Vonkie! De Euroarms Kentuckian, in .44 vuursteen

Het bovenste wapen. Hildo kwam Vonkie bij toeval tegen op een western weekeind in Duitsland. Deze tweedehands voorlader is gebouwd door Euroarms, een Italiaanse fabrikant die vóór januari 2002 onder de naam Armi San Paolo door het leven ging. De firma Armi San Paolo werd opgericht in 1970 en produceerde sinds die tijd replica zwartkruitwapens van, naar wat Hildo gelezen heeft, soms discutabele kwaliteit. Daar hadden vroeger meer Italiaanse fabrikanten last van, maar de kwaliteit van de meeste fabrikanten schijnt de laatste jaren toch beduidend beter geworden en Hildo hoopt dan ook van harte dat dat bij Vonkie ook het geval is.

Vonkie & Lilly in detail

Voor meer foto's en details omtrent deze wapens klikt u hier.

Lilly! De Pedersoli Frontier karabijn, in .45 percussie

Het onderste wapen. Hildo heeft Lilly besteld bij Wapenhandel Kuiper, gloednieuw! Dat een ander wapen van Hildo's verlof moest wijken was onontkoombaar. De Uberti .36 Colt Navy London moest vertrekken, soms moeten er knopen worden doorgehakt en Hildo had in de Navy, gezien de loop perikelen, geen zin meer. Lilly is een Kentucky style longrifle, maar wel in een heel korte karabijn uitvoering. Waarom zo'n kort wapen? Tja, dáárvoor heeft Hildo zijn redenen, gelooft u hem maar. 'Alles te weten maakt niet gelukkig', aldus Hildo, 'en dat is een waarheid als een koe, want Opoe zei dat ook al.' En u weet ook dat Opoe's altijd gelijk hebben.

29 augustus 2010. Een Pedersoli Howdah pistool!

Hildo is op het zwarkruitweekend te Felde, Duitsland. Foto's zijn er helaas bij in geschoten, maar deze wilde Hildo u niet onthouden. Van ene Ralf, een Duitse medeschutter, mocht Hildo schieten met dit Howdah pistool. Een originele Howdah schijnt vroeger te zijn gebruikt bij de jacht op tijgers waarbij de jager op een olifant zat. In het geval dat de jager aangevallen zou worden door de tijger was het Howdah pistool het laatste redmiddel voor de jager. Het is een percussie voorlader met dubbele lopen in het kaliber 62. Goed bezien lijkt dit sterk op een afgezaagd en ingekort voorlaad jachtgeweer. Als lading koos Hildo voor 50 grain van zijn eigen Elephant kruit. Zelfde lading als in de Walker, alleen zijn de ronde kogels zwaarder. Terugslag is daarom meer aanwezig dan bij de Walker, maar het was nog goed te doen. Het is meer een curiositeit dan iets anders, want voor de precisie hoeft u het niet aan te schaffen. Er zit een korrel in het midden tussen beide lopen en een keep ontbreekt. De Walker schiet, wat Hildo betreft, zuiverder. Of zou het een kwestie van oefenen zijn? Evengoed is dit wel een hartstikke leuk ding dat hij best zou willen hebben, ware het niet dat het wapen verlofplichtig is en de vijf plaatsen op Hildo's verlof inmiddels zijn gevuld.

Schieten met de Howdah

Een volwassen klap hoor!. De trekkerbeugel tikt tegen Hildo's middelvinger aan, beetje auw maar, het valt erg mee. De gebogen grip, gebruikelijk op ouderweste voorlaadpistolen, is niet erg ergonomisch. Ergonomie is een later uitgevonden wetenschap. Dit wapen is een regelrechte funshooter, en fun is altijd leuk!

29 augustus 2010. Howdah Ralf

Hildo schiet met Ralfs Howdah, Ralf met Hildo's Brown Bess. Dubbel feest! Ralf zat tijdens het weekend 's avonds een hele tijd bij Hildo's tent. Ze spraken over van alles en nog wat en de avond ging zo snel voorbij dat de band op het eigenljke feest al aan de laatste nummers bezig was. Het viel Hildo op dat, naarmate Ralf meer wodka naar binnen goot, hij steeds rustiger werd. Zoals zoveel zwartkruitschutters, een aardig mens zonder branie. In vino veritas. Hij is een hartstochtelijk liefhebber van gigantische wapens met dito klappen. Hildo heeft hem al beloofd dat hij bij een volgend gezamenlijk treffen zijn BFR revolver met wat 45-70 heet geladen nitropatronen mee neemt, aaahhh... Genieten!

22 augustus 2010. Schieten met Vonkie

Nou, dat ging niet helemaal lekker zoals u aan de ingebrande kruitresten in Hildo's vingers kunt zien. Het lag overigens niet aan Vonkie, maar aan Hildo's eigen stupiditeit. Na zeven schoten, het gaat prima want het slot is mooi vlot en de precisie lijkt goed, laat Hildo even een andere schutter schieten. Altijd leuk. Helaas houdt de vuursteen het bij het tweede schot voor gezien en reserve vuurstenen heeft Hildo, nog, niet. Om de kogel er toch uit te krijgen is geen probleem, men neme een lucifer en steekt daarmee de kruitvoorraad in de pan aan. Boem! Klaar. Geen probleem, alleen moet u niet uw vingers voor het zundgat houden want daar komt een onder zeer hoge druk staande vuurstraal uit gespoten. Dat weet Hildo natuurlijk best, en tòch... niet bij nagedacht. Na een snelle controle blijken alle vingers nog aanwezig en is het vlot naar de waterkraan om te koelen. Dom, dom, hartstikke dom. Hildo heeft wat bijgeleerd, en u wellicht ook.

Blast Tattoo's

Zo heet dat in Amerika wanneer men geïnjecteerd wordt met brandende buskruit resten. Als het diep genoeg onder de huid komt, gaat het nooit weer weg. Het schijnt daar vaker te gebeuren dan hier, mogelijk dat het gemiddelde IQ van de Europeaan hoger ligt dan dat van een Amerikaan. U zegt? Hoe Hildo uit een IQ test komt? Wilt u niet weten!

In foto's van de schietkaart maken had Hildo geen zin meer, in een bakkie troost wel. Smaakte prima aan de bar, ondanks de zere vingers.

4 september 2010. Open Dag SV De Vrijheid, Hoogeveen

Er is een Open Dag georganiseerd door SV De Vrijheid. Op verzoek komt Hildo ook om de zwartkruitsectie te versterken. Hij neemt zijn opvallendste spullen mee, de Brown Bess musket en de BFR revolver. Hij schiet zelf, maar laat voornamelijk geïnteresseerden schieten. Hildo zit er uiteraard met de neus bovenop en houdt de mensen scherp in de gaten, zodat er op geen enkel moment iets fout kan gaan. Intussen vertelt hij allerhande over de laadprocedure, historie etc., etc. want waar het hart vol van is... Ook de andere mensen van De Vrijheid hebben veel moeite gedaan om het geheel tot een gezellig en interessant evenement te maken. Er was met verschillende wapens te schieten en veel te zien, tot aan demonstraties live kogelgieten aan toe!

18 september 2010. Een Walther PPK

Dit kleine pistool is een Walther PPK in het kaliber 7.65 mm, vroeger onder meer in gebruik als dienstwapen van de Nederlandse politie. Nog een weetje: Volgens de eigenaar van het wapen schoot Hitler aan het eind van de Tweede Wereldoorlog zichzelf door het hoofd met een dergelijke Walther. Van de eigenaar van dit wapen kreeg Hildo zomaar een kilo buskruit, Zwitsers No.3 (FFG), omdat hij toch geen zwartkruit meer schiet. Maar de man heeft toch wel zin in wat zwartkruitlol vandaag. Dat komt goed uit, want Hildo heeft zijn Rolling Block bij zich en dus kan de pistoolschutter zich met Tijgertje vermaken en Hildo mag zelfs even schieten met zijn PPK.

´Peng, peng, peng´. De precisie is niet daverend, maar dat is bij een dergelijk miniatuurtje ook niet te verwachten. 'Even een salvo Hildo, da's leuker.' Aldus Hildo, met acht patronen in het pistool, op 12,5 meter afstand van de kaart. Concentratie, en in iets van drie seconden schiet Hildo het pistool leeg, daarbij zo goed mogelik richtend op de kaart. Dynamisch schieten valt niet mee want van de acht kogels treffen er maar drie de kaart. Leuk om een keertje mee geschoten te hebben, maar Hildo houdt het toch liever bij zwartkruit.

