A) Vrijdag 1 april 2011. Gooikaart. Zonder kruit op de 25 meter!

Hildo is inmiddels ruim vijf jaar actief als sportschutter. Kilo's buskruit zijn er in die tijd doorgegaan. Maar hoe zou het gaan zónder kruit? Schieten zonder kruit kan natuurlijk niet, maar gooien wel! Gelukkig beschikt Hildo over een flinke lichaamslengte, met daarbij behorende lange armen. Dat is een voordeel, zoals u hieronder kunt lezen.

Zwaaislag

Om een kogel met voldoende snelheid te kunnen gooien is de zwaaislag de beste methode, deze is ook in gebruik bij het honkballen. Met de zwaaislag kunt u uw armlengte het meest effectief omzetten in kogelsnelheid. Een honkbal is veel groter en zwaarder, als u een kogel gooit is er aldus een veel hogere snelheid haalbaar. Iets van 350 ft. per seconde moet voldoende zijn voor de 25 meter, maar hoe het met de precisie zit? U ziet het hiernaast.

6 April 2011. Verzopen Kat, euh, Colt

Tijdens de laatste schoonmaakbeurt van de Walker ging het inoliën met een spuitbus. Eventjes snel, u kent dat wel. Met zo'n spuitbus komt er wel heel veel olie in de trommel. Met de kamers en schoorsteentjes vol olie is het wapen goed beschermd tegen corrosie, maar er in die staat mee schieten wil niet best. Dat weet Hildo ook, maar hij is deze schietavond even vergeten de trommel van binnen droog te maken. Slechts één kogel weet Hildo de loop uit te krijgen, de rest blijft zitten want de percussiekapjes weigeren ten enenmale. De geladen trommel daarom maar uit het wapen gehaald, met de percussiekapjes er nog op, goed apart verpakt, en zo mee naar huis. Klooien op de schietbaan, zoals de percussiekapjes verwijderen, doet Hildo niet: Het ding zal maar ongewild toch afgaan! Veiligheid voor alles.

Trommel inweken

Om op een verantwoorde manier de trommel te kunnen ontladen, draait Hildo eerst de schoorsteentjes eruit. Daarna de trommel in het water om het kruit goed nat te laten worden. Nu kan er niets meer gebeuren, nat kruit werkt niet meer.

8 april 2011. Walker zonder vetpillen

Vetpillen vergeten. Vervelend, maar zonder doet ie het ook wel. Zelfs verbazingwekkend lang, maar toch stukken minder dan mèt vetpillen. De loop raakt ernstig vervuild en zonder vet stijgt de kans op een chainfire, dus dat er meerdere schoten afgaan in één keer, dat weet iedere zwartkruitschutter.

B) 8 april 2011. Een chainfire!

Geen schade aan de revolver, maar ziet u hoe beroerd de loop eruitziet? Wat die rode kleur is, weet Hildo niet maar de harde afzettingen in de loop zijn duidelijk te zien. Zeer zwaar vervuild, dat is iets wat Hildo eigenlijk nooit ziet want met zijn vetpillen blijft de loop gewoon schoon, zo schoon zelfs dat de loop zelfs nog een heel klein beetje spiegelt. De hoeveelheid vervuiling van de loop heeft niets te maken met het aantal schoten, steeds vuiler worden gebeurt niet. Maar zonder vetpil, u ziet het hierboven, ziet de loop er naarmate er meer mee geschoten is er steeds dramatischer uit.

15 april 2011. Schietkaart BFR

Sinds Hildo de 101 patronen gemaakt heeft, kan hij lustig knallen met de BFR. Helaas zijn er na deze schietbeurt nog maar 30 patronen over, het gaat best vlot. Vandaag staat ook Jeroen weer op de baan, dezelfde die niet zo van dikke knallen houdt, en hij schiet ditmaal voor het eerst met de BFR. Je moet alles geprobeerd hebben, al is het maar ééns in je leven. Na twee trommels te hebben leeggeschoten, beseft ook Jeroen dat het op zich best meevalt. Het is een hoop spektakel maar het wapen schiet relatief vriendelijk. Als dat niet zo zou zijn, wilde Hildo er zelf ook niet meer mee schieten. De BFR op nitro heeft zijn pols genoeg toegetakeld.

Blauw: Deze zijn van Jeroen, en hij komt stukken lager uit dan Hildo. Zijn stevige grip, met twee handen, laten het wapen minder omhoog gaan. Een aantal kogels gaan zelfs onder de kaart door. Jeroen had wat dat betreft beter aan de onderkant van het zwart kunnen richten.

Rood: Deze schiet Hildo er in met één hand en een zeer losse grip. Het wapen komt na het schot vrijwel recht omhoog. Het lijkt of de BFR een vreselijke terugslag heeft, maar dat is niet meer dan schijn. Ondanks dat er aan de onderkant van de kaart wordt gericht, komen de kogels in het midden uit.

Conclusie

Het was gewoon weer lekker knallen!

16 april 2011. Kogels gieten

Het lijkt wel zomer, meent Hildo. Dus de gietspullen mee naar buiten en voor het eerst niet op de knieen maar zittend aan het tafeltje kogels gieten. Wat een luxe! Een lichte bries in de rug zorgt voor frisse lucht, zo kunt u het probleemloos urenlang volhouden. Binnenkort, als het wederom lekker weer is, nóg een keer want u weet, teveel kogels bestaat niet.

B) 20 april 2011. Bessie verstopt

Er kan van alles gebeuren met een musket. Zoals het zundgat dat verstopt raakt. Eerste keer dat dit hem gebeurt, denkt Hildo. Het is in ieder geval geen regelmatig terugkomend fenomeen.

C) 20 april 2011. Eichelberger Ausbläser
De Eichelberger Ausblaser heeft Hildo inmiddels al een poosje in bezit, maar nog nooit gebruikt. Het gemak dient de mens want dit is een apparaat waarin een CO2 patroon met een ingebouwd ventiel zit. Een erg handige constructie voor de verwende voorlaad schutter want door het rubber mondje tegen het schoorsteentje, of in dit geval het zundgat, te drukken komt er een stoot CO2 gas vrij die een kogel uit de loop perst. Ditmaal voor het eerst ingezet om een kruitloze kogel eruit te blazen. Toen bleek dat er helemaal geen kogel inzat, ook geen kruit overigens. Dat krijgt u ervan als u zich laat afleiden tijdens het schieten met een voorlader, en geen wonder dat alleen Bessies pan ontsteken wilde! Twee keer met de Eichelberger Poester (poesten is Gronings voor blazen) tegen het zundgat en de CO2 patroon is al leeg. Dat is wel heel erg snel, misschien dat ie al niet helemaal vol meer was.

24 april 2011. Wapenbeurs Beilen

Altijd interessant zo'n wapenbeurs, en de jaarlijkse beurs in Beilen stelt niet teleur. Op de foto hierboven ziet u maar een klein gedeelte. De beurs staat stampvol leuke en handige dingetjes en natuurlijk is er aan complete antieke schietijzers geen gebrek. Een dubbelloops jachtgeweer, bijvoorbeeld, staat nog op Hildo's verlanglijstje, een voorlader uiteraard. Die zijn er niet zoveel en als ze er zijn toch wat duurder dan een vergelijkbare achterlader, zeker eentje in nette staat. maar hij heeft geen haast. Het valt Hildo op dat de wapenprijzen niet onder druk lijken te staan van de economische recessie, integendeel zelfs want het antieke spul schijnt ieder jaar weer verder te stijgen. Altijd weer jammer dat er van die mooie dingen liggen en de portemonnee zo plat is als een dubbeltje. Naar het schijnt hebben veel meer schutters daar last van!

27 april 2011. Dat ging wel lekker zeg!

Rood = 1e serie van 13 schoten: 72 punten

Blauw = 2e serie van 13 schoten: 70 punten.

'De scores zijn helemaal niet slecht', meent Hildo. Routine en veel schieten met hetzelfde wapen en het gaat steeds beter. Het lijkt ook steeds leuker te worden omdat het schieten gewoon zo lekker gaat met Bessie.

'Zij is mijn vriend, zij is mijn vriend'

Kent u dat, die mantra's? Elke keer hetzelfde herhalen en er komt een soort rust over u. Bekend gegeven bij Oosterse meditatietechnieken. Rust en focus is ook belangrijk bij het schieten. En het is nòg belangrijker bij een steenslotmusket, want als het kruit in de pan ontsteekt is het toch moeilijk om de geest leeg en het wapen volledig stil te houden tot het schot valt... want Hildo's zenuwen zijn niet van staal. Dus hij herhaalt vanavond in zijn hoofd 'Zij is mijn vriend'. Deze mantra is in ieder geval geruststellender dan 'Zij is mijn vijand', nietwaar? Of de mantra helpt? De score is niet slecht!

B) Gooikaart, 25 meter

'Buitengewoon!', aldus Hildo. Dit groepje van twaalf kogels heeft slechts één afzwaaier. De zwaaislag komt iets hoog af, maar de groepering is verder uitstekend. Hildo gooit met zijn rechterhand en als richtmiddel houdt hij zijn linkerduim omhoog, op onderkant zwart. De zwaaislag-gooi voldoet zowaar beter dan de Colt Walker. Dat had hij nooit gedacht.

Conclusie

Het is duidelijk. Gooien gaat beter dan schieten!

Evengoed mist Hildo de doffe zwartkruitdreun en de rook wel. Volgende keer gewoon weer met de revolver. Een klein groepje gooien is leuk, maar gewoon schieten heeft toch zijn voorkeur.

6 April 2011. Schietkaart Lilly

De Walker is vet en de kogels zitten in de trommel. Gelukkig is Hildo niet veroordeeld tot niet schieten want... Lilly is er ook! Dus dertien kogels naar de kaart gestuurd met Lilly, de longrifle karabijn. Al een poosje niet mee geschoten en dan wijkt het resultaat wat meer van het midden af dan gewoonlijk. Misschien is een verstelbare keep in plaats van het huidige vaste Buckhorn vizier wel iets. Binnenkort eens zien wat de mogelijkheden zijn.

Het resultaat

Alle dertien in de kaart, maar eentje maar nipt. 55 punten telt Hildo hier. Verre van bijzonder, maar leuk schieten was het desondanks!

Trommel ontladen

Met een priem en een hamer tikt Hildo vervolgens de kogels eruit. De vetpillen en het kruit komen er vanzelf achteraan. Daarna het wapen op reguliere wijze met water en afwasmiddel schoonmaken. Drogen met keukenpapier en vervolgens inoliën met een ander, in olijfolie vochtig gemaakt, stukje keukenpapier. Niet teveel olie en de volgende keer doet de Walker het vast weer. Zelfs schoorsteentjes van tevoren doorblazen met een percussiekapje, wat veel zwartkruitschutters doen,  doet Hildo niet omdat het niet nodig is. De juiste hoeveelheid olie, met name niet teveel, doet wonderen voor de ontsteking!

