Josephine

Wandelt Hildo even rond bij wapenhandel Kuiper.

'Hé Hildo, dit moet je even zien', zegt Pieter. Hildo ziet een lange musket, een Charleville Mle 1822 T Bis blijkt het te zijn, geconverteerd van vuursteen naar percussie en weer later van gladloops naar trekken en velden. Laat dat nu net iets zijn waar Hildo helemaal niet vies van is. 'Franse musketten behoren tot de meest appetijtelijke die er bestaan', aldus Hildo. Een museumstuk is het niet, maar de prijs is er naar. Leuk om te hebben en wat mee te prutsen en knallen. U raadt het al...

Voor de details van Hildo's niet zo nieuwe geweer, klik hier.

De Lyman .69 minié kogel (foto hierboven)

De .69 minié is een knuppel van een kogel, rond de 730 grain en Hildo kreeg er zo maar een stuk of wat van Cees, voor Josephine, is dat aardig of aardig? De kogel rechts ervan is een .450-300 minié, ter vergelijk. Josephine heeft geen snelle spoed nodig met deze kogel, en dat heeft ze, optisch gezien, ook niet. Wat dat betreft zou de Lyman kogel aardig moeten werken, alleen is de Lyman kogel wat aan de kleine kant wat diameter betreft. Een paar klappen met een hamer op de bovenkant van de kogel en de diameter ziet er al een stuk beter uit.

De originele minié voor de 1822 T Bis

De diameter is iets groter, maar de lengte is korter. Naar het schijnt is ook het gewicht lager, iets van 600 grain. De kruitlading voor Josephine was 4 1/2 gram, wat overeenkomt met ongeveer 70 grain. Een gietmal die de originele minié giet zou Hildo wel willen hebben, maar naar het schijnt is deze lastig te krijgen en zo'n mal zal wel de hoofdprijs op moeten brengen.

De Greenhillformule

Er zijn een aantal hulpmiddelen om de juiste kogel voor een bepaald wapen te berekenen en stabiliteitsproblemen te voorkomen. De alom bekende Greenhillformule, in 1879 ontwikkeld,  is wellicht de bekendste. Hiermee berekent u de noodzakelijke spoed van de loop voor een kogel die u al heeft. Hildo neemt voor de berekening de miniékogel uit de Lyman giettang. De kogel is 1.08 inch lang en bij een loopdiameter van 0.71 gaat het, als Hildo het goed begrepen heeft, als volgt:

Kogellengte 1.08" delen door het kaliber 0.71 = 1.52

Vaste waarde 150 delen door 1.52 = 98.68

98.68 vermenigvuldigen met het kaliber 0.71 = 70.06 spoed.

Dus, op een afstand van 70.06 inch moet de kogel éénmaal rond zijn as gedraaid zijn. Een absolute waarde geeft de Greenhillformule niet, maar u krijgt wel een goede indicatie.

22 december 2010. Brothers in Arms

Waar zou u zijn zonder uw zwartkruitbroeders en zusters?

Ze staan te trappelen om hulp te bieden en ervaring te delen, zelfs zonder dat u erom vraagt. Waar vindt u dat nog in onze maatschappij?

Het probleem: Een bronzen borstel

Josephine heeft een bronzen borstel in haar loop, helemaal achterin, afgeknapt en daarin achtergelaten door de vorige eigenaar die hem er niet meer uitkreeg. In de kantine van de schietvereniging wordt het probleem getackeld. Met allerlei pullers aan een poetsstok doet Cees verscheidene pogingen de onwillige borstel te verwijderen terwijl anderen Josephine vasthouden.

Kruit achter de borstel

Poging twee om de bronzen borstel uit de loop te verwijderen bestaat uit het schoorsteentje verwijderen en er wat kruit achter gooien. Even kloppen op het wapen om er zeker van te zijn dat het kruit zich allemaal achter in de loop bevindt en dan het ding eruit schieten.

De borstel

De onwillige borstel eruit schieten ging uitstekend, het lag halverwege de 50 meter baan op de grond. Een langeafstandsprojectiel is het niet.

Het eerste schot

Hildo's eerste schot met Josephine in 2010. Het allereerste schot van Josephine zal waarschijnlijk in 1835 geweest zijn, nu 175 jaar geleden. Josephine is een tijdmachine, want Hildo ervaart exact hetzelfde als die onbekende Franse soldaat die in 1835 voor het eerst met Josephine schoot. In ieder geval een bijzonder moment, want Hildo heeft nog nooit bij zo'n oud wapen de trekker mogen overhalen..

22 december 2010. Schietkaart Josephine

Wisselende resultaten, van slecht tot nog slechter.Om beter te kunnen zien waar de kogels blijven, worden er op 25 meter(!) twee kaarten onder elkaar gehangen. De eerste kogels gaan recht door de kaart, de latere tuinelen en gaan dwars door de kaart. Geschoten wordt met 70 grain kruit, wat overeenkomt met de voorgeschreven 4,5 gram van destijds. Het Elephant kruit is van het type FFFG, eigenlijk een te fijne granulatie, maar Hildo had niets anders bij zich.

Conclusie

Josephine schiet voor geen meter. Waar het aan ligt, is nog niet helemaal duidelijk. Later nog eens weer proberen met ander, grover, kruit. Mogelijk werkt de iets te kleine Lyman minié ook niet goed in Josephine. Ook zal de volgende keer weer met Hildo's reguliere vetpillen geschoten worden, .70 ronde ballen heeft hij ook nog. Het komt vast goed.

Originele miniékogels voor de 1822 T Bis en de 1842 T.

Met dank aan www.littlegun.be voor de afbeelding.

Zowel de M1822 vuursteen als de M1842 percussie waren gladloopsmusketten. De gladloopstechniek had destijds een groot voordeel: snel te laden. De ronde bal met wat papier de loop in kwakken, aanstampen, klaar. De laadprocedure zal u bekend voorkomen als u bepaalde pagina's van deze website gelezen heeft. Een grotere precisie is te bereiken door het gebruiken van een pleisterkogel; een ronde bal met een lapje. Een nog grotere precisie verkrijgt u door de pleisterkogel te combineren met trekken en velden. Het probleem blijft echter de snelheid van het laden, en destijds meende de legertop dat een grote vuursnelheid te verkiezen was boven het gericht iets kunnen raken. 'Bijzondere denkwijze destijds', meent Hildo.

De voordelen van de miniékogel

Zuiver schieten en toch snel te laden. De diameter van een minié is kleiner dan de diameter van de loop, met trekken en velden, waarin hij gebruikt wordt. In een schone loop zakt de juiste minié door het gewicht van de pompstok al naar beneden. In een vuile loop moet u iets steviger drukken. De minié is aan de onderkant hol, net als het diabolokogeltje van een luchtbuks. Door de drukken die vrijkomen bij het afgaan van het schot wordt de onderzijde van de miniékogel uiteengedrukt en in de trekken van de loop geperst. Behalve een mooie gasdichte afsluiting tussen loop en kogel volgt de kogel ook de trekken en krijgt deze een rotatie die de minié, door middel van het gyroscopisch effect, kan stabiliseren tijdens de vlucht.

Spoed

Als het stabiliseren niet lukt doordat de kogel niet snel genoeg draait, dan begint de miniékogel te tuimelen en kan deze dwars in de kaart komen. Ook de precisie is op dat moment ver te zoeken. De hoeveelheid omwentelingen die een kogel maakt terwijl hij door de loop gaat, wordt bepaald door de spoed.

De spoed opmeten doet Hildo door een pompstok met een bronzen borstel met een licht lopend lagertje in het handvat door de loop heen te halen. De bronzen borstel volgt als het goed is de trekken en velden, maar bij Josephine niet. De vier trekken lijken, ondanks dat ze zichtbaar en voelbaar zijn aan de loopmonding, toch zeer ondiep verder naar binnen in de loop. Mogelijk te ondiep om de bronzen borstel houvast te geven. Of ze een kogel wèl aan het draaien kunnen krijgen? Hildo twijfelt sterk.

Hulpstuk

Er sneuvelen wat hulpstukken gedurende het proces, het blijkt erg lastig om de bronzen borstel er uit te trekken. Over de kwaliteit van hulpstukken twijfelt Hildo. Veel van dit soort producten lijkt wel van doodgewoon ijzer gemaakt te zijn: De spullen verbuigen voor u het weet, of zou dat ingebakken zijn in het design van de fabrikant om de verkoop van hulpstukken te bevorderen? Vast wel.

Het wordt tijd voor poging twee!

Borstel schieten

Hildo probeerde het met 20 grain kruit. De tweede poging is voor Cees. Knal, en met iets van 30 grain achter de borstel is het schot succesvol.

Kogelvet op doktersrecept

Dit vet is gemakkelijk op de kogel aan te brengen, alvorens deze de loop in gaat. Vergelijkbaar met Nivea, dat ook verscheidene hardnekkige gebruikers kent onder zwartkruitschutters. Houdt de huid zacht en de kogel soepel. De .69 miniékogel kreeg Hildo van Cees die zelf met een originele .69 Lemuel Pomeroy schiet. Ook de Amerikaanse Pomeroy is een vrijwel identieke perodieke kopie van de Franse musket. Het kaliber .69" is echter niet dat van Josephine, zij is 18 mm en omgerekend is dat bijna .71". De .69 minié zit dus een pietsje ruim.

Roelof

Het lijkt erop dat Hildo er niets van bakt op de 50 meter, en ook met de kaart halverwege op 25 meter is precisie afwezig. Dan is de beurt aan Roelof, maar ook bij hem zijn de resultaten onvoorspelbaar. Lekker schieten doet Josephine wel, maar er wat mee raken lijkt lastig.

Kruitlekkage?

Roelof ziet dat er na het laden allemaal kruit buiten op het geweer ligt en Hildo ziet voor zijn geestesoog een gescheurde loop, maar het blijkt mee te vallen. Roelof verwijdert het percussiekapje en zet de haan op half cock voor het laden. Daar houdt Josephine klaarblijkelijk niet van want het, oude, schoorsteentje heeft een te grote diameter: Het kruit loopt zo het schoorsteentje uit. Dit is geen probleem voor Hildo, want hij spant de haan pas om het oude percussiekapje te verwijderen nadat de laadprocedure is voltooid.

                      _____________________________________

5 januari 2011. Schietkaart Bessie

De eerste kaart van het jaar en de laatste oefenkaart vóór de oliebollenwedstrijd van 8 januari. 39 punten telt Hildo. Eerst iets te hoog gericht, er zitten maar 11 van de 13 schoten op de kaart, later een beetje boven het midden in het zwart, dan komen ze beter uit. Tijdens de wedstrijd nog iets links van het zwart. Hildo weet nu precies hoe hij schieten moet, het zou een heel mooie kaart kunnen worden tijdens de wedstrijd, in theorie.

De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar wordt georganiseerd door SV de Vrijheid in Hoogeveen, en Hildo zou 'm niet willen missen. Gezelligheid en gemoedelijkheid strijden om de eerste plaats, het blijft onbeslist.

Wederom Hildo als hulpje van de baancommandant. Het duelschieten laat hij ditmaal voor wat het is, de vorige keer duurde het met iets van zes uur lang, te lang. Ditmaal bleek het duelleren met 19 deelnemers maar ruim drie uur te kosten. Dàt is wel weer prima te doen!