Alweer de tweede zwartkruitdag van SV de Musketiers die Hildo bijwoont. Altijd gezellig en er zijn van allerlei diciplines te schieten met 25 meter revolver en 50 en 100 meter geweer. En alles op de openluchtschietbanen, kom er maar eens om in Nederland, van de miltaire kazerne te Havelte.

Eerste plaats Mariette!

Met slechts 77 punten weet Hildo het desondanks tot de eerste plaats te schoppen bij de voorlaadrevolvers. Dat komt omdat de meesten, en zeker diegenen die Hildo het lastig kunnen maken, met achterlaad revolvers schieten. Bij die disciplines is deze dag ruim boven de 90 punten geschoten.

Uitleen Walker

Hildo is z'n kruit wel eens vergeten, deze man vergeet z'n revolver. Da's nóg erger, grijnst Hildo. Met de geleende Walker komt hij tot 75 punten, goed voor de tweede plaats bij de dicipline Mariette (voorlaad revolver).

De eerste wedstrijd met Lilly!

Met Lilly voorzien van slechts 34 grain Elephant kruit doet Hildo een poging de eerste plaats te bereiken. Dat dat niet helemaal lukt zag u al aankomen, en Hildo ook, want de andere schutters doen óók hun best. Evengoed ligt het wapen goed in de hand en schiet het fijn met nauwelijks terugslag. U kunt zich volledig concentreren op het schot en niet op wat het schot met u doet wanneer het wapen afgaat.

Richten

Horizontaal richten gaat heel behoorlijk maar verticaal is minder. Het zogenaamde buckhorn vizier is geen sterk punt van dit wapen, tenminste als u de ogen van Hildo heeft. De hoogte van het schot vindt Hildo wat lastig in te schatten. Beter was een verstelbaar vizier geweest maar dat zit er niet op, bij de originele longrifles ook niet.

Trekkerversneller

Dat is een hele mooie vinding. Na de achterste trekker aangetrokken te hebben, is de voorste trekker verantwoordelijk voor het schot. En de trekkerdruk is echt superlicht. Een trekkerversneller komt de precisie gegarandeerd ten goede.

Musket lurken

Als u denkt: 'Wat zit die nou aan z'n Brown Bess te zuigen', dan denkt u verkeerd. Het is tamelijk gebruikelijk onder zwartkruitschutters om na het schot de loop door te blazen, zodat de vochtige lucht het kruitresidu zacht houdt. Dat is gemakkelijker laden en geeft daardoor vast ook meer precisie.

Musketierschieten... Nieuwe discipline!

Het zogenaamde musketierschieten is een nieuw ingevoerde discipline, niet van de KNSA maar van SV de Musketiers. Net als vroeger, rond 1600, toen de musketiers hun lontslotwapen op een steun plachten te leggen om de musket te ondersteunen. De afstand is wel 100 meter en daarmee hadden de originele musketiers, met hun gladloops wapens, er vast weinig van gebakken.

Hildo heeft ditmaal niet meegedaan maar volgend jaar is hij bij de discipline musketierschieten van de partij!

25 september 2009. Schietkaart Lilly

Hildo heeft vandaag zijn eerste officiële wedstrijd met Lilly geschoten, het nieuwe Pedersoli Frontier voorlaad geweer met een, voor Hildo, zeer rustige lading. De score was niet zo best, u ziet de 10 gaten in de kaart terwijl er toch 13 per kaart zijn afgevuurd, maar dat ligt niet aan het geweer. Trouwens, voor een eerste keer vindt Hildo het best acceptabel. Hij was nog aan het zoeken naar de juiste plek om te richten. Met de korrel tussen de buckhorn lijkt het ongeveer bij de vier te zijn, onder het zwart, en een fractie naar links. Maar niets is zeker, volgende keer nog een keer proberen.

Dames

Als u denkt dat een Snider rifle in het kloeke .58 kaliber alleen voor grote breedgeschouderde heren geschikt is, ziet u hier het tegendeel bewezen.

Duelschutters

Ook vandaag werd er geduelleerd. Ook Hildo trad ditmaal aan, en geholpen door een goede nachtrust en een dosis mazzel vanwege weigerende wapens of tegenstanders die de ballon niet wisten te raken, wist Hildo het tot zijn beste plaats ooit te schoppen. De achtste plaats!

Prijzen

1 oktober 2010. Schietkaart BFR

Als u niet regelmatig met hetzelfde wapen schiet, zullen uw resultaten niet optimaal zijn. Het maakt daarbij niet uit of u een goede, minder goede of slechte schutter bent. Geregeld knallen met hetzelfde wapen en de resultaten klimmen langzaam omhoog. Het principe is zo simpel, keep - korrel - doel en pats, een tien. Maar zonder regelmatig oefenen, blijft u beneden uw maximale mogelijkheden schieten. Waarom dat zo werkt, dat weet Hildo ook niet. Op zich niet zo belangrijk, het gaat er uiteindelijk om dat u er plezier in hebt, maar stiekem is een hoge score toch wel leuk.

De kleurtjes

De rode zijn drie trommels enkelhandig geschoten. De resultaten? Niet om over naar huis te schrijven. De laatste vijf zijn er ingeschoten met twee handen aan de revolver. Het wapen trilt nu veel minder en het groepje ligt wat dichter bijelkaar, maar het resultaat is nog steeds niet top. Meer oefenen kerel!

A) Compressor

Met de maximale druk van acht bar probeert Hildo de kogel via het zundgat uit de loop te blazen. Dit werkt niet. Wat kruit door het zundgat naar binnengooien probeert Hildo niet. 'Ach, ik trek hem er wel uit'... en dat blijkt een vergissing!

C) Kogeltrekken

Gewoon met de hand de kogel eruittrekken lukt niet. Dan het handvat van de pompstok achter de bekken van de bankschroef klem gezet en het geweer weg proberen te trekken. De kogel zit muurvast, het lukt niet.

E) Gestript

In plaats van de kogel er uit te trekken, tikt Hildo het handvat van de pompstok af. Draad in het houten handvat is gestript. Het lijkt niet mee te zitten.

Vastgeslagen kogel

Door het tikken en draaien van de pompstok om de kogeltrekker in de kogel te krijgen, lijkt de kogel inmiddels muurvast geslagen onder in de loop te zitten.

Pompstok los

In combinatie met de overbuurman lukt het Hildo uiteindelijk om met z'n tweeën de, in de bankschroef vastgezette, pompstok uit het geweer te trekken. Het draad van de kogeltrekker zit vol lood, maar de kogel zelf zit nog steeds in de loop.

Nog een keer een kogel trekken?

Anderen lukt het misschien wel, maar Hildo komt nooit weer met een bulletpuller in de loop. In ieder geval in dit geval blijkt de schroef meer problemen dan voordelen te hebben veroorzaakt.

Kruit achter de kogel gieten

Via het zundgat probeert Hildo alsnog wat kruit achter de kogel te krijgen, om daarna kruit in de pan te doen en de trekker over te halen. Na drie pogingen blijkt deze oplossing in dit stadium niet meer te werken. De kogel zit al te diep. Hij had die kogeltrekker nooit moeten gebruiken.

8 oktober 2010. Schietkaart Colt Walker

Hildo laat de toestanden met de kruitloze kogel in Vonkie even voor wat het is. Dus met de Walker naar de schietbaan. Achttien kogels verschoten, en ze zitten er allemaal in. Sterker nog, het is helemaal niet zo'n raar groepje en het lijkt erop dat Hildo een goede dag had. Wel iets aan de hoge kant. Hildo schiet de laatste tijd gewoon te weing met de Walker... maar Kentucky rifles zijn ook leuk!

250 stuks kant en klare 457-300 Drummen kogels

'Doe me maar een doos 45-70 kant en klare kogels', zei Hildo. Thuis gekomen blijkt Hildo in het bezit van 20 kant en klare 45-70 patronen. Oeps, spraakverwarring. Hildo had het kunnen weten, want een doosje kogels is stukken zwaarder dan hetzelfde doosje patronen, maar het is voor het eerst dat hij kant en klare kogels koopt dus het zij hem vergeven. Omruilen is gelukkig geen probleem.

Drummen Bullets

Deze zijn van Maurice Drummen, een handelaar uit het zuiden des lands, en aangeschaft bij Wapenhandel Kuiper. De kogels worden verkocht onder de naam Drummen Accuracy Bullets. Hildo's kleinste gietmal produceert de 357-340 kogel uit de LEE gietmal. Deze Drummen kogels zijn 40 grain lichter en daarmee beter geschikt voor Hildo's zwakke pols. Hildo is benieuwd hoe deze lichtere kogel schiet.