A) 8 april 2011. De eerste chainfire!

Vetpillen vergeten, gewoon schieten en na een paar trommels is het zover. Hildo's eerste chainfire, het overslaan van vuur tussen de loop en een kamer die niet voor de loop zit, is een feit! Gevaarlijk is het niet, zolang u uw vingers niet voor de trommel houdt. Twee schoten gaan er af, en ze klinken haast als een enkel schot, zo snel volgen ze elkaar op. Op de foto hierboven ziet u dat er een stuk kogel aan het frame is blijven hangen. De revolver is echter onbeschadigd. Als de onderste kamer zou zijn afgegaan, de kamer die voor het frame zit, dan had het er mogelijk anders uitgezien omdat in dat geval de kogel de trommel niet uit had gekund en er wél druk was opgebouwd. Evengoed is de kans daarop een stuk kleiner omdat de (dikke) trommelas het vuur voor een groot gedeelte tegenhoudt.

Waarom een chainfire?

Met een vetpil tussen kogel en kruit is de kans op een chainfire van de voorkant nihil. Zonder vetpil ontwikkelen zich wat problemen. Behalve de loop die ernstig vervuild raakt, worden ook de kamers er niet schoner op zonder een kruitresidu verzachtende vetpil onder de kogel. Het tamelijk harde residu blijft dus in de kamer zitten en bij het inpersen van een nieuwe kogel zal die de kamer daarom niet zo mooi meer kunnen afsluiten. Een kleine opening tussen kogel en kamer is voldoende om wat vuur door te laten. Resultaat is dat een lading afgaat in een kamer die niet voor de loop zit. Boem!

13 april 2011. De Walker op 50 meter!

Op 50 meter schieten is best wel leuk, en met een handvuurwapen een behoorlijke uitdaging, alleen al om alles in de kaart te krijgen. In ieder geval voor Hildo.

Rood: Rood zijn de eerste drie trommels. Het richtpunt is iets links van het midden en tamelijk ver onder de kaart, misschien iets te ver.

Toch nog 15 kogels in de kaart.

Blauw: Daarna de kaart afgeplakt (aan de achterkant) en vervolgens nogmaals drie trommels leeggeschoten. Richtpunt midden van de kaart en iets hoger. Evengoed toch nog tamelijk ver onder de kaart.

16 van de 18 kogels raken de kaart.

Conclusie

50 meter is ver weg voor een revolver, de kaart is een beetje klein. De afstand zelf lijkt geen enkel probleem voor de Walker want de kogel gaat nog steeds met hoge snelheid door de kaart, te zien aan de strak geponste gaatjes. De rode kogelgaten lijken een kleiner groepje te voprmen. Niet verwonderlijk, want vermoeidheid begint een rol te spelen.

Lastig richten

Zo ver onder kaart mikken en verder niet een echt richtpunt hebben, maakt het schieten nog lastiger. De Walker kwam altijd al hoog uit en op de 50 meter is het nog erger. Binnenkort denkt Hildo de vijl ter hand te nemen om de keep iets dieper weg te vijlen. Het trefpunt komt dan hoger te liggen. Makkelijker richten en dat is vast beter voor de precisie. Binnenkort wordt de vijl meegenomen naar de schietbaan.

A) 20 april 2011. Schietkaart met hindernissen

Bessie mee naar de 50 meter baan in een nieuwe, niet aflatende poging allemaal tienen te schieten. Lukt ook ditmaal niet.

Concentratie

Na het wapen, kruit, kogel en vuursteen is een goede concentratie wel het meest heikele punt waar het gaat om de roos te raken. Afleidingen, storingen, gestoord worden of uzelf bemoeien met andere dingen die op de schietbaan gaande zijn, houden u allemaal af van het ultieme Zen-Schietmoment, waarin het uitermate prettig toeven is.

Afgeleid

Ditmaal raakte Hildo afgeleid doordat Lilly, waarmee naast hem werd geschoten, weigerde door een verstopt tonnetje, het tonnetje dat tegen de loop geschroefd is en waarop het schoorsteentje zit. Schroefje eruit, een harde plak rommel verwijderen, schoorsteenje er uit, meer rommel verwijderen, kruit onder het schoorsteentje en de boel weer monteren: 'Boem!', Lilly doet het weer. Volgende schot weer weigeren, keer op keer. Waarom Lilly opeens zo weerbarstig is, en blijft, is Hildo ook nu, op het moment van schrijven, nog steeds onduidelijk.

Hindernis beurt

Hildo's eigen schietbeurt met Bessie ontwikkelt zich gaandeweg tot een hindernisbaan. Hij vergeet het kruit in zijn eigen musket te gooien, en maar niet snappen dat Bessie geen 'Boem' zegt. Dan ziet hij vervolgens duidelijk dat hij behoorlijk trekt met het wapen, en dus het schot anticipeert. Zeer ergerlijk als u uw eigen zenuwen niet onder controle hebt. Dan weer wel kruit maar geen kogel, dan valt de vuusteen eruit, vervolgens raakt het zundgat verstopt, dan weet ie alweer niet waar hij gebleven is tijdens de laadprocedure en schiet zonder kogel, tweemaal(!). Ook geeft Bessie hem nog een flinke tik tegen zijn wang, 'auw!', omdat hij te dicht met zijn hoofd tegen de kolf zit. Het gaat helemaal niet lekker deze avond, da's overduidelijk. Het is welhaast een wonder dat hij tòch nog dertien kogels in de kaart weet te krijgen èn nog 55 punten schiet ook!

Toch maar een Kalashnikov dan?

'Zat er wel even over te denken om Bessie in te ruilen tegen een Kalashnikov ofzo', zegt Hildo. 'Die doen het wel altijd'.

Poging tot grapje, dat snapt u, want voordat Hildo zijn zwartkruitwapens inruilt tegen nitrospul moeten Pasen en Sinterklaas op één dag vallen en u weet dat die kans tamelijk gering is.

22 april 2011. Die afzuiging ook...

Deze avond schiet Hildo op de baan in Spijk, juist ja, die met de beroerde afzuiging. Met de 110 grain lading rookt Bessie meer dan bijvoorbeeld de Colt Walker. Vandaag lijkt de afzuiging het bijzonder zwaar te hebben. Hildo staat op het meest linker schietpunt. De rook wordt tergend langzaam bij het schietpunt weggetrokken, maar de rook die op de rechterkant van de baan hangt gaat richting het schietpunt! De rook lijkt gedeeltelijk rond te draaien en aldus komen er ook behoorlijk wat dampen achter het schietpunt te hangen. Uit mededogen voor zijn collegaschutters besluit Hildo er vanavond na zes schoten een punt achter te zetten. Dit is niks.

Betere afzuiging?

Vorig jaar heeft Hildo, samen met twee clubleden, twee slakkenhuisafzuigers op de baan geplaatst, maar deze zijn onvoldoende gebleken. Deze zomer gaat het drietal weer het dak op om de situatie nogmaals te bekijken en aan te passen. Er liggen nog wat andere afzuigers, zoals verticaal afzuigende dakventilatoren. Die schijnen het beter te doen. Er is binnenkort werk aan de winkel.

24 april 2011. Een antieke diopter

Supergelukkig is clublid Jeroen die er in is geslaagd het vrijwel correcte model diopter voor zijn geweer op te duikelen in Beilen. Over dat geweer is trouwens nog heel wat te vertellen, maar dat komt binnenkort, belooft Hildo.

10,8 Bessie schietbeurten met een kilo. Prikkie!

Bessie is een grootverbruikster als het om kruit gaat, een lege bus voordat u het weet. Met een lading van 110 grain is in 10,8 schietbeurten (13 schoten per beurt) een kilo kruit in rook opgegaan.

Goedkoop kruit kost 30 euro per kilo. Aldus 2,78 euro aan kruit per 13 schoten. Bessie is ook grootverbruikster als het om lood gaat! 13 kogels wegen 446 gram, dus bijna een halve kilo lood gaat richting de kaart in 13 schoten. Bij een prijs van 2 euro per kilo, gaat het dus om 1 euro aan lood. Vuurstenen doen het gemiddeld iets van 5 schietbeurten, denkt Hildo. Ze kosten 2 euro per stuk, 40 cent per schietbeurt. Totale kosten per schietbeurt van 13 schoten dus 4,18 euro en u bent een hele poos zoet. U zegt duur? 'Ha, ha', lacht Hildo, 'Dat is relatief, want... wat kosten uw 308 Winchester patronen ook nog maar weer?'

Powder Smoke Friesland!

Kort voor 1 mei kreeg Hildo een uitnodiging. Of hij het niet leuk zou vinden om naar Leeuwarden te komen, zwartkruit knallen op Powder Smoke Friesland, georganiseerd door SV Noconi te Leeuwarden. Nou, dat lijkt Hildo wel wat, dus in de agenda gezet. Alles aan de kant voor Powder Smoke Friesland!

Een 'ander' evenement

Er wordt zitend, toch even anders dan staand of liggend, geschoten op de 100 meter op een papieren schijf of op een ronde steel plate (2 cm dikke stalen plaat van ongeveer 30 cm diameter) aan een ketting die 'pling!' zegt als u raak schiet. Ook CAS (Cowboy Action Shooting) is mogelijk. Hierbij wordt er geschoten met een combinatie van revolver, een lever action geweer (zoals de bekende Winchester dat is) en met een shotgun, een dubbelloops achterlader, op stalen doelen die omvallen of 'pling' zeggen als ze geraakt worden. Allemaal zaken die Hildo nog nooit gedaan heeft. Dan is er nog duelschieten. Het lijkt zeker geen slechte zondag te worden!

Opkomst

Beetje jammer dat er niet meer mensen waren, er hadden gerust nog meer cowboys bijgepast. Begrijp Hildo goed: Jammer voor al die anderen die er niet waren, want het was beregezellig en een super evenement met allemaal welwillende mensen die hun uiterste best deden. Dus aan alle schutters die er niet geweest zijn:  'U heeft wat gemist hoor!'.

De schietbaan van SV Noconi

Een prima plek om te schieten met, voor zover Hildo het beoordelen kan, een prima afzuiging. Noconi schiet, net zoals een aantal andere clubs, op de schietbanen van SISL (Stichting Indoor Schieten Leeuwarden). Het is een behoorlijk groot complex met meerdere banen, voor elk wat wils. En alles in uitstekende staat van onderhoud. Tijdens Powder Smoke Friesland worden beide 25 meter banen ingezet voor respectievelijk het CAS en duelschieten.

