt de 10 grain griesmeel daar weer bovenop gegooid. Dan wordt de loden bal bovenop de betreffende kamer gelegd en er vervolgens met de aan de revolver vastzittende scharnierende pers, de kamer ingedrukt. De pers is hol zodat hij geen platte kanten aan de zachte loden kogel maakt tijdens het persen. Zie de foto hieronder voor een close-up.

De kogel wordt de kamer ingeperst. Boter bovenop de kogel smeren is ditmaal niet nodig omdat de griesmeel, die tussen de kogel en het kruit zit, eventueel binnendringende vonken tegenhoudt zodat er geen ongewenst schot af kan gaan vanuit een kamer die niet voor de loop zit..

Lidmaatschapspasje van de KNSA.

Heeft Hildo onlangs gekregen. Met dit kaartje op zak, is Hildo verteld, mag hij meedoen aan schietwedstrijden. Da's mooi, maar voorlopig heeft Hildo het nog niet nodig. Eerst nog wat oefenen.

11e bezoek 17 februari 2006

Hildo heeft zijn fototoestel vergeten, u zult het dus even moeten stellen zonder ondersteunende fotografie.

Voor de derde keer is de Remington 1858 Army aan de beurt. Het schieten met zwartkruit voorlader revolvers vindt Hildo bijzonder leuk. Een motivering voor deze voorkeur is lastig te geven, het wapen zelf is nogal wispelturig. Ditmaal geschoten zonder griesmeel achter de kogel. Met 25 grain kruitlading en een flinke klodder bak en braad boter op de kogel kan het ook. Groot voordeel is de smering door de boter want het wapen bleef, in tegenstelling tot de vorige keer, wel lekker soepel draaien. Weigeren deed het helaas ook weer. Percussiekapjes die afgaan maar de kruitlading niet, zelfs tot twee keer toe bij dezelfde kamer. De volgende keer zal Hildo alle percussie schoorsteentjes eerst even schoonblazen door eerst alleen zes percussiekapjes af te schieten. Olie in de schoorsteentjes kan het wapen doen weigeren. Toen na geruime tijd prutsen de zes geladen kogels eindelijk verschoten waren, haalde Hildo de schietkaart naar zich toe. Oh? Allemaal onderin de kaart, enne... zeven treffers met maar 6 kogels? Da's bijzonder! Hildo's instructeur suggereerde terugketsende kogel delen of iets dergelijks. Pas na inspectie van de achterzijde van de kaart bleken er maar vier gaten in te zitten. De andere treffers waren niets anders dan klodders bak en braad boter op de kaart, meegereisd met de kogel. Het lijkt warempel Baron van Münchhausen wel. De kogel zelf had niet genoeg kracht om door het papier te komen. Nadat Hildo's instructeur op het oog wat extra kruit in een van de kamers goot voor een proefschot, ging het stukken beter. Het wapen knalde duidelijk harder en had meer terugslag. De kogels in de kaart zaten nu opeens ook een stuk hoger. Hildo's goedkope 30 euro per kilo buskruit is niet van de allerbeste kwaliteit waarschijnlijk. Aanduiding als FG, FFG of FFFG (wat de korrelgrootte van het kruit aangeeft) is niet aanwezig maar de korrelgrootte van 0.28 tot 0.71mm lijkt in de buurt te komen van FFFG, en dit is een tamelijk kleine korrelgrootte en daarmee snel kruit. Kleine korrels verbranden namelijk sneller dan grote. Wapens met korte lopen, zoals revolvers en pistolen, hebben daarom sneller kruit nodig terwijl in lange geweren (dus lange loop) langzamer kruit gebruikt wordt. De 25 grain kruitlading was met dit dubieuze(?) kruit in ieder geval duidelijk te weinig. Met een, naderhand nagewogen, lading van 29 grain schoot het wapen wel goed. Gewoon een beetje meer kruit dus de volgende keer anders kan Hildo de kogels net zo goed met de hand naar de kaart gooien nietwaar?

Enne... Hildo's instructeur neemt volgende keer een Rogers and Spencer .44 zwartkruit voorlader revolver mee voor Hildo om te schieten. De originele exemplaren zijn gemaakt in 1865. Woepie!

Binnenkort gaat Hildo eens wat zwartkruit vakliteratuur aanschaffen want hij heeft het idee dat zijn kennis nog wel wat op te krikken valt. Onder andere het verschil tussen volume grains (inhoud) en gewone grains (gewicht) is hem niet helemaal duidelijk. Daar komt verandering in! Misschien wordt Hildo nog wel eens een beetje zwartkruit specialist!

Schotbeeld Rogers & Spencer

Hildo schoot telkens weer tamelijk hoog. Elk wapen is weer anders. Omdat dit soort revolvers niet af te stellen is, moet u eerst uw persoonlijke ideale richtplek zien te vinden op de kaart voor het maximale resultaat. Ook iets te lang gericht over het algemeen, want Hildo wil het graag goed doen. Het groepje bewijst dat dit averechts werkt. Te lang richten vermindert juist het resultaat omdat u steeds meer zult beginnen te trillen naarmate u langer richt. Waarom doet Hildo dat dan? Tja....

.223 Colt AR15 assault rifle

Van een collega schutter mocht Hildo even 5 schoten afvuren met zijn AR15, u ziet het wapen hier boven afgebeeld. De AR15 heeft uiteraard niets te doen met zwartkruit want het zijn de moderne wapens waarmee de Amerikanen momenteel in Irak en Afghanistan op vervelende terroristen schieten. Evengoed best interessant natuurlijk. Het geweer schiet prima, harde klap en erg precies. Stukken beter dan zwartkruit revolvers! Maar, en dat is voor Hildo erg belangrijk, het wapen heeft geen spat romantische uitstraling. De AR15 collega schutter moet van zwartkruit toestanden minder hebben. Zo ziet u maar, iedereen denkt weer anders. Mooi is dat hè? vindt Hildo, terwijl hij verder droomt over een vuursteen musket....