Mooie kogels

U kunt er niet omheen, deze Drummen kogels zijn netjes en goed aan de maat, ze zijn gesized na het gieten. De gewichten verschillen onderling een fractie maar dat is met zelf gegoten kogels niet anders. Er zit zelfs al vet in de vetgroef, wat een luxe.

Harde kogels

Behalve lood, zit er in deze kogels tin en antimoon. Antimoon zorgt voor een grotere hardheid, dat betekent dat deze kogels beter met nitrokruit te verschieten zijn zonder dat de loop versmeert met lood.. Met nitro schieten doet Hildo niet (meer). Hij is wel benieuwd hoe deze harde kogels het doen met zwartkruit. Hoe hard de kogels zijn, staat niet op de Drummen website, maar dat test Hildo zelf wel. Wordt vervolgd!

Wapenhandel Kuiper: De reparatie van... Vonkie!

Het is Pieter gelukt, en wie zou er aan hebben getwijfeld? Hildo niet! De kogel is verwijderd en Hildo kan weer knallen. Maar hoe heeft de man dat gedaan dan?

Kogel verwijderen

De oplossing was relatief simpel, net zoals alles in het leven, zolang u weet waar u mee bezig bent. In ieder geval niet de loop heet stoken waar Hildo aan dacht, en ook niet de breechplug verwijderen want dat is volgens Pieter 'kwaad werk' en dientengevolge altijd af te raden. Pieter heeft aan de onderkant van een massief ijzeren staaf, van vrijwel de loopdiameter, een beitel geslepen. Door met de 'beitelstaaf' de kogel voorzichtig in stukjes te hakken, kon vervolgens met de relatief zwakke haakjes van een patchpuller, de kogel uiteindelijk in stukjes verwijderd worden. Er was zelfs een streepje lood in het zundgat beland door Hildo's gehamer op de kruitloze kogel. Hildo is dan ook degene die er, in ieder geval tijdens de carrière van Pieter Kuiper, in geslaagd is een kogel vaster in een geweer te meppen dan wie dan ook. 'Niet weer doen he?'... 'Nee meneer Kuiper...'

Pedersoli .445 kogelgiettang

Deze kende u nog niet, tezamen aangeschaft met Lilly, de Pedersoli Frontier karabijn. Niet goedkoop maar het is kwaliteit en gaat een leven lang mee, in tegenstelling tot aluminium gietblokken. Slordig van Pedersoli maar het gietblok wilde niet perfect sluiten. Ook al opgelost door Pieter.

Kost dat?

Al met al zit er natuurlijk behoorlijk wat tijd in en uurtjes tellen snel aan, Hildo hoeft u niet te vertellen hoe dat werkt. Maar Pieter wil geen geld, 'Ach, als ik alles moet berekenen'. Hildo gelooft z'n oren niet. Dat valt wel héél erg mee. 'Het lijkt misschien een beetje raar, maar knuffel dan?' Pieter zet rap een paar stapjes achteruit, 'Nee, het is zo ook wel goed hoor!'.

Link

Wapenhandel Kuiper heeft minimaal een link naar hun website verdiend, meent Hildo. Gratis reparaties zullen wel een uitzondering blijven, maar welkom bent u er in ieder geval altijd. Veel zwartkruitwapens en onderdelen op voorraad en, belangrijker nog, een na al die jaren nog steeds enthousiaste, en zelf schietende, zwartkruitspecialist vindt u er ook.

                 __________________________________________

25 meter baan in Hoorn

Vanuit de kantine is er direct zicht op de 25 meter baan. Elektrisch kaarttransport, markering van het 12,5 meter punt, een goede verlichting en ruim voorzien van schietpunten. Hildo raakte de tel kwijt, maar het zullen er minstens 10 zijn. De afzuiging voldoet, in ieder geval met twee zwartkruitrevolvers op de baan, prima. Als alle schietpunten bezet zijn door participerende zwartkruitliefhebbers zou u wel eens iemand kunnen horen hoesten, vermoedt Hildo, maar waar is dat niet het geval? Geweren zijn op de 25 meterbaan niet welkom, omdat er gebruik wordt gemaakt van stalen kogelvangers en die kunnen minder hebben dan zand. Voor de lange wapens dient u te verhuizen naar de 100 meterbaan, maar dat is geen straf hoor want het is een hele mooie!

Bertil en de zwartkruit BFR

Even knallen met de BFR? Dat lijkt Bertil wel wat en met een 340 grain kogel en gereduceerd geladen met 45 grain zwartkruit komt de man tot dit onwaarschijnlijk kleine groepje. Dit was wel 12,5 meter, maar als u drie kogelgaten hebt die elkaar raken dan zit het op de 25 meter ook wel goed. Die Bertil kon nog wel eens een zware dobber worden tijdens een zwartkruitweekend. Goede schutters herkent u al voor er een schot gelost is: ze houden hun hand stil. Dat viel Hildo bij Bertil direct op.

100 meter baan in Hoorn

Maar liefst 5 schietpunten op de 100 meterbaan van De Vrijheid. Als u denkt dat Hildo niet kan tellen, de meest rechter staat net niet op de foto.

Snelle ontsteking

Kijk eens aan, de Brown Bess heeft er zin in. Dit keer is de ontsteking snel. Het laden deed Hildo eerst even voor, maar het lukte Bertil daarna gewoon zelf. Zo moeilijk is voorladerschieten niet, alleen een beetje lang...zaam. Maar daar is niets mis...mee.

Weigeringen

De Brown Bess laat zien wat ie waard is en schot na schot gaat af, zonder weigeringen. Dit is een fijn ding hoor!

Resultaten

Ik zie, ik zie... Kaliber 75 gaten zijn groot, maar op 50 meter zijn ze toch wat minder goed te zien, en helemaal niet als ze in het zwart zitten. Evengoed lukt het beide schutters, ondanks de afstand, de gaten aardig op de schietkaart te krijgen

Voorbij

Voorbij gevlogen is deze zondagse schietmiddag. Als de tijd snel gaat is dat het bewijs dat u het naar uw zin gehad hebt, en dat heeft Hildo.

                _______________________________________

30 oktober 2010. Schietkaart Rogers & Spencer

Volgens Hildo is de Rogers & Spencer al iets van 3 jaar niet meer op de schietbaan geweest. Hoog tijd voor een nieuwe poging. De revolver wijkt wat af, hij weet niet meer precies waarheen, dus eerst even een proefserie (de rode gaten). De rode vlek blijkt ongeveer het juiste richtpunt.

Dan is het wedstrijd-met-zichzelf tijd! De volgende trommel (blauw) gaat richting de kaart, daarna de laatste trommel (groen). 6x 9, 3x 8 en 1x 7. De laatste 12 schoten (hoogste 10 worden geteld) blijken goed voor 85 punten en hij is dik tevreden met het resultaat. De beperking is Hildo, niet het wapen. Niet slecht voor een ding van 1865! Een paar keer werd de trommel niet goed meegenomen door het handje, of roteerde zelfs helemaal niet tijdens het spannen van de haan. Er lijkt iets niet helemaal in orde. Misschien een keertje naar kijken maar eerst weer schoonmaken en, dik in de olie, in de kluis.

6 november 2010. Schietkaart Vonkie

Voorzien van een nieuwe vuursteen en 34 grain lading gaat Hildo voor nieuwe poging om een topscore te verwezelijken. De resultaten zijn niet indrukwekkend voor superschutters maar Hildo is, zeker omdat het een vuursteen geweer betreft, dik tevreden.

Keep + korrel = boven het doel

Vonkie schiet niet slecht maar erg laag. Om in het midden van de kaart uit te komen richt u in het midden, net boven het zwart. Dat maakt het wat lastiger, onderkant zwart is duidelijker te zien maar de richtmiddelen van Vonkie zijn niet af te stellen. Misschien een keer een hogere keep monteren, iets van de korrel afhalen kan ook. Misschien dat het dan gemakkelijker richten is. Hildo heeft er geen haast mee, niet gemakkelijk terug te draaien modificaties kunnen later nog.

