Obssessie. Volgens het on-line Van Dale woordenboek is het: 'ob·ses·sie de; v -s dat wat iemand onophoudelijk in zijn gedachten bezighoudt'.

De uitleg van de Van Dale klinkt positiever dan het woord zelf. Gelukkig heeft Hildo alles onder controle en is er van obsessief gedrag geen sprake. Onophoudelijk houdt het Hildo zeker niet bezig, hij denkt best wel eens ergens anders aan. Echt!

1 oktober 2011. Kogels gieten

Het weer is voor de tijd van het jaar buitengewoon zacht, zelfs zomers. Alles wat de verregende, bibberende Nederlanders gemist hebben, lijkt moeder natuur op het laatste moment te willen corrigeren met temperaturen die dicht tegen of zelfs over de 25 graden gaan. Alle ellende van afgelopen zomer weer rechttrekken gaat niet meer lukken, daarvoor is de herfst niet het juiste jaargetijde, maar het zijn toch dagen om er nog even extra van te genieten. Hildo weet uitzonderlijk goed het nuttige en het aangename te combineren: Heerlijk, met een zacht briesje in de rug, in het zonnetje kogels gieten.

Oud lood

Het gebruik van schone loodbaartjes heeft niet geholpen om de gietmond van de oven schoon en daarmee open te houden. Waarom nog moeilijk doen met een houtvuur om eerst baartjes te gieten? Hildo deponeert het gebruikte lood zo in de gietoven en fluxt het ter plekke met kaarsvet in de oven.

113 stuks 457-292 kogels met 8% tin

Gemiddeld gewicht 291 grain. 45 kogels kunnen in verband met imperfecties weer retour loodoven. Het valt Hildo op dat het Lyman gietblok wel heel erg langzaam op temperatuur komt, ondanks het warme weer.

193 stuks 457-292 kogels met 4% tin

Gemiddeld gewicht 294 grain. In één gietsessie, een volle loodoven, lukt het Hildo om 193 Lyman 457-292 kogels te gieten. Van tevoren de giettang opgewarmd met een brander, daarna duurt het nog tien kogels totdat het gietblok op de goede temperatuur is en mooie kogels giet.

Opbrengst van de mooie herfstdagen: ruim 31 kilo kogels!

Tweeëntwintig kilo Brown Bess kogels van puur lood, ruim 600 stuks, en daarmee goed voor minimaal 46 schietbeurten. Rond 5,8 kilo 45-70 kogels, 113 met 8% tin en 193 in de 4% tin variant. Dan nog iets van 3,5 kilo ronde ballen, van 100% lood. Knallen tot in de volgende zomer zou moeten lukken.

5 oktober 2011. Mark!

Mark heeft ook een kat, rijdt BMW K100 en is kortstondig een collega van Hildo geweest, alvorens hij weer richting de schoolbanken is gegaan. Een opleiding is belangrijk, vroeger al, maar nu lachen ze u zonder diploma gelijk de deur uit. Om terug te komen waar het hier over gaat... Die paar maanden dat Mark Hildo's collega was, zijn voldoende geweest om hem te besmetten met de schietsport. Nu schiet Mark bij SV Het Noorden, op de schietbaan van Uithuizen. Veel zwartkruit is daar niet, dus... effe knalluhh Mark?

Na een serie met de BFR, op zwartkruit, geschoten te hebben, nog even een paar schoten met Lucy. Een goede score schieten valt niet mee, merkt Mark. De BFR is een zwaar ding en iets te lang richten resulteert in trillen, maar met een Brown Bess de tien eruit schieten is ook lastig. Trekken met het wapen is iets waar Mark ook een handje van heeft, net als Hildo. Dat betekent niet dat het niet leuk schieten is, welnee. Het betekent veel meer oefenen. Iets simpels goed voor elkaar krijgen is nu net wat het zwartkruit schieten zo leuk maakt. Hildo weet er alles van!

7 oktober 2011. De testpatronen met de 457-292 kogels

Zesenzestig grain kruit past er in de huls, zonder noemenswaardige compressie. De kogel is kort en steekt niet ver in de huls. Ze zijn gevet met 50/50 bijenwas/frituurvet. Een kogelvetpil, die de precisie volgens sommige topschutters negatief zou kunnen beïnvloeden, wordt daarom ditmaal niet gebruikt. Dat kan later wel weer..

Kogels met zwarte streep

Dit zijn de hardere 8% tin kogels met 66 grain Explosia 0 (FFFG) kruit erachter.

Kogels met zwarte streep en een zwarte stip bovenop zijn voorzien van Zwitsers 2 (FFFG)

Kogels zonder zwarte streep

Dit zijn de zachtere 4% tin exemplaren, met 66 grain Explosia 0 (FFFG)

Kogels zonder zwarte streep en een zwarte stip bovenop zijn voorzien van Zwitsers 2 (FFFG)

Kogels met zwarte stip bovenop

Zwarte stip kogels zijn voorzien van 66 grain Zwitsers 2 (FFFG). Zwitsers kruit geeft een hardere klap en dat kan een effect hebben op precisie, omdat de kogel zich dan beter in de trekken van de loop zet. Dat is in ieder geval zo bij Tijgertje, Hildo's Rolling Block, die met Zwitsers veel beter schiet dan met het goedkope Explosia.

Gereduceerde ladingen?

'Later, eerst de dikke klappen', meent Hildo

Opgelegd op de 50 meter

Uit de losse hand schieten is niet zo nauwkeurig als opgelegd. Daarom kiest Hildo voor opgelegd. Op 50 meter afstand is het niet zo vreselijk duidelijk waar u precies zit te richten met een revolver. Het probleem zit 'm in de richtmiddelen en de relatief korte loop in verhouding tot een geweer. Keep en korrel zitten bij een geweer verder van elkaar verwijderd en dat geeft een grotere nauwkeurigheid, enne, zo heel erg best zijn Hildo's ogen nu ook weer niet.

Grotere precisie met de BFR?

Betere richtmiddelen, zoals een flinke telescoop, zou het richten stukken vergemakkelijken. Helaas, Hildo heeft geen telescoop en hij schaft hem ook niet aan voor de BFR. Het ziet er niet uit op een revolver!

Miqueletkaart BFR testpatronen

Een miqueletkaart wordt gebruikt bij musketschieten. De kaart meet 85 x 85 cm, een normale schietkaart is 55 x 55 cm. Gelooft u Hildo maar, dat is een wereld van verschil. Deze grote miqueletkaart gebruikt Hildo om eventuele afzwaaiers toch op de kaart te krijgen. Die opzet lukt, alle kogels komen in de kaart terecht.

Testresultaat

Het richtpunt was onderkant zwart. Er zijn vier soorten patronen en er zijn van elke patroon acht stuks afgeschoten. Het resultaat? Hildo weet het niet. Eigenlijk lijkt het allemaal een beetje op elkaar. Die gele kogels zitten verdraaid dicht bijelkaar, als die drie afzwaaiers er niet waren geweest...

Over het geheel bekeken lijkt dit resultaat erg op wat Hildo eerder op de 50 meter behaalde met de Drummen kogels. Zijn deze resultaten misschien niet de maximale precisie van de BFR, maar die van Hildo?

Laser precisie

Hildo heeft toevallig nog een laserpen liggen, die zou ingezet worden bij zijn astronomiehobby om het richten van de telescoop te vergemakkelijken. Wellicht is het een goed idee om de laser eens aan de loop van de BFR te monteren? Misschien dat het richten dan beter gaat dan kijken over de keep - korrel.

Hildo's conclusie

Test 1 is de overduidelijke winnaar. U ziet hierboven het vuil letterlijk uit de hulsmond komen, aan het eind van de sessie is het water pikzwart. Hildo's tumbler is te koop, en dat is geen grapje. De ultrasoonreiniger geeft een beter resultaat, met name binnen in de hulzen gaat het beter dan met de tumbler. Maar wel in combinatie met azijn, zonder azijn werkt de ultrasoon reiniger niet of nauwelijks. Bijkomend voordeel: u kunt de slaghoedjes verwijderen voordat ze de ultrasoon in gaan. Dat kan met een tumbler niet, tenzij u van door media verstopte primer pockets houdt. De hulzen worden wel vlekkerig, maar dat zijn zwartkruit hulzen ook al iets na het schieten. Dit zal wellicht ook wat met het gebruik van azijn te doen hebben. Wilt u geen vlekken? Pak Brasso, poets, poets, en ze zien er weer als nieuw uit voor u het weet. In Brasso zit vast ook wel iets wat niet goed is voor hulzen. Hildo kan wel met wat vlekjes leven.

Azijn verwijderen

Als u azijn gebruikt, dan is het wel de bedoeling om het zuur na het schoonmaken onmiddellijk van de hulzen te verwijderen. Azijn kunt u neutraliseren met bakpoeder (natriumbicarbonaat). Hildo doet dat niet en gebruikt gewoon veel warm water en spoelt de hulzen goed uit, gaat vast goed.

Inhoud

Verstopt

Het is jammer, maar iets wat Hildo al tijden zag aankomen: De gietmond van de LEE Pro 4-20 gietoven zit hopeloos verstopt. 'Laat dan maar', denkt Hildo, 'Ik pak de gietlepel wel'.

