4 Januari 2017. Een goed begin van het nieuwe jaar met Truus!

Overgrootvader Frerik zat in dienst van 1868 t/m 1873 en in 1871 is het Beaumont geweer officieel ingevoerd, hij heeft er vast mee geschoten. Voor Hildo is het nu, in het jaar 2017, de eerste keer. Spannend, logisch. Truus stelt niet teleur, maar Hildo moet haar wel even leren kennen. Met 70 grain kruit achter de kogel blijft er in ieder geval niets over van die typisch Nederlandse lulligheid. Als Truus geen dame geweest zou zijn, zou Hildo gezegd hebben: 'Dit is een geweer met ballen!'.

Maar hoe schiet het?

Truus is vrij zwaar en dat dempt de terugslag. Het schot dondert indrukwekkend over de baan, maar ook met deze lading blijft het een vriendelijk schietend geweer.

De eerste kogel... weg

31 punten lijkt niet veel, maar dat heeft een reden. De eerste kogel zit zelfs helemaal niet op de kaart. Even de kaart op 25 meter gehangen, de kogels blijken laag af te komen. Hoger richten dus. Hoe u over keep-korrel heen kijkt, kan veel uitmaken, er is daardoor nóg een kogel onder de kaart doorgegaan. Ondanks dat de gaten niet in het midden zitten... Truus schiet superscherp! De afwijkingen die u ziet zijn Hildo's eigen schuld, u weet hoe hij is. Toch meent Hildo dat hij met deze Beaumont wel eens heel hoge scores zou kunnen bereiken.

Magazijnpal naar voren: magazijn buiten gebruik gesteld (enkelschots)

Magazijnpal naar achteren: magazijn in gebruik gesteld (meerschots)

4 januari 2017. De werking van het magazijn

Na het eerste schot gelijk het magazijn proberen. Het laat zich prima laden. Met het maximale aantal van vier patronen in het magazijn wil hij natuurlijk ook nog eentje in de loop. Het magazijn moet eerst 'in gebruik' worden gesteld om het te kunnen vullen, om het daarna 'buiten gebruik' te stellen, de enkelschot-stand, anders kan de grendel niet naar voren worden gehaald omdat ie tegen een patroon aankomt die in het magazijn zit. In de 'buiten gebruik' enkelschot-stand zakken de patronen in het magzijn iets naar beneden zodat u de grendel heen en weer kunt halen zonder patronen uit het magazijn te duwen. Zie de foto's hierboven.

Geen veiligheidspal (safety)

Voor de sportschutter is het niet van belang, die loopt niet rond met geladen wapens, maar voor een militair geweer is het toch een serieuze tekortkoming dat een wapen niet op 'veilig' gezet kan worden. In eerste instantie is de Beaumont wel met een veiligheidspal uitgevoerd, maar daar waren problemen mee en die zijn daarom allemaal maar verwijderd. Met de Beaumont-Vitali M71/88 kan met het magazijn geladen rondgelopen worden, er hoeft immers geen patroon in de kamer, maar die enkelschots Beaumont M71 moest dus eerst geladen worden voor er mee geschoten kon worden. 'Vreemd hoor', aldus Hildo.

4 jan 2017. High Power 1911
Na de Beaumont nog even los met de 1911. De gaten zijn gemaakt met 3.5 grain Vectan BA10 achter de kogel in plaats van 3.3 grain. Of het nu beter schiet? Het lijkt er haast wel op, maar Hildo is een uitermate onbetrouwbare schutter met fluctuerende resultaten, die eigenschap laat hij hier ook weer schitteren. De eerste (rode) serie is echt ernstig groot en belooft niet veel goeds voor deze nieuwe lading. Vervolgens ligt het grootste gedeelte van het tweede (blauwe) groepje opeens beduidend dichter bij elkaar. De munitie is identiek, het is Hildo's consistentie die stukken beter kan. Hij belooft dat hij er aan gaat werken... vast wel, u kent hem langer dan vandaag. Wat de 3.5 grain lading betreft, het lijkt toch best goed te schieten met die 450-230RNCP LOS kogel en storingen tijdens het uitwerpen waren er niet meer. Goedgekeurd!

11 januari 2017. Tweede kaart met Truus

De keep is wat hoger afgesteld en dat lijkt te werken, maar de korrel moet nog wel erg laag in de keep gehouden worden... het eerste schot ging weer onder de kaart door en de hoogte van de korrel in de keep vindt Hildo niet erg duidelijk te zien, moet nog even wennen waarschijnlijk. De rest zit wel allemaal op de kaart maar het groepje is groot. Hildo wijdt dat toch nog steeds aan zichzelf, want hij merkte wel dat het geweer vandaag niet zo goed stil te houden was. De patronen zijn identiek aan vorige week: nieuwe hulzen, zelfde lading en dezelfde kogels.

Na tien patronen stuk?

Truus heeft er geen zin meer in. Bij de elfde patroon weigert het slaghoedje, nogmaals. Proberen helpt niet. Beide andere patronen weigeren ook, het slaghoedje vertoont een deuk maar niet diep genoeg om daadwerkelijk af te gaan. Of het de slagpin is, de hoofdveer of iets anders maakt op dit moment niet meer uit. Later thuis maar eens naar kijken, grote problemen verwacht Hildo niet.

18 januari 2017. De laatste twee series met de, tromgeroffel... 1911!

Kent u het liedje nog van Herman Brood en Henny Vrienten: 'Als je wint, heb je vrienden'? Nou, als u een 1911 hebt, heeft u er ook zomaar een hele serie bij, en dat heeft niets met winnen te maken. Veel mensen hebben/kennen een 1911, in het echt of als virtueel wapen uit games. Het in ieder geval een legendarisch en daardoor bere interessant pistool.