Logun schieten

Hildo neemt plaats achter de Logun en probeert een zo stabiel mogelijke positie te vinden. Beetje lastig want de luchtfles, annex kolf, glijd snel van de schouder. Het wapen schiet vrijwel zonder terugslag want het werkt op gecomprimeerde lucht (PCP ofwel Pre Charged Pneumatic), er zijn geen zware veren of andere dingen die zich verplaatsen binnenin het geweer, en dat is een voordeel. Het kogeltje zelf is een gewone 5.5mm diabolo, en die weegt haast niets. De werkdruk ligt hoger dan bij een CO geweer en daarom zit het met de precisie, zelfs op nóg langere afstanden als 100 meter, nog prima. De kolf is de luchttank en er staat maar liefst 200 bar op. Het voorste gedeelte van de loop is geen loop maar een afschroefbare geluiddemper, die de eigenaar heeft gevuld heeft met krulspelden, inderdaad dezelfde als van uw vrouw, en de krulspelden werken in dit geweer misschien wel beter als op uw hoofd. De loop zelf zit er tot halverwege binnenin de geluiddemper. Ondanks het forse vermogen van dit luchtgeweer maakt het tijdens het schieten, dankzij de demper, niet veel herrie en dat maakt gehoorbescherming overbodig. De gemonteerde telescoop vergroot 9x en maakt het doel, op 50 meter afstand, behoorlijk goed zichtbaar. In verhouding tot de richtmiddelen op Hildo's zwartkruit wapens is het een wereld van verschil.

12 november 2010. Ruger Mark II Target .22 en een nieuw lid!

Een kleinkaliber pistool van SV Cassidy. Het is niet Hildo´s favoriet maar uitstekend geschikt voor schiet instructie, iets wat Hildo ook vanavond weer gegeven heeft met dit pistool. Op de eerste plaats staat goed en veilig met het wapen omgaan, dan komt de rest. De laatste tijd best veel aanloop van geintresseerden, en de man die vanavond met dit pistool schoot is intussen lid geworden. SV Cassidy zit momenteel rond de 40 leden en dat is 10 meer dan een jaar terug. Mensen bekend en enthousiast maken voor de schietsport is van belang om meer mensen te kunnen laten genieten van deze voor vrijwel iedereen geschikte sport. Het is meer dan de trekker overhalen! Hildo zet in ieder geval zijn beste beentje voor om de schietsport uit het vooroordeel hoekje te halen. De KNSA is hem vast hartstikke dankbaar.

2 oktober 2010. Tweede schietsessie met Vonkie

Na de zere vingers van de Blast Tattoo voor de tweede keer de baan op met Vonkie. De kruitresten zijn overigens allemaal Hildo's vingers weer uitgezweerd, van een kruittattoeage is geen sprake. Nu beschikt hij over reserve vuurstenen in de patchbox van Vonkie, dus er kan niets mis... dacht Hildo. Zeven schoten in de kaart, eentje in het wit, daarna hield het op want toen kwam de gevreesde... kruitloze kogel!

De kruitloze kogel

Even gepraat, wat afgeleid, en voor u het weet zit er een kogel in de loop gestampt zonder kruit erachter, en dan heeft u een probleem.

B) Kogeltrekker

Hildo heeft van alles en nog wat, waaronder een kogeltrekker. Op een Pedersoli pompstok geschroefd, maar om dan de kogeltrekker, een soort van houtschroef, in de kogel te krijgen valt niet mee. Met een hamer licht tikken en tegelijkertijd met een tang draaien. Dit lukt, maar hiermee wordt de kogel ook steeds vaster in het geweer gehamerd.

D) Eruit tikken

Met een griptank om het handvat van de pompstok en dan met een hamer er onder tegenaan tikken. Dit werkt ook niet.

F) Breechplug verwijderen

Het Nederlandse woord voor breechplug kent Hildo niet. In de praktijk wordt het onder sportschutters ook gewoon breechplug gemoemd. Het is de plug die achterin de loop van een voorlader zit geschroefd, eraan zit een beugeltje met een gat waarmee de loop aan de kolf kan worden vastgeschroefd. De breechplug wordt in de wapenfabriek gemonteerd en het is niet de bedoeling zo'n ding los te halen, daar wordt het wapen en de breechplug niet beter van. Evengoed, Hildo ziet geen andere optie, dus de Bahco op de breechplug. Die zit, zoals verwacht vast, erg vast. Te vast om los te halen zonder de kans op schade.

Loop heet stoken?

Het smeltpunt van lood ligt rond 327 graden Celsius, het smeltpunt van staal veel hoger. De gedemonteerde loop heet stoken zodat het lood smelt lijkt een goede optie. Maar als de loop kromtrekt of anderzins vervormt, door eventueel spanning in het staal of onevenredig heet stoken / afkoelen, kan hij het geweer weggooien. Dat zou jammer zijn.

Naar Kuiper

Hildo begint z'n eigen kunnen inmiddels behoorlijk in twijfel te trekken en besluit, waarschijnlijk verstandig, om Vonkie bij Wapenhandel Kuiper in Blijham af te leveren. Zwartkruitspecialist Pieter heeft er vast meer kaas van gegeten dan Hildo!

45-70 kogels voor de BFR

Dit zijn allemaal kogels die in de BFR passen. Van links naar rechts:

1) 457-300 (293 tot 294 grain) hard lood Drummen Accuracy Bullets

2) 457-350 (351 grain) Berry's verkoperde kogel

3) 457-340 (gemeten 458-341) uit de LEE gietmal

4) 457-405 (456-403 gemeten/gewogen) uit de LEE gietmal

5) 457-405 (406 grain) hard lood Drummen Accuracy Bullets

De Drummen kogels en de Berry's kogel komen beide van Maurice Drummen. Hildo heeft ooit van Meneer P. van elk een exemplaar gekregen als voorbeeld. De beide LEE kogels heeft Hildo zelf gegoten. De BFR wordt momenteel geladen met de 457-340 van LEE, maar de 457-300 van Drummen is lichter, dus minder terugslag in de revolver, en dat is waar Hildo naar op zoek is.

17 oktober 2010. BFR on Nitro!

Er wilden een paar schutters uit Hoogeveen wel eens schieten met de BFR, met een nitrolading. Dat kan. Dus wat van de nieuwe, en relatief lichte, 457-300 Drummen kogels erbij. Met 57 grain VithaVuori N133 erachter is de BFR ruim binnen de veiligheidsmarge geladen. Acht kogels gaan de loop uit. De negende kogel is een zwaardere, eentje van puur daklood, een 457-340 uit de LEE gietmal met 57 grain kruit, wat vrijwel de maximale lading is. Of de Drummen kogels eveneens verantwoordelijk zijn geweest voor de met lood versmeerde loop, u ziet de afbeelding hierboven, weet Hildo niet. Mogelijk is het alleen de negende, dakloodkogel geweest. Wat Hildo wel weet, is dat hij zelf in iedergeval niet met nitro in de BFR schiet want het gaat oncomfortabel hard, en dat weten de schutters van Hoogeveen nu ook.

22 oktober 2010. Schietkaart Walker

1e trommel: Rood

2e trommel: Blauw

3e trommel: Groen

4e trommel: Geel

Het richtpunt is eigenlijk best laag, de eerste zes waren een beetje te hoog gericht. Dan naar het richtpunt zoals in rood aangegeven op de kaart. Dit zit beter in de buurt. Hoewel het een beetje zoeken is met het richten, blijft de Walker het best presterende wapen tot nog toe. Deze revolver ligt Hildo bijzonder goed. Het is zijn eerste verlofplichtige wapen geweest en als hij maar één wapen zou mogen houden, dan zou de Walker blijven. Vier volle trommels zijn deze avond verschoten, een vijfde trommel is leeggeschoten door een aspirant lid, op een andere kaart. Hildo laat geregeld mensen met zijn wapens schieten om ze een idee te geven wat zwartkruit nu eigenlijk is... hartstikke leuk!

            _____________________________________________

24 oktober 2010. De schietbaan van SV De Vrijheid in Hoorn

Op uitnodiging van Bertil, een lid van schietvereniging De Vrijheid in Hoorn, toog Hildo met 125 km/h en een verbruik van 1:5.4, gelukkig op LPG, richting het Noord-Hollandse landschap op deze zondag, want knallen in Noord-Holland, wie wil dat niet? Tjonge, deze provincie is nog kaler dan Groningen, maar het historische Hoorn is de moeite waard, en niet alleen vanwege de schietbaan van SV De Vrijheid.

Het huidige onderkomen van de schietvereniging, met rond de 230 leden, bestaat nog maar enkele jaren. Hildo loopt niet warm voor de buitenzijde van het nieuwbouwpand, maar binnen is het voorzien van een erg mooie kantine, een fijne 25 meter baan en een pracht van een 100 meter baan. 'U mag de handjes dichtknijpen als u hier lid bent', aldus Hildo.