Loodafval is lastig gieten

Een gedeelte van het lood in de pot zal nooit gebruikt kunnen worden om kogels te gieten. Het verbrandt, oxideert eigenlijk, door de inwerking van zuurstof. Het vormt een, steeds dikker wordende, laag boven op het gesmolten lood. U ziet de rommel op de foto hier boven. Dat is een nadeel, want als er ook maar een beetje troep blijft hangen aan de gietmond van de gietlepel, dan bestaat de kans dat het meegegoten wordt, het gietblok in. Dat uw kogel dan niet perfect is, mag duidelijk zijn. Verscheidene malen tijdens de gietsessie ziet Hildo zich genoodzaakt om rommel van het lood te verwijderen.

Het aftappen van lood aan de onderzijde van de loodoven werkt beter, omdat het afgetapte lood niet met zuurstof in contact komt. Dat er rommel boven op het lood ligt, maakt niet uit: het vormt alleen een laag die, net als bij elektrisch lassen, een soort van slaklaag vormt die het lood beschermt en derhalve een groter percentage van het gesmolten lood in kogels om laat zetten. Het is echt jammer dat de gietmond aan de onderzijde van de oven momenteel verstopt zit.

Lood met tin

Vier procent tin bij het lood en de hardheid van de kogel gaat van 5 brinell (puur lood) naar 8 brinell. Het toevoegen van tin zou tevens het in de mal vloeien op een positieve manier beïnvloeden. Maar van het betere vloeien heeft Hildo niets kunnen merken. Als het lood en de giettang de goede temperatuur hebben en er geen verontreiniging in het lood zit, komen de kogels er eigenlijk altijd mooi uit. Wat Hildo wèl opvalt, is dat lood met tin minder oxideert en daarom minder afval geeft.

Lyman 457-292 gietblok voor de BFR

Op dit gietblok heeft Hildo al een poosje zitten wachten, want de tot nu toe gebruikte Drummen 458-300 kogels voor de BFR waren op. Nogmaals ruim 40 euro uitgeven voor 250 kogels ziet hij niet zitten, het moet een beetje leuk blijven om de trekker over te halen. Deze stalen gietmal is natuurljk stukken duurder dan 250 kogels, maar de mal gaat vast nog 100 jaar mee. Dat ligt met de kant-en-klare kogels toch anders.

Roest

Stalen (ijzeren) gietmallen gaan lang mee, maar zijn erg roestgevoelig. Een stalen gietblok dat bij Hildo in de huiskamer boven op de kast lag, begon al vliegroest te vertonen. Daarvan heeft hij geleerd om het blok altijd in te oliën na het gieten. Voor het gieten natuurlijk wel de mal goed schoon maken: olie en kogels gieten vormen geen goede combinatie.

Kogelgewicht

Het Lyman-blok giet kogels, met 4% tin, van gemiddeld 294 grain, wat zeer dichtbij de opgegeven 292 grain zit. De kogels met 8% tin zijn gemiddeld 291 grain.

Kogelmaat

De meeste zitten vrij consequent op 458, prima dus.

Hildo's mening

Veel keus is er niet in dit soort lichtgewicht kogels voor de 45-70 patroon. In de praktijk moet dit projectiel zich nog wel even bewijzen in de BFR want Hildo krijgt, nadat hij ze goed bekeken heeft, toch wat twijfels.

Krimpgroef & 'driving bands'. Een probleem?

Een vetgroef is het diepliggende gedeelte en 'driving bands' zijn de uitstekende ribbels die de trekken van de loop zullen volgen. Hoe een 'driving band' in het Nederlands heet weet Hildo niet, u zult het voorlopig met de Engelse benaming moeten doen. Een krimpgroef ontbreekt. Vervelend, want de huls moet worden gekrompen omdat de patronen in een revolver afgeschoten zullen worden, in een enkelschots geweer is krimpen niet nodig. In de bovenste vetgroef krimpen kan niet, die is te diep. Hildo gebruikt nog steeds zijn standaard RCBS roll-crimp die, die het bovenste randje van de huls omzet. Een taper crimp die, die over een grote lengte de kogel vasthoudt, heeft hij nog steeds niet. Dat was mogelijk een mooiere oplossing geweest. Financiële prioriteiten spelen helaas mee.

De eerste (bovenste) driving band zal de hulsmond uitelkaar drukken bij het vertrek van de kogel, en daarmee zal de diameter van die eerste driving band vast kleiner / verminkt worden, want het is maar een heel dun ribbeltje. Met drie vetgroeven is deze kogel ruim bemeten, maar de bovenste vetgroef vervangen door een ondiepe krimpgroef  had meer lood in de trekken opgeleverd. Het deel van de kogel dat daadwerkelijk in de trekken zit, is nu niet groot. Een slippende kogel lijkt Hildo derhalve goed mogelijk, met name omdat de trekken van de BFR ondiep zijn en er relatief zacht lood wordt gebruikt, gewoon daklood met wat tin. Het enige dat stevig is, is de onderste ring aan de basis van de kogel. De kop zelf lijkt relatief lang ten opzichte van de kogel. Mooi om te zien, maar of het de stabiliteit helpt, betwijfelt Hildo. Misschien valt het in de praktijk erg mee en schiet deze kogel als het spreekwoordelijke scheermes.

Pan lubing

Alle kogels als soldaten op een rijtje in een siliconen bakvorm en gesmolten vet er omheen gieten. Pan lubing! Als het vet gestold is en de kogels afgekoeld kunnen ze er stuk voor stuk uitgedrukt worden. Het resultaat is heel aardig, maar het is wel een vrij omslachtige manier om kogels te vetten en de kogels eruit drukken gaat soms ook niet goed. Als het vet knapt zijn de vetgroeven niet goed gevuld, en dat gebeurt regelmatig. De andere optie, gewoon met de hand de vetgroeven vol smeren, is ook geen lolletje. Dippen in heet vet gaat sneller maar geeft een overmatige hoeveelheid vet aan de kogel, ook aan de voet ervan. Dat is ook veel werk om het te verwijderen. Vandaar, voor een keertje weer panluben.

8 oktober 2011. The Big Small Bullet Test op 50 meter

"Weg met de theorie, hier is de praktijk!", aldus Hildo. Alles wordt uiteraard goed gedocumenteerd anders weet hij naderhand niet precies wat er gebeurd is, en dat is niet de bedoeling..

Schoonmaken

Dat een schone of vieze loop gevolgen heeft voor de precisie, weet ook u. Voor een goed testresultaat wordt daarom, vóór elke nieuwe serie van acht testpatronen, de loop met een vochtig doekje doorgehaald totdat ie weer blinkend schoon is.

Vervuiling Zwitsers vs Explosia

De vervuiling die het Zwitsers 2 achterlaat lijkt iets bruinig van kleur. Het goedkope Explosia 0 laat een vettere pikzwarte residu achter en er is ook duidelijk méér vervuiling. Vetter residu laat zich gemakkelijker de loop uitschieten en in de praktijk ziet Hildo nog steeds geen voordeel in Zwitsers. Een nadeel is er wel... de prijs. Topschutters zijn het met Hildo in ieder geval niet eens, maar dat maakt hem niets uit. Na drie vochtige lapjes is zowel het Zwitsers als het Explosia residu helemaal verwijderd en blinkt de loop weer.

9 oktober 2011. Aldi ultrasoon reiniger vs 45-70 zwartkruithulzen!

Nogmaals een test, want Hildo vond de test met het theelepeltje toch iets te kort door de bocht en hij heeft net 4 x 8 = 32 smerige hulzen. Hulzen schoonmaken met azijn heeft hij al eens eerder gedaan en de azijn bleek ook destijds een behoorlijk goed schoonmaakmiddel met messing hulzen, dus nu azijn proberen in combinatie met de ultrasoon reiniger! 'Deze test maakt heel wat duidelijk hoor', aldus Hildo. Elke schoonmaaksessie heeft acht minuten geduurd en de ultrasoon reiniger wordt telkens gevuld met vrijwel kokend heet water en een kneep afwasmiddel.

TEST 1: 8 minuten ultrasoon + afwasmiddel + scheut azijn

Het magische ingrediënt bij de ultrasoon reiniging blijkt zuur, gewoon azijn in dit geval. Messing hulzen blootstellen aan azijn is volgens Hildo niet zo goed. Zuur en messing verdragen elkaar niet bijzonder. Hildo voegt slechts iets van 20% azijn aan het water toe, en het begint meteen al een beetje te bruisen. Na acht minuten werken laat de ultrasoon reiniger een duidelijk resultaat zien. De hulzen zijn vlekkerig, maar glimmen. Zeker niet 100% schoon, maar duidelijk schoner dan wat de tumbler met walnootschalen er ooit van heeft gebakken, en dan met name aan de binnenzijde van de hulzen. Een uitstekend resultaat! Dan onmiddellijk de hulzen in warm water goed afspoelen om alle azijnresten te verwijderen.

TEST 2: 8 minuten ultrasoon + afwasmiddel + zonder azijn

Geen azijn en de ultrasoon reiniger laat het helemaal afweten. Het hete water en het afwasmiddel schijnen niets te doen. De hulzen worden nauwelijks schoner. Dit is helemaal niks!

TEST 3: Zonder ultrasoon + afwasmiddel + scheut azijn

Heet water, afwasmiddel en azijn. Maar de ultrasoon is niet ingeschakeld! Na 8 minuten is er hier en daar wat zwartkruit residu van de hulzen afgegaan, maar onvoldoende. U zult toch écht zelf met de hand moeten boenen of... de ultrasoon reiniger inschakelen, dan werkt het wel!