De 1911 vs de CZ Shadow

Wat Hildo betreft, doet de Shadow het op alle fronten beter. Handling, ergonomie, laden, ontladen, schieten, precisie, trekker, magazijncapaciteit, enzovoorts. 'Kan best, maar het wordt natuurlijk nooit een 1911'. Met dat ene zinnetje worden alle argumenten voor een hogere CZ Shadow-status onderuit gehaald. Een legende wint het altijd.

De kaarten

Niet zo best. Zie de zes series die Hildo hiervoor met de Shadow geschoten heeft, toch beduidend kleinere groepjes. Binnenkort wil Hildo toch een aantal andere kogels kopen en tevens weer wat herladen met zelf gegoten loden kogels. Die schoten wél goed in de 1911. Toch blijft het schieten met loden kogels in het pistool een no-go voor Hildo totdat SV de Vrijheid de afzuiging heeft aangepakt.

25 januari 2017. Vier Shadow series

Vorige keer zes series verschoten, ditmaal vier. Hildo wil dit nog een poosje volhouden om te zien of hij zijn gemiddeld puntentotaal merkbaar omhoog kan krijgen. In principe zou dat moeten kunnen, gewoon vaker met hetzelfde wapen schieten. Veel wisselen en de resultaten dalen.

In de praktijk

De eerste serie was voor Hildo's doen prima, met 81 punten. De volgende series laten een slecht en nog verder dalend resultaat zien: 63, 62, 60. Hier is hij niet tevreden mee en de oplossing is simpel: stoppen met de schietsport of meer oefenen. U weet vast wel wat zijn keus gaat worden!

2 februari 2017. Diopter treurnis

Een topdiopter is het zeker niet, nooit geweest ook. Het lijkt heel wat, maar de markeringen (het hoort te werken zoals een schuifmaat) zijn niet juist aangebracht. Alle streepjes staan precies naast elkaar en tienden zijn daarom niet te meten. Als het eenmaal goed staat voor een bepaalde afstand en u wisselt niet van kruit en ladingen, dan is er goed mee te leven. Helaas is het draad van de diopterschroef, die de diopterladder vasthoudt als ie rechtop staat, niet goed meer. Vastdraaien kan niet meer. Als Hildo naar beneden zou schieten, valt de diopterladder naar voren. Naar beneden schieten komt niet echt voor op de baan, maar goed vast zitten moet ie wel. Er zit ook speling in, het voetje van de ladder is iets smaller dan de houder die op de kolf zit.

Een nieuwe diopter?

Lee Shaver heeft een vreselijk mooie 'Long Range Soul Sight voor muzzleloader rifles', compleet met Hadley eyecup, zodat het gaatje in de diopter te verstellen is. Pedersoli is goedkoper. Zelf heeft Hildo ooit een keer geschoten met de Rolling Block van Rob Duijf, in het kleine zwartkruitwereldje wereldberoemd. Zijn geweer was uitgerust met een Lee Shaver diopter, met bijbehorende ringkorrel met allerlei inserts. Dat kijkt mooier dan die van Eleanor. Hildo hoorde Rob toen iets zeggen van 750 euro. Voor u misschien niet veel, voor Hildo wel. De huidige diopter is geen topproduct, verre van, maar Eleanor kostte ook maar 200 euro en kijk eens hoeveel jaren Hildo er al groot plezier aan beleeft! Het spul is vast wel goedkoop vast te zetten. Gewoon een bout erdoor of zo.

Binnenkort even kijken.

15 februari 2017. Dubbele Shadow

Twee kaarten, beide met twee maal tien schoten. De bovenste is de eerste, de onderste de tweede, vanzelf. De eerste kaart is vrijwel altijd de beste, de hoogste punten zijn dan ook daarop te vinden. De tweede serie op de eerste kaart schoot Hildo sneller. Langzaam of snel, er zit verschil in. De tweede kaart is matig, met name die 68 punten. Hildo denkt dat ie meer moet schieten, vast wel.

15 februari 2017. Precisie schieten

Wat gaan staan zwaaien met het pistool brengt u niet tot de hoogste precisie. Opgelegd schieten, zo doet Hildo het. De echte professional koopt een Ransom Rest, maar die heeft meer geld dan Hildo, die het liever uitgeeft aan kogels, kruit, slaghoedjes en brandstof omdat ie ruim 180km moet rijden voor een avondje schieten.

15 februari 2017. Opgelegd geschoten

Hildo's eigen herladen patronen vs de Prvi Partizan ammo. En? Het heeft weinig zin. De groepen, want groepjes zijn het nauwelijks, zijn niets kleiner dan gewoon vrijstaand staan te wiebelen. Misschien ligt het aan zijn ogen maar in ieder geval is er nu iets duidelijk en dat is: Het ligt gewoon aan Hildo zelf! Dure fabrieksmunitie kopen in de hoop dat hij veel beter gaat schieten is een ijdele hoop... hij moet aan zichzelf werken en méér schieten want Practice Makes Perfect. Althans, da's wat onze westerburen beweren.

8 maart 2017. Sneller schieten dan laden

Lucky Luke schoot sneller dan zijn schaduw. Hildo schiet snel met zijn Shadow. Veel sneller schieten kan ook wel, maar de kaart moet wel geraakt worden. Hij wilde even proberen om in een cadans te komen. Na de opslag, die telkens hetzelfde is, weer zo snel mogelijk keep-korrel op het doel en wederom 'knal'. Als u er heel veel munitie doorjaagt, zult u ongetwijfeld op een gegeven moment vast razendsnel achter elkaar leren schieten, maar de munitiekosten zullen astronomisch zijn. Toch leuk om even drie magazijnen achter elkaar leeg te blazen, alvorens ze weer volgestopt moeten worden natuurlijk... en die mooie UpLULA magazijnvuller die hij heeft, wordt telkens vergeten.

Patronen zijn op

Met deze kogels is de laatste munitie verschoten die Hildo destijds gemaakt heeft. Binnenkort is er dus weer heel veel te herladen maar alvorens dat te doen, wil hij een nieuwe kruitlading hebben die een minimale power factor geeft van 125. Ook goed voor eventuele wedstrijden, later.