Hildo met Bertil's Dragoon op Pyrodex

De Dragoon van Bertil is geladen met de zwartkruit vervanger Pyrodex. Dit spulletje heeft, wat Hildo betreft, eigenlijk geen bestaansrecht. Het zou minder vervuiling geven. 'Ach dat valt met echt zwartkruit ook wel mee en na het schieten met Pyrodex moet u het wapen net zo goed schoonmaken'. In Amerika is Pyrodex aardig populair maar volgens Hildo alleen omdat het, in tegenstelling tot zwartkruit, niet als een explosief gezien wordt. Het is daarom gemakkelijker zonder moeilijke vergunningen op te slaan. Het is bekend dat Pyrodex minder gemakkelijk ontsteekt, in vuursteenwapens wordt het daarom afgeraden.

Trage ontsteking

Voordat de lading Pyrodex afgaat, is eerst de pets van het percussiekapje te horen. Aan de Dragoon ligt het niet, want dat is een prima revolver. Of Bertils percussiekapjes zijn knudde of het Pyrodex is zeer traag, Hildo gokt op het laatste. De voordelen van Pyrodex voor de schutter, ziet Hildo niet. Het is nog duurder ook...

Zwartkruitschutters

De club loopt niet over van de zwartkruitschutters, maar er zijn er wel een stuk of wat, en Bertil, u ziet hem hier aan de koffie, is er eentje van. Onlangs begonnen met een Colt Dragoon en een Winchester is de volgende, met dank aan de westerns van weleer. Hij heeft er lol in, en onderschat het niet, dat is belangrijk. Het lijkt er zelfs op dat Bertil binnenkort nog wel eens opduikt op een zwartkruitdag of westernweekend, 'Een hoed en laarzen heb ik al', verklapte hij.

De kantine

Tussen het schieten door even een bakkie koffie om weer bij te komen van het vuurwapengeweld. Dat lukt hier prima want de kantine is een prettige plek om te vertoeven. Behalve uitzicht op de actie op de 25 meter baan is er ook ruim uitzicht naar buiten, altijd goed. Rokers, van de niet zwartkruit variant, kunnen buiten gaan staan. In de zomer geen probleem, maar gezien de gure weersomstandigheden laat Hildo zijn shag in z'n zak zitten

50 meter wandelen naar de 50 meter baan

Hildo heeft zijn Brown Bess mee, maar voor de musket is de 100 meter te veel van het goede. De kans op schade schieten is dan aanwezig en dat is niet de bedoeling. De aanwezige aardige nitro-schutter is welwillend en verhuist mee, dichter naar zijn kaart. Tijdens de wandeling naar het 50 meter punt krijgt Hildo de kans de baan even goed te bekijken. De verlichting is ook hier uitstekend, de baan is gevoelsmatig erg ruim, schoon en droog. Als bodembedekker ligt er zand en rechts is een pad waar het prima wandelen is. Wandelen moet u hier hoe dan ook want een ander transport voor uw schietkaart dan uw eigen benenwagen is niet aanwezig.

Trage ontsteking

De ene keer gaat het wat sneller, de andere keer wat trager. Deze is langzaam. Het pankruit brandt volop, maar het schot duurt nog even.

Zwitsers FFFFG

Hildo schiet voor het eerst met Zwitsers pankruit (No.1), maar het valt hem op deze dag niet op dat het sneller ontsteekt dan het reguliere FFFG, of zelfs FFG, als het in de pan zit. Het werkt allemaal.

Hoorn

Retour huis, maar niet alvorens even bij de plaatselijke Febo een friet en kroket te scoren want de vanochtend genuttigde plakjes brood zijn ruim verbrand. De auto is afgesloten en staat in het zicht, het patatje nuttigt Hildo in de wagen. Een wandelingetje door Hoorn zit er vandaag, uiteraard, niet in. Komt een andere keer nog wel als hij niet van de schietbaan komt, nu is het rechtstreeks naar huis.

                  ________________________________________

5 november 2010. Schietkaart Colt Walker

Hildo begeleid de laatste tijd een nieuw lid van SV Cassidy, zijn eigen buurman, want zwartkruit schieten werkt aanstekelijk. Buurman krijgt de veiligheid en techniek na verschillende schietbeurten al aardig onder de knie. Kleinkaliber geweer, kleinkaliber pistool, een 44-40 Colt 1873 en verschillende van Hildo's eigen wapens, de Colt Walker, de 45-70 BFR, de Brown Bess en zijn favoriet, Lilly, het .45 voorlaadgeweer passeerden reeds de revue. Deze avond schoot Hildo zelf even vlot 12 kogels met de Walker richting de kaart, tussen de instructies door, en dat heeft z'n weerslag op de precisie. U ziet het hierboven.

6 november 2010. Logun S-16S luchtgeweer

Dit is even wat anders dan Hildo's eigen 36 jaar oude Slavia 630 luchtbuks, het lijkt wel een machinegeweer, of een sniper rifle uit een science-fiction film. De eigenaar van dit wapen kwam Hildo op de 50 meter baan tegen waar hij zijn kijker aan het inschieten (lees: instellen) was. Of Hildo ook even wilde proberen? Met lucht? Dat kan niks zijn. Ach, vooruit dan maar.

Logun precisie

Dit ding is 5.5mm en schiet met diabolo's. Hang je zwartkruit toestanden maar aan de wilgen Hildo, dit is échte precisie!

Logun schietkaart

Hildo is zwaar onder de indruk, dit had hij zeker niet verwacht. Het kleine groepje, rechts in het wit ziet u vier kogeltjes, schoot hij zomaar achter elkaar in de kaart. Een groepje kleiner dan Hildo's vingertop op 50 meter(!) afstand, en zulke dikke vingers heeft hij niet! Als het om de precisie gaat kan het zwartkruit inderdaad de prullebak in.

Kost dat?

De nieuwprijs die de eigenaar heeft er destijds voor heeft neergelegd was 1000 euro, inclusief kijker. Maar dit modelletje wordt inmiddels niet meer gemaakt en de opvolger, de S-16SX is vast niet goedkoper. Maar dan bent u er nog niet, uw luchttank moet weer vol als ie leeg is. Speciale luchtanks worden gebruikt, soort van duikflessen, die af en toe moeten worden gevuld. U kunt dat laten doen of koopt zelf een speciale handmatige pomp en pompt uzelf vervolgens waarschijnlijk het apezuur. Verder bent u alleen kogeltjes nodig. Duur schieten is het in elk geval niet. Hildo wil ook wel zo'n ding, niet verder vertellen hoor! Evengoed is de prijs best stevig, te stevig. Met diezelfde duizend euro heeft u ook keus uit hele fijne zwartkruit spulletjes, al dan niet antiek. Zwartkruit heeft toch wel wat, ook al is de precisie misschien niet die van dit Logun super luchtgeweer.

12 november 2010. Schietkaart Colt Walker

Na de instructie nog wat tijd om zelf even een paar eruit te knallen. For your information only. De kaart is niet eens beroerd. Afgezien daarvan: Het is er weer eentje, dus u krijgt hen voor uw kiezen!

Het is weer een happening. Voorlaad en achterlaad geweer op de 50 meter en voorlaadpistool en voorlaad en achterlaad revolver op de 25. Tevens werd het jaarlijkse NK Duel gehouden. Hildo was erbij en deed mee!

De Dame in Het Zwart

Zwartkruit schieten is voor iedereen, ook voor deze dame gestoken in, het mag gezegd, smaakvolle kledij. Ze wist met haar Winchester bijzonder goede groepjes te schieten.

Puntentelling

Het moet gebeuren, want zonder telling is er geen uitslag. Met de inzet van deze heren is in ieder geval niets mis.

Ronnie

Als er één zwartkruitschutter is die altijd goed gemutst is, dan is het Ronnie! En als u denkt dat het komt omdat het sommige mensen altijd mee zit, dan zit u er naast.

Het NK Duel 2010. De lange adem...

Zoals altijd op het scherpst van de snede. Met ruim dertig deenemers was het veld ditmaal erg groot. Immers: Iedereen schiet éénmaal tegen elke andere deelnemer. Dat betekent dat elke schutter ruim 30 duels te verschieten heeft, 30 x 30 : 2 = 450 duels in totaal. Het totale NK nam bijna zes uur in beslag en dat is Hildo iets te veel van het goede, er blijft weinig tijd over om gewoon een wedstrijdje te schieten. Wellicht is het een idee om voor iedere schutter een maximum aan verloren partijen aan te houden. Dan dunt het veld wat uit en is het evenement uiteindelijk sneller te verschieten.