12 oktober 2011. Schietkaart Lucy... 77 punten!

Zeer onverwacht... vanavond de op één na hoogste score ooit in de discipline miquelet. Met Bessie schoot Hildo een keer 79 punten. Maar Lucy blijkt een betere musket dan Hildo in eerste instantie dacht. Heel fatsoenlijke scores met deze loop zijn toch mogelijk, dat ziet u, en nog meer zit er vast ook nog wel in want zo'n geweldige schutter is Hildo niet. De beperkende factor mag eerder bij hem dan bij de musket gezocht worden Veel oefenen is het devies. Geen probleem, Hildo lijkt er geen genoeg van te kunnen krijgen. 'Wat is zo'n musket toch een vreseljk leuk ding', aldus Hildo.

Nieuwe naam

De eerst versie heette nog Powder Smoke Friesland, nu is de naam gewijzigd in Frisian Powder Smoke. Bekt iets internationaler, dus gereed voor de toekomst! Naar het zich nu laat aanzien zal de Frisian Powder Smoke twee maal per jaar worden georganiseerd.  Deze zwartkruitdag is anders dan alle andere waar Hildo naar toe gaat, onder andere doordat er ook met nitrokruit geschoten mag worden. Volmantel munitie mag weer niet. U moet dus uw gewone loden kogels meenemen, anders lopen de steelplates schade op. En dat is niet de bedoeling.

De disciplines CAS en Kaart. Bijt het elkaar?

In Wild Wild Westernland zijn er twee types cowboys, meent Hildo. Als eerste de grootste groep, de kaartschutters, die op papieren kaarten schieten. Binnen de gestelde tijd, een half uur voor voorladers en een kwartier voor achterladers, dient u 13 gaten in de kaart te knallen. Het gaat om de reguliere KNSA-disciplines. De schutter met de hoogste punten wint. Het gaat rustig en langzaam, een tamelijk relaxte bedoening want met tijdsdruk heeft het niets van doen. De kaartschutters vormen een grote groep en zijn ook op de westernweekends te vinden. Sommigen van de kaartschutters schieten ook duel. Dat gaat dan wèl op snelheid en het aantal duelschutters is dan ook vrij beperkt.

Dan zijn er de CAS (Cowboy Action Shooting) schutters. De cowboy action schutters schieten op stalen platen. Dit is (nog) geen KNSA discipline, maar het wordt internationaal wel erkend. Er wordt geschoten met een lever action of pomp repeteergeweer (zoals een Winchester), een coachgun (dubbeloops jachtgeweer) en twee revolvers waarbij de schutters vrij dicht op het, relatief grote, doel staan. De schutter dient zich van schietpunt naar schietpunt te verplaatsen, op een drafje mag best, waarbij de combinatie treffers en stopwatch de doorslag geeft. Een hoog tempo is van belang.

De combinatie van twee types schutters... link?

Het action schieten en kaart schieten combineren is, organisatorisch gezien, link. Het zijn totaal verschillende schietdisciplines die derhalve verschillende mensen zullen aanspreken. In hoeverre beide te combineren zijn, zal de Frisan Powder Smoke laten zien. Het valt Hildo op dat er deze dag niet veel CAS-schutters zijn. Een groot gedeelte van de huidige bezoekers is duelschutter. De gewone kaartschutters zijn zwaar ondervertegenwoordigd, waarschijnlijk omdat ze geen CAS willen schieten.

De Frisian Powder Smoke discplines

Op de uitnodiging staan 'Cowboy Steelplate', '100 meter Steelplate' en 'Duel Schieten'. In een 'oeps'moment is vergeten te vermelden dat er ook gewoon op de kaart geschoten kon worden: 25 meter revolver (buiten competitie) en 50 meter geweer (buiten competie). Verder kon er zowaar ook nog op de 12,5 meter baan, schutter tegen schutter, met vijf patronen in een kleinkaliber Winchester geweer op steelplates geschoten worden.

Peet vs Rieks

Rieks heeft zich wel eens beter gevoeld, Peet moest er even in komen. Dat krijgt u als er een poosje geen duel geschoten is. Hier, wat verder in de wedstrijd, gaat het al weer razendsnel en de heren zijn aan elkaar gewaagd. Soms is het verschil met het oog niet meer te zien, maar het groene lampje op de duel installatie is onverbiddelijk.

cPhone

Een echte Cowboy Phone, passend bij een cowboy uit deze tijd. Stemmig zwart uiteraard, om niet uit de toon te vallen bij het glanzend blauw van de revolver.

Dames op de 100 meter

Deze dame schoot zomaar vijf van de dertien raak, en daarmee legt ze de lat te hoog voor verscheidene manlijke deelnemers. Rust, concentratie en een redelijk geweer met fatsoenlijke munitie is wat belangrijk is. Dat uw ogen iets meewerken is óók een pluspunt.

Action Shooting

Tien schoten met de Winchester, vier met de shotgun en vervolgens nog vijf schoten met een revolver. Snelste tijd wint, minus de gemiste doelen. Daar voor worden er weer seconden bijgeteld. Schutters die wel action willen schieten, maar zelf niet in het bezit zijn van de juiste wapens, kunnen met de ter beschikking gestelde wapens toch aan de slag. Om mee te kunnen doen hoeven ze alleen munitie te betalen. Hildo heeft het niet geprobeerd, haast hebben tijdens het schieten is niet echt zijn ding. Lekker relaxed heeft ook wel wat hoor!

Volgend jaar wellicht.

                  __________________________________________

Kortsluiting

Of een ander elektrisch fenomeen maakte de duel installatie kreupel. Gelukkig was er toevallig nòg een installatie die wel naar behoren functioneerde. 'Iets op reserve hebben is altijd goed', meent Hildo. Daarom heeft hij zijn huis vol met ouwe spulletjes liggen. 'Je weet maar nooit!'

Dueldames

Met deze dames aan het roer verloopt de organisatorische afdeling altijd vlekkeloos. Zet er een paar heren neer en de kans dat uiteindelijk niemand meer weet wie wat gewonnen heeft, stijgt met sprongen.

100 meter steelplate

De heren rechts zijn geen zwartkruitschutters, dat ziet u zo. Maar wat niet is, kan nog komen natuurlijk. De beste schutters raken de stalen plaat, met een diameter van ongeveer 25 cm, keer op keer. Toch komt er nog een winnaar uit want de snelste tijd telt ook mee.

Doeke vs Hildo. Knallen op de verre steelplate

Doeke is behalve rasechte Fries, ook razendsnel. Toch speelt niet alleen snelheid mee, precisie is ook belangrijk. Wat Hildo in snelheid verliest, blijkt hij in precisie weer terug te winnen. Of staan die steelplate installaties toch een beetje te ver weg? Voor Doeke is dit geen vraag.

Prijsuitreiking

Veel disciplines en veel prijzen. Hildo gaat naar huis met een nieuwe wekker voor iets van de twaalfde plaats bij het duel. Volgende keer is ie vast sneller hoor!

De volgende keer? Ook regulier kaart schieten!

Naar wat Hildo ervan begrepen heeft, zal er een kleine wijziging in de disciplines komen. In ieder geval komen er twee disciplines bij: De 25 meter revolver, voor & achterlaad gecombineerd met 13 schoten op de kaart. Dan nog voor/achterlaad geweer combinatie, eveneens 13 schoten op een kaart... op de 100 meter! 'Strak plan!', meent Hildo. Hoe u het ook wendt of keert, punten op een kaart schieten is toch de discipline die de meeste mensen aanspreekt.

                  __________________________________________

19 oktober 2011. 74 punten en een snijwond

Hildo heeft zijn kruitlading eens nagewogen, doet ie anders niet want hij werkt met een kruitmolen, die geeft altijd hetzelfde volume af. 100 grains volume op de kruitmolen blijkt niet 110 grain gewicht, maar 118 gewichtsgrains. Vandaar de stevige klappen. Bij de volgende kruitbuisje herlaadsessie terug naar 100 gewichtsgrains. Evengoed ging het vandaag bijzonder goed, bijna alles in het zwart.

Snijwond

Musket aan de linker schouder, ding vasthouden met de rechter hand en met de linkerhand de haan van half-cock naar full-cock spannen. Wel even opletten waar u de haan beetpakt, want een nieuwe vuursteen is vlijmscherp!

29 oktober 2011. Schietkaart Lucy

Dit is weer zo'n dag dat het niet lekker loopt, zelfs één keer de hele kaart gemist. Het schieten gaat prima, maar de score is wat minder. Het puntentotaal gaat Hildo niet tellen. Waarom er zulke grote verschillen in de resultaten zitten, van de ene tot de andere keer, het blijft onduidelijk. Méér schieten, dat helpt vast! En mocht dat niet het geval zijn, dan is er nog geen man overboord.

9 november 2011. Lucy, mèt patches

De afgelopen keer geschoten zonder papier om de kogel, ditmaal mèt papieren patch. In de Brown Bess maakt het schijnbaar niet veel uit. De groepen worden niet duidelijk groter of kleiner. Eén en ander kan natuurlijk ook aan Hildo's gebrekkige kwaliteiten als schutter liggen.

Übung macht den Meister!