5 april 2017. Full power & een groepje

Soms heeft u uw dag, soms niet. Vorige week had Hildo klaarblijkelijk z'n dag niet want vandaag gaat het opeens stukken beter met de 3.8 grain Vectan. De afzwaaiers rechts boven even niet meegeteld, die waren in het begin. De rest is heel redelijk dus met die kruitlading zit het wel goed.

Schoner op een hoop

Dat de hulzen schoner het wapen uit komen had Hildo vorige week ook al gemerkt. Wat hem toen ook opviel, maar wat hij niet vermeldt heeft, is dat de hulzen veel verder het wapen uitgegooid worden en... de meeste verbazingwekkend dicht bij elkaar.

6 april 2017. 45ACP op de XL650

'Kijk, dit is genieten hoor', aldus Hildo. Hij heeft hier dik 250 stuks 45ACP, met 3.8 grain Vectan BA10, storingsvrij gemaakt in een sneltreinvaart. Meer lege hulzen zijn er niet, jammer. De Dillon XL650 was een uitgaaf, maar wel een hele goeie want wat kan herladen op deze manier leuk zijn. Hulzen in de hulzenbak, slaghoedjes in de primertube en herladen maar. Genieten hoor! Als primertube leeg is, moet die weer opnieuw geladen worden. Daarvoor dienen slaghoedjes eerst stuk voor stuk 'geprikt' worden met de pick-up tube. Hildo spuit de hulzen licht in met WD40, om vervolgens overtollig olie te verwijderen met keukenpapier. Daarna gaan ze de hulzenbak in. Al die extra werkzaamheden erom heen kosten wel wat extra tijd. Om de pers volcontinu aan de gang te houden, zijn er minimaal twee mensen nodig denkt Hildo. Gelukkig heeft hij tijd genoeg.

19 april 2017. Drie series met de 1911

Wegens de slecht werkende afzuiging, die nog slechter werkt als de inblaaskant wordt uitgezet 'omdat het tocht' laat Hildo de bijna volbezette 50 meter even voor wat het is. Met handvuurwapen schieten betekent niet dat het minder leuk wordt, helemaal niet zelfs. Verrassend is het ditmaal wel. De eerste kaart met twee series laat de rode gaten zien waar Hildo recht onder het zwart richtte. Bij de blauwe serie heeft hij iets verder naar links gericht, maar ondanks dat de correctie gering is lijken de kogels verder naar links uit te komen. Het is altijd lastig om correcties door te voeren tijdens een schietbeurt, het worden al snel overcorrecties en dan blijft er van een groep weinig meer over. Dan liever een scheef groepje!

3e kaart: Ingeoliede loop

Iets Ballistol op de buitenkant van de loop. Met wat meer olie tussen loop en barrel bushing is er minder speling. Zou dus kleinere groepjes moeten opleveren. Helaas, daarvan is helemaal niets te zien. Het lijkt er zelfs op dat de olie een negatief effect heeft gehad maar dat is theoretisch gezien, Hildo's inziens, niet logisch. Hij schuift het af op vermoeidheid. Het schoonmaken van de loop moet nog steeds gebeuren. Hij is even bezig met andere dingen, maar het blijft in de planning staan.

26 april 2017. Power Factor van de Norinco 1911
Hildo is best benieuwt hoe de 45ACP kogel van de Norinco het doet. Het wapen is nog nooit over de chronograaf geschoten, maar hij weet wel dat de succesformule van de 45ACP ligt bij de diameter en kogelgewicht, niet bij de snelheid van de kogel want die is langzaam, rond de 850 fps. Met de 450-230 LOS CPRN en het snelle 3.8 grain Vectan BA10 kruit zet de Norinco de volgende snelheden neer die ruim onder alle soorten fabrieksladingen liggen.
Snelheden in feet per second
Eerste serie van 5
668 fps
710 fps
729 fps
726 fps
728 fps
Tweede serie van 5
707 fps
726 fps
729 fps
722 fps
724 fps
Conclusie
Geen 'errors' tussen de snelheidsmetingen, misschien is de kogel gemakkelijker te detecteren omdat ie groter is dan een 9 mm exemplaar? Misschien een keer de sensor glaasjes schoonmaken. De power factor is, bij de hoogste gemeten snelheid van 728 fps, 728 x 230 : 1000 = 167.44. Om voor IPSC wedstrijden in de major klasse te vallen is een power factor van 170 nodig. Maar in IPSC zal de 1911 nooit meedoen en belangrijker, de 1911 schiet met deze lading heel prettig en er gebeurt ruim voldoende om het niet als een kippenscheet te laten overkomen.
Oplopende snelheden
Het valt Hildo op dat het eerste schot, zowel bij de Shadow als bij de 1911, de langzaamste kogelsnelheid oplevert. Naarmate het wapen warmer wordt, gaat de snelheid iets omhoog. Misschien groeit de loop iets in diameter en gaat de kogel er gemakkelijker door of is het slechts toeval?

3 mei 2017. Hulzen met 5.2 grain VV N340

Hoewel de power factor met 5.2 grain N340 ruim gehaald wordt, lijkt er van druk nauwelijks iets te bespeuren. Nog steeds zijn diverse, maar niet alle, hulzen iets zwart van roet. Het lijkt erop dat de druk te laag is om de huls goed tegen de kamerwand af te dichten. Ook de inspectie van de slaghoedjes laat geen enkel teken van overdruk zien. De meeste zijn niet eens vervormd, andere slechts zeer weinig. Bij fabrieksmunitie ziet dat er heel anders uit. Er lijkt ruimte genoeg voor nog een stuk meer snelheid met N340, maar dat heeft voor Hildo geen zin. Misschien zou N330, een iets sneller kruit, uiteindelijk toch wel beter zijn voor een schonere verbranding en iets zuiniger in gebruik zijn. Hij heeft al een keer een bus N330 gehad en kwam met 4.8 grain op de power factor. Waarom hij uiteindelijk toch gekozen heeft voor N340, waren de soms toch iets overdrukverschijnselen met N330, maar hoe het allemaal precies zat weet hij even niet meer exact. Toch schieten anderen de power factor zelfs met N320. Het merk slaghoedjes maakt zeker uit in kogelsnelheden en ook de specifieke loop van het wapen zelf is van invloed. Misschien is Hildo ook wel erg (te) voorzichtig met overdrukken. Maar voorlopig komt er geen ander kruit, er is nog voldoende N340.