Baankijkers

Een paar cowboys achter de opgestelde sterrenkijkers zijn een uitkomst. Als u de steel plate mist, kunnen zij u vertellen waar de kogel terecht gekomen is. Fractie hoger, lager, etc., want zelf ziet u er natuurlijk niets van op 100 meter afstand.

Duel: Tussen zes plankie's

Deze dag was er een andere duelinstallatie dan gewoonlijk: Het lampje verandert niet van 'rood' naar 'groen', maar gaat van 'uit' naar 'rood' als u schieten moet. Dat had Hildo even niet in de gaten. Toen hij wel begreep hoe het moest, sneuvelde hij in het duel tegen de bijna 30 jaar jongere razendsnelle Mark. Zou die 30 jaar het dan doen? Evengoed blijkt al snel dat tijdens het duel met Mark's pa, ongeveer van Hildo's leeftijd, het niet veel anders gaat en Hildo eindigt hij alweer tussen zes plankjes. Pas later ging het een beetje beter en wist hij toch nog een paar duels te winnen. Nipt, dat wel.

Snel mis of langzaam raak

Gekke Fries vs. Peet, ook bekend als 76Vette, 'de man die holsters verven kan'. Dit was de eerste duelwedstrijd van Peet, hij moet dus nog even wat routine opbouwen. Behalve snelheid, is raak schieten ook van belang. U ziet het vuur over de ballon heen gaan. Jammer, ook al tussen zes plankjes. Maar aanleg heeft ie wel!

CAS (Cowboy Action Shooting)

Hier heeft Hildo weinig verstand van en hij heeft het al helemaal nog nooit gedaan, zelfs nog nooit in het echt gezien. Dat zegt helemaal niets over de populariteit, want er zijn genoeg mensen die het wèl, met heel veel plezier, doen. 'Misschien is het toch wel leuk', speculeert Hildo. Gelukkig, niet alles hoeft tegelijk en het CAS schieten loopt niet weg. In ieder geval heeft Hildo op dit moment er de wapens niet voor. Twee single action revolvers, een lever action geweer en een dubbelloops achterlaad jachtgeweer is wat er gebruikt wordt, naar wat Hildo er van weet.

Demo Doeke

Doeke is de man hier boven rechts op de foto en hij heeft het vaker gedaan. Hij is de hele dag aanwezig geweest op de baan om de schutters te begeleiden. Ook de zelfgemaakte metalen doelen zijn van zijn hand. De snelheid waarmee hij bij zijn revolver, een Ruger Vaquero, de trekker overhaalt is verbazingwekkend. Hij is eveneens een man die geïnteresseerden best wel even wil laten schieten.

Even knallen Hildo?

Nou, dat wil Hildo wel! Nog geen volledige wedstrijd, maar even zo snel mogelijk alle vijf doelen zien te raken. Doeke doet een demo voor en Hildo probeert het zo goed mogelijk na te doen met zijn Ruger Vaquero. Er wordt geschoten met nitrokruit, maar de ladingen zijn erg rustig. No problemo. Dat Hildo stukken langzamer is zal u niet verbazen. Van de doelen die niet al te ver weg staan en vrij groot zijn, weet hij van de vijf maar twee te raken. Het valt echt tegen. Met name het hoge tempo is fnuikend. Wanneer u op een kaart schiet, neemt u alle tijd om te richten. Zo snel mogelijk richten en schieten komt in ieder geval de nauwkeurigheid niet ten goede, dat is duidelijk.

Diepvrieskip

In de prijzen valt Hildo ditmaal niet. Maar geen van de deelnemers gaat met lege handen naar huis want iedereen krijgt een originele Friese diepvrieskip mee naar huis. Hoe het met het pluimvee afloopt kunt u zich vast wel voorstellen!

De volgende keer bij SV Noconi

Als er weer wat georganiseerd wordt krijgt Hildo een berichtje. Uitstekend geregeld meent Hildo, want hij heeft het prima naar zijn zin gehad. Ook u kunt de volgende keer heen, want hij zal er voor zorgen dat een volgend evenement opgenomen wordt in zijn 'Western Wedstrijdkalendertje', en dan maar hopen dat iemand het leest, want het is zeker de moeite waard!

                 __________________________________________

6 mei 2011. 100 meter met Lilly!

Hildo had er meer van verwacht. In ieder geval dat hij iedere keer de kaart zou raken. Er is zittend geschoten en het geweer is niet opgelegd. Dat geeft natuurlijk iets meer beweging en dat is op 100 meter duidelijk te zien. Van de elf schoten raken er maar zeven de kaart. Hildo tevreden? Niet echt, op 100 meter hoeft hij de kaart echt niet te missen. Er moet véél meer in zitten. De naar 452 terugesizede 454-298 minie uit het LEE gietblok lijkt uitstekend te passen. Ook is er met de 50 grain kruit geen tuimelaar op de kaart te zien. De laatste drie kogels heeft Hildo opgelegd verschoten en die zitten wèl allemaal in de kaart, waarvan maar ééntje in het zwart. Van een groepje kunt u hier niet spreken. Die viziering.... dat moet het zijn, of Hildo is een beroerde schutter. Het laatste is best mogelijk, maar daar is geen kruid tegen gewassen..

De 100 meter steel plate

Een stalen plaat van 30 cm diameter is niet erg groot op een afstand van 100 meter. U ziet het kleine ronde stipje aan het eind van de baan. Toch lukt het de betere schutters om het ding keer op keer te raken. 'Pling!'. Met antieke Trapdoors gaat het prima.

Gulden middenweg

Het schieten op de stalen plaat is toch iets anders dan een kaart. Geen punten, geen goed, redelijk of zou beter kunnen, maar simpelweg: raak of mis.

Hildo op de 100 meter

Van groot belang is de precisie. Dus Hildo heeft Lilly meegenomen, waarschijnlijk het meest precies schietende zwartkruitwapen dat hij bezit. Het geweer is geladen met 50 grain Elephant FFFG en de naar 452 teruggesizde 454-398 minie uit de LEE giettang. 'Goede combi', denkt Hildo. Volgens hem heeft een rondbal toch een beetje de neiging af te gaan zwabberen op de 100 meter, de langwerpige en zwaardere minie is vast stabieler. Een vetpil wordt niet gebruikt om risico's als het kleven aan de kogel en de mogelijk daarom volgens afwijking van het projectiel. Vijf schoten en het eerste schot is gelijk raak! Joepie dus, maar de rest is mis. Hildo wijt het aan de ongelukkige viziering van Lilly. Het horizontale richtpunt is duidelijk te kerkennen, maar het verticale is beneden peil. Het is gewoon niet goed te zien. De schoten komen wel allemaal in het midden, maar de ene keer iets te hoog, de volgende iets te laag, enz. Het buckhorn-vizier moet er af en dient vervangen te worden door een diopter of een fatsoelijke keep. Lilly lijkt verder als een scheermes te schieten met de minie's.

100 meter met de BFR

Hildo krjgt toestemming om met zijn revolver de 100 meter steel plate uitdaging aan te gaan. Geladen met 55 grain Elephant FFFG, koffiedik, vetpil en 458-300 Drummen Bullet. Een revolver is stukken wiebeliger dan een geweer. Zelfs met een 10 inch lange loop is het lastig. De cowboys met de telescopen zien de kogels inslaan, het zit dicht in de buurt, eenmaal treft hij de ketting net links boven de steelplate zelf. Het richtpunt zit ietsjes onder de steelplate, maar het ding raken lukt uiteindelijk net niet.

Schade schieten

De schietbaan is erg mooi uitgevoerd en in principe is er niets stuk te schieten, tenzij u er vreselijk naast schiet. Twee houten balkjes zijn over de volledig breedte van de baan aan kettingen opgehangen, de balkjes zijn eenvoudig te vervangen. Bij het zoeken naar de juiste hoogte treft Hildo het onderste houten balkje één maal. De kogel gaat er dwars doorheen, de BFR heeft duidelijk geen enkel probleem de 100 meter te overbruggen. Toch is de precisie van het wapen ook op deze afstand duidelijk. Dat de steel plate niet getroffen wordt, ligt aan de schutter... 'Maar het scheelde niet veel hoor', aldus Hildo.

Gekke Fries

Één van de drijvende krachten achter Powder Smoke Friesland, én het levende bewijs dat mannen meerdere dingen tegelijk kunnen doen. Gerard kan in z'n eentje de duel scores correct bijhouden èn zelf nog verdienstelijk meeschieten ook!

De Bar

Niet onbelangrijk in het leven van menig zwartkruitschutter. Wat vocht als koffie, thee, fris of, na het schieten, een paar slokken gerstenat. Ook de keuken is open en Hildo meent dat hij hier wellicht het lekkerste broodje hamburger in jaren gegeten heeft. Dus er nog eentje achteraan, 'Tjonge!, wat smaakt dat goed!'.

CAS met de BFR

Na de Ruger Vaquero is het tijd voor de BFR. Ook de nauwkeurigheid met de BFR op de stalen platen laat te wensen over, in ieder geval wanneer Hildo er mee schiet. De vijf schoten van Doeke met de BFR gaan stukken sneller èn zijn nog raak ook. Het is Hildo overduidelijk: een goede CAS stage schieten, valt onder het hoofdstuk 'Heel veel oefenen voordat het een beetje lukt'.

Klemmende trommel

Toch is de BFR op zwartkruit niet het ideale wapen om snel een serie van vijf schoten te lossen, afgezien van het gewicht. Als het wapen warm wordt, begint de trommel iets zwaarder te lopen. Al na twee of drie schoten, en dan moet de trommel even geholpen worden om te draaien. Als de revolver weer afgekoeld is, draait de trommel wel weer vrijelijk rond. Hildo denkt dat de toleranties bij de BFR dusdanig klein zijn, dat de kleinste vervuiling al voor een zwaarder lopende trommel kan zorgen. U mag niet vergeten dat de BFR nooit geconstrueerd is om op zwartkruit te werken.

                   _________________________________________

4 mei 2011. Deadlines

Beetje druk op het werk, deadlines e.d.. Als u geluk heeft dan heeft u er nog nooit van gehoord. Dan 's avonds schieten met Bessie. Na een serie van 13 kogels met groot plezier afgevuurd te hebben is het tijd om de kaart te inspecteren. Het resultaat blijkt niet bijzonder. Zou een drukke dag of een minder drukke dag wat uitmaken in de schietresultaten? Vast wel, want het schieten zit voor een groot gedeelte tussen de oren. Misschien was het gewoon Hildo's dag niet'? Kan best.