Hildo heeft de laatste tijd véél met Lucy geoefend, u heeft het kunnen zien. Wat u niet heeft kunnen zien, is dat Hildo veel andere schutters ook even met Lucy heeft laten schieten. Altijd leuk om een wapen te proberen dat u nog niet kent. Vrijwel alle schutters hebben danig last van 'trekken met het wapen'. Relatief grote klappen met veel vuur en rook, en natuurlijk het ontstekende slot vlakbij het hoofd, zorgen ervoor dat een ongeoefende schutter toch wat meer last van zenuwen heeft dan iemand die er vaak mee schiet. Logisch. Hildo heeft onderhand zoveel geoefend dat er van trekken met het wapen, als het slot weigert, niet veel sprake meer is. Dat betekent niet dat Hildo bijzonder is maar dat iederéén het kan, als diegene maar vaak genoeg schiet. Zoals de Duitsers al zeggen 'Übung macht den Meister'. Hildo zelf denkt dat hij met deze scores wel eens aan het top van zijn kunnen zou kunnen zijn, want u weet een 'topschutter' is hij zeker niet.

Verdere verbetering van de resultaten?

Ook als de resulataten niet meer verbeteren, is het zeker geen einde verhaal voor Lucy. Schieten met een vuursteenontsteking blijft één van de leukste manieren om het lood door de kaart te krijgen. Bovendien, Hildo heeft nog nooit met proppen en èchte patches geschoten! De perfectionering van het kruit (dus exact hetzelfde gewicht), proppen en patches zullen de precisie zeker ten goede komen. En wat dacht u van de montage van de veel betere loop van Bessie? Er is nog zoveel te proberen, Hildo krijgt het er nog druk mee!

Binnenkort.... Appie de Graveur!

Hildo is op bezoek geweest bij Appie, een man bij wie het mondje nooit stilstaat, maar ook aan zijn handen mankeert niets. Binnenkort een impressie over het werk van een getalenteerde Groninger wapengraveur!

Zaterdag 19 november 2011. Een kruitzuiger!

In Hoogeveen heeft de club sinds enige tijd de beschikking over een speciale anti-explosieve stofzuiger die daarmee geschikt is om kruit op te zuigen. Hildo schuift hier het apparaat over de 50 meter baan, morgen moet het allemaal fris en fruitig zijn want dan wordt er een westerndag gehouden. De machine werkt uitstekend, het gaat veel beter dan vegen. Het valt Hildo op dat de uitgeblazen lucht bovenop het apparaat, via een filter, naar buitenkomt. Dus direct voor zijn neus. Als het filter alle stofdeeltjes tegen zou houden, zou er niets aan de hand zijn. Maar een filter houdt deeltjes slechts tegen tot zoveel micron, kleinere deeltjes gaan er door heen. Kruit, maar met name loodstof, is niet vreselijk gezond. Binnenkort wordt deze ontwerpfout aangepast en zal de machine vlak boven de grond zijn lucht, via het filter, uitblazen. En ze leefden nog lang en gelukkig.

22 oktober 2011. Schietkaart Lucy. 53 punten

'Knal, knal, knal!', en het groepje is niet raar, alleen dat het onderste gat een beetje laag zit. Kan gebeuren, dat blijkt. Uitvluchten heeft Hildo niet, behalve dat hij één kruitbuisje over het hoofd heeft gezien en dus maar 12 van de reguliere 13 schoten heeft gelost. 'As dat dertiende schot middenin gezeten had, was het een tien geweest', meent Hildo.

'As' is Gronings voor 'als'. Hildo's opoe zei altijd: 'As is verbrande turf' met dit soort achteraf geneuzel. Inderdaad, een uitspraak uit de tijd dat de asemmer nog op de straat werd gezet, nu is dat de afvalton, vuilcontainer of, zo u wilt, de kliko bak. Niet dat het bovenstaande het gemis aan een tien verdoezelt, 'maar het is maar dat u het weet', aldus Hildo.

27 oktober 2011. 105 schietbeurten!

Het wapenverlof dient jaarlijks verlengd te worden. Bij de verlenging wordt het schietboekje bekeken en worden de schietbeurten geteld die de schutter het afgelopen jaar geschoten heeft. Het wettelijk verplichte minimum aantal is 18 stuks, anders mag u uw wapens, tenzij u een bijzonder gegronde reden heeft, inleveren. Hildo zat de afgelopen jaren tussen de 40 en 50, maar de laatste tijd lijkt het schieten steeds leuker te worden. De politieagente telde maar liefst 105 dagen waarop Hildo op de baan de trekker heeft overgehaald en hij is daarmee, aldus de agente, kampioen schietbeurten van het politiedistrict! Er geen prijs aan verbonden, maar die knalt Hildo, als het meezit, het aanstaande jaar wel bijelkaar op de westernweekeinden.

5 november 2011. Lucy, zonder patches!

Een loden bal uit puur lood is zacht. 'Dus', denkt Hildo, 'waarom niet een keertje de kogel zonder papiertje er omheen op het kruit?' Dan zit de kogel natuurlijk erg los, dus even goed stampen met de pompstok om de kogel goed vast te zetten in de loop.

15 x stampen

Vijftien tikken met de pompstok en de kogel zit muurvast, minder kan ook, maar Hildo gaat voor een hele serie van 13 schoten en wil bij elk schot de kogel zo identiek mogelijk aangestampt hebben om wisselende resultaten te voorkomen.

Resultaat

Valt het u ook op? De kogels lijken wat lager uit te komen, wellicht heeft Hildo ditmaal iets anders over de loop getuurd? Maar het is duidelijk, veel verschil tussen het schieten mèt papieren patches en zonder lijkt er niet te zijn.

9 november 2011. Schietkaart BFR

Het schieten met de BFR mag niet verleerd worden natuurlijk. Zeker niet op de 50 meter want binnenkort gaat Hildo, op 27 november, naar Venray alwaar de Quigley Cup verschoten zal worden. De disciplines bestaan uit 50 en 100 meter geweer en, natuurlijk, de 50 meter revolver.

Foute BFR

De BFR is, behalve natuurlijk een machtig mooi ding, ook voorzien van een verstelbare keep. Dat wordt gezien als match wapen en dat mag niet bij reguliere zwartkruit KNSA-disciplines. Bij gewone westernweekenden wordt niet zou nauw gekeken, fun staat voorop, en zo best schiet Hildo toch niet. In Venray, het zijn daar toch gedreven wedstrijdschutters, is de BFR wellicht ongewenst. Hildo neemt daarom behalve de BFR, óók de Walker mee want... je weet maar nooit.

16 november 2011. Schietkaart Lucy

Hildo blijft op 45 punten hangen. Van de dertien mist er zelfs eentje de kaart. De overige twaalf zijn in de hoogte verdeeld, iets wat Hildo niet begrijpt. Het ging toch redelijk? Zolang u de korrel maar in het midden van het staartstuk van de loop houdt kunt u er, in principe, niet zover links of rechts naast zitten. De hoogte is slechter te bepalen. Het is een beetje gokken dat u iedere keer evenveel van de korrel, en een stukje van de loop ziet. Een fractie méér loop en de kogel komt hoger af, iets minder loop en de kogel komt, uiteraard, lager uit. Hildo blijft natuurlijk verder oefenen, consequent schieten is ook een kunst blijkt.

Ooit moet hij 80 punten kunnen halen, maar vandaag niet.

NK Duel 2011

Het Europees kampioenschap duel wordt altijd in Hoogeveen gehouden, da's vaste prik. Behalve de duelwedstrijden, waar ditmaal 20 schutters aan meededen, zijn er natuurlijk ook de reguliere wedstrijden zoals 25 meter pistool, voor- en achterlaad revolver en de 50 meter voor- en achterlaad geweer. Hoe dan ook, deze zwartkruitdag in Hoogeveen is altijd meer dan de moeite van het rijden waard, zelfs als het op de weg een beetje mistig is.

De Ereschijf

Gemaakt, en geschilderd, door Rieks. Deze man heeft er een handje van om de meest mooie dingen te maken die het westerngevoel de goeie richting uithelpen. Buitengewoon jammer dat Rieks er vandaag niet bij kon zijn, maar Hildo heeft er een rotsvast vertrouwen in dat dat straks wèl weer het geval zal zijn.

Vast wel! Op de ereschijf zal aan het eind van de wedstrijd door de winnaars van elke discipline geschoten worden met hetzelfde geweer. Achterop de schijf zit is een sticker geplakt, dat is het doel. Maar waar die zit, is de schutters niet bekend. Zelfs als winnaar dient het u, aan het eind van de dag, nog een beetje mee te zitten!

Wapenhandel Kuiper

Pieter is er ook. Klassieke handel, want hij is ditmaal gestoken in iets wat toch behoorlijk authentiek overkomt. En de backup, Mr. Garden, is helemaal tot in de puntjes verzorgd. Door hun aanwezigheid is een leuke westerdag goed te combineren met de aanschaf van wat noodzakelijkheden, twee vliegen in één klap. Hildo is goed voor wat kruit; Lucy, de Brown Bess, lust wel wat hoor! Ze lijkt wel een ouderwetse Amerikaanse muscle car op wapengebied. No substitute for kaliber en een kilo kruit is weggeslurpt voor u het weet!

Veranda

De veranda bij SV de Vrijheid is iets waar dankbaar gebruik van gemaakt wordt. In deze tijd van het jaar is het er fris, maar het is nog goed te doen. Een veranda lijkt Hildo ook wel wat voor thuis... ooit.