In het pak

Kent u die heer daar rechts op de foto die belangstellend staat toe te kijken? Dat is hulpje baancommandant Hildo, jazeker! De bloes had ie al. Een periodiek correcte broek, bretels en hesje (gilet), allemaal met een op de foto niet te zien stijvol streepje, heeft hij er afgelopen weekend bijgekocht. Waar je zoiets haalt als je het zelf niet kunt maken? Bij Silverado in Nijmegen! Wel uitkijken dat u niet met linedance of dergelijke kleding thuis komt want écht periode correct is lastig.

Winchester Dame

Winchesters doen het goed bij de dames.

Winchester Heer

Winchesters doen het ook uitstekend bij de heren.

In gedachten verzonken

Òf net bezig zijn vreselijk mooie en speciale antieke Trapdoor met diopter en octogonale Sharps loop in kaliber 45-70 te laden. Van zijn scores kan Hildo alleen maar dromen, want met alleen een goed geweer bent u er nog niet.

Een Musketier met een Colt 1860... in actie!

Deze man is letterlijk een Musketier, want hij is lid van SV de Musketiers. Behalve een Musketier is het ook een man met goede smaak, want een Colt 1860 is een van de mooiste en slankste voorlaad revolvers die bestaat, aldus Hildo. Het is alleen zo jammer dat een schutter niet meer dan vjf verlofplichtige wapens mag hebben, anders had Hildo er al lang eentje in zijn kluis gehad. Een nette originele dan? Tja, er zijn altijd financiele barrières. Niet dat Hildo wat te klagen heeft hoor, hij voelt zich rijk, hartstikke rijk, vooral als hij weer een zwartkruitdag mee mag maken met zoveel aardige mensen. Dat is met geld niet te betalen, echt niet.

Enne...

Is dat knallen met een 1860 een beetje leuk? 'Ha, ha, wat dacht jij!'

Totale concentratie

Andere André is een zeer goede schutter en ook hier weer op weg naar de eerste plaats bij de discipline Küchenreuter (voorlaad pistool). Concentratie is uitermate belangrijk als u wilt presteren, en dat lukt hem prima. Het 'Héé André, lukt het een beetje met die concentratie!?' toeroepen wist Hildo nog net te onderdrukken.

Competitie binnen de competitie met Lilly

Deze beide dames hebben geen schijn van kans tegen de topschutters van de heren, beweert Hildo, zich daarmee het risico van voor macho uitgemaakt te worden op de hals halend. Evengoed zijn de dames wel aan elkaar gewaagd met dit leuke .45 kaliber voorladertje. U ket haar beter als Lilly, de Kentucky longrifle in karabijn uitvoering. Beiden schieten ze nog niet zo lang, dus een verbetering zit er nog echt wel in. En voor alle dames die nog niet schieten... zo spoedig mogelijk contact opnemen met uw lokale schietvereniging voor een proefschot, u krijgt er vast geen spijt van.

                _____________________________________________

15 januari 2011. Schietkaart Vonkie

Op de 25 meter ditmaal. Het leuke van die korte afstand is dat het resultaat helemaal niet slecht lijkt. Maar de officiele afstand is toch echt 50 meter en dan gaat het er anders uitzien. Evengoed, links bovenin het zwart gericht met de bovenkant van de keep op de zelfde hoogte als de bovenkant van de loop. Het richtpunt is dan de bovenkant van de korrel. Tamelijk ingewikkeld, maar dat krijgt u als de richtmiddelen niet afstelbaar zijn. Overigens, het gat rechts onder was een proefschot. Het is maar dat u het weet... Evengoed, het is duidelijk dat Vonkie tot een hogere precisie in staat is dan Hildo!

19 januari 2010. Schietkaart Bessie

Het richtpunt is iets boven het midden, goed plat over de loop heenkijkend. Hildo ziet twee mooie groepjes, het zou er eentje moeten zijn. De rest zit wat rond de kaart. Met deze 60 punten is hij dik tevreden, de score is nog niet zoals die van Erik, maar komt al wel een heel klein beetje in de buurt! Oefening baart kunst, zeker met een Brown Bess. Maar met name is het hart-stikke-leuk!

                 _________________________________________

2) Panlubing. Horizontaal

Het witte ding is een pizzabord, dat is groot en mooi vlak. Het rode ding is een siliconen bakvorm, met een diameter van 26cm, van Dr. Oetker. Deze haalt u bij de Blokker voor 10 euro. Als bakvorm is het ding volgens Hildo volledig ongeschikt omdat een cake er, volgens hem, nooit goed helemaal heel uit te krijgen is. Voor in de keuken lijkt het een gimmick, maar voor kogels vetten is het ideaal! Van grote importantie is dat de bakvorm (kogelvetpan) een rechte stevige ondergrond heeft, want de bakvorm heeft geen enkele stabiliteit van zichzelf omdat ie van flexibel siliconen is.

Waterpas

Even de waterpas erbij. Bij uw huis wellicht niet nodig, maar alles in Hildo's huisje is scheef of krom. Het waterpas zetten van de bakvorm is belangrijk omdat anders de kogels straks niet overal even diep met de voetjes in het vet staan. Bij nader inzien was het verstandiger geweest om het pizzabord horizontaal te zetten en niet de waterpas over de siliconen bakvorm te leggen... De bakvorm is van zacht materiaal en dat geeft toch weer afwijkingen.

4) Panlubing. Het stollen

U ziet, de kogels staan allemaal mooi in het vet. Zorg er wel voor dat de krimprand niet onder het vet komt te zitten. Die moet schoon blijven voor een mooie krimp. Het gaat erom dat alleen de vetgroeven gevuld worden, die moeten zich dus onder het oppervlak bevinden.

7) Panlubing. Dag later: Diepvrieskogels

Hildo moest eerst even wat zwartkruit knallen, dus het vet met de kogels heeft de hele nacht in de diepvries gestaan. Hier ziet u dat Hildo de siliconen bakvorm er af haalt. Het plakt niet en de vorm is, ondanks de kou, nog steeds soepel en gemakkelijk te verwijderen.

9) Panlubing. Krak!

Als het vet knetterhard bevroren is, kunt u de kogels er natuurlijk nooit of te nimmer uitschuiven, ook niet met een hamer. Logisch, maar soms is de wereld niet zo logisch voor Hildo, u ziet het.

10) Panlubing. Het werkt!

Dag later, het vet is op een normale temperatuur. Nu zijn de kogels wel uit het vet te schuiven. De plak vet even goed ondersteunen, zodat ie niet breekt. Anders heeft u weer kogels zonder vet. Plop, plop, één voor één vallen de kogels uit het vet met een vetgroef die mooi vol vet zit. Prima!

                    _______________________________________

23 januari 2010. Schietkaart Colt Walker

Het is al een poosje geleden sinds Hildo met de Colt Walker op de baan is geweest. Dat betekent dat het hoog tijd wordt om er wat mee te knallen, en wat schiet dat ding lekker! Op de 25 meter, tijdens de zwartkruitmiddag van

SV De Vrijheid in Hoogeveen, tussen alle gezelligheid door, bakte Hildo dit er van. 'Helemaal niet slecht', meent Hildo zelf. Hij had waarschijnlijk zijn dag vandaag. Alleen de tweede serie van dertien stuks, daar waren een paar afzwaaiers bij. Vermoeidheid of gebrek aan concentratie.

De punten

Bij zwartkruitdisciplines geldt het midden van het gat. Zit het midden van het gat iets verder in de 7 en iets minder in de 8, dan wordt ie geteld als een 7.

Als Hildo het goed geteld heeft, niets is zeker, dan is de score:

1e serie (rood) 84 punten, 2e serie (blauw) 83 punten. Hildo is tevreden!

28 januari 2011. Schietkaart 9 mm pistolen

Richtpunt is onderkant van het zwart. De rode gaten schoot Hildo erin met de Glock. Matig. Met de Tanfoglio waren de eerste schoten de paarse gaten, daarna de blauwe en als laatste de groene. Bij de groene gaten gaat het lekker en is Hildo een beetje aan het wapen gewend. 'Mooi laatste groepje', meent Hildo. Na hem komt Meneer P. die de vijf gele gaten er in schiet. Zeker niet verkeerd, ook al omdat hij nog nooit met het wapen geschoten heeft. Dat alle gaten wat hoog in de kaart zitten, is een kwestie van het vizier afstellen. Die Tanfoglio is niet verkeerd!

Een Hawken rifle... Het zwartkruit clubwapen van SV Cassidy!

Zwartkruit schieten is natuurlijk hartstikke leuk. Helaas, Hildo's club, SV Cassidy, heeft geen zwartkruit clubwapen, alleen diverse leden met zwartkruitwapens. Daar is nu een einde aan gekomen, want onder druk van een bepaald lid, u heeft al wel een idee wie dat zou kunnen zijn, is de club overgegaan tot de aanschaf van een tweedehands, maar zo goed als nieuwe, Hawken rifle van het Italiaanse Investarms. Een percussie voorlader in kaliber 45, compleet met trekkerversneller en een horizontaal en verticaal verstelbare keep. Mooie dikke octogonale loop in blank staal en als de resultaten niet deugen, ligt het niet aan het geweer. Elke beginnende of aspirant zwartkruitschutter kan nu in ieder geval bij SV Cassidy aan de bak met deze leuke voorlader. Prima geregeld! En wie is er straks verantwoordelijk voor het schoonmaken van het geweer na het schieten? Aha, precies datzelfde lid dat er ook voor gezorgd heeft dat deze voorlader werd aangeschaft. Voor de promotie van het zwartkruit schieten heeft hij dat graag over, hoe meer mensen het plezier van zwartkruit knallen kunnen beleven, hoe beter!

1 februari 2011. Giettangen!

Voor zowel Lilly als Vonkie, allebei .45 voorladers, heeft Hildo alleen de standaard .445" giettang voor een ronde bal. Met een pleister (patch) van 0.16 mm ertussen gaat dat uitstekend. Maar, zonder pleister schieten kan natuurlijk ook, maar dan zijn er wel andere kogels nodig.

Bovenste foto. De LEE 454-298 minie kogel

De minie (spreek uit: mienjee) is in gebruik genomen bij meerdere militaire geweren in de jaren vijftig van de 19e eeuw. Hildo heeft ook al met Josephine geschoten in combinatie met een minie kogel, u heeft er meer over kunnen lezen bovenaan deze bladzijde. Deze .454" minie is wat te groot voor zowel Vonkie als Lilly, maar de andere leverbare giettang is .450" en dat kon wel eens een beetje te klein zijn. Hildo heeft al een keer geschoten, met Lilly, met een 452" minie kogel, alleen die was wel gesized van 454 naar 452 met een 452 sizerdie van LEE. Die 452 sizerdie heeft Hildo inmiddels ook, dus hij kan zijn eigen 452 minie kogels maken.