3 mei 2017. In de markt voor een CZ Shadow

Clublid Tristian schiet al jaren bij de Vrijheid en heeft in die tijd al heel wat wapens gehad. Hier schiet hij nog wat series met Hildo's Shadow. Hij had er al eerder mee geschoten en kon er goed mee overweg, Mooie groepjes, mooiere dan die van Hildo zelf eigenlijk. Omdat de Shadow hem zo vreselijk goed bevalt, wil hij er zelf ook eentje aanschaffen, een weinig gebruikte van een clublid. Nu dus nog even met die van Hildo, kan hij die volgende week goed vergelijken met de Shadow die te koop staat.

Een Shadow als clubwapen bij SV de Vrijheid!

Hildo hoorde van El Presidente dat ook de club binnenkort een frisse CZ Shadow zal hebben als clubwapen, en dat is goed nieuws. Eindelijk een 9 mm waar de kaart fatsoenlijk mee te raken zal zijn.

10 mei 2017. De Shadow op 5.1 grain N340

Deze 5.1 grain lading moet de goede zijn, net boven de power factor en verder goed schietend. Dat mag ook wel, want hij heeft in een paar dagen met de XL650, rustig aan, iets van 2500 patronen gemaakt. Rustig herladend komt hij met de XL650 op een theoretische 700 patronen per uur, zonder hulzen invetten, kogels halen, slaghoedjes prikken, kruit bijvullen en neus pulken. Sneller kan wel, maar voor de grootste nauwkeurigheid is het beter het rustig aan te doen met de pers, denkt hij. Er is immers geen haast.

Snelheden in feet per second (5.1 grain N340)
1035 fps (126.6)
1006 fps (123.7)
1044 fps (128.4)
1016 fps (125.0)
1040 fps (127.9)
1057 fps (130.0)
1069 fps (131.5)
1065 fps (131.0)
1028 fps (126.4)
1023 fps (125.8)

Conclusie

Dit is de kruitlading die, op één patroon na, net boven de power factor van 125 zit. Een kleinere lading en het komt al snel beneden 125 uit. Bij een hogere lading gaat  het onnodig hard. 5.1 grain Vhitavuori N340 is perfect.

17 mei 2017. De LOS copper plated kogels
Niets mis mee. Erg consistent van maat en zeker één van de betere die Hildo destijds, 27 juli 2014, opgemeten heeft. Alsa Pro, een voltmantel en hierboven links op de foto, was nog beter aan de maat maar ook wat duurder. De LOS hollow point was juist weer stukken slechter en Frontier ook. Hildo heeft de huidige LOS 123 grain Copper Plated Round Nose kogel nog weer even opgemeten en gewogen en ze zijn vrijwel allemaal rond de 123.5 grain zwaar en .356 (9.04 mm) in diameter. Het is een van de goedkoopste kogels op de markt, maar zeker niet slecht.

25 mei 2017. Interne Competitie van de KNSA

'Interne Competitie met Tijgertje'?, denkt de oplettende lezer nu, 'Maar die werd geschoten met Eleanor, het voorlaadgeweer'. Dat was ook zo, maar sinds de diopter van Eleanor gammel is, en nog niet gerepareerd, denkt Hildo dat niemand er bezwaar tegen heeft dat hij de competitie voorlopig voortzet met een ander geweer. Ze vallen in dezelfde klasse bij SV de Vrijheid: HWZKG ofwel Historisch Wapen ZwartKruit Geweer.

Mikpunt vs Raakpunt

Er zit in de praktijk nogal wat verschil tussen de verschillende wapens en waar ze afkomen op de kaart. Het is best lastig om alle afwijkingen van alle wapens te onthouden. Sommige wapens zijn helemaal niet afstelbaar, andere in te grote stappen. Het meeste is oud militair spul en niet echt gemaakt voor wedstrijden. Met Tijgertje is de keep op dezelfde hoogte te houden als de punt van de korrel en dan mikken op onderkant zwart. Vrij simpel, maar Hildo meende zich te herinneren dat het mikpunt het midden van het zwart was, vandaar de gaten bovenin de kaart. Daarna de wedstrijdkaart opgehangen en met de serie begonnen. In combinatie met wat geluk toch een resultaat waarmee Hildo bijzonder tevreden is.

7 juni 2017. De Noorderlicht kogel

Hierboven ziet u de Noorderlicht kogel. Gegoten in een M1 huls zonder bodem. Ter vergelijking een antieke OEM Kropatschek 8x60R patroon uit 1905, die Hildo vorig jaar kreeg van Napoleon.

Het grote verschil?

De originele is een volmantel en het kleurtje lijkt erg op nikkel, een materiaal dat zo'n beetje de helft harder is dan koper, mogelijk is het een legering met koper of zelfs ijzer. Hildo heeft eens gelezen over verroeste Guedes 8x60R kogels die zijn gevonden in Zuid Afrika waar de boerenoorlogen zich afgespeeld hebben. De afmeting van de Noorderlicht is gesized naar .323", Hildo meet .324". De originele heeft heel andere afmetingen, de antieke kogel loopt duidelijk erg taps én is behoorlijk dun. Deze op de foto is .316/.317 waar de huls eindigt. Verder naar de kop toe vermindert de diameter geleidelijk tot 8 mm, en zelfs nog dunner, terwijl het ogive eigenlijk nog niet eens begonnen is. Duidelijk kegelvormig.