Puntentelling

Er zijn behoorlijk wat vrijwilligers nodig om alles vlotjes te laten verlopen. Zoals hier bij de puntentelling. Vandaag worden alle disciplines op de 50-meter baan verschoten omdat de 25-meter baan gereserveerd is voor het duelschieten. Dat betekent zoveel mogelijk schutters zo snel mogelijk laten doorstromen op de vijf schietpunten die de 50-meter baan telt. De afstand waarop de kaart behoort te hangen voor de betreffende discipline, 25 meter voor handvuur en 50 meter voor geweer, kan elektronisch worden ingesteld. Hildo staat als hulpje baancommandant een gedeelte van de dag op de schietbaan en doet in ieder geval zijn uiterste best om alles zo vlot mogelijk te laten verlopen. Het is gezellig druk, maar de 25-meter baan wordt toch wel een beetje gemist!

Deputy ster

Zeker de moeite waard om even onder de aandacht te bengen zijn deze zelfgemaakt metalen sterren. In brons, zilver en goud, voor de eerste drie van elke verschoten discipline.

Prijsuitreiking

Er kan geen westerndag of -weekend voorbij gaan zonder prijzen. Tenzij u net zo schiet als Hildo, zevende plaats bij de achterlaad revolvers, dan mag u gewoon blijven zitten. Gelukkig maakt het niet zoveel uit of u wint of verliest, want het meedoen is stukken belangrijker. Afgezaagd gezegde? Welnee. In de schietsport dan wint u altijd, zelfs als u verliest!

En, hoe was het?

'Hartstikke goed verlopen', wat Hildo betreft. Hij heeft verder ook geen zure gezichten gezien, dus hij neemt aan dat deze dag ook goed gevallen is bij de andere deelnemers. Volgend keer weer dus. En, mocht u het niet weten... de volgende zwartkruitwedstrijd van SV de Vrijheid wordt gehouden op zaterdag 17 maart 2012. U bent van harte welkom!

                      ______________________________________

De stemming zit erin!

Een groot gedeelte van zo'n westerngebeuren is gewoon een erg gezellige aangelegenheid waar u met lotgenoten eindeloos kunt praten over de schietsport, zonder dat mensen er flauw van worden. Heel anders dan bij een verjaardagsfeestje hoor!

Wokken?

Het lijkt wat op wokken, maar dat is het niet. Echte cowboys eten hamburgers en die worden hier dan ook met uiterste precisie geprepareerd. Broodje ham, kaas of iets uit de frituur... alles is mogelijk.

Andere André, voorlaad revolver kampioen

Met 89 punten schopt André het bij de voorlaad revolvers tot de eerste plaats. Deze man is goed, maar de anderen zijn ook niet slecht. Meneer Klement knalt met een voorlaad pistool zo maar 94 punten bijelkaar! Robbie heeft een goede dag en schiet de sterren van de hemel met 93 punten bij de discipline voorlaadgeweer. En Hildo? Hildo komt tot de zevende plaats van de 12 deelnemers, bij de achterlaad revolvers met de BFR. Niet de hoogste score, hij blijft op 69 punten al steken, maar in ieder geval wèl de dikste dreunen!

Beginnende schutter

Deze jongeman is druk bezig om zichzelf klaar te stomen voor zijn verlof. Onder toezicht van de eigenaar van de Winchester knalt hij een serie van 13 in de kaart. Het is zijn eerste wedstrijd op een westerndag en dan spelen de zenuwen ook een beetje mee, bij Hildo was het niet anders. Geeft niets want uiteindelijk wordt het, met wat meer routine, een stuk gemakkelijker en nòg leuker.

Ereschijf

Genoeg belangstelling tijdens de laatste schoten van deze dag. Met een Winchester op de ereschijf die 50 meter verderop hangt.

De prijzen

De prijzentafel is goed gevuld met leuke dingen. Drank is altijd okay, maar ook een DVD speler, slaghoedjezetter en, en, en... ziet Hildo liggen. Johan houdt hier de wisseltrofee in zijn hand, een 1860 Army waarvan de loop naar achteren wijst. Waarvoor deze trofee is, is Hildo even ontgaan. Hij vermoedt dat het wel eens de trofee voor het Nederlands Kampioenschap Duel zou kunnen zijn. In dat geval is ranzendsnelle Bennie voor een jaar de eigenaar, want hij was sneller dan de rest en mag zich Nederlands Kampioen noemen!

                      ______________________________________

23 november 2011. Schietkaart Lucy.

Twee series geschoten, het ging wel lekker. Met de punten wat minder, u ziet het sterrenbeeld effect. Waar het aan ligt, Hildo weet het niet. De eerste rode serie komt tot 57 en de tweede blauwe to 59. Dat kon aanstaand weekend in Venray, alwaar Lilly ingezet gaat worden op de 50 én 100 meter, op een kleinere 55x55 cm pistoolkaart, nog wel eens lastig worden. Een uitdaging is het in ieder geval!

De Quigley Cup is, zoals Hildo vorig jaar al merkte, anders dan de andere westerndagen en -weekenden die Hildo bezoekt. Bij SSV Remington schieten meerdere mensen van de Nederlandse selectie, topschutters dus. Het 'cowboy gehalte' ligt iets lager, zeker niet iedereen ziet het dragen van een cowboyhoed of andere attributen als noodzaak. Wapens mogen niet gedragen worden en moeten netjes worden neergelegd in de wapenkamer. Als u daar geen halszaak van maakt, is het prima toeven bij SSV Remington tijdens de Quigley Cup. De banen zijn uitstekend, de organisatie tot in de puntjes geregeld en de mensen zijn nog aardig ook. Wat wilt u nog meer? Voor Hildo dat Groningen wat dichter bij Limburg zou liggen, want naar Venray is een flinke rit.

100 meter met Lucy

Vorig jaar ging het niet zo goed en de verwachtingen zijn ook nu niet hooggespannen. Dat betekent relaxed schieten. Op 100 meter is het lastig wat te raken, zeker op een reguliere 55 x 55 cm schietkaart die veel kleiner is dan de 85 x 85 cm miqueletkaart.

Demping bij liggend schieten

Om het sleutelbeen en andere in de buurt zittende botten een beetje te ontzien, tapet Hildo na een paar schoten in sneltreinvaart zijn pakkie shag aan de kolf vast. Shag is ongezond spul, maar aan de achterkant van een kolf komt het uitstekend tot zijn recht. Evengoed dempt het de schokken niet genoeg om liggend schieten tot 'leuk' te kunnen bestempelen.

Kogelscheider

Deze kreeg Hildo in het oog tijdens het rondwandelen. Een dergelijk apparaat heeft Hildo nog nooit gezien. U misschien ook niet, vandaar dat hij het even met u wilde delen. Deze machine is zelfgebouwd en wordt ingezet om de kogels uit het zand van de schietbaan te halen. Het principe is, zoals met alle goede dingen, simpel.

De techniek

De gemonteerde elektromotor draait een geperforeerde, hierboven niet zichtbare, ton rond die aan beide zijden in lagers is opgehangen in de buitenste behuizing. De onderkant van de behuizing is open (2).

U schept aan de rechterkant zand van de baan de geperforeerde ton in. De ton draait rond en het zand valt er aan de onderzijde, via de perforaties, weer uit. Kogels zijn dikker dan zandkorrels en passen niet door de gaatjes van de geperforeerde ton. Omdat de ton naar beneden afloopt (richting de elektromotor) valt alles wat nog in de ton zit uiteindelijk door de uitgang (1) naar buiten. Dat zijn de kogels, het zand is er al eerder uitgevallen. Teveel zand in het apparaat scheppen werkt natuurlijk niet, het zand moet wel de gelegenheid krijgen om uit de ton te vallen (2) alvorens bij de uitgang (1) aan te komen.

Kogelscheider. Inschep-opening

Hier wordt het met kogels verzadigde zand ingeschept. Doordat de geperforeerde ton draait valt het zand door de perforaties naar beneden, maar de dikkere kogels niet. Die vallen pas aan het eind door een speciale opening naar buiten, rechtstreeks de wachtende loodemmer in.

Kogeldiepte 

De diepte tot waar de kogels het zand binnendringen, schijnt ruim minder dan een meter te zijn. Op deze manier lijkt het schoonmaken van de baan geen gigaklus meer. Om stofvorming tijdens het scheppen tegen te gaan, wordt het zand wat vochtig gemaakt met water.

Problemen?

Het systeem werkt in principe goed, zolang er niet teveel zand tegelijk ingeschept wordt. Dat is logisch. Zand is erg zwaar en de huidige motor heeft het er soms wat moeilijk mee om de ton te laten draaien, de v-riem slipt bij een te grote belasting. Een grotere motor ligt al klaar onder de kogelscheider.

Dames

Natuurlijk proberen ook bij de Quigley Cup dames een goede prestatie neer te zetten. Binnen de schietsport zijn de heren jammer genoeg altijd oververtegenwoordigd; ook voor de andere helft van de bevolking kan het een bijzonder leuke sport zijn. Denken dat u als dame tussen al die heren anders bejegend zult worden, dat zal best waar zijn in een café... maar niet binnen de schietsport. Dus, wat let u om contact op te nemen met een schietvereniging in uw buurt?