Middelste & onderste foto. De LEE 450-200 & 450-250 REAL kogel

REAL betekent Rifling Engraved At Loading. Kortom, de kogel is iets te groot voor de loop, maar u tikt hem in de loop en tijdens het laadproces worden de velden in de kogel gesneden. Hildo had al een REAL giettang in .500" en die deed het, verbazingwekkend, het best in Tijgertje, Hildo's Rolling Block. Maar deze REAL kogels zijn uiteindelijk gemaakt voor voorladers, dus Hildo is benieuwd hoe deze kogels het gaan doen in Vonkie en Lilly.

3 februari 2011. Proefschieten, Lilly met de LEE 450-250 REAL!

Voor de eerste keer de LEE 450-250 REAL kogel in een voorlader, in dit geval Lilly, en het gaat prima. Erin drukken tot het bovenste ribbeltje, verder wil de kogel niet. Even met de hamer het laatste zetje geven en de kogel zit in de loop. Met de starter wat verder naar beneden duwen, zelfs alleen met de kogelstarter wil het ook wel. Met de pompstok verder naar beneden duwen is een fluitje van een cent, het loopt licht, ook als de loop wat vervuild raakt is het geen probleem. De kogels zijn overigens niet gevet, Hildo heeft er alleen een vetpil onder zitten. Met een normaal gevette REAL vervuilt de loop misschien minder snel, dat wordt een andere keer geprobeerd.

Tuimelende kogels

Eerst zijn de gaten nog rond, maar wat later beginnen de kogels toch iets te tuimelen ondanks dat LEE op de website verkondigt dat de kogel 'will not tumble'. Overall lijken de REAL kogels het toch goed te doen in Lilly, die overigens voorzien is van een spoed van 1:47. Of zou een iets snellere spoed misschien beter geweest zijn voor deze, in verhouding tot een rondbal, lange kogel?

De resultaten

Dertien schoten op de kaart. Bij het eerste schot was het richtpunt onder het zwart, en dat blijkt te hoog. Onderkant van de kaart aanhouden met de korrel tussen de buckhorn en dit groepje lijkt niet zo slecht. Lilly wijkt iets af naar links. Hildo is niet gaan corrigeren tijdens deze sessie, maar heeft hetzelfde richtpunt aangehouden. Later komen de 450-200 REAL kogels aan de beurt.

5 februari 2011. Sizen van .454 naar .452

De lee sizerdie doet het prima. Het is een kwestie van de, iets ingevette, kogel er door heen drukken met de pers en de kogel is perfect op maat. Zwaar gaat het niet want er wordt niet veel gesized. Flop, flop, flop en de ene na de andere komt in het rode plastic bakje terecht.

50 stuks .452 Minié's

Voorlopig even voldoende om wat mee te kunnen knallen. Nu moeten de kogels nog gevet worden alvorens ermee te kunnen schieten. Panluben dus, maar daar heeft Hildo nu geen tijd meer voor want zometeen gaat het richting schietbaan. De kogels smeert hij met de hand op de baan zelf wel even in met het noodzakelijke vet.

Mistig op de 100 meter baan

De afzuiging heeft een slechte dag en Hildo houdt het voor gezien, of eigenlijk, voor niet gezien want de kaart, die halverwege de 100 meter baan hangt, is door de rook onzichtbaar geworden. De afzuiging zit erg dichtbij het schietpunt en als de rook daar voorbij is kan het nergens meer heen en doet het niets anders dan rondhangen. Verder schieten is zinloos dus nog een bakkie koffie alvorens huiswaarts te keren.

9 februari 2011. Schietkaart Bessie

Een topkaart! Maar liefst 65 punten en dat is, volgens Hildo, de beste score die hij ooit met Bessie geschoten heeft. Hij moet u verklappen dat, indien het puntenaantal lager was geweest, hij ook niet getreurd had want het schieten zelf is altijd een feest. Bessie doet het overigens uitermate goed en weigerde ditmaal maar één keer omdat de vuursteen iets los begon te zitten. Even aandraaien en het is direct weer een prima vonk met dito ontsteking. Misschien, heel misschien, is Bessie wel Hildo's favoriete wapen van allemaal. Hoewel, de Colt Walker zou hij ook niet willen missen hoor!

11 februari 2011. Gietmallen van de Xenos!

U heeft gezien dat Hildo op 2 februari deze gietmallen, officieel bakvormen voor cake of iets dergelijks, heeft aangeschaft om loodbaartjes van te kunnen gieten. De prijs valt mee, veel goedkoper dan een reguliere LEE of RCBS gietijzeren gietmal, en er past meer lood in. Vandaag zijn ze voor het eerst ingezet.

Het resultaat

Het lijkt prima. Ze trekken niet krom, de teflon (PTFE) laag laat niet los en als de mal omgekeerd wordt, vallen de loodbaartjes er gemakkelijk uit. De bovenkant van de hartvormige baartjes is glad, maar de onderkant vertoont kraters. Misschien was het lood toch niet helemaal goed schoon, misschien heeft het een andere oorzaak.

Het voordeel

Hildo kan nu 12 hartvormige en 4 reguliere (RCBS) loodbaartjes in één keer gieten. Het gaat nu veel sneller en dat werkt prettiger als u op een houtvuur uw lood fluxt. Als het lood goed op temperatuur is moet het snel gaan, voordat de zaak begint te stollen. Niet al te snel de loodbaartjes uit de mallen gooien, de binnenkant is dan nog vloeibaar... merkte Hildo.

Miquelet roulatie. Vier mannen en één Brown Bess!

Er zijn niet zoveel mensen met een gladloops vuursteen musket, misschien dat daar straks verandering in komt want de tekortkomingen van het wapen maken het schieten extra boeiend. Voor het zover is heeft Hildo besloten zoveel mogelijk mensen met Bessie, zijn Brown Bess, mee te laten doen aan deze Miquelet wedstrijd. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Alle schutters schieten op de 'Hildo manier', dus met 110 grain Explosia Jagdschwarzpulver No. 1 (FFG), de onvermijdelijke kogelvetpillen en een .715" kogel gewikkeld in printerpapier.

Schutter nummer 1... Loden Cees!

Behalve dat hij glas in lood specialist en directeur van o.a. Cees' Development & Engineering Tool Company is èn in zijn vrije tijd allerlei loden kogels giet en kalkoenen opeet, weet hij ook hoe een trekker over te halen. Cees doet zijn uiterste best en weet het meeste lood in de kaart te krijgen.

Proficiat!

Cees is de eerste die zomaar de 10 eruit weet te knallen, en dat mag iedereen weten!

Resultaat: 47 punten

Schutter nummer 2... Kruitloze Jan!

Jan's supermusket, kaliber .80 plus, doet het even niet vanwege ontstekings problemen. En als Jan geen problemen heeft, dan creëert hij ze wel: Hij stampt in een onoplettend moment de kogel de loop in zonder kruit. Hildo voelt zich plotsklaps een stuk beter: Hij is niet de enige .....! Hulp alom en samen met Loden Cees wordt er wat kruit via het zundgat naar binnen geprutst. Na een tweede poging rolt de kogel over de baan en kan er verder geschoten worden. Dat Jan uiteindelijk een stuk langer bezig is dan de 30 minuten die voor een schietserie staan, daar doet niemand moeilijk over. Als je hoed maar goed zit.

Resultaat: 32 punten

Schutter nummer 3... Winchester Roelof!

Roelof heeft niets met voorladers. Zijn Winchester of Colt 1873 SSA past hem stukken beter. Als er maar patronen in gaan. Maar een serie met de Brown Bess schieten wil hij best. Donders, wat een vuur!

Als van een leien dakje

Alle dertien kogels de loop uit zonder problemen. Alleen het laden werd op een bepaald moment wat moeizaam. Gelukkig sprong Hildo te hulp die met zijn Walker de pompstok toch weer naar benden wist te meppen. Bij het volgende schot, behalve de kogelvetpillen, ook even een flinke rochel in de loop. De volgende kogels glibberden zo naar beneden. Toch, om de gaten allemaal in het midden te krijgen: Het blijft lastig met zo'n Brown Bess, en niet alleen voor Roelof!

Resultaat: 9 punten

Schutter nummer 4... Hildo!

Zelf knallen en tegelijk plaatjes schieten gaat moeilijk samen. Bovendien was de dag inmiddels op zijn eind gelopen en zat vrijwel iedereen al te wachten op de prijsuitreiking. Razendsnel en met grote haast schiet Hildo zijn 13 kogels-sessie. Zo snel heeft hij 'm nog nooit geschoten en Bessie kreeg het warm, gloeiend heet zelfs, want de loop was al halverwege de serie niet meer vast te houden. Ook de schietkaart zelf is niet meer gefotografeerd, iedereen zat inmiddels op Hildo te wachten. Maar alle gaten zaten, ondanks de haast, wèl in de kaart. Wat uiteindelijk Hildo's score geweest is, zal wel altijd een mysterie blijven omdat de telling al afgerond was.

Resultaat: ?? punten

Vier series met de Brown Bess

Vandaag zijn er vier series van 13 kogels, in totaal dus 52 keer, met Bessie geschoten, en dat zonder de loop door te halen. Hildo's vetpillen werken best wel. Er hoefde ook maar één keer een vuursteen verwisseld te worden, waar overigens ook al een serie mee geschoten was voor aanvang van de wedstrijd. Die Engelse vuurstenen lijken helemaal niet slecht.

Top Shot, Erik

Erik, beter bekend als Meneer DKW, schiet met zijn eigen Brown Bess en doet dat al jarenlang niet onverdienstelijk. Hij had al een poosje niet meer geschoten maar een kort haperende vuursteen brengt hem niet van zijn stuk, hij schiet zelfs met griezelig gemak de hoogste score van de dag. Zijn groepje zat niet helemaal in het midden maar wel erg dicht bijelkaar, 2x8, 2x6 en de rest allemaal zevens. Het had nòg beter kunnen zijn!

Nieuwe steen

Met de nieuwe vuursteen aan boord en een verse lading Zwitsers 3 (FFG) gaat Erik verder, op weg naar zijn topscore. De man heeft stalen zenuwen, trekken met het wapen doet hij niet, dat is duidelijk te zien als het slot weigert. Dit is een professional! De score die Erik schiet, is Hildo nog nooit gelukt, zelfs niet als het allemaal mee zit.

Resultaat: 70 punten

                     ________________________________________

12 januari 2010. U zegt? Waar die pompstok is?

Tijd om Vonkie in te zeten op de 50 meterbaan in Hoogeveen. Geen probleem, want Hildo is inmiddels (bij)lid geworden van SV de Vrijheid. Een bijzonder goede club voor een zwartkruitschutter want er zit een behoorlijke zwartkruit kern.

Terug naar de 50 meter baan. Hildo is z'n Dewey pompstok vergeten, zoiets gebeurt u niet maar Hido wel, dus hij maakt gebruik van de pompstok die bij Vonkie hoort. Een ongelukkig ding want het zit er alleen voor de show op, het wapen ermee laden kan niet omdat het te kort is. Een geleende pompstok, die ook te kort is, brengt uitkomst. Eerst de kogel de loop in met de houten pompstok van Vonkie, daarna de houten pompstok aanstampen met de geleende stalen pompstok. Dat werkt uitstekend, totdat Hildo even afgeleid raakt en vergeet de onzichtbare houten pompstok te verwijderen.

Foetsie!