Zetdiepte

De kegelvorm van de kogel zorgt er ook voor dat de 32 mm lange kogel zo ver naar buiten kan steken en tóch de velden niet raakt. De Noorderlicht kogel daarentegen is, zoals alle normale kogels over de volledige lengte gelijk in diameter. De zetdiepte wordt daarom automatisch veel dieper dan die van de originele. De originele patroonlengte aanhouden met de Noorderlichtkogel geeft een patroon die simpelweg in geen velden of wegen te kameren is omdat de kogel de velden veel te vroeg raakt.

Afgezaagd Noorderlicht

U ziet tevens dat Hildo de Noorderlicht kogels afgezaagd heeft, tot aan het begin van de huls, de lengte is daarmee van 36.6 mm verkort naar 30 mm. Dat is 2 mm korter dan de originele terwijl het gewicht 215 grain is tegenover 247 grain voor de originele. Mogelijk is de originele mantel erg dun, dunner dan de huls van een M1 of zit er in de originele meer lood en is de kogel zachter.

7 juni 2017. Precisie?

U denkt natuurlijk, 'mwoah, heb het wel eens beter gezien'. Echter, Hildo heeft vrijstaand geschoten en de eerste onderaan was een probeer schot. Met Antonia is mikpunt raakpunt, in ieder geval met deze lading. U ziet het groepje in het midden: 1 tien, 3 negens, 2 achten en een zeven. Dat is het echte groepje, de rest zijn afzwaaiers. Als het aan het geweer zou liggen, dan zaten ze veel gelijkmatiger over de kaart verspreid.

Kortom

Helemaal niets mis met het concept van deze Noorderlichtkogel. Ook nadien, tijdens het schooonmaken, geen enkel spoortje van lood in de loop.

Later: Loden kogels met gaschecks

Hildo heeft het spul liggen, zowel gaschecks als verschillende soorten loden kogels. En dan eens zien of alleen de gascheck Antonia ook vrijwaart van een met lood versmeerde loop. Kan even duren, u kent Hildo inmiddels wel.

21 juni 2017. Na meer dan een jaar... Claudette!

De laatste keer dat Hildo met Claudette schoot was maart 2016. Vandaag staat Hildo 'onderkant zwart' te richten. Gelukkig heeft hij zijn baankijker opgesteld en komt er zo vlot achter dat het niet goed gaat, de kaart wordt gemist. Beetje hoger richten dan? Nog niets, onderkant kaart en de gaten beginnen op de kaart te verschijnen. Het is lastig alle afwijkingen van alle wapens te onthouden, niet voor de eerste keer dat hij het zegt en niet de laatste keer dat hij op een iets foute plek richt... Uiteindelijk komt hij toch nog tot een score van 68 punten op deze interne competitiekaart. De patronen zijn nu op en opnieuw herladen wil even niet, de kogels zijn op. Binnenkort moet er maar eens flink van alles en nog wat gegoten worden. Wenslijstje opstellen, voldoende lood regelen en de loodovens opstoken, onder andere, want er is, geloof het of niet, nog meer in een mensenleven dan schieten.

Gewicht & roterende lopen
De concurrentie, de CZ Shadow 1, weegt 1180 gram en heeft een 4.25 inch loop. De nieuwe Shadow 2 weegt zelfs 1330 gram met een 5 inch loop. Het idee achter het grotere gewicht is dat er sneller geschoten kan worden door minder opslag. De langere loop zorgt voor meer precisie door een langere vizierlijn. De X-Calibur benadert het opslagprobleem op een andere manier. Het wapen heeft een polymeer frame en het totaalgewicht is slechts 885 gram met leeg magazijn. Het wapen heeft echter een speciale 5 inch lange loop die, afgezien van de dikte en diepe flutes, opvalt doordat de loop roteert in plaats van kantelt tijdens het uitwerpen van de huls/laden van een nieuwe patroon. De theorie is dat door het ontbreken van de kantel-actie er merkbaar minder opslag is.

Technische details?

Het frame is van polymeer met daarin een met pinnen bevestigde insert, een uit één stuk CNC gefreesd stuk staal, waarop de rest van het wapen, zoals slede, loop etc. gemonteerd zit. Geschikt voor zowel links- als rechtshandige schutters (ambidextrous). Voorzien van een verstelbare keep en zo'n rode fiber optic korrel. Vier set verwisselbare grip-inserts om de gripdikte op de hand van de schutter te kunnen aanpassen. Soft, medium en een harde recoil (slede) veren om aan te passen op de kracht van de gebruikte munitie. Twee magazijnen, met een erg stevige veer, waar 15 patronen inpassen. Dat is het maximum bij IPSC. De 18 patroons-magazijnen van de Shadow 1 zijn daarom wat lastig, want er zit zo te veel in.

28 juni 2017. Nieuwe Alpha clubwapens

Na de aanschaf een van een tweedehands CZ Shadow pistool heeft de club nog meer geïnvesteerd in twee nieuwe Alpha-Proj revolvers. Alpha-Proj is een Tsjechische fabrikant die voortgekomen is uit de wapenfabrikant Holek en in Brno sinds 1993 voornamelijk revolvers maakt. Ze zijn goed voor 25.000 wapens per jaar, aldus hun site. Tsjechen zijn op wapengebied niet achterlijk en met de aanschaf van deze Alpha's lijken de tijden van beroerde clubwapens tot een einde gekomen te zijn.

Alpha 357 magnum & kleinkaliber

De twee nieuwe revolvers zijn identieke Alpha's, beide voorzien van een 4" loop. Een wat kortere vizierlijn maar wel iets lichter van gewicht, wat best een voordeel kan zijn voor sommige clubleden. De 357 Magnum is tevens geschikt voor 38 special, de kleinkaliber uitvoering is een 9-schots. Heeft Hildo nog niet mee geschoten, maar dat gaat nog wel een keertje komen. Deze Magnum uitvoering schiet prima en ziet er goed en netjes uit. Het is natuurlijk tot veel kleinere groepjes in staat dan Hildo, maar dat wist u al wel. De trekker is netjes en ook het single action spannen gaat fijn. Wat Hildo voor de eerste keer eigenlijk echt opvalt, is dat revolvers, alle revolvers, anders in de hand liggen dan pistolen. Vanwege de trommel zijn de trekker en beugel lager gepositioneerd dan bij een pistool en dat maakt een pistool ergonomischer. Blijft bijzonder dat dit feit, wat bij alle revolvers speelt, hem nu eigenlijk pas opvalt.