13 mei 2011. Schietkaart BFR

Wederom verstikkende zwartkruitdampen op de 25 meterbaan in Spijk. Langzamerhand kan het ook u een beetje tegen gaan staan en gezond zal het ook niet zijn. Deze zomer moeten de ventilatoren en het systeem van blazen en zuigen eens danig worden aangepakt. Misschien dat het nog te verbeteren is. Zoniet, dan denkt Hildo dat hij zijn langste tijd wel eens bij SV Cassidy geschoten zou kunnen hebben.

Het derde westernweekend van SV de Vrijheid Hoogeveen staat voor de deur te trappelen en Hildo is vanzelfsprekend weer aanwezig. Waarom? Omdat het misschien wel één van de leukste weekends is, die er zijn. Ècht waar!

Helaas kan Hildo vanwege zijn werk alleen op zaterdag en zondag, maar het plezier is er niet minder om. Net zoals de jaren hier voor schaart hij zich bij het legertje vrijwilligers dat tezamen een westernweekend mogelijk maakt want, gelooft u Hildo maar, zonder vrijwilligers zou er geen enkel weekend van de grond komen. Hij staat als hulpje van baancommandant Lammert op de 50 meter baan. Maar daarnaast is er ook best wel tijd om af en toe een ommetje te maken, mensen te spreken en zelfs zelf een paar kaartjes te schieten hoor.

Jongeren

Als u van mening bent dat zwartkruitschutters niet zo piep meer zijn, dan zit u ernaast. Toegegeven, de iets oudere jeugd voert de boventoon. Dat komt, omdat veel schutters er pas na vele jaren achterkomen dat zwartkruit eigenlijk veel leuker is dan met moderne nitrowapens knallen. Echt waar hoor!

Stifter´s Gunflints

Het Duitse bedrijf Stifter's Gunflints is aanwezig met een stand. Bij Günther koopt Hildo altijd online zijn vuurstenen: Franse, Engelse, industrieel gemaakte en nog veel meer in allerlei afmetingen. Hildo´s voorkeur gaat uit naar de Engelse handgeslagen stenen, voor zowel Bessie als Betty. Er zijn meer schutters die voor hun steenslotmusketten graag even door de steentjes grabbelen. Ook andere voorlaadspulletjes zijn leverbaar bij Stifter´s. Toch leuk de man een keer in het echt gezien te hebben.

Brown Bess duel. Hildo vs Andere André

Hildo nodigt Andere André uit om een serie met de Brown Bess te schieten. André heeft nog nooit met een Brown Bess geschoten, maar keep - korrel = doel. Hoe moeilijk kan het zijn? O ja, die keep zit er niet op. Oftewel, hoe brengt een goede schutter het er af met Bessie?

Uncivilized

De Brown Bess is een wapen dat nooit gemaakt is om tienen mee te schieten. Het heeft haar tekortkomingen, zoals een gladde loop, slechte richtmiddelen en een steenslot dat voor vertraging zorgt in de ontsteking. Een percussiewapen is sneller en een patroonwapen wellicht nog sneller. De truc met de Brown Bess is het wapen door te richten, ondanks dat u de trekker al heeft overgehaald. Het schot komt een fractie later. Een simpel feit, maar iets waar een schutter die geen steenslot gewend is, moeite mee heeft. En wat Hildo dacht dat er zou gebeuren, gebeurt ook: Andere André schiet opeens niet zulke kleine groepjes meer!!

Schietkaart Andere André: 61 punten

En dit bakt Andere André er van met de Brown Bess. Er zitten drie gaten in elkaar bij de 7. Twee zevens en een zes. Eén schot heeft de kaart gemist. Het richtpunt zit verder wel aardig, want de gaten zitten allemaal mooi rond het middelpunt van de kaart.

Hildo schiet 75 punten... en wint!

U leest het goed! Voor het eerst in zijn carrière als sportschutter veegt Hildo die lastige Andere André volledig van de kaart! De 75 punten die hij vandaag schiet, is de op één na hoogste score die hij ooit geschoten heeft. Het zat Hildo vandaag uitzonderlijk mee!

Eerlijkheidshalve

Als Hildo boven de 60 punten schiet, is het voor hem niet slecht. De 75 van vandaag waren een uitschieter naar boven. Voordat Hildo het lukte om 60 punten te schieten, had hij al heel wat geoefend. Andere André schiet vandaag voor de eerste maal met de Bess en weet direct al 61 bij elkaar te knallen. Na wat oefening gaat Hildo gegarandeerd voor de bijl...

Maar vandaag niet! Ha, ha! Gniffel.

Waaat?

'Al gehoord dat Andere André van Hildo verloren heeft met de Brown Bess in de discipline Miquelet?'

Meesterkok Cees

Staat garant voor het uitstekend smakende 'varken aan het spit'. U komt niets te kort, ook niet op culinair niveau. Maar Cees is niet anders gewend als voormalig topkok van een cruiseschip. Gediplomeerd meester banketbakker is ie ook nog! De zwartkruitschutters hebben het goed!

De Eerste Hoogeveense Houtsnijdersclub (EHHC)

Houtsnijden is een vak apart. Hildo kreeg vroeger eens een houtsnijsetje van zijn moeder, compleet met beiteltjes en stukje hout. Al op deze vroege leeftijd bleek snel dat Hildo er niets van bakte. Hoe het wèl moet, dat weten ze bij de Eerste Hoogeveense Houtsnijdersclub. De gesneden spulletjes zijn dit weekend op het campingterrein te bewonderen. 'En helemaal niet duur', meent Hildo. 'Bijvoorbeeld 16 euro voor het grote houten kruis op het midden van de tafel. Wie wil dat niet, en 12 euro voor het leuke doosje links onder op de foto. Mooi voor kogels of zo'.

Het is dat Hildo's huisje al overvol is, maar anders...

B) Kanon laden

Het laden lijkt wel een beetje op dat van een gewone musket, maar er zitten toch wat verschillen in.

Schoonmaken

Na een schot maakt u de loop schoon met een, in water een iets vochtig gemaakt, poetsdoekje op de pompstok. Dat lost het zwartkruitresidu op en dooft eventuele nagloeiende dingetjes. Nagloeiende dingetjes wilt u natuurlijk niet als een nieuwe kruitlading geplaatst wordt. Na het vochtige poetsdoekje wist u de loop nogmaals, maar dit keer met een droog poetsdoekje.

Kruitlading

Geschoten wordt met 400 grain grof kruit. Een afbeelding heeft Hildo helaas niet, maar het kruit wordt geladen door het van uit een busje op een laadstok te gieten. Aan de voorkant van de laadstok zit een metalen buis, die half doorgesneden is. Daarop deponeert u het kruit. Vervolgens brengt u de laadstok zo diep mogelijk in de loop en draait u de stok 180 graden zodat het kruit eruit valt.

Kogel

Het laatst gebruikte poetsdoekje, dat nog vrij schoon is, wordt dubbelgevouwen met de gebruikte kant naar binnen. Daarin komt de kogel, een ronde loden bal. De kogel wordt met de vingers in de loop geduwd. Dit gaat relatief gemakkelijk, er in slaan is niet nodig.

Als u nu de kogel zou aanstampen blaast u het kruit, in ieder geval een gedeelte ervan, door het zundgat naar buiten. Een speciaal stangetje wordt daarom eerst in het zundgat geduwd. Nu kan de kogel aangestampt worden en u hoort de lucht sissend door het zundgat ontsnappen, net een fietspomp, maar het kruit blijft in de kamer omdat de kruitkorrels te dik zijn om naar buiten geblazen te worden.

E) Lont aansteken

Nadat u de keep verwijderd heeft, is het tijd om op commando de lont te plaatsen. Daarna krijgen alle kanonschutters, stuk voor stuk, van de baancommandant een stuk hout in handen waaraan een gloeiende lont zit. Het is uiteraard de bedoeling daarmee het lontje in het zundgat van uw kanon aan te steken.

G) Kaart Inspectie

Beide dames op de foto zijn onder de indruk van Hildo's score, maar hijzelf is dat nog meer. Alles zomaar in het zwart, hoe kan het, hè?

Luisterende heren

Als een dame vertelt, luisteren de heren. Tenminste, als het interessant is, anders komen heren niet verder dan 'Mmm...', 'Zoo...' en 'Uhuh...'. Barbara vertelt honderduit over kanon Napoleon en dat is meer dan de moeite waard. Zo leren de heren dat zelf een kanon bezitten helemaal niet zo moeilijk is. Wanneer u in het bezit bent van een wapenverlof, kunt u een ontheffing krijgen voor het bezit van een kanon. Het neemt dus geen plaats in op uw verlof. Wel is het lidmaatschap van een kannoniersvereniging verplicht. 'Enne...', liet Barbara weten 'Napoleon is niet te koop hoor!'

Zaterdagavond

Dat het beregezellig is, hoeft Hildo u zeker niet te verklappen? De muziek wordt verzorgd door een live band en ze doen het uitstekend!

Supersnel musketduel...

Rieks komt met het idee van duelschieten met de musketten. Naar Hildo's weten is zoiets nog nooit eerder verschoten, maar het lijkt de moeite waard om te proberen. Nadat de revolver duels zijn afgelopen, is het aldus tijd voor het eerste steenslotduel van Nederland. Een gedenkwaardig moment! Erik, Rieks en Hildo, allen eigenaar van een Brown Bess, staan naast elkaar en de snelste is winnaar. Hoe deze nieuwe discipline uiteindelijk vorm moet krijgen, moet nog even worden bekeken maar dat het erg leuk is om te doen, is in ieder geval al duidelijk.

Derde prijs vuursteen!

Hildo valt in de prijzenregen, gedeeltelijk geholpen door het feit dat er (nog) niet al te veel vuursteenschutters zijn. Dit fantastische handgemaakte hoefijzer mag hij nu de zijne noemen en daarbij komt ook nog een setje tuinverlichting die op zonne energie werkt. Eindeloos milieuvriendelijk licht dus en alweer hartstikke handig om, bijvoorbeeld, 's nachts op een westernweekend de scheerlijnen van de tent te markeren.

                    ___________________________________

Deadwood

Het terrein van de plaatselijke hondenclub is voor dit weekend veranderd in Deadwood City. Een kampement vol gewapende cowboys, geen sheriff in sight, en desondanks gaat het uitstekend. En, Deadwood City is dit jaar duidelijk voller dan in de voorgaande jaren.