Uitslag

Eerste plaats voor Bennie, de Nederlands kampioen die zijn plaats weet te behouden. Een aantal schutters komt op dezelfde plaats uit, de laatste plaats is nummer 23 en Hildo komt, samen met de Doodgraver, op een gedeelde zestiende plaats. Ze hebben beide 11 duels gewonnen. Het kan natuurlijk beter, maar Hildo vindt de einduitslag helemaal niet tegenvallen.

                 _________________________________________

27 november 2010. Schietkaart Bessie

Hildo was even aan het zoeken op de kaart waar precies te richten. Uiteindelijk zat hij dicht in de buurt. Het lijkt wel of Bessie iedere keer iets anders schiet, maar dat kan niet zo zijn. Het probleem zit in de richtmiddelen. Hoe hoog houdt u de musket ten opzichte van de korrel? Het is allemaal niet even duidelijk te zien omdat de keep ontbreekt. Evengoed, deze middag leek het helemaal niet zo raar. Voor een groepje als dit op de 50 meter moet Hildo nog even oefenen, heel lang oefenen...

De discipline Miquelet

De discipline Miquelet houdt in: Staand met een gladloops steenslotmusket de kaart raken op 50 meter afstand. Deze echte officiele wedstrijd Miquelet werd gehouden bij de Vrijheid. De speciale grote musketkaarten zijn nog nèt op tijd geregeld, in Nederland blijkt er moeilijk aan te komen. Niet zoveel Miquelet schutters zeker? Vreemd, want het is echt bereleuk! Met veel vuur een rook wist Hildo met Bessie, met een puntentotaal van 56, de andere twee deelnemers achter zich te laten. Het hadden vast nog meer punten kunnen zijn, als hij niet een beetje te hoog in de kaart was uitgekomen. Veel oefenen met Bessie om haar door en door te leren kennen is noodzakelijk, want de Brown Bess is geen gemakkelijk wapen als het om hoge scores gaat.

Lading

Een kogel gewikkeld in printerpapier met 110 grain Jagdschwarzpulver van Explosia, en het is ruim voldoende om de 50 meter te overbruggen. Voor het eerst de kruitladingen niet op het oog in de buisjes gegoten, maar met de kruitmolen afgewogen. Langzamerhand gaat Hildo aan het optimaliseren van Bessies schietresultaten werken. Gelijke kruitladingen zijn stap één, de rest volgt later.

Baankijker

In principe weet u waar u moet richten. Maar een andere lading of kogel, u heeft te lang niet met het wapen geschoten, of iets anders kan u doen twijfelen. Weten waar het schot uitkomt, kan lastig zijn. Zeker op de 50 meter geweerbaan, want de kogelgaten zijn met het blote oog, in ieder geval voor Hildo, niet te zien. Dan zijn baankijkers een uitkomst. Helemaal mooi is het wanneer u iemand heeft die in real-time vertelt waar u de kaart getroffen hebt zodat u kunt corrigeren.

Een baankijker lijkt Hildo ook wel wat, een telescopische kijker van messing. Maar die zijn niet zo dik gezaaid.

Hulpje Baancommandant

Als vrijwilliger staat Hildo 's ochtends op de baan als het hulpje van de baancommandant, het gaat allemaal prima. Een klein steentje bijdragen, daar is niets mis mee. In de middag krijgt hij gelukkig vrij om mee te doen aan het Nederlands Kampioenschap Duel!

Tandje trekken

Deze zwartkruitschutter had last van zijn tand. Gelukkig is er een medeschutter, vol mededogen, die hem direct van zijn pijn verlost door de tand ter plaatse met een tang te trekken. Hildo prefereert zelf, als het even kan, verdoving en een gediplomeerd tandtechicus.

Wapenhandel Kuiper

Pieter is er ook, compleet met wat zwartkruitspulletjes. Voor degenen die hun bestelling van te voren aan hem doorgegeven hebben, heeft hij de spullen meegenomen. Da's handig en het bespaart hen een rit naar Blijham. Hildo heeft nauwelijks met hem kunnen praten, 's Ochtends baancommandant zijn en 's middags duelschieten slokte alle tijd op.

Prijsuitreiking

Veel prijzen te vergeven en Johan, de man van De Vrijheid die het Prijzenfestijn presenteerde, kon af en toe maar moeilijk door het geroezemoes heenkomen. Sommige mensen zijn wat snel afgeleid en dat is wat minder voor de presentator. Hildo ging ditmaal, hartstikke trots, met een medaille voor de eerste prijs bij de discipline Miquelet naar huis.

Kortom

Geslaagde zwartkruitdag? Jazeker, alleen het NK duel duurde hem ietsjes te lang.

Eerste prijs Miquelet!

De eerste prijs bij de discipline Miquelet (vuursteen musket op de 50 meter). En wat is dat dan ding op de foto, denkt u wellicht... Een fantastisch mooie prullebak! Perfect om de zaken bij de tent, uiteraard volledig in de stijl van het Wilde Westen, netjes op orde te houden tijdens een western weekend. Hildo kreeg ook nog een gouden medaille, in de geel / zwarte club kleuren van SV De Vrijheid, het is de eerste gouden plak in zijn leven! Dat zoiets even breed moet worden uitgemeten begrijpt u.

                    _______________________________________

De Quigley Cup van SVV Remington

In het diepe zuiden van ons land, om precies te zijn in Oirlo vlakbij Venray, wordt een zwartkruitwedstrijd georganiseerd.door SVV Remington, genaamd 'Quigley Cup', bij schietsportcentrum De Versen. Deze wedstrijd is vernoemd naar de film 'Quigley Down Under' uit 1990 met Tom Selleck in de hoofdrol als de met een Sharps in 45-110 superscherp schietende Quigley. De langeafstandsschoten van Quigley op een emmer is, onder zwartkruitschutters in ieder geval, een niet geheel realistisch maar wel legendarisch stukje film geworden. Bij de Quigley Cup in Venray gaat het ook over de lange afstand. Maar liefst 50 meter met pistool en revolver en 50 en 100 meter met geweer. Een nog grotere afstand was leuk geweest, maar dat soort schietbanen zijn in Nederland dun gezaaid. Hildo heeft er persoonlijk nog nooit eentje gezien.

Geen westerndag

Een hoog cowboygehalte heeft deze dag niet, slechts een paar schutters hebben westernkleding aan. Ook het dragen van wapens is niet toegestaan: clubregel. Het KNSA-gehalte is hoger dan Hildo ooit heeft gezien, er zijn zelfs een paar topschutters die in de Nederlandse selectie meedraaien en er was deze dag zelfs iemand van het KNSA-bestuur die een kijkje kwam nemen. Evengoed is er ook wel een plaatsje vrij voor de wat minder bedeelden, zoals Hildo.

Aardig en Gezellig?

Dat valt best mee hoor, alleen praten ze een beetje vreemd. Even wennen, net als in Friesland, maar dan gaat het als een speer. Hildo kent verscheidene van de aanwezige schutters, maar ook onbekenden zijn niet te beroerd om een praatje te maken. Het sfeertje is wel anders dan bij een westerndag, wat minder amicaal. Veel schutters lijken serieus te gaan voor de punten, geeft niets...dat doet Hildo vandaag ook!

Toeschouwersruimte

Alweer zo'n nette en verzorgde ruimte, proper en rein zijn steekwoorden die de schoonmaker hoog in het vaandel heeft staan. Vanuit deze toeschouwersruimte heeft u een uitstekend zicht op de schietbanen en kunt u, zonder gehoorbescherming, de verrichtingen van de schutters prima gadeslaan.

Puntentelling kantoor

Dit kantoor staat in de toeschouwersruimte. Hier worden de schietbeurten gekocht en de punten geteld.

A) 100 meter liggend met Bessie!

Hildo heeft nog nooit de 100 meter geschoten. Liggend schieten heeft hij sinds zijn militaire dienst, nu ruim 30 jaar geleden, niet meer gedaan. Dit is met recht een historisch moment, in ieder geval voor Hildo. Maar die 100 meter met een Brown Bess? De humor van deze combinatie was op moment van inschrijving al duidelijk Hoe u het ook wendt of keer: Dit is een echte uitdaging!