28 juni 2017. Nogmaals de 1911

Drukke schietavond denkt u, maar dat valt wel mee hoor. Deze verhalen schrijven duurt véél langer dan het schieten zelf. Niet dat dat erg is, nogmaals plezier aan de schietsport zonder dat het zelfs maar een kogel kost!

Mikpunt

U ziet dat Hildo problemen heeft met het juiste mikpunt, de rode vlek is waar gericht is en bij de Norinco is het vandaag ongeveer mikpunt = raakpunt. Dat is ook wel eens anders: soms heeft het wapen een kleine afwijking naar de zijkant of komt het hoger af. Dat het wapen de ene dag anders schiet dan op een andere, zal niet het geval zijn. De schietsport blijft verbazen.

26 juli 2017. Bijna precisie met Tijgertje

Nou? Dat ziet er op zich niet verkeerd uit. De treffers hierboven in de kaart laten een bijzonder klein groepje zien, minus al die afzwaaiers natuurlijk, maar het zit niet helemaal in het midden... zoals vaker gebeurt. Evengoed laat het wel zien dat Tijgertje, in de gezegende leeftijd van 140 jaar, nog heel goed met lood kan gooien. Mooi he?

2 augustus 2017. Walther Q5 Match van De Griffier

Van De Griffier mocht Hildo schieten met diens net nieuwe Walther Q5 Match. Normaal schiet de man alleen met kleinkaliber, dus het is voor hem even wennen aan de grotere klappen want tussen kleinkaliber en 9 mm zit best wat verschil. Zeker met een wapen als deze Walther, want deze is gemaakt van polymeer, net als steeds meer moderne wapens. Glock is een van de eerste en in ieder geval de bekendste, maar ook deze Q5 weegt weinig, 775 gram volgens opgave van Walther. Dat is niet veel omdat het een full-size pistool betreft met een 5 inch, polygoon, loop. Het wapen wordt zeer compleet geleverd in een mooie koffer met allerhande accessoires, zoals o.a. een speedloader om de magazijnen snel te kunnen vullen en een serie van drie verschillende adapterplaatjes om de keep te vervangen voor een Trijicon, Leupold of Docter/Meopta Red Dot, een elektronisch richtsysteem. Om het handvat op uw handen aan te passen worden wisselstukken van diverse diktes meegeleverd. In het magazijn gaan 15 patronen en er worden drie stuks meegeleverd, en dat aantal is netjes want losse magazijnen zijn vaak relatief prijzig.

Hoe schiet het?

Hildo's mening? Zie de schietkaart van dit pistool.

30 augustus 2017. Good & Bad

De eerste kaart die Hildo vandaag schiet is zeker niet verkeerd, de vakantie heeft hem goed gedaan! De tweede serie op diezelfde kaart is al een stuk minder. Het vakantie-effect lijkt al na een enkele serie te zijn uitgewerkt. Vreemd wordt het bij de twee series op de tweede kaart: ineens een sterke afwijking naar links. Het vizier lijkt goed, maar is het misschien niet meer? Volgende keer weer!

Geen kogels meer

Als het u opvalt dat Hildo wel erg weinig met andere wapens schiet... Het diopter van Eleanor is nog steeds stuk en verder zit hij nu vrijwel zonder kogels voor in feite alle zwartkruitwapens. Alvorens weer te kunnen herladen, moeten er dus allerhande kogels worden gegoten én dat moet binnenkort gebeuren want het is het beter gieten als het niet al te koud is. De winter staat al haast weer voor de deur te trappelen... 

4 oktober 2017. The Shadow

De regelmaat van het schieten ondergaat even een dip. Munitie heeft hij zat, maar er zijn ook wat andere dingetjes te doen en die 170 km rijden (heen en terug) voor een avondje schieten is toch best wel een opgaaf, vooral 's avonds terug is het een lang stuk. Aan het jaarlijks verplichte aantal schietbeurten die noodzakelijk zijn voor het behoud van het verlof, minimaal 18 stuks, komt Hildo natuurlijk gemakkelijk.

Weinig zwartkruit schieten?

Het zal u ook opgevallen zijn dat Hildo relatief weinig zwartkruit meer schiet. Dat heeft alles te maken met de afzuiging van de schietbaan waar door het bestuur van de vereniging nog immer niets is gedaan. Lichtpuntje is dat het écht in de planning lijkt te staan. Jarenlang dringt Hildo aan op een goed functionerende afzuiging, jaren voor zijn herseninfarct zelfs al. De gezondheid van de mensen die de schietsport beoefenen staat, Hildo's inziens, bovenaan. En het met zwarte rommel in de neusgaten van de baan komen is echt niet alleen bij SV de Vrijheid gebruikelijk! Evengoed het is niet nodig en het mag in feite gewoon nergens gebeuren. Wat regelgeving zou hier op zijn plaats zijn.

25 oktober 2017. Zevende interne competitie kaart Tijgertje

Met 69 punten een kaart om snel te vergeten. Het zit vandaag niet mee, eerst te hoog gericht (middelpunt kaart) en daarna staan slingeren, da's duidelijk te zien aan de groep. 'We gaan het hier verder niet over hebben hoor', zegt Hildo nog, voordat ie aan de thee gaat.

Hoe zit het met Eleanor?