Op de baan

U hoeft bij de Quigley Cup niet in de, overigens wel erg gezellige, kantine te zitten Vanuit deze ruimte, direct achter de schietpunten, kunt u de schutters gadeslaan èn converseren zonder oordoppen vanwege de geluiddempende wand en dubbele beglazing.

Andere André, Hildo en de psychologische oorlog!

U kent Andere André inmiddels. Winnen is bij deze man een groot goed. Maar kan hij dat ook met een revolver als de BFR? De 45-70 patroon, geladen met 61 grain Explosia 0 zwartkruit en de Lyman 294 grain kogel, is prima te verschieten maar geeft wel een veel grotere klap dan André gewend is met zijn gereduceerd geladen 1858 Remington. Vandaag zullen zijn zenuwen in een rechtstreeks duel met Hildo worden getest, buiten de Quigley Cup om. André mag als eerste en Hildo start een psychologische oorlogsvoering. Als Hildo wil winnen mag hij André natuurlijk niet rustig laten schieten, dan worden zijn kansen wel heel miniem. Hij drentelt in het rond, staat wel heel dicht op hem en probeert zijn concentratie met allerlei op- en aanmerkingen te verstoren. Alles is geoorloofd, dus op het moment dat André de trekker ongeveer zal overhalen, zegt Hildo: 'Goh, er zitten wel aardig wat gaten in het wit, hè?', 'Je trilt wel wat, zie ik', 'Als ik je stoor, moet je het zeggen hoor...'. Hoesten en kuchen hoort er ook bij. Andere André houdt zijn gezicht vrijwel de hele tijd strak en schiet uiteindelijk 79 punten. Geen wereldscore, maar Hildo komt uiteindelijk niet verder dan 69. Verrek zeg... alweer verloren!

Prijsuitreiking

Vorig jaar was Hildo vroeg weg, vóór de prijsuitreiking. Dat is niet zo leuk, maar vanuit Limburg naar Groningen rijden is een hele tuf en thuis even lekker bij kunnen komen van alle belevenissen, is ook wel prettig. Deze keer blijft hij tot het eind om te zien wie gehuldigd worden als de beste schutters. Om de rijtijd wat te bekorten, zoeft Hildo daarna met z'n ouwe S-klasse met 140 km/h op de klok, en af en toe een flinke rookwolk uitbrakend, weer richting huis.

Goed bevallen?

'Ja hoor, hartstikke.' De Quigley Cup is een wedstrijd die laat zien dat serieuze topschutters en de wat minder met talent bedeelden toch prima door één zwartkruit deur kunnen.' Ook dit jaar is Hildo weer laatste geworden. Desalniettemin zingen de zwartkruitschutters 'Lang zal die leven' voor hem. ´Er zijn mindere manieren om de vijftigste verjaardag te vieren´, meent Hildo!

                       ___________________________________

7 december 2011. Schietkaart Walker

1e serie rood = 86 punten, 2e serie blauw = 83 punten

Als dit een wedstrijdkaart op een westernweekend was geweest, zou Hildo wellicht in de prijzen gevallen zijn, of ieder geval boven het gemiddelde geëindigd zijn. Die 86 punten is een score die hij niet snel schiet, in feite is het één van de beste ooit! Hoe Hildo het geklaard heeft? Niet teveel trillen!

Mooie banen

Het schietsportcentrum De Versen, waar SSV Remington schiet, heeft buitengewoon mooie banen. Goed verlicht en een prima afzuiging. Een schietbaan als dit in Groningen lijkt Hildo ook wel wat!

Topschutter

Er zijn topschutters die in westernkledij uitgedost naar de baan komen, wel zo leuk natuurlijk, maar sommige schutters hebben daar gewoon niets mee. Maar schieten kunnen ze wel. Ook deze man kan dat, want tijdens het richten lijkt zijn geweer helemaal niet meer te bewegen. Dàt zijn de topschutters. Als u een beetje staat te zwaaien, dan is het toeval als u de tien raakt en is een glorieuze carrière in de schietsport voor u niet weggelegd. U raadt het al, Hildo is een bewegelijk tiepje, maar gelukkig is hij de enige niet.

Lucy de chiropractor

'Ik hou ermee op', verkondigt Hildo na zeven schoten liggend te hebben afgevuurd. Liggend schieten is niet te vergelijken met staand of zittend. Als u ligt, kan uw lichaam niet bewegen en derhalve de klap die de musket uitdeelt niet goed absorberen door mee naar achteren te bewegen. De 535 grain kogel met 100 grain goedkoop kruit geeft niet alleen mooi vuurwerk. De dreun die Lucy uitdeelt aan de schutter is goed merkbaar. Vorig jaar met een opgezette schouder naar huis, ditmaal houdt Hildo het na zeven schoten voor gezien. Het doet domweg pijn en Hildo heeft het idee dat hij zijn ruggenwervels al voelde verschuiven. Dit is ècht niet goed voor de botten zeg! Hoe het kan dat andere schutters er geen last van hebben? Het is hem een raadsel.

Hamburger

Ahhh... die valt er lekker in. Af en toe een bakkie koffie en een hamburger tussen het schieten door. Als u vier series schiet, de complete cup, dan bent u toch aardig bezig op een middag. Om te voorkomen dat u een inzinking krijgt, is het verorberen van de noodzakelijke caloriën en het tot u nemen van voldoende vocht een noodzaak om tot maximale prestaties te kunnen komen. Dat is Hildo aardig gelukt.

Pistool

Over het algemeen is een revolver een stuk populairder wapen dan een (voorlaad) pistool. Maar in kundige handen is een pistool een wapen waarmee bijzonder hoge scores geschoten kunnen worden. Het wapen dat deze man in handen heeft, is een speciaal schijfpistool. De personlijke voorkeur van Hildo gaat evenwel uit naar vuursteen ruiterpistolen. De hoge scores blijven dan door de gladde loop en het gebrek aan richtmiddelen achterwege, maar esthetisch verantwoord zijn ze des te meer.

Hildo's scores!

Volledig meedoen aan alle Quigley Cup disciplines betekent 100 meter liggend, 100 meter staand en 50 meter staand met het geweer. De 50 meter revolver of pistool telt niet mee voor de Quigley Cup. Hildo schiet de geweerdisciplines met de Brown Bess en de 50 meter revolver gaat op het conto van de Colt Walker. Zoals gewoonlijk: elke serie bestaat uit 13 schoten waarvan de hoogste 10 tellen.

Revolver 50 meter

De achtste plaats van de 10 deelnemers, met 50 punten. De beste schutter weet 75 punten bij elkaar te knallen.

Geweer 50 meter staand

De dertigste plaats van de 32 deelnemers met 47 punten (2 punten extra voor het vuursteenslot). De schutter met de hoogste score komt tot 94 punten.

Geweer 100 meter liggend

Laatste plaats van 24 deelnemers. Vijf punten. Zeven schoten afgevuurd van de 13. Dan houdt Hildo het voor gezien vanwege rugproblemen. Van de zeven schoten treffen twee de kaart: een 2 en een 1. Dan nog twee punten extra voor het vuursteenslot. De beste schutter schiet 96 punten.

Geweer 100 meter staand

Hildo schopt het tot de laatste plaats, van 17 deelnemers. Het eerste schot is gelijk een gat in de kaart, maar buiten de puntenringen. De rest van de twaalf schoten missen de kaart. Waar ze precies blijven, is niet te zeggen. Tijdens de serie probeert Hildo iets hoger, dan weer iets lager te richten, maar zonder resultaat. De behaalde 2 punten zijn ter compensatie voor het steenslot. De kaart regelmatig raken op 100 meter met een Brown Bess is lastig en misschien wel onmogelijk. De schutter met de beste score van de dag komt tot 82 punten.

Eindscore Quigley Cup

Hildo komt op de laatste plaats met 54 punten. In totaal hebben 15 deelnemers de hele cup geschoten. Alle behaalde punten worden bijelkaar opgeteld en de hoogste score van de dag schiet Rob met een niet te versmaden 270 punten.

Ereschijf

De beste schutters krijgen hun kans op de Quigley ereschijf waarop, hoe kan het anders, een emmer geschilderd is.

Prijzentafel

Uitermate goed voorzien, met hier en daar gedoneerde prijzen van schutters die ze bij andere wedstrijden hebben gewonnen. 'De leverworsten vallen daar vast niet onder', speculeert Hildo. Uiteindelijk zijn de prijzen natuurlijk niet datgene waarvoor de mensen komen. Dat het een leuke dag geweest is, is stukken belangrijker.

                       ___________________________________

3 december 2011. Verschoven wervels?

Dat liggend schieten doet Hildo niet weer. Last van de rug? Beetje wel, maar het gaat gelukkig al weer stukken beter.

Appie Blokzijl

Als u als sportschutter al een poosje vertoeft in een wereld met wapens, dan komt u gegarandeerd allerlei mensen tegen. Bijna iedereen uniek op zijn eigen manier, en sommigen hebben net dat beetje extra zoals Appie, een rasechte Groninger, dat heeft. Op het eerste gezicht een doodgewone man, totdat u hem een beetje beter leert kennen. Hij is zeer breed geïnteresseerd, heeft uitgesproken meningen, altijd goed voor een discussie maar ook voor urenlang luisterwerk, want Appie deelt zijn kennis graag. Appie's grootste liefde is, naast zijn vrouw, graveerwerk. En dan vooral op wapens en messen. Wie is Hildo om 'nee' te zeggen als Appie hem voor een bakkie koffie uitnodigt? Daar zit vast een verhaal aan vast!