De pompstok is de loop uitgeschoten en het bijzondere is dat er niets van weer te vinden is, zelfs geen splintertje, ondanks dat Hildo de hele 50 meterbaan afgelopen is om het ding te zoeken. Ook in de kogelvanger van zand is niets te bekennen. Misschien diep de zandberg ingeschoten? 'Binnenkort een nieuwe pompstok maken', denkt Hildo, 'da's beter'.

Haperende ontsteking

Wat Hildo opviel, was de weigerende ontsteking van Vonkie. Erg traag, de volgende keer toch maar echt pankruit gebruiken in plaats van FFFG. Ook zijn de vuustenen die hij gebruikt iets aan de korte kant. Deze hebben daardoor de neiging verder naar achteren te schuiven in de bek van de haan. Na het opvullen met een rolletje lood achter de vuursteen ging het al beter, maar het rolletje valt er zo weer achter weg. Hier moet Hildo dus nog even op broeden.

Vonkie's slot. Probleem & oplossing

Vonkie's probleem is duidelijk. De vuurstenen die Hildo heeft zijn te kort maar door deze oplossing, een stukje elektriciteitsdraad, wordt het naar achteren schuiven van het vuursteentje voorkomen. Als dat gebeurt, raakt de bovenkant van de bek van de haan de batterij voordat de vuursteen dat doet en dan houdt het helemaal op met de vonken. De elektriciteitsdraad ziet er niet uit, maar het werkt wel. Iets langere stenen zijn moeilijk te vinden, ze zijn al snel weer te groot. Vonkie's slot is maar klein.

Wat niet werkt

Voor een sessie van acht schoten heeft Hildo drie vuurstenen nodig, en dat is niet goed. Bij de laatste vuursteen is er zelfs geen goede vonk, ondanks dat de steen nieuw en mooi scherp is. De steen 'pakt' de batterij pas halverwege, maar het grootste probleem is, vermoedt Hildo in ieder geval, dat de batterij niet hard genoeg meer is. Bovendien is de oppervlakte inmiddels ook niet meer mooi vlak. Dat wordt de batterij mooi glad slijpen en het staal harden! Heeft Hildo tweemaal eerder gedaan, niet moeilijk en de resultaten waren in beide gevallen goed.

                    _________________________________________

1) Panlubing. Of... kogels vetten in een pan!

Heeft Hildo zelf niet bedacht, hij zag het op Youtube, waar hij op zoek was naar een lubrisizer. Een apparaat waarmee een kogel naar een specifieke maat gesized wordt en de vetgroeven van de kogel tegelijkertijd ingevet. De apparaten zijn nogal prijzig en niet iedereen is er volmondig tevreden over. Als u niet wil sizen omdat uw kogel al op maat is, maar alleen wilt vetten, heeft u niets aan een lubrisizer. Hildo heeft een betere oplossing: Alleen vetten in een pan gaat ook en is stukken goedkoper. Dat past Hildo precies!

Kogelvet

Om kogels te kunnen vetten, heeft u eerst kogelvet nodig. Hildo maakt een volle mestin met het standaard recept van 50% bijenwas en 50% frituurvet. Scheutje olijfolie en een kneep afwasmiddel er bij in. Misschien werkt het dan nog wel beter.

3) Panlubing. Het gieten

De kogels staan allemaal mooi rechtop en het gesmolten kogelvet giet Hildo in de bakvorm. Er kan niets mis!

5) Panlubing. De diepvries in

De hele handel zet Hildo zó in de diepvriezer, niet noodzakelijk, maar dan koelt het vet wat sneller.

6) Panlubing. Vlot afkoelen

Hildo heeft z'n diepvries op -22 graden staan, blijft z'n eten wel een jaar goed, zegt ie. Het kogelvet hoeft er in ieder geval niet lang in te staan.

8) Panlubing. Kogels uit het vet halen

Nu is het de bedoeling dat u de kogels uit het vet drukt. De kogels komen er schoon uit, zelfs de voet is nog vetvrij, alleen de vetgroeven blijven vol met vet zitten, precies wat de bedoeling is. Hildo pakt een hamertje, want doordat de kogels en het vet nog steeds diep gevroren zijn, zitten de kogels wat vast. Maar eruit slaan met een hamer blijkt niet zo'n slim idee.

11) Panlubing. De gevette kogel

De linker kogel zit nog in het vet, de rechter is er bijna helemaal uitgedrukt. De panlube methode werkt! Het is simpel, goedkoop en het resultaat is uitstekend.

'Elk voordeel heb ze nadeel', zei een bekende Nederlander eens. Deze gevleugelde uitspraak is ook van toepassing op het panluben. 'Het resultaat is goed maar het is wel een hoop werk', aldus Hildo die liever lui dan moe is. Deze kogels zullen ingezet worden als projectiel voor Tijgertje, Hildo's Rolling Block geweer. Maar voor het zover is moeten de patronen nog gemaakt worden, en da's werk voor een andere keer.

                     ______________________________________

28 januari 2011. Hildo en de 9mm pistolen!

Er is meer dan zwartkruit, nitro bijvoorbeeld. Dus Hildo koopt een doosje met 50 9 mm patronen, voor 13 euro, met 2 euro winst voor de club. Goedkoop schieten is het met een 9 mm niet meer. De bovenste is een Glock 17, de onderste een Tanfoglio P19S.

Glock 17

Dit is een clubwapen. In het begin van zijn sportschietcarriere heeft Hildo al een keer met een Glock geschoten, en hij vond het toen niks. Met heel wat meer schietervaring is het tijd voor een tweede opinie. Het wapen is niet zwaar en het komt, gevoelsmatig, wat goedkoop over. Geen wonder, want wat maar van plastic kan zijn is het ook. Vijf patronen er in en knallen met dat ding! De trekkerdruk ligt hoog, sjor, en de trekker kraakt verschillende keren, sleept een heel stuk waarna uiteindelijk, vrij onverwacht, het schot afgaat. Dat het wapen niet zwaar is, merkt u aan de beweging van het wapen als ie 'peng' zegt. Maar het doet geen pijn en het ding springt niet uit uw hand. Maar Hildo's vingertop, die de trekker bedient, is na vijf schoten wèl letterlijk pijnlijk/beurs. Precies hetzelfde als de vorige keer. De 'safety pal' is ingebouwd in de trekker en dat is waarschijnlijk wat het probleem veroorzaakt. Hildo's mening over de Glock? 'Ding van niks'. Dan de schiet resultaten. Niet veel beter, het wapen groepeert slecht.

Wat Hildo niet begrijpt, is dat de Glock zo'n populair wapen is. De betrouwbaarheid is waarschijnlijk beter dan welk ander pistool dan ook, maar verder is het knudde, en niet te zuinig! Het blijft bij vijf schoten. En nu maar hopen dat het een examplarisch probleempistool betreft.

Tanfoglio P19S

Tanfoglo, Tanfioglo, Tanfogilo of Tanfoglio, het is een naam die niet echt bljft hangen bij Hildo, en bij mensen die last hebben van een vleugje dyslexie al helemaal niet, maar daar gaat het hier niet om. Vladimir, ook een SV Cassidy lid, is eigenaar van deze 9 mm Tanfoglio. Hij is geen pistoolschutter, maar desondanks ligt dit wapen hem wel. Tweedehands, voor weinig, dus gekocht. De Tanfoglio is een soort van kopie van de goedkope CZ75, maar is evengoed toch nog duurder dan de Glock. De nieuwprijs van de huidige modelletjes gaat zomaar richting de duizend euro, zag Hildo op het internet, of ver daarboven. De Glock 17 ligt rond de 600, de CZ ligt daar nog weer onder. De Tanfoglio is duidelijk zwaarder dan de Glock. Dat is een voordeel tijdens het schieten, u merkt minder van de opslag. De trekkerdruk is licht en hij gaat perfect voorspelbaar af. Hildo schiet er, voor zijn doen, helemaal niet slecht mee en hij schiet zowaar een echt groepje, iets wat met de Glock gewoon niet wil. Richtpunt was onderkant zwart, hij komt wat hoog af. Van pijnlijke vingers heeft Hildo met dit wapen geen last. Dit is een prettig pistool met een, voor zover Hildo het beoordelen kan, uitstekende precisie. En als Hildo dan tòch een nitropistool zou moeten hebben, dan zou het deze Tanfoglio worden. Toppertje hoor!

60 kilo gebruikt lood

Als u geluk hebt, krijgt u gratis lood. Na vijf jaar is Hildo's geluk ten einde en heeft hij zijn portemonnee moeten trekken. Bij een lokale oudijzer handelaar was de prijs 1,50 euro per kilo en dat leek Hildo niet duur. 'Doet u mij maar 60 kilo dan', en voorlopig is Hildo weer ruim voorzien van de noodzakelijke grondstof voor zijn gietoventje.

2 februari 2011. Gietmallen voor loodbaartjes

Gekocht bij de Xenos, een goedkope zaak voor thuisartikelen waarvan 95% onnodig is, maar deze bakvormen zijn dat niet. Hildo heeft een gietmal voor loodbaartjes van RCBS, hartstikke mooi, maar het ding giet maar 4 baartjes per keer en in de praktijk duurt het stollen toch eventjes. Daarom leek dit een goede investering om met een sneltreinvaart baartjes te kunnen gieten. Als Hildo aan het loodsmelten gaat op een houtvuur dan is hij er liever zo snel mogelijk klaar mee, het is best lastig om het lood continu op de juiste temperatuur te houden. En nu maar hopen dat die Teflon anti-aanbaklaag blijft zitten bij de 327+ graden van gesmolten lood.

LEE 452 sizer die

Deze gaat gebruikt worden om de 454" minie kogel terug te sizen naar 452" zodat ie straks mooi strak past, voor het beste schietresultaat. Een losser zittende 450 minie doet het vast niet zo goed, scheelt wel sizen natuurlijk.

Hoe het gaat? De die in de pers en de kogel omhoog persen door de sizer en, floep, u heeft de kogel op de juiste maat. Wel van te voren de kogel iets invetten om te voorkomen dat het lood gaat versmeren in de sizer.

Liquid Alox

Een kogelvetmiddel dat bij die die set geleverd wordt. Er wordt gezegd dat het ongeschikt is om te gebruiken met zwartkruit. Het zou een hardnekkige laag achterlaten in de loop. Dat gaat Hildo binnenkort ook eens proberen, want al die dingen 'die gezegd worden' hoeven niet per se waar te zijn. U weet hoe het gaat op het internet..

De kogels

Een gietsessie later en Hildo is weer een paar kogels rijker. Links de 454-298 minie, rechts de 450 REAL kogels in 250 en 200 grain uitvoering.

Binnenkort schieten om de projectielen uit te proberen. De verwachtingen zijn hooggespannen.

2 februari 2011. Terugslag

Lilly schiet duidelijk anders met de 250 grain zware REAL kogel dan met de reguliere .445" ronde bal met pleister. Da's logisch, deze REAL is bijna dubbel zo zwaar en dat is te merken bij deze lichtgewicht karabijn. Evengoed blijft het nog steeds prettig schieten. Lilly is zeker de moeite waard, zowel met ronde bal als met deze REAL. De kwaliteiten van het geweer overstijgen in ieder geval de kwaliteiten van Hildo als schutter en dat is beter dan andersom.