Hildo's Intermarco Rigby replica Eleanor heeft hij afgeleverd bij wapenhandel Kuiper. Er komt een Pedersoli Creedmoor sight op. Engelse stijl, dus in principe een relatief model correcte diopter. Alleen in hoogte verstelbaar, want de zijdelingse verstelling gebeurt door de verstelbare korrel die er op zit. Op de nieuwe creedmoor sight kan dan eindelijk Hildo's verstelbare Hadley style eye cup, ook van Pedersoli, worden gebruikt. Die diopter cup had hij al een paar jaar liggen, maar het paste niet op de originele Intermarco diopter. Gaat nog wel een poosje duren voor het er allemaal op zit, maar hopelijk niet al te lang want hij mist Eleanor best wel.

8 november 2017. Baikal Margolin MCM .22 long rifle

Deze lag al een hele poos bij Wapenhandel Kuiper in de vitrine, voor 125 euro, maar kooplustige interesse ontbrak. 'Vreemd', aldus Hildo.

Gorby

Gorby is een Baikal Margolin MCM in 22 long rifle. Zegt u misschien niets, Hildo ook niet tot voor kort, maar het is best een buitengewoon bijzonder pistool wat u hier ziet. Het is een 'made in the USSR' wedstrijdpistool, die worden nooit meer gemaakt. Het betreft hier zelfs eentje van olympisch niveau!

Mikhail Margolin

Het werd in 1947-1948 ontworpen door Mikhail Margolin. De man is in het laatste jaar van de Russische burgeroorlog (van 1917 tot 1922) het zicht in beide ogen verloren. Niettegenstaande zijn blindheidheeft hij zich verder ontwikkeld en is uiteindelijk ontwerper geworden van dit pistool. Hoe het mogelijk is om als blinde een pistool te ontwerpen, is Hildo een raadsel. Als hij zijn ogen dicht doet, vindt hij het al lastig om koffie te zetten. En meneer Margolin heeft niet zomaar wat bij elkaar geprutst tijdens de dagbesteding, maar het is hem gelukt om een bijzonder succesvol wapen te ontwerpen van olympisch niveau, waarvoor groot respect. Dat het groepje dat Hildo ermee geschoten heeft zo groot is, ligt in ieder geval niet aan het pistool.

Keep en korrel

Een in hoogte verstelbare korrel heeft Hildo nog nooit gezien, maar hier zit er eentje op. Daarentegen is de keep vast en alleen zijdelings verstelbaar. Eerst het boutje losschroeven dat de richtmiddelen zekert, dan pas kan er aan gedraaid worden. De keep zit met een beugel aan het frame zodat het geen bewegend onderdeel van de slede vormt, zoals bij een gewoon pistool. De richtmiddelen zitten naar verhouding erg hoog en dat is gedaan om het wapen zelf lager te kunnen houden zodat de loop meer in lijn ligt met de arm van de schutter. Dat zou een voordeel geven bij snel schieten, zoals bij de discipline Olympisch Snelvuur.

22 november 2017. Hoe schiet de Stribog?

Hildo is wel veranderd sinds hij in de schietsport zit. Eerst was het allemaal zwartkruit wat de klok sloeg, maar moderne nitro wapens zijn toch stiekem wel heel erg leuk hoor! Ook dit is een hele leuke maar het wapen hanteren is voor Hildo toch een beetje onwennig, magazijn in het handvat proberen te stoppen ziet er een beetje suf uit: zeker veel pistool geschoten? Deze Grand Power Stribog schiet met dezefde 9mm als de alom bekende UZI. Als u, net als Hildo, in dienst gezeten hebt en de UZI als persoonlijk wapen had weet u vast nog wel hoe het schiet. Rustig met weinig opslag, voordeel bij dynamisch schieten.

Ambidextrous

Dit wapen is ambidextrous, oftewel van beide zijden te bedienen. De knopjes zijn allemaal dubbel uitgevoerd op de spanknop van de grendel na. Die kan klik-klaar omgezet worden naar de juiste kant. Superhandig, weet Hildo, die zelf aan de linkerschouder schiet. Zijn eigen Olga (CZ 858) is dat niet en voor hem stukken lastiger (minder snel) te bedienen, dat wapen is gewoon voor rechtshandigen. 

Customized & wat kost dat dan?

Marcel heeft deze Stribog wat aangepast voor DSR wedstrijden. Standaard varieert de Stribog van onder de 900 tot net onder de 1000 euro, afhankelijk van de uitvoering. Het wapen komt in alle uitvoeringen met erg simpele niet verstelbare flip-up diopters. De meeste schutters zullen hier wat anders op gaan zetten, red dot of, zoals hier, een Vortex 1-4x24 kijker (+ € 300,-), wat de initiële redelijke kostprijs toch weer een stuk opdrijft. Ook niet standaard is de verstelbare AR-type kolf (+ € 100,-) die, middels de bijgeleverde adapter, zonder aanpassingen gemonteerd kan worden. Standaard wordt de Stribog geleverd met naar wens een klapkolf of een vaste kolf en met een aluminium of polymeer lower en twee magazijnen, eentje 20-schots en eentje 30-schots. Dit is het type RSR9 A1-135 en deze is voorzien van een 13 1/2 inch loop met muzzlebrake en het voldoet daarmee aan de wettelijke minimaal vereiste overall geweerlengte van 60 cm in Nederland. Meer uitbreiding voor DSR, een tweepoot omdat er soms op langere afstand geschoten wordt alsook een tactical lamp en/of laser, als er een stage in het donker geschoten moet worden, alles kan.

29 november 2017. Schietkaart Olga

De eerste (rode) serie rustig en bedachtzaam geschoten. De tweede (blauwe) een stuk vlotter. Helaas één gat te weinig in de kaart bij de blauwe serie anders hadden de punten vast een stuk dichterbij elkaar gelegen. De kaart gemist lijkt hem sterk, waarschijnlijker is een patroon te weinig, hoe moeilijk kan tot tien tellen eigenlijk zijn?

17 januari 2018. Met twee handjes!