Schedes maken & gravures steken

Appie bezig met het steken van een gravure in de schede van een mes. De schede heeft hij zelf gemaakt. Het materiaal is plaatwerk van nieuwzilver (alpaca); een metaallegering van koper, nikkel en zink die goed bestand is tegen corrosie en tevens goed polijstbaar is. Ook is het koud goed vervormbaar. Appie heeft de schede van twee stukken nieuwzilver plaatwerk gemaakt. Het materiaal wordt met een ciseleerhamer uitgeklopt totdat de schede de uiteindelijke vorm heeft bereikt, het andere gedeelte van de schede wordt, uiteraard, in spiegelbeeld uitgeklopt. De randen worden bewerkt en vervolgens aan elkaar gesoldeerd. Daarna wordt de schede van een voering voorzien en, uiteraard, gegraveerd.

Het 'foute' graveerwerk

Heden ten dage is graveerwerk vaak machinematig. Dat wil zeggen: er wordt met een computer een ontwerp gemaakt en daarvan worden met computergestuurde machines gravures op platen, klokken e.d. gemaakt. Tekst, afbeeldingen: alles is mogelijk. Zelfs lasergraveren behoort tot de mogelijkheden. Heel efficiënt, maar koud, zonder gevoel. Dat dit niet de gravures zijn die de echte liefhebber aanspreken, mag duidelijk zijn. Machinale gravures op vuurwapens of messen zijn sowieso lastig, omdat het nu eenmaal geen gemakkelijke vlakke plaat betreft. Het èchte graveren is handwerk!

Halverwege het graveerwerk

De schede van een mes. De scrolls zitten er op en de achtergrond dient nu nog ingevuld te worden voor een beter contrast.

Scroll opbouw

Een scroll is de meest veel voorkomende basisafbeelding in een gravure. Er zijn Engelse, Amerikaanse, Duitse en nog veel meer scroll types. Sommige stijlen zijn drukker, groter en/of kleiner dan andere, maar in principe lijken scrolls altijd wel wat op elkaar. Een scroll is een cirkelvormige decoratieve afbeelding, gebaseerd op bloemen en bladeren. Ze lopen sierlijk vloeiend in elkaar over, zonder een echt begin of eind. De opbouw van een gewone scroll moet duidelijk en mooi rond zijn, anders wordt het een rommeltje. Als u de rand van het te graveren object nadert en u komt met uw scroll niet goed uit, dan heeft u een probleem. Bij een goede graveur komen dat soort onvolkomenheden niet voor. Het blijft natuurlijk handwerk en fouten kunnen gemaakt worden: uitschieten met de steker is zo gebeurd en niet meer terug te draaien. Een ervaren graveur zal uiteindelijk de gravure toch tot een goed einde weten te brengen door maskeringstechnieken te gebruiken die een leek niet ziet. Sommige graveurs weten scrolls en afbeeldingen zó te combineren dat het meer wordt dan gewoon graveerwerk, dan kan er rustig van een kunstvorm gesproken worden.

L.D. Nimschke

Dit was een man die vanuit Duitsland emigreerde naar Amerika en tussen 1850 en 1900 zeer actief was als wapengraveur. Nimschke werd destijds, en nog steeds, gezien als een zeer getalenteerde graveur. Voor topgraveringen werd Nimschke vaak ingehuurd en de eigen huisgraveur, fulltime in dienst van de wapenfabrikant zelf, aan de kant geschoven. Wat deze man, naast zijn talent, bijzonder maakt, is dat hijzelf een halve eeuw lang inkt afdrukken op papier gemaakt heeft, van zijn voltooide graveerwerk op het wapen, en dit opgeborgen heeft in een plakboek als persoonlijk naslagwerk. Zijn, aldus uitstekend gedocumenteerde, werk is bewaard gebleven en alle afbeeldingen zijn te vinden in dit boek. Dit is een must have voor elke graveur en graveur in spé.

Twee Winchesters

Winchesterkasten zijn al sinds 150 jaar een gewild object om te graveren. U twijfelt er nog aan of Appie dit kan? Hier het bewijs. Als u denkt: 'Zoiets is ook wel wat voor mijn Winchester', dan is dat altijd mogelijk. In feite biedt elk wapen mogelijkheden.

Gravure voor een habbekrats?

Als u denkt dat handgravures voor een appel en een ei er op gezet gaan worden, dan zit u ernaast. Dit soort werk is zeer arbeidsintensief, kost nu eenmaal veel tijd, inspanning en concentratie. Als dat niet zo was, had Hildo ook gegraveerde wapens!

Originele Colt 1861 Navy by Appie

Graveren is een vak dat duizenden jaren oud is. Vroeger werden wapens ook al gegraveerd en na intreding van vuurwapens ontkwamen ook, bijvoorbeeld, de Colt revolvers niet aan gravures wanneer de eigenaar een man met geld & smaak was, of wanneer Samuel Colt himself wapens cadeau deed aan mogelijk grote toekomstige klanten. Een nieuw wapen graveren is prima, een antiek wapen graveren is fout omdat het cultuur historisch erfgoed is. Daar dient u nooit aan te rommelen of andersinds verfraaien. Maar stel dat u een 1861 Navy op de kop kunt tikken die sterk gepit is? Stel dan ook nog dat u een begnadigd graveur bent? Dan is het niet zo moeilijk: u graveert de oude 1861 en maakt van een afzichtelijke revolver weer een begeerlijk object. En dat is wat Appie met bovenstaand exemplaar heeft gedaan. Als u heel goed kijkt, kunt u de gemaskeerde pitting nog zien zitten.

Sheriffsterren

Appie graveert niet alleen, hij verzamelt ook het één en ander. Op de hierboven geplaatste foto ziet u de emblemen van de lange arm der wet in de Verenigde Staten. Ieder stadje lijkt wel een andere embleem te hebben, toch wat anders dan het glimmende, verchroomde embleem van onze eigen Nederlandse politie. Heeft onze politie eigenlijk wel méér dan één embleem?

                        _____________________________________

21 december 2011. Stukkie minder

Waar het de vorige keer zo uitzonderlijk goed ging, is het vandaag weer anders. De schietsport laat u telkens weer over uzelf verbaasd staan.

Rood 71 punten. Blauw, met 82 punten, is een heel mooi groepje vrijwel in het midden. Maar wel weer die afzwaaiers in het wit.

Kruitlading

Exact 50 gewichtsgrains, en dat is net ietsjes teveel voor het 50 grain kruitbuisje want het dopje komt op het kruit terecht en kan niet meer helemaal in het buisje gedrukt worden. Hildo's huisje is voorzien van een wat hoge vochtigheidsgraad en het kruit lijkt ook iets vocht op te kunnen nemen, het is soms moeilijk uit het buisje te krijgen tijdens het laden. Volgende keer gaat Hildo voor 49 of 48 grain tijdens het vullen, dan zou het buisje goed af te sluiten moeten zijn.

4 januari 2012. Schietkaart BFR

Als het met de Walker even niet meer lukt, dan neemt Hildo toch gewoon een andere revolver? Et voilá! Evengoed geen overdonderende resultaten. Binnenkort nog even wat meer patronen erdoor knallen. Bij de volgende herlaadsessie wil hij van de giga hoeveelheden kruit af. Met 55 grain moet het ook aardig lukken, meent Hildo, en het is iets rustiger voor de pols.

Kennis

Hildo heeft het al eens eerder gezegd, en u weet het natuurlijk ook al lang: Alles wat u doet, vloeit voort uit ervaring en kennis. Dat zijn zaken die u over de tijd heen leert, met vallen en opstaan, maar ook door actief in 'kennisgevers' te duiken. Natuurlijk is internet inmiddels een zeer rijke bron om te raadplegen, maar een groot gedeelte van Appie's kennis komt uit aloude boeken. Het gesproken woord houdt meestal niet lang stand maar het geschreven woord, zo mogelijk vergezeld van afbeeldingen, doen de deuren naar het verleden voor u opengaan. Appie's boekenverzameling is indrukwekkend!

Kunst of ambacht?

Is graveren kunst of een ambacht? Hildo denkt dat het één in het ander overloopt. Duidelijk is dat graveren niet iets is wat u in één dag onder de knie krijgt, sterker nog: een graveur is nooit uit ontwikkeld. Wel is duidelijk dat niet een ieder is gecharmeerd van graveren. Waar de één het zal bestempelen als ´kermis´ ziet een ander het als de ultieme manier om wapens te verfraaien. Over het algemeen zijn gravures op de meer luxe jachtwapens te vinden. Van eenvoudig tot de meest gedetailleerde jachttaferelen in soms een zeer hoge kwaliteit.

Handmatig graveren: het gereedschap

Om gravures te kunnen 'steken', heeft u een 'graveersteker' nodig. De oudere, maar nog steeds gebruikte benaming is een 'burijn'. Een burijn is in feite een handvat met een verwisselbare beitel. U kunt met de hand gravures uitsteken, maar ook een hamertje gebruiken. De nieuwste oplossing is de pneumatische steker, waarbij de traditionele handsteker is voorzien van een beiteltje die door middel van een door lucht aangedreven zuiger tot beweging aangezet wordt. Het terugkomen van de beitel gaat zonder veer. Zoals bij een dual action stoommachine wordt de (lucht)druk op de zuigers beurtelings aan de voor- en achterzijde geplaatst. De frequentie, maar ook de slagkracht kunnen traploos worden ingesteld op de bijbehorende compressor. De fysieke inspanning van het graveerwerk wordt op deze manier teruggebracht en zaken als RSI (repetitive strain injury) zijn zo beter te voorkomen. Bovendien is de slagkracht van de pneumatische steker altijd exact gelijk en is de kans van het uitschieten met de beitel stukken verminderd. Sneller en preciezer werken dus.