4 februari 2011. Het SV Cassidy clubwapen, de .45 Hawken!

Voor het eerst ingezet op een clubavond. De foto is een beetje wazig, maar dat mag de pret niet drukken. De vorige eigenaar levert behalve het wapen, ook de munitie, zodat er alvast even geknald kan worden, nog voordat het officieel eigendom is van de club, da's aardig! Voor Hildo was het eerste schot, wat een eer! Daarna volgden verschillende leden van SV Cassidy, waaronder ook mensen die nog maar kort lid zijn en nog geen verlof hebben. Uiteindelijk worden de clubwapens het meest door de verlofloze personen gebruikt en de Hawken mag zich al verheugen in verschillende geinteresseerden. Iedereen is het erover eens; het wapen is een fijn ding en schiet prima! De club heeft inmiddels al patches, kogels, percussiekapjes, kruitbuisjes, kogelstarter, hamer en een pompstok set + toebehoren aangeschaft. SV Cassidy is nu weer een échte zwartkruitclub!

5 februari 2011. Schietkaart Lilly

Voor het eerst schieten met de naar .452" terug-gesizede 454-298 Minié kogel uit de Lee gietmal, uiteraard met een kogelvetpil eronder. Nu maar hopen dat de vetpil niet in de holle ruitme van de Minié blijft plakken en daarmee het projectiel instabiel en/of onnauwkeurig maakt maar het verschil tussen mét en zónder vetpil schieten kan later nog geprobeerd worden. Met 50 grain is de terugslag wel aanwezig maar ook met deze bijna 300 grain zware kogel is het nog steeds goed te doen.

Tuimelende kogels

Met 34 grain kruit erachter heeft deze Minié last van kantelen, of tuimelen, van iets langwerpige gaten tot volledig dwars door de kaart. Met de 50 grain kruitlading lijkt het probleem opgelost. Waarschijnlijk doordat de snelheid, en daarmee ook het 'toerental' van de kogel, voldoende hoog is om de kogel te kunnen stabiliseren. Opnieuw wordt de onderkant van de kaart aangehouden als richtpunt. Het trefpunt lijkt lager te liggen dan met .445 ronde bal of de 450-250 REAL kogel. Evengoed lijkt het met deze Minié niet slecht, aldus Hildo, en ze blijven gemakkelijk en snel te laden, zelfs na 25 schoten.

6 februari 2011. Lederverf

Op vuurwapens.net, één van de betere vuurwapen fora van Nederland, zag Hildo de resultaten van iemand die bezig was geweest met het maken en daarna verven van een riem met holster. Een oud recept, naar het schijnt. Het bestaat uit supersterk gebrande koffiebonen in combinatie met roestige spijkers. In plaats van spijkers kan ook staalwol genomen worden. Vervolgens een hele poos koken.

Hildo's recept

Een flinke beker vol Aldi instant koffie, wat water, pluk staalwol, en om het roestproces van het staalwol goed op gang te krijgen, een scheut azijn en een eetlepel zout. Even aan de kook brengen, goed roeren, en een paar dagen laten staan. Het brouwseltje kleurt naar verloop van tijd pikzwart en ruikt iets zurig.

Resultaat

Het resultaat ziet u hierboven. De bovenste foto is voor de lederverf sessie en onderste foto van daarna. Het werkt uitstekend! De riem en het holster zijn tweemaal behandeld voor dit resultaat. Hoe vaker u het insmeert, des te donkerder het wordt. U ziet bovenaan de foto de binnenkant van de riem. Het licht gekleurde gedeelte is onbehandeld, het iets donkerder rechter gedeelte éénmaal behandeld. Met een staartpannetje vol kunt u misschien wel 30 of meer riemen en holsters een authentieke look geven. De kosten van deze leerverf actie zijn minimaal en met de resultaten is Hildo bijzonder in zijn nopjes.

Vroeger

'Destijds reden cowboys op het paard naar een schietwedstrijd of westernweekend', beweert Hildo. Behalve dat Hildo niet zo best paard rijdt, de laatste keer sloeg het beest bijna op hol, passen er ook wat meer mensen in zijn auto dan op een paard. Bovendien, een paard weegt 600 kilo en heeft de intelligentie van een kat, gevaarlijke combinatie. De keuze is snel gemaakt. Met een inmiddels brullende Mercedes, want er zit een gat in de uitlaat, gevuld met een aantal mensen van SV de Vrijheid van Hoogeveen op weg naar het Gunsmoke Festival in Apeldoorn!

Schietkaart Bessie

Gezelligheid troef aan de bar en voor Hildo bleef het bij één enkele schietbeurt met Bessie. De serie gaat helemaal niet raar, hij werd uiteindelijk zelfs één na laatste met maar liefst 77 punten op een reguliere pistoolkaart. Hij was wel de enige met vuursteen en een gladloops. De officiele Miquelet discipline schieten lukt niet in Apeldoorn omdat er geen 50 meter baan is.

Uitslagen

Altijd interessante en spannende lectuur. De winnaars van alle disciplines zijn overigens voorzien van niet te versmaden vleesprijzen, en da's helemaal niet gek zolang u geen vegetariër bent.

Voor u het weet is de dag al weer om, het vliegt echt voorbij hoor!

                 _________________________________________

1) 15 februari 2011. Batterij harden van Vonkie

Hildo demonteert de batterij van het steenslot van Vonkie. Met slechts één miniatuurboutje, M3 of zo, zit het vast. Met een tang knijpt Hildo de 'batterijveer' ietsjes in en de batterij kan moeiteloos losgenomen worden.

Vonkie vonkt niet meer en nieuwe vuurstenen helpen niet. Dan is er nog maar één oplossing en dat is de batterij te voorzien van een vers vlak geslepen oppervlak en het daarna opnieuw te harden tot fabrieksspecificaties, of iets wat daarop lijkt. Dan gaat het weer als vanouds.

3) Kasenit

Hildo is al twee keer eerder aan de gang geweest met Kasenit, een Amerikaans hardingspoeder. Het resultaat was beide malen prima en een kind kan de was doen. Dit kan niet fout! Batterij vast zetten in een tang, Hildo gebruikt een griptang, anders krijgt u strakjes last van warme vingers. Beetje hardingspoeder op de batterij en alles staat klaar voor de volgende stap. Hitte!

5) Afkoelen

De laatste stap in het harden van de batterij is het afkoelen. Van roodgloeiend in de vlam gaat de batterij zo snel mogelijk naar het wachtende koude water van de gootsteen. Klaar!

Gelukt?

Jazeker is het gelukt, aldus Hildo, dit kan niet mis..

16 februari 2011. Terug van de schietbaan

Tegenvallertje. Vonkie verrekte het ten enenmale om ook maar één keer een fatsoenlijke vonk te produceren. Hildo voelt zich nu nogal... sepia. Een collega schutter stak de pan handmatig aan en dat was het enige schot dat Vonkie nog produceerde. Van die vuursteen rommel kunt u wel in de put raken hoor. Voor er weer een beetje kleur in Hildo's leven is, moet hij eerst weer even met de batterij aan de gang.

Jeroen met de Walker

Hier schiet Jeroen voor de eerste keer met Hildo's Walker, eerst even met twee handen, want 'Tjonge, is dat ding zwaar zeg!'. Wèl dikke klappen, maar tegelijkertijd is het ook een erg vriendelijk schietende revolver, zoals de meeste zwartkruitwapens. Twee trommels verder en alles zit in de kaart, er is zelfs sprake van een echt groepje. Helemaal niet verkeerd, want Hildo kent legio schutters die in eerste instantie dusdanig geimponeerd zijn door de Walker dat de kaart soms helemaal gemist wordt. Het schieten zelf valt Jeroen uiteindelijk erg mee want het is hem opgevallen dat, waneer je zelf met de revolver schiet, je helemaal geen last meer hebt van de drukgolf van het schot. Als je er schuin achter staat, terwijl een ander schiet, is dat heel anders!

20 februari 2011. Schietkaart Bessie... 77 punten!

De derde zondag van de maand is er een zwartkruit middag bij SV de Vrijheid in Hoogeveen. Bessie gaat mee om de feestvreugde te verhogen en natuurlijk om er een serie mee te kunnen schieten. Eenmaal op de baan aan het richten op de officiële miquelet-kaart valt het Hildo op dat hij minder met de loop zwabbert dan normaal. Waarom is onduidelijk, hij heeft gewoon een goede dag! Dan nog opletten dat hij niet met het wapen begint te trekken. Hij heeft daar een handje van en probeert er voortdurend aan te denken om deze (schrik)reactie zoveel mogelijk te onderdrukken. Trekken met een steenslotwapen is direct terug te zien op de kaart vanwege de ontstekingsvertraging. Verder is de lading - kogels gewikkeld in 80 grams printerpapier, 110 grain Explosia Jagdschwarzpulver No. 1 en drie vetpillen per schot - identiek aan wat hij anders ook gebruikt. Alleen maar schieten, niet tussendoor de kaart heen en weer halen of er naar kijken met een telescoop. Het uiteindelijke resultaat ziet u hierboven. Hildo gelooft zijn ogen niet! 65 punten was tot nu toe het hoogst, maar nu telt hij maar liefst 77! Het is daarmee dus echt met vlag en wimpel veruit het beste resultaat dat hij ooit geschoten heeft in de miquelet-discipline.

En dat ziet er alvast goed uit, meent Hildo. Zo'n wokschaal heeft wel wat en wat er in ligt, is nog mooier.

Hildo's eerste portie

En zo krijgt Hildo het thuis niet! Keer wat anders dan diepvriespizza's van de Aldi.

Wild zwijn, groente mix, salade met paddestoelen en gebakken aardappelen. En? 'Hartstikke lekker hoor!', aldus Hildo die al rap met een tweede portie gezien werd, en hij was de enige niet.

23 februari 2011. Schietkaart Bessie... 79 punten!

En alweer een hogere score dan de vorige keer. En als u denkt dat Hildo de zaak flest: Niet waar, dit is echt en eerlijk geschoten. Hij staat er zelf van te kijken dat het zomaar lukt. Gelukkig, u weet het, maakt het puntenaantal niet uit. want het gaat om het plezier in het schieten. Vanavond ging het weer uitermate lekker en daar heeft de score niets mee van doen. Toch is Hildo benieuwd, zou dit zijn hoogste score ooit zijn... of zou er nòg meer in zitten? Wordt vervolgd!

28 februari 2011. 45-70 herladen

Al een poosje niet meer geschoten met de BFR. Hildo heeft laatst nog speciale 300 grain Drummen kogels gekocht en hij is benieuwd wat deze lichte kogels gaan doen. Dus even wat 45-70 patronen herladen. Het zit niet mee, al bij de derde huls gaat het decappen / full-length sizen mis. Te weinig smeermiddel tussen die en huls, het loopt wat zwaar, tòch proberen. De huls zit vast, maar de ram moet toch weer naar beneden: 'Krak'. De huls wordt zomaar uit de shellholder getrokken. Helemaal Hildo's eigen schuld, oliedom, maar het is al te laat. In ieder geval bijgeleerd dat een Rock Chucker pers stukken sterker sterker is dan een huls.