Meer mensen

Meer is goed, zeker wat betreft het aantal deelnemers aan dit westerweekend. Maar naar wat Hildo ervan begrepen heeft, zit er uiteindelijk wel een limiet aan. Voldoende schietbeurten en korte wachttijden zijn belangrijk, ergens zal een streep getrokken worden, maar tijdens dit weekend gaat alles zeer naar wens. Gezellig druk met een, zoals altijd, zeer gemoedelijke sfeer.

Kraampjes

Ook dit maal zijn er diverse stands van handelaren en, lijkt het maar zo of zijn het er inderdaad meer dan vorig jaar?

Indiaan Willem

Veel Indianen komt Hildo op westerntreffens niet tegen. Willem heeft jarenlang zwartkruittreffens afgelopen, maar doet dit al een tijd niet meer. Er zijn meer dingen in een mensenleven dan zwartkruit. Maar de oude liefde steekt de kop weer op, dus binnenkort is Willem vast weer hier en daar te spotten.

'How Kola' Willem!

C-Sharps duel. Andere André vs Hildo

Andere André heeft sinds kort een C. Sharps in 45-70. Compleet met diopter en een knots van een wedstrijdloop. Een Amerikaans topproduct met nieuw prijzen varierend van een kleine 2000 tot 8000 dollar, afhankelijk van de uitvoering. André had mazzel en schafte zijn wapen gebruikt aan voor een nette prijs. Hoe dan ook, dit is een top of the bill, cream of the crop superwapen waarmee u op 100 meter de lurven van een vlieg afschiet! Andere André nodigt Hildo uit voor een serie met zijn Super Sharps, 13 kogels. Wie zou zo'n kans weigeren? Veel hoop om beter te schieten dan André heeft Hildo niet, want André is gewoon de betere schutter. Maar aan Hildo's inzet zal het niet liggen!

C. Sharps in 45-70

De Sharps is een wapen dat al anderhalve eeuw tot de verbeelding spreekt. Het woord scherpschutter (sharpshooter) schijnt, naar wat Hildo ervan begrepen heeft, af te stammen van 'Sharps Shooter'.

Schietkaart Hildo: 61 punten

Het diopter van de C. Sharps is hartstikke duidelijk en de trekker gaat zijdezacht, een trekkerversneller zit er niet op, maar die is ook niet nodig. De kogels zijn zwaar, ruim 500 grain, en dat geeft wat extra terugslag maar niets extreems. De loop is ook zwaar en maakt het wapen topzwaar. Het is even wennen, maar zo lang u de kolf goed in de schouder houdt, gaat het prima. Hildo's kaart, na dertien schoten, u ziet hem op de foto hierboven, is goed voor 61 punten. Andere André schiet er 91 en dweilt daarmee met Hildo de vloer aan, da's duidelijk. De rest van de schutters doen dat trouwens ook, want Hildo eindigt uiteindelijk als één na laatste in de discipline ´vrij geweer´ Een topgeweer zegt helemaal niets, tenminste niet als Hildo erachter staat...

Brown Bess Magiër

Erik met vriendin. Het lijkt een zo romantisch en vreedzaam tafereeltje, maar als u hem op de baan ziet, verandert zijn blik in ijskoud en is hij nietsontziend top geconcentreerd. Hij is de man met de stalen zenuwen die geen last heeft van trekken met zijn Brown Bess, het middelpunt van de schietkaart is bij hem geen veilig gebied. Elke keer als Erik en Hildo elkaar tegen het lijf lopen, delft Hildo het onderspit. Dit maal kwam Hildo tot een niet te versmaden 75 punten, maar Erik tot 79. Wellicht dat, als Hildo genoeg oefent, hij de weegschaal eens de ander kant kan doen omslaan en dat Erik dan eindelijk in het stof moet bijten. Overigens kan deze man meer dan alleen goed met een Brown Bess schieten. Een tweetakt DKW coupé restaureren gaat hem ook uitstekend af.

Authentieke tent

Het blijft bijzonder om te zien hoeveel moeite sommige mensen doen om hun onderkomen er correct uit te laten zien. Snel even opzetten of afbreken is er in ieder geval niet bij. Een rondgang over Deadwood City is, alleen hierom al, de moeite waard.

A) Schieten met Napoleon!

Hildo krijgt zijn eerste kanonles van Barbara, de eigenaresse van het kanon Napoleon. Dat betekent goed opletten, want kanonschieten is nieuw voor Hildo. Barbara was zo vriendelijk hem uit te nodigen om keer een serie te schieten in de discipline 'Bombarde' (schieten met een kanon op 25 meter) en vandaag is de dag! Of Hildo uit het juiste kanonshout gesneden is, zal nu blijken. Barbara blijft er tijdens de gehele wedstrijd vlak bij staan, want voor Hildo is alles nieuw.

Spannend? Natuurlijk!

C) De keep

De keep wordt in het zundgat geplaatst om te kunnen richten. Na het richten verwijdert u de keep en kan, na het commando 'lont plaatsen!', de lont in het zundgat geplaatst worden.

D) Kanon richten

Hildo ligt plat op zijn buik achter het kanon en kijkt via de keep en korrel naar de kaart. Bij Napoleon is alles perfect. Geen afwijkingen naar links, recht, boven of onder. Precies het midden van de kaart, onderkant zwart. Het richten gaat door het kanon iets naar links of rechts te bewegen. Dit gaat prima door er licht met de hand tegen aan te tikken, merkt Hildo. De hoogte verstelt u normaal gesproken door middel van schroefdraad, maar omdat een betontegel ter plekke iets blijkt af te lopen, kan Hildo het kanon ook verstellen door het een fractie naar voren of achteren te rollen.

Afstand oog - keep

Om consistent te kunnen richten dient u elke keer precies dezelfde afstand tussen uw oog en de richtmiddelen aan te houden. Bij Napoleon zit een rond gat in de affuit en Hildo houdt zijn kin er precies boven.

Kleinere kanonnetjes

Er zijn ook heel kleine kanonnetjes, snoezig natuurlijk, maar omdat ze zo klein zijn is het richten lastiger. De loop zit namelijk een stuk lager bij de grond en in extreme gevallen is zo'n kanon te laag om er nog fatsoenlijk overheen te kunnen kijken. Ze bewegen ook snel iets omdat ze zo licht zijn. Naar het schijnt, schiet een zwaarder kanon toch beter.

F) Het schot

Dit is het moment waar u naar toe gewerkt hebt. Het schot! Na het aansteken van het lontje een paar stapjes naar achteren, want als 400 grain zwartkruit ontbrandt geeft dat een indrukwekkende klap.

Open deur

Aan het eind van de baan is een deur open gezet. Tijdens het schot, en de daarbij behorende drukgolf, kan zo de druk beter ontsnappen en wordt eventuele schade aan het gebouw voorkomen. Uiteraard staat er buiten het gebouw iemand op wacht om ervoor te zorgen dat niemand onverhoeds door de open deur naar binnen wandelt.

H) Het resultaat met Napoleon

Een serie bestaat uit 4 schoten. Hildo schiet eerst een 8, beetje hoger richten. Dan een 10, daarna een 9, net geen 10. Vast beginnersgeluk, want het lijkt te gaan als van het spreekwoordelijke leien dakje. Het laatste schot wijkt ineens een stuk af, naar boven en naar rechts. Dat is iets wat vaker schijnt te gebeuren met kannonnen, wordt Hildo verteld. Zomaar een onverklaarbare afzwaaier zonder reden. Een goede score lijkt niet alleen bepaald te worden door goed richten; een kleine dosis geluk speelt ook mee. Hildo's score? 34 punten.

Barbara ziet het al een beetje donker in na Hildo's, boven verwachting, hoog puntentotaal, maar weet, ongetwijfeld door routine, kunde en concentratie, toch net één punt meer te schieten. De zeer verdienstelijke 35 punten die Barbara in de kaart knalt, zijn uiteindelijk zowaar goed voor een podiumplek, de derde plaats!

Wil Hildo nu zelf ook een kanon?

Nee. Ondanks dat het leuker is dan Hildo in eerste instantie dacht. Ergens moet de streep getrokken worden en die ligt toch echt bij kanonnen. Te groot, te zwaar en ze nemen te veel ruimte in. Daar komt bij dat de zwartkruit hobby dan nog meer zou gaan kosten, iets wat ongewenst is. Het schieten met een kanon, als u het zelf doet, is wèl stukken leuker dan er gewoon naar kijken!

Prijzen

Naast alle reguliere prijzen is er tevens voor elke verschoten dicipline een extra eerste, tweede en derde prijs in de vorm van een hoefijzer. Alle hoefijzer-prijzen zijn voorzien van een opschrift en een patroon aan een ketting. De steenslot-afdeling krijgt er eentje met een vuursteentje en de kannonnen eentje met een ronde loden bal. Leuker dan een beker!

Natafelen

Het eind van een geslaagd westernweekend. De vrijwilligers nuttigen nog even samen de avondmaaltijd alvorens de opruimwerkzaamheden of de reis huiswaarts aan te vangen. Volgend jaar weer? Gegarandeerd, en... ook u bent welkom!

                    ___________________________________

SV de Graafschap organiseert dit jaar het 34ste Kreukranch weekend. Volgend jaar wordt het een lustrum. Voor Hildo is het pas het tweede weekend dat hij mee mag maken, maar duidelijk is al wel dat het altijd de moeite waard is. Geschoten worden alle reguliere voor- en achterlaaddisciplines en bovendien miquelet (gladloops vuusteenmusket), duel en kanon.

Zonnige dagen

Het zonovergoten kampeerterrein naast de schietbaan van Willem Tell.

Korps Mariniers

De, waarschijnlijk niet helemaal periodiek correcte, tent met de vlag van het korps mariniers. Uiteraard zijn ook deze kloeke kerels gewapend met zwartkruit.

Leren Willem

Willem heeft een smaakvolle kraam op de Kreukranch. Hobbymatig verkoopt hij leren dingetjes en doet hij aan reenactment. Periode correct spul dus. Uitzoeken hoe het vroeger gedaan werd, en vervolgens kijken of hij het zelf ook op dezelfde manier als vroeger maken kan, vindt hij een echte uitdaging. Kent u iemand die een paar autentieke Romeinse soldaten sandalen voor u kan maken? Hildo nu wel hoor! Naar het schijnt, is het tamelijk lastig. Willem maakt ze, zelfs met hetzelfde soort werktuigen als waar ze toen mee gemaakt werden.

Een vraag

Hildo heeft een vraag en Willem als specialist mogelijkerwijze een antwoord. Hildo's musket Bessie, de Brown Bess, heeft een verregaand probleem met scheurend hout. Nu had Hildo eerder op het weekend begrepen dat vroeger, in het veld, hout gerepareerd werd door er ongelooid leer om heen te binden.