B) 100 meter liggend met Bessie!

Knal, en daar gaat de kogel. 'Auw', dat doet pijn. De terugslag van Bessie valt op zich wel mee, ondanks de 110 grain kruit en de 545 grain kogel, maar als u liggend schiet wordt het een ander verhaal. Na de dertien kogels van de serie te hebben verschoten, voelt Hildo's schouder niet meer zo lekker aan. Als Hildo even later in de kantine zit, is de zwelling al duidelijk waarneembaar. Wat precies de goede plek is om de musket tegen de schouder te zetten, weet hij nog niet maar het lijkt erop dat iets verder naar buiten dan gewoonlijk beter is. Leerproces.

C) Schietkaart Bessie 100 meter liggend

Niet bijzonder. Misschien was het beter geweest met een diopter? Hildo schoot, uiteraard per ongeluk, een hogere score op de kaart van zijn buurman. Zo maar een zes, vlak boven het zwart en precies in het midden. Hij lijkt erop dat de Brown Bess, op deze zeer lange afstand, iets naar links afwijkt. Bij de puntentelling was men zeer coulant en telde de score die Hildo op de kaart van zijn buurman schoot bij zijn eigen kaart op, gegrijns alom. Van de 33 deelnemers was de 33e plaats voor Hildo.

D) Schietkaart Hildo's buurman, ter vergelijk

Niet naar de groene treffer kijken, die schoot Hildo er in. Waarschijnlijk schoot de buurman een Sharps in 45-90, maar hier is Hildo niet helemaal zeker van. Het groepje is in ieder geval klein, 91 punten, en daarmee goed voor een zesde plaats. Winnaar Rob kwam tot 95 punten. Da's knap hoor.

Schietkaart Andere André, ter vergelijk

Zo zien 93 punten eruit op de 50 meter, staand met geweer uiteraard. Dit is Hildo nog nooit gelukt en 'Het ziet er ook niet naar uit dat 't 'm ooit wordt', aldus een opgewekte Hildo. Andere André kwam met z'n 93 punten met een C. Sharps op de vijfde plaats. Winnaar Jan, schutter voor de Nederlandse selectie, haalde maar liefst 97 punten(!).

Prijzen

Ook hier worden de prijzen in natura uitgekeerd. Bij de prijsuitreiking aanwezig zijn is altijd een mooie afsluiting van de dag, maar ditmaal vertrekt Hildo voortijdig in verband met de lange autorit van ruim drie uur naar de Groningse Heimat.

Hildo diep onder de indruk van de hoge scores?

'Ha, ha', lacht Hildo, 'helemaal niet. Het is slechts de ontwikkeling van een specifiek talent. De persoon achter het wapen is veel belangrijker dan een score op een kaart, daarop kan geen uitzondering mogelijk zijn.'

Volgend jaar weer?

Wat Hildo betreft wel. Het is een flink stuk rijden, ruim zes uur onderweg, maar het is het zeker waard. Aardige mensen en lekker knallen, wat wil u nog meer?

                    _________________________________________

11 december 2010. Schietkaart Vonkie 100 meter

Hildo hoort u al denken, dát kan vast beter. Dat denkt Hildo ook!

16 december 2010. Schietkaart Bessie

Deze avond in Hoogeveen is het heerlijk schieten. Rustig en ontspannen en zonder een spat gevoel van haast. De gaten lijken klein maar dat komt door het gebruik van de grote (85cm x 85cm) Miquelet kaart. Het lukt het om alle 13 schoten binnen de kaart te houden. Door het gebruik van twee kogelvetpillen per schot blijft het laden, zonder de loop door te halen, een fluitje van een cent. In totaal 13 schoten en de laagste drie tellen niet mee, het totaal aan punten is 59. Het lijkt erop dat wanneer hij boven de 60 punten scoort hij een, wat de punten betreft, een goede dag heeft. Binnenkort wordt het tijd om het volledige arsenaal aan precisie artikelen, echte katoenen patches, proppen, tandenstokers, kruittrechter, exact gewogen Zwitsers No 3 (FFG) kruit en zwitsers No1 (FFFFG) pankruit uit de kast gehaald. Hoe het moet heeft hij van Willem Rijff geleerd en wat Hildo er in de praktijk van terecht brengt... dat zal blijken.

100 meterbanen

De Versen is voorzien van drie van deze 100 meter banen met vier schietpunten op elke baan, het complex zit derhalve zeer ruim in 100 meter banen. Er kan liggend en staand geschoten worden. Worden de kaarten halverwege neergehangen, dan heeft u een 50 meter baan. De baan zelf is van zand, net als de kogelvanger, en er is een looppad in het midden om de kaarten te verwisselen. Elektrisch kaarttransport is niet aanwezig. Het geheel ziet er zeer verzorgd, netjes en goed verlicht uit, zelfs de afzuiging is super. Er is helemaal niets mis mee. Wilt u ook eens op de 100 meter laten zien wat u waard bent?: De banen zijn te huur voor individuele schutters.

25 meter baan

Vandaag niet in gebruik. Met vijf schietpunten niet overbemeten, de nadruk is duidelijk gelegd op de 100 meter.

Wapenkamer

Hier mag u aan het wapen zitten. Hildo meende in de toeschouwersruimte voor zijn serie begon zijn vuursteen te kunnen verwisselen voor een nieuw exemplaar, maar werd vlot op de regels gewezen. Alleen op het schietpunt en in de wapenkamer, een heel mooie overigens, mag het wapen uit het foedraal en mag er gerommeld worden aan de wapens, nergens anders. Het is een kwestie van even weten.

Gibbs

Zo iemand had Hildo nog nooit gezien. Gekleed in een schietjas, met een oogklepje en een Gibbs voorlader. Oogkleppen en schietjassen vindt Hildo helemaal niks, het moet de man en zijn geweer zijn zonder allerlei hulpmiddelen. Niet alleen een persoonlijke mening, want op westenweekeinden zijn dit soort hulpmiddelen verboden. Maar de Gibbs ziet Hildo wel zitten! Het uiterlijk is matig, net een luchtbuks, maar het is wel een replica van een wedstrijdgeweer wat vanaf 1865 gebruikt werd op de zeer lange afstand, met uitstekend resultaat. Een beter presterende zwartkruit voorlader voor de lange afstand dan deze is moeilijk te vinden. 'Die Gibbs komt nog wel', mijmert Hildo.

Het café... pardon... De kantine!

Deze is echt supergezellig, bruin hout doet het altijd goed. Een uitstekende plek voor diepgravende gesprekken, over schuttersbuksen bijvoorbeeld, en om aan zijn schouder te wrijven en even bij te komen na het schieten met Beukende Bessie.

50 meter met de Walker... rampje

Alweer iets wat Hildo nog nooit gedaan heeft, 50 meter met de revolver. Flink eind hoor! Het richtpunt van de Walker zit iets boven de onderkant van de kaart op de 25 meter, dus ietsjes hoger richten om de aftand te overbruggen. Foute gedachte, want dit werkt niet bij de Walker. Hildo komt nu zelfs helemaal bovenin de kaart uit. De tweede trommel zelfs beneden de kaart gericht, weer niet goed want de kogels zitten nog steeds te hoog. Conclusie: De Walker komt op de 50 meter een stuk hoger af dan op de 25. De 50 meter was niet echt een succes, maar dat is mede te wijten aan het gebrek aan ervaring op deze afstand. Het gleufje in de haan wordt binnenkort voorzichtig wat dieper uitgevijld, dan komt het richtpunt, zowel op de 25 als op de 50 meter, een stuk beter te liggen.

Score 40 punten

Op het deelnemersveld van negen schutters bereikt Hildo vandaag de achtste plaats. De topschutter van de dag schiet 71 punten en Andere André, een veel betere schutter dan Hildo, bleef op de vierde plaats met 65 punten hangen. Die 50 meter valt niet mee hoor, maar een volgende keer komt hij hoger! Wedden? De schietkaart heeft Hildo niet gefotografeerd, de helft was toch boven de kaart en treurige kaarten heeft Hildo genoeg in zijn verzameling.

100 meter staand met Bessie!

De tweede keer op één dag dat de Brown Bess op de 100 meter ingezet wordt. De score is hoger dan liggend. Vreemd, maar al wat minder als u beseft dat de Brown Bess kogels op deze afstand verre van zuiver zijn. Een dosis geluk speelt mee.