Hoe hij de huls uiteindelijk weer uit de die krijgen moet, weet Hildo niet. Zijn herlaadactiviteiten lopen een beetje de mist in. Had hij het al een keer gezegd? Voorladers rule!

Hoe nu verder?

Volgens hem kunnen de hulzen ook wel zo geherlaad worden, zonder full length sizen, zolang ze de trommel nog maar in gaan. Later maar verder met herladen, want Hildo heeft het op dit moment even gehad met de achterladers.

4 maart 2010. Schietkaart Walker... een wedstrijdje!

Samen knallen met Jeroen. Hildo heeft een stapje voor want hij schiet al wat langer èn heeft intussen veel ervaring met de Walker. U ziet het aan de resultaten. Beide schutters hebben 12 kogels verschoten. Lichtrood en donkerrood zijn de eerste en tweede trommel van Hildo. Lichtgroen en donkergroen de eerste en tweede trommel van Jeroen. Op dit moment lijkt Hildo vooralsnog aan het langste eind te trekken, maar alles kan veranderen. Oefening baart kunst èn het is leuk om te doen. Wat kunt u nog meer wensen?

9 maart 2011. 50 meter schietkaart Tijgertje

Een memorabele schietavond. Hildo heeft wat geleerd over het gebruik van verschillende soorten kruit in een Rolling Block. Het heeft meer invloed dan hij ooit voor mogelijk hield!

Hildo is bij Loden Cees & Martine op bezoek geweest, zeer fanatieke zwartkruit liefhebbers mag worden gezegd. Cees was zo aardig om met zijn 12.7 x 44 die set een paar kogels van Hildo's patronen vast te krimpen. Vol goede moed naar de schietbaan dus!

Rode gaten

Dat zijn dertien patronen met 50 grain Explosia 1, FFG granulaat, voorzien van de vastgekrompen kogels van 501-375 grain uit de Lyman 501680 giettang. U ziet dat van de dertien kogels er maar zeven de kaart geraakt hebben. Tijgertje sproeit de kogels net zo in het rond als zonder krimp!

Blauwe gaten

Vijf patronen gekregen van Cees, met 45 grain Zwitsers kruit en een krimp op de 375 grain kogel uit de Lyman 501680 giettang. In één keer blijkt Tijgertje wél te kunnen schieten!

Groene gaten

Nogmaals vijf patronen van Cees. Zelfde lading Zwitsers, alleen met een andere 508-395 kogel (de plains bullet) uit de Lyman 508656 giettang. In principe een kogel voor een voorlader, met een iets smallere kogelbasis voor gemakkelijker laden. Het groepje lijkt wat groter, maar dat kan best aan Hildo gelegen hebben. Cees zelf meent dat deze kogel iets beter schiet dan de ander Lyman. De diameter is wat groter, beter passend bij de loop van een Rolling Block, dus dat is plausibel.

Conclusie:

'Jouw patronen klinken als een slappe scheet', zegt Cees. Tja, Hildo schiet met Explosia Jagdschwarzpulver 1, niet alleen de helft van de prijs van Zwitsers maar ook stukken minder krachtig. Hoewel het Explosia kruit het prima lijkt te doen in revolvers en ook in de Brown Bess, werkt het in de Rolling Block blijkbaar ronduit slecht, in ieder geval met 50 grain.

Volgende keer

De volgende keer patronen mee met Zwitsers 3 (FFG), want dat heeft Hildo ook wel, zonder en mèt krimp. Dan zal de vraag worden beantwoord: 'Zit er verschil in de Rolling Block schietresultaten met of zonder krimp?'

C-H die set in 12.7 x 44R

Hij is binnen! Hildo's eigen C-H die set voor Tijgertje, de Rolling Block. Was uit voorraad leverbaar bij het Duitse bedrijf Stifters Gunflints en de perfecte patroon ligt nu binnen handbereik. De CH Tool & Die Company heeft een extreem assortiment die sets voor historische zwartkruit kalibers voor zowel revolver als geweer, geen enkele andere producent van herlaadapparatuur komt zelfs maar in de buurt van een dergelijk uitgebreide historische keus. Er is ook een uitgebreid assortiment aan andere, soms bijzondere, herlaadspulletjes. Een kijkje op hun website is voor de herlader van historische kalibers zeker de moeite waard.

Klik hier voor de weblink.

Koffiedik voor de 12.7 x 44R!

Koffiedik, of koffieprut zo u wil, is een uitstekend middel om de ruimte tussen kruit en kogel op te vullen wanneer u wenst te schieten met een gereduceerde lading. Het spul wel eerst goed drogen op de kachel uiteraard. Het wordt regelmatig gebruikt als vulmiddel want het is gratis, prima te doseren en het veert minder dan Bambix. Bovendien is Bambix lekkerder dan koffiedik. Cous-Cous heeft Hildo eerder al eens geprobeerd in de 45-70 en hij loopt er niet warm voor. Het lijkt wat te smelten in de loop en geeft draderige overblijfselen. Griesmeel wordt ook vaak gebruikt. In principe is er met van allerlei vulmiddelen te schieten, u kunt het haast zo gek niet bedenken.

Testpatronen voor Tijgertje

Deze keer neemt Hildo 3 verschillende patronen mee naar de schietbaan, 8 stuks van elke soort. Alle zijn voorzien een CCI large rifle slaghoedje, 45 grain Zwitsers 3 (FFG) en de Lyman 501-375 501680 (501-389 gemeten-gewogen) kogel. U kunt de krimp duidelijk zien op de twee linker patronen. Meer krimp geven wil niet, dan loopt de patroon vast in de krimp-die, maar zo is het ruim voldoende. Het heeft geen zin de hulzen overmatig te vervormen in verband met de levensduur. De krimpgroef in de kogel is eigenlijk een beetje te diep, in principe had ie er, wat Hildo betreft, helemaal niet in hoeven te zitten.

Met krimp

1e serie eerst koffiedik als vulmiddel en een krimp.

2e serie eerst een kogelvetpil, dan koffiedik en een krimp (met zwarte stip op het slaghoedje ter identificatie)

Zonder krimp

3e serie is eerst koffiedik, dan een vetpil en zonder krimp. De vetpil is laatst want die plakt een beetje en zorgt er voor dat de kogel niet uit de huls valt.

Met name is Hildo benieuwd naar het verschil in precisie tussen mét en zónder krimp patronen. Na het eind van elke serie zal de loop worden doorgehaald om eventuele negatieve effecten van een overmatig vervuilde loop tegen te gaan.

18 maart 2011. Honderd en één patroon!

Kent u de sprookjes van Duizend en één nacht? Wel, dit is de vertelling van de Honderd en één patroon. Het zou kunnen beginnen met: Er was eens een zwartkruitschutter en die had een revolver... Gelukkig wil Hildo u niet vervelen met hersenspinsels, scheelt weer. In ieder geval, 'even' 101 patronen maken lukt niet zomaar, Hildo heeft het er al vaker over gehad, er zit best even werk in. Maar ditmaal was hij vlijtig en het resultaat ziet u hierboven. Geladen met 50 grain Elephant FFFG, kogelvetpil, koffiedik en een 457-300 Drummen kogel. De 45-70 patroon, op nitro, kost in de winkel zomaar 2 euro per stuk dus hier staat, in principe, voor minimaal 200 euro aan munitie. Maar dat heeft het Hildo niet gekost vanwege zijn doordachte keuzes in zwartkruit accessoires. Ziet u wel dat kogelgiettangen, die-sets, herlaadpersen en al die andere toestanden zichzelf terug verdienen? Goed besteed geld hoor!

Giettang na loodbad

Het opwarmen van een giettang in gesmolten lood is een slecht idee. Het lood loopt maar gedeeltelijk van de tang af en de rest blijft plakken. Vervelend, maar een goede les. Dit gebeurt Hildo niet nogmaals! Met een brander, en een goede egale opwarming om vervormingen te voorkomen, lukt het Hildo niet om het lood eraf te smelten. Het schoonmaken wordt nog een vervelend en, naderhand bezien, onnodig klusje.

Zware handvatten

Bij Lyman moeten ze gedacht hebben 'groter is beter'. De handvatten van de giettang zouden ook geschikt zijn voor een kleine heggenschaar. Ook het metaal waaraan de twee helften van het gietblok gemonteerd worden, is (te) zwaar uitgevoerd. Het maakt de gehele tang onnodig lomp en zwaar.

18 maart 2011. Schietkaart BFR

Even lekker schieten op de vrijdagavond, en het gaat goed. 82 punten telt Hildo, kijkend naar de rode gaten. De blauwe zijn de patronen geweest die nog over waren na de eerste serie van13 schoten. Wederom de hoogste score ooit met de BFR. Met de Walker heeft Hildo éénmaal 87 punten geschoten, maar de BFR komt nu dicht in de buurt. Toch leuk dat na verscheidene jaren nu toch nog betere resultaten komen. Soms is het een kwestie van geduld, dat blijkt. De 50 grain Elephant FFFG  is overigens meer dan genoeg, 45 grain is misschien iets vriendelijker voor zijn reeds niet meer zo in frisse staat verkerend polsgewricht.

23 maart 2011. Schietkaart Bessie

Niets beter om te onspannen, na een lange werkdag, dan knallen met Bessie. Dopjes in de oortjes en lekker geconcentreerd bezig zijn. Heerlijk. Na twee series van 13 schoten naar de bar voor een bakkie warme chocolade.

De scores

Rood is de eerste serie 64 punten. Tweede serie is blauw met 66 punten.

Beide boven de 60 punten dus ook wat de punten betreft het ging weer uitermate.

Spuug in de loop

Kogelvetpillen houden het zwartkruitresidu zacht, vocht doet dat ook. Voor het laden blaast Hildo daarom de loop door, dat doen andere zwartkruitschutters met voorladers ook vaak. Dan kruit met daarop drie vetpillen. Voordat de kogel de loop in gaat even een beheerst spuugje in de loopmonding. Heeft Hildo helemaal zelf bedacht en hij doet het nu een aantal weken. Het werkt prima. Aan het eind van de loop vormen zich toch nog iets harde afzettingen en met een fractie speeksel, het is niet de bedoeling de hele loop vol te rochelen, gaat de kogel prima de loop in en kan deze moeiteloos naar beneden gedrukt worden, zelfs na 26 schoten. Een gewone patch is gedrenkt in het één of andere smeermiddel, Hildo gebruikt zelf olijfolie, maar Bessie wordt geladen met kogels in (droog) printerpapier als patch. Maakt u het papier vante voren vochtig dan heeft het de neiging tot scheuren tijdens het inbrengen van de kogel. Een beetje spuug in de loop werkt beter, althans volgens Hildo.

30 maart 2011. De BFR op 50 meter!

Long distance met de revolver. Met deze afstand, of veel verder, heeft de BFR geen enkel probleem. Die kogel komt er wel... maar krijgt Hildo 'm ook nog in de kaart? Het is lastig, 50 meter is best ver.

Rood = opgelegd. 12 treffers van de 13

Eerst opgelegd. Dat houdt in, Hildo op de knieën, ellebogen op de tafel en de revolver met twee handen vast. Richtpunt is de rode vlek, midden onderkant van de kaart, want de BFR komt hoog af op 25 meter en op de 50 is dat nog erger. Zeker als u op de knieën ligt, dan schiet u iets omhoog want de kaart hangt op ooghoogte. Eén kogel mist, die zal over de kaart heen gegaan zijn. Er is sprake van een groepje, maar niets om over naar huis te schrijven.