Rawhide

Rawhide is Engels voor ongelooid leer. Met andere woorden, als u het vel van een dier stroopt dan heeft u leer, maar dat is nog niet geschikt om te gebruiken voor, bijvoorbeeld, kleding. Het dient eerst gelooid te worden. Dat heeft Hildo zelf al eens geprobeerd met een paardenhuid. Gekocht bij een slachterij en vervolgens op de Harley, met de paardenhuid op schoot, niet al te fris ruikend en druipend van het bloed, weer naar huis gereden. Een boekje bij de bibliotheek vertelde Hildo hoe leer te looien, internet lag nog in de toekomst. De exacte procedure is Hildo inmiddels alweer vergeten, na bijna 25 jaar, maar de huid dient schoon gemaakt en vlees en vet moet er van af geschraapt worden. Het looiproces zelf gaat met aluin en waarschijnlijk nog wat anders. Naderhand ophangen, onder spanning zetten en laten drogen. Om een lang verhaal kort te maken: na het looien zijn van de huid zadeltassen en een hesje gemaakt. Het hesje kon zo recht op de vloer neergezet worden, veel te hard. Voor zadeltassen is hard niet zo'n probleem. Maar bij de eerste regenbui werd alles weer zacht. Het leer looien bleek geen onverdeeld succes.

Ongelooid leer

Willem geeft Hildo een zeer bruikbaar adresje voor ongelooid leer. De dierenwinkel bij u om de hoek. De 'botten', zoals die voor honden te koop zijn, zijn in feite ongelooid leer. Volgens Willem zijn deze hondenbotten, of kauwbotten, uitstekend te gebruiken voor een periodiek correcte in-het-veld-reparatie van, bijvoorbeeld, een gebroken kolf. Voor minder dan drie euro kunt u een bot aanschaffen zoals hierboven.

Willem vertelt dat een dergelijk bot gewoon in het water gedompeld moet worden totdat het zacht is, misschien iets van tien minuten tot een kwartier. In ieder geval niet te lang, want dan wordt het wit en slijmerig en is het niet meer bruikbaar. Vervolgens knipt u het natte leer in stroken en wikkelt u het om het te verbinden object. Spijkertjes er in slaan om het vast te zetten en wachten tot het droogt. Tijdens het drogen krimpt het ongelooide leer en trekt het het hout snoeihard bij elkaar. Als het leer eenmaal geheel droog is, wordt het weer knetterhard. Een bruikbare reparatie, alhoewel door de regen lopen met een dergelijke musket niet aan te raden lijkt. Of dit systeem bruikbaar is voor Hildo's eigen musket, moet nog even bekeken worden. Dit omdat de scheuren bij het slot in de buurt zitten en er wellicht onvoldoende ruimte is voor het leer zonder dat het het normaal functioneren van het slot en de trekker in de weg zit. Een paar speciale spijkertjes krijgt Hildo, helemaal voor niets, van Willem mee.

Onweer, bliksem en geopende hemelsluizen

De laatste dag, op de zondagochtend, lijkt het even mis te gaan. Donder en bliksem en de hemelsluizen gaan wagenwijd open. Lekkende tenten en ook voor sommige handelaren, zoals hier Willem met z'n leerwerk, moesten er even een paar puntjes op de i gezet worden. Het duurt gelukkig niet al te lang, 's middags is het weer droog.

Schietkaart Walker

Van schieten is dit weekend niet veel gekomen, maar deze kaart wist Hildo op de zondag toch nog even te produceren. Iets van 80 punten lijkt het, niet slecht voor Hildo's doen.

Terugreis

Hildo vertrekt voor de uiteindelijke prijsuitreiking. Niet zo leuk, maar hij heeft nog ruim twee uur te rijden. Even redelijk op tijd thuis kunnen bijkomen van het weekend is ook wel prettig.

                    ___________________________________

Zaterdagochtend

Hildo is tamelijk gesloopt door het overwerken. Twee achtereenvolgende werkweken met dagen van twaalf uur, inclusief de weekeinden. Vrijdagavond om half twaalf aangekomen bij de Kreukranch. Eerst de tent opgezet en vervolgens naar de saloon. Gezellig, leuke band, hossende cowboys en zes biertjes verder naar de tent. Ook de volgende ochtend is hij nog niet geheel fit maar het westernweekend staat, letterlijk, voor de deur. Kop op kerel, pak je wapens en ga de strijd aan!

Tipi

Hildo's tentje staat aan het eind van het veld, direct naast een flink uit de kluiten gewassen tipi. Volgens de eigenaar verrassend koel in de zon. Mocht het nodig zijn, dan kan zelfs de onderste rand worden weggenomen om aldus meer trek en daarmee verkoeling te krijgen. Wat dat betreft, prefereert Hildo deze tipi boven zijn eigen 30 euro budgettentje want daarin wordt u, als u niet maakt dat u eruit komt, levend geroosterd als de zon hoog aan de hemel staat. Deze tipi opbouwen en afbreken heeft overigens wel wat voeten in aarde, heeft Hildo gezien. Wat dat betreft is zijn enkeldaks budgettentje heer en meester op het gehele veld. Als het vlot gaat, wordt ie opgezet of afgebroken in drie tot vier minuten.

Hitte

Hoe warm het precies was op de zaterdag weet Hildo niet, maar 28 graden heeft hij horen noemen. Nog niet echt extreem, maar een verkoelend badje is op bepaalde momenten zeer welkom. Het verdampen van water is ook een uitstekende manier om iets koeler door het leven te gaan, door bijvoorbeeld uw cowboyhoed nat te maken en weer op het hoofd te zetten.

Schietbaan

Donderdag en vrijdag kon Hildo er helaas niet bij zijn, maar op de zaterdag is het in ieder geval een komen en gaan van schutters.

Betty Boem

Voor het eerst in jaren wordt Betty, Hildo's antieke, in België gemaakte, niet al te scherp schietende, koloniale kopie van een Franse Mle 1777, ingezet. Aangezien de Brown Bess even buiten dienst is, is dit een mooi moment om Betty weer eens 'boem' te laten zeggen. Geladen met een ronde 0.665" bal, in printer papier met 80 grain Explosia Jagdschwarzpuler 1 (FFG) kruit, gaat het schieten prima. De ontsteking doet het wonderwel sinds Hildo met het harden van de batterij bezig is geweest, er is geen enkele weigering. Na zes schoten stopt Hildo evenwel met schieten omdat hij maar twee keer de kaart geraakt heeft en de laatste kogel, duidelijk hoorbaar, het kaarttransportsysteem raakt. Omdat schade schieten niet de bedoeling is, moet eerst maar eens op reguliere schietavonden gekeken worden waar de kogels precies blijven want, mocht u het nog niet weten, een toonbeeld van zuiver schieten is Betty niet. Eerst weer een beetje ervaring met het wapen opdoen. Een nieuwe kogelgiettang heeft Hildo ook nodig want de vijftig kogels die hij destijds voor Betty gekocht heeft, zijn nu bijna op en zelf gieten is op den duur altijd voordeliger.

Laadhevel bout

Tijdens het rondlopen, met de Walker in het holster, moet het boutje van de laadhevel er ergens uitgevallen zijn. Losgelopen boutjes in laadhevels is een vaker voorkomend probleem bij Colt's blijkbaar, want Hildo's 1851 had er ook al last van. Tijdens een serie op de baan merkt Hildo dat het boutje weg is. Gelukkig krijgt hij van een aardige, en meedenkende, baancommandat een vervangend boutje. Iets van M5 waarschijnlijk. Het boutje past net niet helemaal, het loopt vast in het draad van de revolver, maar laden kan weer. Later een correct boutje zien te vinden.

Duel op zondag

Het duel op zaterdag heeft Hildo aan zich voorbij laten gaan, te warm en vrij veel deelnemers. Op zondag is het 's middags weer droog, en is er een deelnemersveld van vijftien mensen. Goed te doen. Uiteindelijk wordt Hildo 14e, de 15e plaats is voor Stalen André, de tweede man van links op de foto. Hij heeft zijn revolver omgebouwd tot een Formule 1 single action revolver, volledig gebouwd op snelheid. Hier en daar hapert het wapen nog wel, eingelijk weigert het om de haverklap. Dat gaat binnenkort vast beter, als André tijd en zin heeft om zijn supersnelle revolver een beetje te finetunen want als André in het bezit is van een goed functionerend wapen, heeft Hildo geen schijn van kans.

Hildo met FFFG

Normaal schiet Hildo duel met grof kruit, net zoals iedereen. Hetzelfde wat hij gebruikt in zijn musket, maar dat is hij dit maal vergeten mee te nemen. De grovere korrels branden langer door en zo is de ballon beter kapot te schieten, immers, de ballon sneuvelt door het brandende kruit, niet door de zachte prop.

Het fijn korrelige FFFG kruit, in gebruik voor normale ladingen met kogel, maakt tijdens het duel niet veel klaar. U kunt een klein beetje gebruiken om de ontsteking van het grove kruit sneller op gang te krijgen, maar met alleen FFFG in de trommel lijkt de ballon slecht kapot te schieten. Hildo is bovendien zeer traag, vandaag nog erger, en schiet regelmatig te hoog, te laag of te ver naar links of rechts. De vermoeidheid van het overwerken lijkt hem nog steeds parten te spelen, dat moet het zijn, écht!

                    ___________________________________

Scheurend hout

Het laatste schot?

Herman Prummel... de restaurateur

Deze man is veertig jaar lang de penningmeester geweest van de VNW (Vereniging van Nederlandse Wapenverzamelaars), een functie die hij onlangs heeft neergelegd. Al decennia lang houdt hij zich met antieke vuurwapens bezig, sinds de jaren 60, in de breedste zin van het woord. Hij is restaurateur van de topstukken van het Russische Kremlin, was de vaste restaurateur van wijlen Henk Visser van de wereldberoemde Visser Collectie, en zo kan Hildo nog wel een poosje doorgaan. De onvervangbare absolute topstukken op antiek wapengebied met goud en edelstenen, waaraan geen prijskaartje meer te hangen is, zijn geen onbekende voor deze restaurateur van topniveau. Meneer Prummel is onlangs zelfs tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau geslagen, las Hildo in het VNW clubblad 'Wapenfeiten', ondermeer vanwege zijn jarenlange inzet als restaurateur van cultuurhistorisch erfgoed.

Even bellen

Hildo is ook lid van de Nederlandse vereniging van Wapenverzamelaars, aldus trekt Hildo de stoute schoenen aan en belt clubbbroeder Meneer Prummel.