Trekken met het wapen

'Flinchen' heet het in het Engels, een echt duidelijk Nederlands woord bestaat niet. Hildo heeft er een handje van met de Brown Bess. Het komt door de angst voor het schot: U reageert fysiek op de aankomende klap die het wapen u geeft. Bij een steenslotontsteking komt de heksenketel van de vuurzee in de pan er nog bij. U beseft niet dat u met het wapen trekt, totdat het toevallig een keer weigert. Dan ziet u de loop naar beneden bewegen, en die beweging is fnuikend voor de precisie. Het is een bekend fenomeen onder groot kaliber schutters en iets waar Hildo voortdurend aan moet werken om onder controle te houden. Het kan frustrerend zijn omdat het telkens weer opduikt, maar het geeft wel weer een extra dimensie aan het schieten. Met de Walker heeft hij er geen last van maar met de Brown Bess, met het steenslot aan de rechterkant en Hildo met zijn hoofd eveneens aan de rechterkant van de kolf, 10 cm verwijderd van de vuurzee als het slot afgaat, zeer zeker wel. Stalen zenuwen heeft u er voor nodig!

Schietkaart Bessie 100 meter staand

Van de dertien kogels kwamen er maar drie in de kaart. Van de 20 deelnemers schopt Hildo het tot de 20e plaats, de 19e was voor iemand met een lontslot musket. Ook bij deze serie knalde Hildo weer een gat in de wedstrijdkaart van zijn buurman. 'Oeps, en sorry hoor'. Gelukkig zijn de grote gaten die Bessie slaat duidelijk te herkennen en slikte de buurman het extra gat relaxed. Zelfs op de 100 meter is duidelijk te zien dat u uw eigen kaart voor de loop heeft met de Brown Bess, maar de kogels hebben duidelijk een eigen willetje. Hoogste score vandaag op deze discipline is 90 punten.

Drukte

Best veel deelnemers, maar heel erg druk leek het niet. Op een western evenement blijven de cowboys gewoonlijk de gehele dag aanwezig. Hier viel Hildo op dat het, eigenlijk de hele dag door, een komen en gaan van schutters is.

               __________________________________________

11 december 2010. Vonkie op de 100 meter!

Hildo is een beetje geïnfecteerd geraakt door het 100 meter schieten in Venray. Om die afstand te overbruggen hoeft hij nergens heen, dat kan gewoon bij SV Cassidy, zijn eigen club, op de schietbaan in Spijk. Dus voor het eerst proberen.

De resultaten

Drie keer geschoten, één keer de kaart geraakt. Eerst met 34 grain FFFG Elephant kruit geprobeerd, daarna met, op het oog, iets van 50 grain. De derde keer een dubbele lading van in totaal 68 grain. De richtmiddelen zijn onduidelijk, met name de keep, en Hildo weet dat Vonkie de neiging heeft om te laag af te komen. Bovenin de kaart gericht maar wat er nu precies gebeurt is niet helemaal duidelijk. De kogels zijn gekochte .440 want zijn eigen gegoten .445 waren op. Met één 0.18mm patch, ietsjes los want de  .440 kogel is er haast met de vinger in te drukken, en met twee patches wel strak maar dubbele patches is vast ook niet ideaal. Te veel variabelen die de onduidelijkheid alleen maar vergroten. Een volgende keer eens weer proberen op die 100 meter, dan met 50 grain en de normale .445 kogels met een enkele 0.18mm patch. Het geweer aan de voorkant steunen is volgens Hildo ook niet goed, hij heeft het ergens gelezen maar dacht er op het moment niet aan. Ach, hier is nog héél veel te experimenteren en te leren. Vervelen hoeft hij zich voorlopig nog niet!

20 december 2010. .547 1857 Württembergische Vereinsgewehr 1857

Dit geweer is een replica van het geweer dat onder de naam 1857 Vereinsgewehr, ook wel onder de naam Württembergische Mauser door het leven gaat. Echter, de Königlich Württembergische Gewehrfabrik, staatseigendom, die dit wapen fabriceerde werd pas in 1874 aan de gebroeders Mauser verkocht. Aldus Wikipedia. Vreemd dat het dan al in 1857 als een Mauser bestempeld wordt, misschien in opdracht van of ontwikkeld door Mauser?

Wat Hildo opvalt is dat dit wapen grote gelijknissen vertoont met de Franse musketten, net zoals zoveel musketten destijds, alleen de trekkerbeigel verschilt duidelijk. Vanaf het Model 1777 hadden de Fransen hét wapen wat iedereen kopieerde. Het Vereinsgewehr 1857 is echter voorzien van een modern kleiner kaliber, .547, en van een getrokken loop. Als kogel werd de net ontwikkelde Minié kogel gebruikt. De Minié is gemakkelijk te laden, geen patches of wat dan ook. Kruit in de loop, lik vet om de kogel en hij zakt, bijna, door zijn eigen gewicht al naar beneden, Die Minié was best een uitvinding!

En hoe schiet ie?

Met ruim 50 grain kruit achter de kogel uitstekend, aldus Hildo. Er gebeurt best nog wel wat, maar het schiet verder zijdezacht. Wat de precisie betreft weet Hildo het niet, kaart niet gezien, maar dat zal vast niet zo verkeerd zijn. Ook de viziering verdiend, wat Hildo betreft, een pluim. Mooi en duidelijk te zien waar u richt.

De organisatie van de jaarlijkse Snertwedstrijd, op de schietbanen van Willem Tell te Brummen. ligt in de handen van The Poachers. Niet het warmste treffen van het jaar, maar wel altijd hartverwarmend dus echt koud kunt u het niet krijgen. De erwtensoep en broodjes worst staan klaar, mocht u toch nog een rilling bekruipen. U mag zo vaak op de kaart knallen als u wilt, maar als er meer dan 5 schoten op de kaart zitten betekent dat puntenaftrek voor elk extra gat.

Rieks met Hildo's Brown Bess.

Hildo heeft Bessie meegenomen, maar dit maal niet om er zelf mee te schieten. Rieks is ook eigenaar van een Brown Bess maar de laatste keer verloor hij van Hildo. Ligt dat aan de musket van Rieks of is Hildo gewoon de betere schutter? Geen betere remedie om dat vraagstuk uit de wereld te helpen dan Rieks te laten knallen met Hildo's Brown Bess.

Dierfiguren

Traditioneel wordt er geschoten op dierfiguren. Lastig om het juiste richtpunt te vinden, vooral als u gewoonlijk altijd de standaard schietkaart onder vuur neemt.

De Prijs

Laten we niet vergeten, Hildo doet zijn best om zo hoog mogelijk te eindigen. In dat licht bezien was het wellicht beter geweest om niet met de BFR aan de wedstrijd deel te nemen. Ondanks dat hij de revolver al weer een paar jaar in bezit heeft, lukt het nog steeds niet om er goed mee te schieten. Gelukkig is geduld eem schone zaak en hij is er vast van overtuigd dat het ooit gaat lukken om een fatsoenlijke score neer te zetten. Een fatsoenlijke prijs heeft hij in ieder geval, een fles Carbernet Sauvigion die, ondanks dat het erg Frans klinkt, volgens het opschrift op de fles uit Chili komt. De Carbernet Sauvignon schijnt een druivensoort te zijn die bijzonder populair is, ongetwijfeld niet voor niets. Smaakt super, vast wel, en perfect om straks het nieuwe jaar in te luiden.

Western

Wat hier aan tafel zit, een er op ligt, laat zien wat voor wedstrijd het is. Western all the way, en het betreft niet alleen de Yellowboy en Henry rifle geweren, maar een zeer uiteenlopend assortiment van alle soorten voor- en achterladers.

Resultaat

Alle schoten die Rieks gedaan heeft zaten wèl op de grote kaart die achter de dierfiguurkaart zat. Dat betekent dat hij in de meeste gevallen het dierfiguur mistte, maar wel degelijk erg in de buurt zit. Hildo denkt dat hij het wel eens erg moeilijk zou kunnen gaan krijgen.

De volgende wedstrijd wordt gehouden in Hoogeveen bij SV de Vrijheid tijdens het Oliebollentreffen op 8 januari 2011. Zowel Rieks als Hildo zullen met dezelfde musket, Bessie, schieten. Dan zal de ware topschutter naar boven komen drijven... alhoewel, er komt nog een andere Brown Bess virtuoos, ene Erik, en die Erik is niet de eerste de beste!

Prijsuitreiking

Veel, heel veel prijzen te vergeven. Zelfs Hildo gaat nog met een fles wijn naar huis, gewonnen voor de zoveelste plaats bij de achterlaad revolvers.