Blauw = staand. 10 treffers van de 13

De standaard manier om te schieten. Gewoon staan, zonder ondersteuning of andersinds steun en de revolver vast met één hand. Richtpunt is na het eerste 13 schoten verder naar links verlegd (de blauwe vlek) en zelfs een fractie onder de kaart. Vijftig meter is best lastig en zeker met een revolver die zo hoog afkomt. Een exact richtpunt heeft u immers niet onder de kaart. Bovendien is het wiebelen met de loop stukken erger als u op deze manier schiet. Overigens, de loop raakt erg vervuild en heet. In principe is de BFR natuurlijk een nitrowapen met ondiepe trekken. Het was beter geweest de loop even door te halen na de eerste serie, maar Hildo had niets bij zich. Ook is er niet met een kogelvetpil onder de kogel geschoten, en ook dat draagt aan de snellere vervuiling bij, aldus Hildo.

Gun Smoke Festival Apeldoorn

De organisator is de KSvdV (Koninklijke Scherpschutters Vereniging van de Veluwe) en in het gebouw van deze vereniging wordt deze zwartkruitdag gehouden. De DFDA (Dutch Fast Draw Association) organiseert deze dag mede, want de Europese Kampioenschappen Duel staan vandaag op het programma. Verder wordt er geschoten op de 25 meter baan met voor & achterlaad revolver en geweren.

Weigerende Lilly

Lilly, de .45 Pedersoli Frontier karabijn is een heel fijn geweertje, maar de ontsteking laat te wensen over. Het percussieslot weigert ook vandaag weer verscheidene malen. Bij de laatste twee schoten helpt zelfs het doorprikken met een aangepaste sleutelhanger niet meer en moet eerst het schoorsteentje verwijderd worden en een beetje kruit eronder gestopt, voordat Lilly wat wilde zeggen.

Beter schoonmaken?

Het systeem van het tonnetje tegen de loop en het schoorsteentje daarop is een ongelukkige constructie die erom vraagt te haperen omdat het vuur van het percussiekapje eerst een haakse bocht moet maken voordat het door het 'zundgat' naar binnen kan. Misschien moet voor een betrouwbare ontsteking bij iedere schoonmaakbeurt het hele tonnetje verwijderd worden om het daadwerkelijk goed schoon te kunnen maken? Een schoorsteentje recht in de loop, net zoals gebruikelijk is bij van steenslot naar percussie geconverteerde legermusketten, geeft een veel betere ontsteking. Als Lilly's ontsteking echt een drama blijft, dan wordt het wapen aangepast en komt de schoorsteen rechtstreeks op de loop. 'Nog eventjes aanzien', zegt Hildo.

Miniatuur dametje

Deze dame houdt, naast de baancommandant, de schutters nauwlettend in de gaten. Voorzien van dopjes èn vingers in de oren zijn de zwartkruitknallen geen enkel probleem.

                    ___________________________________________

2) Geslepen batterij

De foto's zijn niet denderend, maar u kunt zien waarom het gaat. De bovenste foto is zoals de batterij uit het geweer kwam, ziet er tamelijk gebruikt uit. De onderste foto laat de toestand zien nadat Hildo het onder handen heeft gehad met zijn imitatie Dremel van de Aldi. In het echt ziet het resultaat er beter uit, minder hobbelig dan op de foto's. 'En gelukkig gaat het om het resultaat en niet om de plaatjes', aldus Hildo. Nu is het tijd om te gaan harden.

4) Hitte

Een gewone hobbybrander doet het prima voor deze batterij. Die van de legermusketten Betty en Bessie zijn stukken groter en hebben meer hitte nodig, dan is het krap aan met de hobbybrander, maar met dit kleine slot gaat het uitstekend. Als snel kleurt het donkerrood. Hildo is een minuut of vijf bezig geweest met stoken, onderwijl een paar keer de Kasenit verwisselend. Het Kasenit brengt koolstof in het materiaal. Dat schijnt belangrijk te zijn voor een 'zee van vonken'. De batterij wordt niet helemaal door en door hard, dit gaat om oppervlakteharding op de plek waar de vuursteen de batterij raakt. Oppervlakteharding voldoet in de praktijk prima..

6) 'Test vonk' in de kamer

Zonder kruit, alleen even zien of de vonken aanwezig zijn, En dat zijn ze. Eénmaal is genoeg, zonde om de vuursteen onnodig te laten slijten. U ziet de zwarte vlekken op de batterij waar de vuursteen het geraakt heeft. Niet helemaal vlak, lijkt het, maar het zal wel loslopen. Morgen op weg naar Hoogeveen om weer eens lekker met Vonkie te kunnen schieten. Hij verheugt zich er nu al op!

18 februari 2011. Jeroen, het nieuwe SV Cassidy lid

Eén van de nieuwe leden bij SV Cassidy is Jeroen. Hij is al wat vaker bij Cassidy geweest en heeft onlangs de stap gemaakt om daadwerkelijk lid te worden. Een rustig en serieus persoon met een grote interesse in historische wapens, en iemand die dat combineert kun je er prima bij hebben. Hij heeft tot nu toe met een kleinkaliber geweer, een originele Winchester in 44-40 en eentje in pump uitvoering in 22 short en met Lilly de .45 karabijn Longrifle geschoten. Dat ging allemaal prima, maar hij is niet de man van de giga-klappen. Wat ie dan nu met een Walker doet? 'Het geluid op de schietbaan, dat is voor mij toch iets waar ik even aan moest wennen. Het gaat nu al beter en de Walker lijkt me erg leuk om een keer te proberen. Beetje spannend is het best wel'.

18 februari 2011. Politiecontrole!

Hildo rijdt samen met een medelid van SV Cassidy van de schietbaan huiswaarts. Er rijdt een auto achter Hildo waarvan de rode lampjes op het dak aangaan. 'Stop Politie', u ongetwijfeld bekend. 'Oei', denkt Hildo, 'Misschien te hard gereden?' Twee agenten stappen uit. Hildo stapt ook maar snel uit z'n oude S-klasse, met deuk en een lekke uitlaat (maar de motor heeft hij al uitgezet). Een zaklamp schijnt in de auto: Er ligt een geweerfoedraal op de achterbank, een Colt Walker in een legerpukkel ernaast waarvan de loop nèt iets uit de tas steekt. Op de middenconsole ligt een exemplaar van het tijdschrift 'Guns & Ammo', met een giga afbeelding van een rvs-pistool op de cover, dat Hildo net op de club van iemand gekregen heeft omdat er een artikeltje over kogels gieten in staat. Hildo begint een beetje het gevoel te krijgen dat hij als een foute redneck overkomt.

Gelukkig

Er is niet te hard gereden, maar de agent wil wel even Hildo's rijbewijs zien. Dat kan. Terwijl de ene agent het rijbewijs controleert bij de politiewagen, vraagt de andere wat er in het foedraal zit. 'Een geweer', zegt Hildo, 'en in de pukkel daar op de grond een revolver. We komen net van de schietbaan. Revolver even zien?' Dat wil de agent wel en Hildo haalt de Walker uit de pukkel. 'Kijk', zegt Hildo, 'het wapen is ongeladen', en hij roteert de trommel om het te laten zien, 'Hou 'm maar even vast'. 'Tjonge, wat een joekel van een ding', meent de agent. Voordat Hildo aan een hele uiteenzetting kan beginnen over hoe leuk zwartkruit schieten is, want daar heeft hij een handje van, komt de andere agent terug met het rijbewijs. 'Alles in orde hoor'. Hij wil ook het wapenverlof nog even zien en controleert het wapennummer van de Walker met het nummer dat op het verlof staat. Ook hier weer alles picobello. 'Geweer ook nog even zien?' Dat is niet meer nodig, maar Hildo mag nog wel even blazen, want daar bleek het uiteindelijk om te gaan. Alles okay. 'Prettige avond nog', wensen de agenten. 'Jullie ook, moi'. 'Moi', zegt de politie.

Kortom

Alweer een stelletje aardige agenten die er niet op uit zijn om u dwars te zitten. Hildo komt dit soort mensen geregeld tegen, bij het verlengen van zijn verlof, op de weg voor een controle, of bij een kluiscontrole bij hem thuis. Meer onprettige zaken als een bekeuring voor te hard rijden of, zoals onlangs, 70 euro voor fout parkeren... Tja, heilig is zelfs Hildo niet, maar dat kan hij de politie niet kwalijk nemen.

20 februari 2011. Wild zwijn & zwartkruit middag

Bij SV de Vrijheid in Hoogeveen zitten ook een aantal jagers. Eentje daarvan had een wild zwijn gekregen van een collega jager, die het dier geschoten had in Duitsland. En dat wordt gedeeld! De zwartkruitmiddag is een uitstekend moment om schieten, eten, drinken en gezelligheid samen te laten gaan, dàt ziet u!

Smikkelende cowboys, stuk voor stuk voorzien van een goede smaak in wapens en eten. En het is nog gezellig ook. 'Er zijn minder leuke manieren om de zondag middag door te brengen, maar niet veel betere', denkt Hildo.

26 februari 2011. RCBS 50-70 die set

Aangeschaft voor Tijgertje, Hildo's Rolling Block in het kaliber 12.7 x 44. De 50-70 die-set is veel goedkoper dan eentje voor 12.7 x 44, en het is vrijwel gelijk. De 50-70 huls is een fractie langer, 0.45mm, en aan de onderkant is de 50-70 0.4 mm dikker. Het schieten met Tijgertje was altijd een drama, maar daar gaat deze die-set verandering in brengen.

Linker die: Full length sizen

Dat gaat niet lukken. De bovenkant van de huls wil nog wel, maar over de hele lengte kan niet omdat de 12.7 x 44 dunner is. Maar dat geeft niet, want om sizen gaat het niet.

Middelste die: Trompje maken aan de huls

Goed bruikbaar, de huls hoeft alleen maar iets geopend te worden en dat wil prima want beide kalibers zijn identiek aan de bovenkant. Maar om deze die gaat het ook niet.

Rechter die: Kogelzetten & krimpen

Voor deze die heeft Hildo de hele set gekocht. Hildo heeft met een paar patronen die hij van een collega-schutter in Tijgertje mocht gebruiken gemerkt dat het wapen best tot zuiver schieten in staat is. Hildo zette de kogel altijd los in de huls, zonder te krimpen. De kogels vlogen over de hele kaart op 25 meter.

Met de patronen die hij mocht proberen, schoot Tijgertje prima. Bij deze patronen was de kogel met een krimp vastgezet aan de huls. Ergo: Zonder krimp schiet Tijgertje beroerd, met krimp schiet Tijgertje prima.

Helaas...