'Hallo, met Hildo. Zeg, ik heb een derdehands Pedersoli replica musket en daar is wat mee....'. Hildo mag zowaar direct langskomen. Helm op, musket op de motor geknoopt en op naar Meneer Prummel!

Hallooo, Volluk!

Herman blijkt uiteindelijk een heel gewone, aardige man. Getrouwd en in het bezit van kinderen en kleinkinderen. Een echte Groninger, hij praat gewoon plat. Een bakkie koffie staat op tafel voor Hildo het weet.

Van origine is Herman stucadoor, net zoals zijn vader en opa. Opa schafte zo'n honderd jaar geleden het huidige pand aan, een failliete melkfabriek, en hierin werd het stucadoorsbedrijf gevestigd. Op een gegeven moment kreeg Herman last van reuma, meer mensen niet onbekend. Dan is er zo'n kruispunt in het leven en moeten er keuzes gemaakt worden. Doorgaan met het stucadoorsbedrijf, maar dan met personeel en in een leidinggevende functie. Of dat leuk is? Tja, als u zelf ervaring heeft als manager of directeur, dan weet u dat personeel nooit dat doet wat u voor ogen hebt. Dat geeft stress, hartaanvallen en gelukkig er van worden doet u niet, tenzij u voor een dergelijke functie in de wieg gelegd bent. Herman besluit om het stucadoorsbedrijf op te geven en zich volledig te specialiseren op dat wat zijn grootste interesse heeft: antieke wapens. Fysiek zwaar is het in ieder geval niet!

Hildo's Top Stuk

Niet iets wat Herman dagelijks in handen krijgt. 'Het is een Pedersoli, zeg je? Italiaans? Aha... Leuk ding hoor'.

Dát is het politiek correcte antwoord!, meent Hildo. Natuurlijk zou het mogelijk zijn om Herman zijn musket te laten repareren, maar dat lijkt, in economisch opzicht, voor zowel Bessie als Hildo zelf, geen goede optie. Gelukkig wil Herman Hildo wel van advies voorzien. 'Omdat het hout behoorlijk vet is, eerst ontvetten met pure schildersammoniak. Wel buiten doen hoor, erg gezond is het niet'. Daarna uitspoelen met water. Vervolgens de scheuren iets openbuigen en vullen met lijm. 'Nee, geen Bisonkit of iets dergelijks, dat is veel te dik. Je moet Araldite 2020 hebben, dat is zo dun als water en door de capillaire werking trekt het de scheur in. Daarna het hout vastklemmen, zodat het goed dicht zit, en laten drogen'. Na de uitleg van Herman wat capillaire werking is, snapt Hildo wat de bedoeling is. 'Ook belangrijk', voegt Herman nog toe, 'zorg ervoor dat het slot vrij ligt in het wapen, drukpunten wat het hout onder spanning zet zijn niet goed'.

Voor Hildo het in de gaten heeft zijn er al weer drie uur verstreken en wordt het hoog tijd de thuisreis te aanvaarden. De volgende stap is het repareren van zijn musket. Hoe dat afloopt? U wordt op de hoogte gehouden!

12 jumi 2011. Schietkaart Walker

Hildo schiet zelf deze avond ook nog even met de Walker op de 50 meter. Enkelhandig, en het blijft interessant te zien hoe ver de kogels uit elkaar liggen. Dat zou toch beter moeten kunnen. Maar gemakkelijk is het niet, want die 50 meter blijft een flinke uitdaging.

15 juni 2011. Schietkaart Walker

Zes trommels zijn er vanavond uiteindelijk doorheen gegaan. Drie met twee handen en drie met één hand. Elke trommel is voorzien van een ander kleurtje, zodat het verschil in resultaat duidelijk is. De analyse laat Hildo aan u over...

Twee handen

Rood: 6 treffers

Paars: 6 treffers (3 in het zwart)

Donkerblauw: 6 treffers (3 in het zwart)

Enkelhandig

Lichtblauw: 5 treffers

Groen: 6 treffers

Geel: 5 treffers.

De Magische Kamer

Kent u Harry Potter? Herman komt hierbij dicht in de buurt. Hildo heeft hem niet zien vliegen en geen toverstokjes hanteren, maar wat hij doet grenst aan magie, al helemaal voor iemand als Hildo, behept met twee linkerhanden. Herman's werkkamer, 'Hier gebeurt het allemaal', lijkt meer op een rommelhok dan op een tandartspraktijk. Een georganiseerde chaos waarin hij alles kan vinden, wat dat betreft eigenlijk net zoals bij Hildo thuis. Overal liggen gereedschappen, dingetjes, potjes, onderdelen. Veel bijzonder spul, want wilt u een wapen correct restaureren dan gaat dat vaak op dezelfde manier als destijds, met periodiek correct gereedschap en periodiek correct vakmanschap. Denkt u maar niet dat er zomaar ergens metrisch draad in getapt wordt. Ook al is het niet zichtbaar, alles wordt gerepareerd, zoals het ooit was, tot in het kleinste detail. Aan zijn ogen mankeert niets maar om ervoor te zorgen dat, bij de fijnere werkzaamheden, geen van de voornoemde details hem ontgaan gebruikt Herman meestal zijn chirurgische stereoscopische loep, gedragen op het hoofd, voorzien van een zesvoudige vergroting. Uitermate functioneel, aldus Herman.

Gieten

Is een onderdeel in het ergste geval verloren gegaan of onherstelbaar beschadigd, dan kan Herman het reproduceren, maar alleen als het echt niet anders kan. Alle metalen kan hij gieten, behalve staal. Daarna wordt het gefreesd, gevijld, geslepen, gegraveerd totdat het uiteindelijk het perfecte vervangende onderdeel geworden is. Nieuwe veren worden gemaakt van verenstaal, eerst onthard om het juiste model er van te kunnen maken, daarna weer gehard zodat het correct kan werken. Moeilijk? Peulenschil voor Herman. Naast de reguliere machines, zoals draai- en freesbanken, heeft Herman ook een speciaal apparaat waarme hij een 3D-kopie kan maken van een origineel onderdeel, zelfs in spiegelbeeld. Dit kan, bijvoorbeeld, goed van pas komen het missen van een haan van een antieke dubbelloops.

Kennis

Kennis is de bron van alles wat u doet in uw leven en alle beslissingen die u neemt zijn daarop gebaseerd. Kennis van zaken is derhalve uitermate belangrijk als u iets tot een goed einde wilt brengen, of het nu om wapens restaureren gaat of iets anders, dat maakt niets uit. Kennis haalt Herman maar voor een zeer klein gedeelte van internet. Oude geschriften, manuscripten, boeken, etc. zijn voor hem dé grote bron van informatie. Gespeend van enig talent is de man geenszins, iets wat u inmiddels al begrepen had, en ook zijn jarenlange ervaring met het werken aan de meest uiteenlopende antieke stukken, heeft hem dàt aangeleerd wat nodig is om een restauratie-project tot een goed einde te brengen. Het is niet altijd even makkelijk, soms een echte uitdaging, maar het lukt uiteindelijk altijd.

12 juni 2011. Gerald

Gerald is een lid van SV De Vrijheid, maar nog niet in het bezit van een verlof. Nog geen jaar lid. Vijftien jaar geleden was hij een ervaren sportschutter, maar na een poos militair geweest te zijn in oorlogsgebied, had hij van wapens schoon genoeg. Het sportschieten, en de daarbij behorende wapens, hebben niets van doen met geweld en Gerald weet dat ook. Gelukkig heeft hij, na al die jaren, er toch weer zin in gekregen. Hij heeft een sterke voorkeur voor steenslotwapens, en dat komt goed uit want Hildo heeft deze avond Betty en een handjevol kogels voor hem meegenomen. Genoeg om Gerald in alle rust een serie te laten schieten om een goede indruk te krijgen van het vuursteengebeuren. Na wat uitleg gaat het als van een leien dankje. Zelfs met Betty gaat het uitstekend want... ziet u op de foto de razendsnelle ontsteking? Slot en schot vallen af en toe vrijwel tegelijkertijd, en Betty weigert alweer niet éénmaal. Hildo weet zeker dat deze man te zijner tijd met zijn eigen steenslotwapen op de schietbaan zal staan. Goede zaak, want wat meer vuursteenschutters zijn van welkom!

15 juni 2011. De getroffen wasknijper

'Vijftig meter valt nog steeds niet mee met de revolver', meent Hildo. Maar hij krijgt in principe wel alles in de kaart. De wasknijper werd getroffen in de linker bovenhoek, dat is duidelijk te zien.

Richtpunt

Voor het juiste richtpunt moet er, totdat Hildo zijn keep heeft aangepast, onder de kaart gericht worden. Het midden van het zwart van het kleine kaartje, dat iets uit het midden onder aan de grote kaart geplakt is, is precies het juiste punt. Zo gaat het prima.

Schade schieten?

'Dat valt erg mee', aldus Hildo. Zou dat het geval zijn, dan zou hij zeker niet met de revolver op de 50 meter staan. In principe lukt het hem om de kaart te raken, af en toe gaat ie er naast, maar niet ver en zeker niet zover dat er iets kapot geschoten wordt.

Ach jee

Hier ziet u hoe het duelleren vandaag verloopt. Hildo wist nauwelijks een duel te winnen. Wellicht gebrek aan oefening of concentratie? Of is het gewoon omdat die andere duellisten razendsnel zijn? Stalen André, met zijn supergetunede revolver, van maakt vandaag korte metten met Hildo.

Biertje? Ja lekker!

Na het duelleren een biertje om over de schrik van het sneuvelen heen te komen.

Spulletjes

U weet het, zwartkruitschutters zijn niet te beroerd om wat spulletjes mee te nemen. Veel gesleep is het wel, maar ook gezellig en het geeft toch nèt dat beetje extra..

Tijgertje

Volledig concentreerd probeert Hildo een topscore te schieten. Èchte topscores zitten er niet in, zelfkennis, maar het zou toch redelijk moeten gaan met de nieuwe kruit/kogel combinatie.

18 juni 2011. Schietkaarten Tijgertje

Als er één èchte tegenvaller was dit weekend, dan zijn het wel deze kaarten. Dacht Hildo net dat ie Tijgertje, zijn Rolling Block, een beetje goed aan het schieten gekregen had met het Zwitsers in combinatie met de Lyman Great Plains kogel. Bij een eerdere test deed ie het beter en waren er wel groepjes. More testing required!

Witte tenten

Hoe u het ook wend of keert, de witte tenten blijven sterk beeld bepalend voor een westerntreffen. Het ziet er absoluut anders uit dan een reguliere camping.

Pardon?