Graveerkogel

De graveerkogel is een onmisbaar stukje gereedschap voor de graveur. Iedere graveur heeft er minstens ééntje, en vaak meer in verschillende groottes. Het is zoiets als een bankschroef, maar dan in allerlei standen te verdraaien en vast te zetten, zodat het werkstuk zich in de juiste hoek ten opzichte van de graveur bevindt.

De beitels

Om tot specifieke visuele resultaten te komen zijn er beitels in allerlei uitvoeringen. Beitels voor het uitsteken van de scrolls, beitels voor het 'invullen' van de achtergrond nadat de scrolls zijn uitgestoken zijn, schaduweffecten en noem maar op. Overal zijn beitels voor. Het slijpen van beitels gebeurt vanzelfsprekend in eigen beheer.

Kolfplaat

Een sterk gepitte ouwe kolfplaat van een geweer, niet meer te gebruiken. Na wat slijpen en wat eenvoudige scrolls en een monogram, lijkt het ineens stukken beter.

De Huzaren van Boreel van het 103 Verkenningsbataljon

Toevalligerwijs blijkt Appie, net als Hildo, gelegerd te zijn geweest in Seedorf, een grote Nederlandse kazerne in West Duitsland. Sinds 2002 weer in Duitse handen. Nog toevalliger: Appie was ook al huzaar bij het 103 Verkenningsbataljon. Appie in 1966, Hildo in 1980. De Huzaren van Boreel, niets is hun teveel!

Custom handgemaakte messen

In samenwerking met Gerd Haats, maakt Appie ook messen. Gerd maakt het stalen gedeelte en Appie zorgt voor de eindafwerking, waaronder de gravures. Soms produceert Appie ook de schedes, handvatten en de eventuele inleg. In principe kan elk mes naar wens gemaakt worden. De kwaliteit? Uitzonderlijk!

Oefenplaatjes

Een graveur is als een atleet die, om in topconditie te blijven, telkens moet oefenen om tijdens een wedstrijd maximaal te kunnen presteren. Oefenplaatjes zijn voor hem de manier om nieuwe dingen uit te proberen, inspiratie op te doen en zijn skills te perfectioneren.

Contact

Wanneer u meent dat u wel een gravure zou kunnen gebruiken: Niets belet u om contact op te nemen met Appie. Tel. 0596-623726.

                        _____________________________________

14 december 2011. De hoogste score ooit... 89 punten!!

Na een hele tijd met Lucy, de Brown Bess, geschoten te hebben was het vorige week weer tijd voor de Walker, gelijk al 83 en 86. Niet slecht, en boven Hildo's gemiddelde. Deze week slaat hij alle persoonlijke records aan flarden met 89 punten. De eerste trommel was al gelijk goed voor drie tienen, toevallig net de goeie kant uit gebibberd, en de rest valt ook niet tegen. Van de dertien schoten vallen de laagste drie af en dan komt het totaal toch echt op 89. Het beste wat Hildo tot op heden geschoten had was 87, en ook dat slechts éénmaal. Topavond dus... hoewel... zelfs als de punten wat minder zijn het ook topavonden. Niet vanwege de punten, maar omdat de schietsport zo de moeite waard is. Maar dat wist u al.

28 december 2011. Mmmmm....

Het is dat het schieten gewoon een leuke bezigheid is, anders zou Hildo hiervan in de put raken. Maar dat gebeurt echt niet!

Voor de eerste keer in Wenum-Wiesel

De oliebollenwedstrijd wordt voor de eerste keer door de Veluwse Schutters georganiseerd, op het terrein van Weasel Creek. Stukje verder rijden dan Hoogeveen, voor Hildo in ieder geval, maar de oliebollen en appelflappen smaken er niet minder om.

Spektakel BFR

Hildo is een rustig type, maar de BFR zorgt altijd voor spektakel. Zowel in optische zin als op de baan. Flinke lading kruit achter de kogel en de revolver komt helemaal tot zijn recht. De resultaten van deze sessie zijn nog best redelijk ook! 75 punten volgens de heren van de puntentelling.

Precisie Dame

Uit Brabant komt deze dame en is een lid van SSV Remington. Klein van stuk, maar onderschat haar niet: de precisie is helemaal niet slecht. Beter dan die van Hildo. Een mooi wedstrijdpistool heeft ze ook, een Hege Siber. Kaliber .33 meent Hildo te hebben gehoord. Geen giga-klappen, maar dat hoeft ook niet voor iedereen. En als het om raken gaat waar u op richt, dan werkt dit beter.

Topscore uit het midden

Gat in gat. Kent u deze uitdrukking? Het betekent dat u de ene kogel door hetzelfde gat schiet als de andere. Dat lijkt Andere André ditmaal aardig te lukken... Alleen blijft de score een beetje achter omdat hij een groepje schiet dat niet in het midden zit. Da's nou jammer zeg... hoeft ie ditmaal in ieder geval niet zo te slepen met al die prijzen.

                      ______________________________________

15 januari 2012. Schietkaart Tijgertje

Deze kogels zijn die uit Hildo's eigen Lyman 508656 gietblok dat de 508-395 kogel (de plains bullet) giet. Een diepte investering in gietblok en losse handvatten, daarbij nog een die-set voor de 12.77 x 44... nadat een voor Tijgertje aangeschafte 50-70 die set niet de juiste bleek. Ruim 250 euro verder, maar deze resultaten zijn bedroevend op zijn best. Toch geladen met Zwitsers 3 (FFG), iets van 55 grain. Volgens Hildo schoot het de vorige keer beter, of kwamen de betere resultaten toch door het gebruik van een andere kogel, die uit de Lyman 501-375 501680 (501-389 gemeten-gewogen) kogel die hij destijds van Loden Cees gekregen had om te testen? Toch het verkeerde gietblok aangeschaft? Of te veel kruit erachter? Volgende keer nog een keertje laden met 45 grain Zwitsers 3. Hildo weet wèl dat hij langzamerhand z'n zin in de Rolling Block verliest. De eerste schoot ook al niet best en het begint erop te lijken dat ook deze Hildo aan het twijfelen brengt. Voorladers hebben toch nog steeds zijn voorkeur. Of dat verandert? 'Binnenkort lijkt dat een onwaarschijnlijke wending', meent Hildo.

Schietkaartenuitgifte

De kaarten lopen goed. Met name op de schietbanen voor de lange wapens, de geweren, is het bij tijd en wijle best druk. Gezellig heet dat. Of dacht u dat in uw uppie knallen leuker is?

Tassen

Uw wapens mag u niet zomaar open en bloot over de straat vervoeren. Het zou vast een leuk gezicht zijn zolang het maar zwartkruitwapens zijn, maar er zijn regels. Als u dan toch met een tas of foedraal onderweg bent, kunt u net zo goed iets leuks als bergruimte hebben. Zoals de dokterstas, een klassieker. Eigenlijk maakt het niet uit, zolang het maar van leer is en er authentiek uitziet. Zelf iets maken kan natuurlijk ook. Als u een beetje handig bent, koopt u een koeienhuid en laat u uw fantasie de vrije loop.

Drukte

Hildo denkt dat De Veluwse Schutters niet te klagen hebben over een te lage opkomst. De drukte is gezellig, zonder dat hij het gevoel krijgt dat het overlopen is. Een prima evenement dat alle vrijwilligers weer gladjes hebben laten verlopen.

Fles Eagle Creek

Bijna Weasel Creek wijn! Deze heeft Hildo bijelkaar geschoten met de BFR. Nu leeft de hoop dat de wijn een lekkere zal zijn. 'Wijn is meestal zuur', aldus Hildo, die vermoedt dat de Fransen, maar ook andere wijnbouwers, telkens weer dezelfde fouten maken. Als de druiven van de bossen komen zijn ze nog heerlijk zoet.

Edit: Na een paar glaasjes... buitengewoon smaakvol. Deze wil hij nòg wel een keer winnen!

                     _______________________________________

21 januari 2012. De loop van Bessie...

Hildo woont authentiek, leuk hè? Dat betekent: één gaskachel in de woonkamer, verder geen verwarming, geen isolatie, bewegende gordijnen bij wind, kouwe voeten in de winter, lekkend dak, tocht en vocht. In de wapenkluis ligt op de bodem van dat schuimspul, tegen beschadigingen. Dat trekt vocht aan, da's niet zo fijn. Daarom is het ronduit dom om de wisselloop voor Lucy de Brown Bess, en dit is écht de veel betere loop, met de loopmonding op de bodem van de kluis te zetten. Na van de schrik bekomen te zijn, schoongeboend met ingeoliede staalwol 000. Schoongemaakt, nieuwe lading olie en nu met de loopmonding omhoog. Iedereen heeft het altijd over heerlijk authentiek wonen, nou... gelooft u Hildo maar: het heeft z'n nadelen.