Hildo's pogingen om met de 50-70 die de kogel te krimpen, lukken niet. Het wil gewoon niet: De maximale krimp is echt minimaal, te weinig. De die wat verder naar binnen draaien voor wat meer krimp wil niet, omdat de ram van de pers dan echt vastloopt. Niet goed. Wat het probleem is? Hildo weet dat destijds, anno 1866, de standaard kogel diameter, van de 50-70 patroon, iets van 0.515 geweest is. De standaard 12.7x44R kogel diameter kon wel eens kleiner geweest zijn.en krimpen kan niet oneindig met een die set. Binnenkort eens praten met een ervaren Rolling Block-schutter & herlader.

1 maart 2011. Schietkaart Tijgertje

U denkt natuurlijk... 13 schoten? Er zitten maar 8 gaten in de kaart. Tja, omdat de kogels niet vast gekrompen konden worden, schiet Tijgertje net zo beroerd als dat ze altijd doet. Een groepje in/rond het zwart had er anders echt wel ingezeten. Hildo had 21 patronen meegenomen maar na 13 stuks had ie het gehad, zo is er niets aan.

Een 12.7 x 44R die set

De 12.7 x 44R patroon kan niet gebruikt worden in combinatie met een 50-70 die- set. Dat is Hildo vandaag verteld. Praktijkervaring. Waarom niet, is een beetje onduidelijk. Het krimpen zou moeten kunnen, want de diameter van de huls van een 12.7 x 44R en een 50-70 is identiek. Het verschil zal zitten in de kogel diameter. De standaard 50-70 patroon werd geladen met een 0.515 diameter kogel. De 12.7 x 44R kogel was waarschijnlijk kleiner want een dikkere kogel dan een 0.508" past niet in de kamer van Tijgertje. Hoe dan ook, een 12.7 x 44 die-set staat inmiddels in bestelling, straks moet het lukken! Dan nog een giettang die in staat is een kogel te gieten van ongeveer 0.508 met een gewicht van rond de 350 grain. Het loopt financieel wel weer helemaal uit de hand met de zwartkruit spulletjes. Nu moet Hildo ook nog een keer een 50-70 geweer hebben, anders is het zonde van die 50-70 die-set, dat begrijpt u.

9 maart 2011. Schietkaart BFR

Het schieten met de BFR schiet er soms een beetje bij in, met name omdat het herladen van de minutie een klus is die Hildo liever niet doet. Zeker twee uur bezig, eerder drie uur, om 50 patronen klaar te krijgen. Ditmaal zijn de hulzen niet full length gesized, omdat er nog steeds een huls vastzit in de RCBS full-length sizer die. Maar ook zonder sizen gaat het herladen prima en zijn de patronen probleemloos te laden en te ontladen in alle kamers. De voordelen van de een met CNC machines gemaakte trommel, alle kamers zijn identiek in diameter.

De Drummen kogels

De gekochte 300 grain 458-300 Drummen Accuracy bullets worden voor het eerst ingezet met een lading van 50 grain Elephant FFFG, de onvermijdelijke vetpil en als vulmiddel Albona 7 granen energie-ontbijt van de Aldi, een soort van imitatie Bambix. Smaakt lekker en schiet ook niet slecht. De terugslag is met de lichte 300 grain kogel goed te doen.

76 punten!

De resultaten zijn beter dan Hildo ooit met de BFR geschoten heeft, zowaar vergelijkbaar met de Colt Walker! Een giettang voor de BFR staat alvast op het verlanglijstje. De keus aan giettangen van 457 of 458 kogels met een gewicht tot 300 grain is beperkt. De Lyman 457191 tang, giet een 457-292 kogel, lijkt een optie. Later, wanneer de Drummen kogels op zijn.

De kogeldoos van Loden Cees (klik foto groter)

Dit is fantastisch, vindt Hildo. Een speciale kogeldoos met alle verschillende kogels waarvoor u een giettang heeft. Het lijkt wel een vlinderverzameling. Nooit meer zoeken naar de juiste giettang, want behalve het kaliber en gewicht van de kogel staat ook het nummer van de giettang erbij geschreven. Perfect georganiseerd! Gewoon aan de wand in de huiskamer met een glasplaatje ervoor is dit ook een blikvanger. Zo'n kogeldisplay doosje lijkt Hildo ook wel wat!.

11 maart 2010. Schietkaart BFR

Rode gaten Hildo (13) en blauwe gaten van een collega schutter (5).

Vandaag gaat het niet zo goed als op 9 maart, de ene is de andere dag niet, maar ze zitten wel allemaal in de kaart. Hildo's mede clublid krijgt van vijf kogels er twee in de kaart. Dat betekent niet dat de man zo beroerd schiet, maar wel dat de BFR geen gemakkelijk wapen is, zelfs niet op zwartkruit. Het hoge gewicht is een nadeel, in ieder geval als er enkelhandig geschoten wordt. Onmiddellijk schieten want iets te lang richten en het trillen begint. Evengoed, dat maakt de BFR eigenlijk alleen maar leuker. Met lastige wapens is het meer oefenen om er toch wat van te bakken, en Hildo oefent met veel plezier!

Een dood beest op Hildo's hoofd!

Als u denkt 'Wat heeft hij daar nou op z'n hoofd zitten?'. Hildo laat voor de eerste keer in twintig jaar z'n haar even staan. Zien hoeveel lokken er nog over zijn, en het valt niet tegen.  Van grotere importantie... hij is hier bezig met de superpatronen voor Tijgertje die eens en voor altijd duidelijk zullen gaan maken of het gebrek aan precisie aan het gebruik van goedkoop (zwak) buskruit heeft gelegen..

15 maart 2011. Schietkaart Tijgertje... De testpatronen!

Welke serie patronen voldeed het beste? Tja, zelf denkt Hildo dat er eigenlijk niet veel verschil in zit. De gele gaten zijn de patronen waar de kogel geen krimp heeft gekregen en die zijn niet slechter dan de kogels mét krimp. Krimpen lijkt weinig of geen verschil uit te maken, er zitten zelfs meer in het zwart als bij de andere patronen met gekrompen kogels. De precisie, of het gebrek eraan, lijkt meer bij de schutter dan bij de munitie te liggen.

Conclusie

Het vastkrimpen van de kogels lijkt geen verschil te maken in precisie. Het gebruik van Zwitsers kruit, daarentegen, maakt in de Rolling Block alle verschil van de wereld. Alle kogels zitten in de kaart en er is zowaar sprake van groepjes. Met het goedkope Explosia Jagdschwarzpulver 1 (FFG) mist Hildo in de helft van de gevallen de kaart zelfs volledig. Zwitsers forever!... in de Rolling Block in ieder geval.

Waarom schiet het Zwitsers beter?

Best mogelijk dat Hildo met zijn theorie ernaast zit hoor, het zal de eerste keer vast niet zijn. Hij denkt dat het te maken heeft met de fellere klap van het Zwitsers waardoor de kogel meer uitzet (opgestuikt wordt)  en daardoor beter de trekken van de loop vult. Het is een feit dat de loop van Tijgertje relatief groot is, iets van .512 /.513 in de trekken, ten opzichte van de kamer waarin maximaal een .508/.509 kogel in past. Deze testpatronen waren geladen met kogels van maar .501 en ze voldeden evengoed toch niet slecht.

18 maart 2011. Lyman giettang voor Tijgertje

Hildo heeft z'n allernieuwste giettang binnen, het Lyman 508656 gietblok dat de 508-395 kogel (de plains bullet) giet. De handvatten moeten apart bijbesteld worden. Deze tang is stukken duurder dan eentje van Lee, maar Lee heeft een dergelijk tang niet in het assortiment. Het Lyman gietblok is van staal en.gaat vast een leven lang mee.

Opwarmen

Om de giettang even goed op te warmen, moet de giettang in het gesmolten lood worden gelegd. Dan warmt de tang mooi op en kunt u direct mooie kogels gieten. Als u de tang uit het lood haalt, is deze zo warm dat het lood er gewoon weer af loopt. Had Hildo ergens gelezen, maar nog nooit geprobeerd. Maar de giettang op deze manier opwarmen... is iets wat hij beter niet had kunnen doen.

De Lyman 508-395 plains bullet

Het is toch nog gelukt om wat mooie kogels te gieten. Wel heeft het Lyman gietblok last van klevende kogels na het openen van het blok. Soms aan de ene, soms aan de andere kant. Mogelijk heeft het te maken met de overmaat aan lood op het gietblok.

De maat & het gewicht... klopt niet!

De kogel uit het 508656 gietblok zou 508 in diameter moeten zijn, maar is slechts .500 tot maximaal .502. Lyman maakt er een rommeltje van! Vreemd, vervelend en een beetje jammer. Lee doet het wat dat betreft stukken beter, daar kloppen de maten en gewichten wèl. Het gewicht van deze plains bullet zit overigens met 396 tot 398 grain wel goed in de buurt van de opgegeven 395 grain. De kogel is voorzien van maar liefst drie vetgroeven, da's mooi voor een goede smering. De onderkant loopt een fractie taps om het laden bij voorladers te vergemakkelijken.

20 maart 2011. De zus van Jeroen!

SV Cassidy clublid Jeroen heeft een zus, Marjolein, en het leek haar leuk om een keertje te komen kijken op de schietbaan. Ze heeft nog nooit geschoten, maar daar komt vandaag verandering in! Lilly, de .45 long rifle karabijn, lijkt een goede start. Het wapen schiet bijzonder vriendelijk, is niet zwaar en voorzien van een mooi attribuut als een trekkerversneller. Het laden even laten zien en het lukt Marjolein even later zelf ook al probleemloos. Hildo blijft er met zijn neus bovenop staan, de standaard procedure om bij eventuele ongewenste situaties onmiddellijk te kunnen ingrijpen of corrigeren, maar dat is niet nodig.

Brown Bess?

Een Brown Bess is niet een gemakkelijk wapen, ook niet voor een zeer ervaren schutter, vanwege de vertraagde ontsteking van het steenslot. De Brown Bess lijkt Marjolein best leuk om te proberen. Hildo laadt het wapen en vuurt een schot af om te laten zien wat ze kan verwachten. Marjolein krabbelt niet terug en zet het wapen aan de schouder. Het is topzwaar vanwege de lange loop en de kolfplaat is vlak en haakt niet om de schouder, zoals bij een longrifle. Marjolein heeft het er wat lastig mee, zeker in combinatie met de grote oordoppen die tegen de kolf aan komen. 110 grain buskruit en een 535 grain kogel is niet niks, u ziet het op de foto's hierboven, het wapen duwt best een beetje. Vier schoten zijn er uiteindelijk afgevuurd en daarvan wist ze er twee (!) in een reguliere (kleine 55 x 55cm) pistoolkaart te krijgen op de 50 meter. Een petje af prestatie!

Weigering

Bij het tweede schot éénmaal een weigering bij Bessie en een schutter valt dan onmiddellijk door de mand, maar Marjolein houdt het wapen volledig stil, geen spoortje te zien van trekken met het wapen, iets waar Hildo zelf wel een handje van heeft. Hier staat een dame met roestvrijstalen zenuwen die beter zijn dan die van Hildo zelf! Of Marjolein echt met de schietsport begint is nog maar de vraag, het lijkt haar op het moment onwaarschijnlijk. Toch vindt ze het een erg leuke ervaring die ze mee naar huis neemt. Dat de ervaring leuk was is in ieder geval goed nieuws want, u mag het niet vergeten, met plezier schieten is uitermáte belangrijk.