Dit papier met opschrift spot Hildo bij een handelaar op het terrein. U mag hopen dat de man een geintje maakt, anders zit er met zijn fatsoen iets flink fout. Hildo houdt het toch op serieus en loopt met een grote boog om zijn stand heen.

Nieuwe tent!

Op het eind van het westerweekend komt een Duitser die tegenover hem kampeert naar Hildo toe. 'Hallo, ik heb gezien dat je zo'n klein plastic tentje hebt. Deze hier...', en hij wijst naar de witte tent tegenover Hildo, 'is te koop. Te klein geworden voor mijn familie. Misschien is het wel wat voor je?' De tent was Hildo al eerder opgevallen. Leuk ding, dat geen last had van de harde wind dit weekend, dus stormbestendig ook. Na een korte inspectie lijkt de zeven jaar oude katoenen tent, voorzien van twee metalen stokken en een diameter van drie meter in vrijwel nieuwstaat te verkeren. Ondanks de storm en regen is het grondzeil volledig droog. Het ding is dus waterdicht, iets wat van Hildo's budget tentje niet gezegd kan worden. Periodiek correct is deze tent niet, maar wie valt daar over? Uiteindelijk is Hildo voor 80 euro de nieuwe eigenaar van deze witte supertent! Nog een voordeel: de volgende keer betaalt Hildo bij SV Düring geen 20, maar 10 euro voor de kampeerplaats... want met witte tenten is het hier goedkoper kamperen.

Blije Hildo

Hildo is zo blij als een hond met een balletje, ondanks dat het pijipestelen regent. Dit is geweldig, de mooiste en grootste tent die Hildo ooit heeft gehad! Wat een zee van ruimte, en zie die mooie dikke scheerlijnen. Het dekzeil, niet standaard, heeft de vorige eigenaar erin geplakt om van kruipend ongedierte af te zijn. Is volgens Hildo een goede oplossing.

                      ___________________________________

22 Juni 2011. Schietkaart Walker 50 meter opgelegd

Dit laat u zien waartoe de Walker, minstens, in staat is. De revolver houdt Hildo met beide handen vast, en het handvat steunt op de leuning van een stoel. Zo is er vrij goed mee te richten. Helemaal stil ligt de revolver nog niet, maar het scheelt niet veel. Het doel zien door de, zeer matige, viziering blijft lastig. Dit heeft zeker een negatieve invloed op de groepering. Evengoed schiet hij er een niet te versmaden groepje mee... op 50 meter!

De eerste trommel zijn de rode gaten, de tweede de blauwe. Met name de blauwe liggen dicht bij elkaar. Helaas heeft blijkbaar één van de ´blauwe´ kogels de kaart gemist. Het valt Hildo op dat de kogels lager uitkomen met opgelegd schieten. Interessante kaart die laat zien dat er met een zwartkruitrevolver zeker iets te raken is op 50 meter. Zelfs met een voorlaad Colt met zijn gammele loopconstructie.

Flint Sharpener

Een vuusteenslijper, 15 cm lang x 5 cm breed en 6 mm dik. Het is een stuk staal met daarop diamant, het hardste materiaal ter wereld. Of een vuursteen daadwerkelijk weer van een scherpe rand te voorzien is met deze sharpener, Hildo heeft zijn twijfels, maar hij gaat dit binnenkort eens uitproberen en laat u de resultaten zien.

De trekkervingertheorie van Peter

Deze kende Hildo nog niet, maar er lijkt geen speld tussen te krijgen.

Men neme een pen en houdt deze licht vast tussen twee vingers. Met uw trekkervinger simuleert u een schot, met de pen als trekker. U trekt de pen al snel niet alleen recht naar achteren, maar tevens iets naar links of naar rechts, afhankelijk van waar u met uw trekkervinger de pen 'over haalt'. In de echte wereld, tijdens het schieten, trekt u het wapen dan iets naar links of rechts, en schiet u minder goed dan u zou kunnen. De pen is derhalve een uitstekend hulpmiddel om inzicht te krijgen over wat de juiste plek is van het topje van uw vinger om de trekker over te kunnen halen zonder het wapen naar links of rechts te bewegen. Vanaf nu worden het alleen nog maar topscores!

Duelballonnetjes

'Ik vind het toch een beetje zielig voor die ballonnetjes', meent Hildo. Waarop Stalen André antwoordt: 'Voel jij je wel helemaal lekker?'.

Dat zou het gesprek geweest kunnen zijn, maar misschien ging het toch ergens anders over. Wat denkt u?

Praatje

Er wordt heel wat afgepraat op een westernweekend, waarbij alles in een zeer gemoedelijke en hoffelijke sfeer verloopt.. En het staat iedereen vrij het zo in te delen zoals hij/zij dat wenst. Heeft u de drukte even gehad? Even naar de tent. Zin in een babbel? Dat komt goed uit, want iedereen heeft minstens één gezamelijke interesse.

Inschrijving

Als u wilt schieten dient u zich in te schrijven. Alles wordt keurig genoteerd, inclusief de gegevens van het KNSA pasje, en daarna krijgt u de kaarten mee vor de disciplines die u wilt schieten. Bij SV Düring is het 8 euro voor de eerste kaart, 2,50 per stuk voor alle daaropvolgende. Hildo koopt 3 stuks voor achterlaad geweer, want hij heeft Tijgertje bij zich, en twee stuks voor voorlaadrevolver, voor de Walker. Traditioneel heeft Hildo geen schijn van kans, er lopen hier veel betere schutters rond, maar daar gaat het niet om. 'Meedoen is belangrijker dan winnen', wordt wel eens gezegd en dat is hier, zeker voor Hildo, meer dan waar.

Lady Carabine

Hier een dame die net de viziering uitprobeert van haar nieuwe Remington 1858 revolver karabijn. In principe een gewone Remington New Army 1858 percussie revolver, maar voorzien van een kolf en een 18" lange loop. Superlicht in verhouding tot gewone voorladers, waarvan de loop meestal dikker en/of langer is. Dat kan een voordeel zijn voor vrouwen die er niet uit zien als een Russische kogelstootster.

Nadeel

Nadeel bij dit wapen is wel dat u met uw gezicht vlak achter de trommel zit. Exploderende percussiekapjes en door het schoorsteentje geblazen kruitresten voelt u soms al tijdens het schieten met een gewone percussierevolver, maar het wordt natuurlijk erger naarmate u dichter met uw gezicht bij de trommel zit. Een veiligheidbril is altijd noodzakelijk, en bij een karabijn als deze is het nòg belangrijker. Beide handen dienen tijdens het schieten achter de trommel gehouden te worden. Mocht vuuroverslag (chainfire) plaatsvinden dan bent u zo een vinger, of erger, kwijt. Van revolvergeweren is men vroeger al snel afgestapt toen er betere systemen ontwikkeld werden om meerschotsgeweren te bouwen.

100% veilig

Een leuke replica van een stukje uit de wapenhistorie is dit wapen zeker, en 100% veilig is het ook, mits u in de gaten houdt dat een paar dingen 'not done' zijn.

Avond

Tegen het vallen van de avond is het gezellig druk voor het clubgebouw. Niet alleen zwartkruitschutters, maar ook veel omwonenden komen even langs voor het sfeertje. Kampvuur brandt, de band speelt en het bier vloeit, naar Duitse traditie, rijkelijk. Met twee euro per glas is dat overigens behoorlijk aan de prijs voor een westernweekend, meent Hildo, maar grote glazen zijn het dan weer wel.

Kampvuur

Dit is toch wel een heel sterk punt van het treffen van SV Düring... het kampvuur. Supergezellig en wederom 'After T' als band, en ze deden hun best gedurende zeer lange tijd. Persoonlijk had Hildo liever wat bluegrass gehoord met banjo en viool/ Maar goed, dat is iets wat niet gaat gebeuren omdat, hoe gek het ook mag klinken, veel mensen hartstikke tureluurs schijnen te worden van een banjo.

19 juni 2011. Schietkaarten Walker

Topscore's zijn het niet maar evengoed is Hildo dik tevreden. De kalkoen kan de pan in.

Ruimte

De ruimte geeft volgens Hildo een overweldigend gevoel van luxe. In ieder geval als u, net als Hildo, al uw hele leven met kleine tentjes onderweg bent geweest. Hij kan zelfs zo maar rechtop op zijn knieën zitten en zijn armen uitstrekken! 

Nadelen

Nadelen zijn er natuurlijk ook. Het opzetten en afbreken zal, ondanks dat er geen binnentent in zit, meer tijd in beslag nemen. Ook is het goed laten drogen van een katoenen tent bijzonder belangrijk, want vochtig opbergen betekent binnen de korste keren het einde van de tent. Vochtig wegleggen is iets waar katoen absoluut niet tegen kan.

Gewicht

Deze tent weegt iets van 20 kilo en is fysiek, als ie ingepakt is, nog steeds vrij groot. Deze tent mee te nemen op een motorvakantie is verre van ideaal, dus Hildo's eigen oude 30 euro budget tentje zal nog steeds dienst blijven doen, alleen niet meer tijdens westernweekeinden.

Goed einde

Kortom een geslaagd weekend met een uitermate goed einde op tentgebied.

                      ________________________________________

28 juni 2011. Een .666" giettang voor Betty!

Eindelijk een giettang voor Betty, zodat de bejaarde dame nu weer af en toe ingezet kan worden. Hildo kreeg het adres van deze fabrikant van een collega vuursteenschutter, die bijzonder tevreden is over het geleverde. Het hierbovenstaande is gemaakt door Jeff Tanner Ballmoulds, in Engeland. Aan de ene kant graveert hij de naam van de eigenaar, aan de andere kant de maat van het gietblok. De messing gietblokken, in een super simpele uitvoering zonder 'sprue plate cutter' (afsnijdplaat), wordt speciaal voor u gemaakt op de maat die u wenst. Mèt of zonder stevige handvatten, die volgens Jeff ook op Lyman en Lee gietblokken passen. Overigens: Jeff maakt alleen gietblokken voor ronde ballen.

Kanon gietblokken

Ook gietblokken voor kanonnen behoren tot de mogelijkheden, naar wat Hildo er van begrijpt is er geen maximale maat. Er is zelfs een mogelijkheid om holle kanonskogels te gieten.

Kost dat?

Het gietblok kost £25.00, de handvatten £20.00, de vuursteenslijper £15.00. Verzending £5.00.  Totaal £65.00, en dat is iets van 75 euro want de Engelse Pond heeft het op dit moment erg moeilijk. Jammer voor de Engelsen, voordeeltje voor de inwoners van Euro-landen. Betaling gaat prima met Paypal en een paar dagen later heeft u uw bestelling al thuis.