Recht voor de schietkaart staan en het pistool in twee handen met de ellebogen wat gebogen. Zo krijgt Hildo het wapen nog op de kaart gericht, de gewone schietpositie wil niet omdat hij wegens de vermalijde schouderproblemen een te grote beperking heeft in schouderbeweging. Het spul zit vast. Balen hoor. Maar met die twee handen wordt het toch nog een leuke kaart, niet geweldig maar Hildo is tevreden en daar gaat het om.

Grendelen

Gelijk maar het magazijn vol met vier patronen en eentje in de loop. Het wapen grendelt net zoals ze schiet: uitstekend. De lege huls uitwerpen gaat perfect en ook de aanvoer vanuit het magazijn werkt uitmuntend.

Eén weigering

Er was één weigering, de patroon ging niet af. Het kan zijn dat het aan het Ginex slaghoedje ligt. In zo'n situatie altijd even wachten of het schot niet alsnog afgaat, veiligheid voor alles. Sinds het Murom-debacle heeft Hildo overal Ginex slaghoedjes in, want duurder dan noodzakelijk hoeft niet. Dit is de eerste weigering met Ginex. Het grendelen gaat verrassend licht, terwijl dan tegelijkertijd ook de hoofdveer wordt gespannen. Hildo vermoedt dat de hoofdveer niet erg sterk is en dat dat niet alleen de oorzaak is van het lichte grendelen, maar ook de oorzaak van de weigering.

4 jan 2017. Keep-korrel-doel

De keep ligt erg laag. Dat het met een speciale schuif op het vizier iets hoger gezet kan worden (lijkt op de 250 meter-stand), daar kwam Hildo pas achter toen hij weer thuis was. Het eerste schot gaat onder de kaart door, maar door het platte gedeelte aan de korrel gelijk te houden aan de bovenrand van de keep en de punt van de keep aan de onderkant van het zwart te houden, lijkt het al een stuk beter. Hoe er destijds mee geschoten werd, weet Hildo niet. De keep is erg onduidelijk te zien, erg diep is ie niet. Bovendien is de keep nogal wazig tijdens het schieten, net als hierboven op de foto. De jongere ogen van de soldaat hadden daar destijds vast minder problemen mee.

4 jan 2016. Schoonmaakdoekjes... Fantastisch!

Van het schoonmaken heeft Hildo even geen foto's. Tijdens het reinigen van de loop is de loop nat en kan vliegroest zich haast in seconden beginnen af te zetten. Hildo wil geen tijd verknoeien aan andere zaken dan schoonmaken en alles zo snel mogelijk weer in de beschermende olie zetten.

Hoe Hildo schoonmaakt?

Eerst de grendel verwijderen, loopmonding op de grond en een slechts vochtig (goed uitgeknepen, dus niet nat) doekje met wat afwasmiddel om de pompstok wikkelen. Hildo duwt het doekje met de pompstok van achteren richting loopmonding door de loop heen. Niet weer terug naar achteren omdat er dan rommel vanuit de loop in de kamer en het grendelmechanisme terecht kan komen. Het doekje valt dus uit de loopmonding en pas dan wordt de pompstok voorzichtig teruggehaald en volgt een nieuw doekje. Echt pompen met de pompstok met veel water doet ie alleen bij voorladers, bij die wapens helpt dat om de rommel uit het zundkanaal te krijgen.

Het aantal doekjes? Verbluffend!

Truus heeft een spiegelblanke loop en een heel nette ook nog. Het vierde doekje is al vrijwel helemaal schoon... Hildo weet niet wat ie ziet! Nog een vijfde er doorgehaald, maar dat heeft al nauwelijk zin meer: schoon is schoon. Dit heeft ie nog nooit gezien. Nog een aantal doekjes om de loop weer droog te krijgen en tot slot een doekje met WD40 door de loop. Hildo heeft geen enkel geweer dat zo snel en gemakkelijk schoon te krijgen is. Veel troep komt er ook niet uit de loop, een zwarte stip op de vloer was alles. Vrijwel al het vuil wat in de loop zat, ziet u op de doekjes hierboven. De loop lijkt zo glad dat het vuil nauwelijks kans krijgt zich te hechten. Truus is echt een fantastisch geweer, ook om schoon te maken.

Gewoon daklood kogels

In tegenstelling tot een Kropatschek, die vreselijk diepe trekken heeft die niet gevuld kunnen worden door de kogel waardoor de loop bij volle ladingen door gascutting vol komt te zitten met lood, is er met de Beaumont niets aan de hand. Zelfs een volle lading met dakloodkogels laat geen spoortje van lood achter in de loop. Dit wapen is echt gemaakt om te schieten met loden kogels, net zoals de Chassepot waarop het gebaseerd is. Dit in tegenstelling tot de Kropatschek die het in full-power modus echt van volmantels moet hebben.

Kortom

Deze Beaumont is een fantastisch geweer dat het ook na 150 jaar nog net zo goed doet en er net zo appetijtelijk uitziet als 150 jaar geleden. Hier is Hildo echt superblij mee.

11 januari 2017. Hogere keep

Dat de keep erg laag zit, daar kwam Hildo vorige week achter tijdens het schoonmaken. Met een speciaal schuifje, zie de twee identieke afbeeldingen hierboven waar Hildo het op eentje even verduidelijkend heeft ingekleurd, kan de keep van het boogklepvizier iets hoger gezet worden. Het staat hiermee op ongeveer de 250 meter-stand, komt daarmee hoger af en dat gaat vast beter.

24 oktober 2017. Kogels gieten

Hoog tijd om kogels te gieten om het winterseizoen door te kunnen komen zonder gebrek. Vandaag worden gegoten de Hensel 508-460 voor Tijgertje en een serie voor de BFR revolver, de Lyman 457-293. Voor meer kogels blijkt uiteindelijk de tijd te ontbreken, in het donker gieten wil Hildo niet.

Enkelvoudige giettangen

Het zijn allemaal enkelvoudige giettangen en dan valt het tempo van kogelproductie tegen. Ook moeten het fatsoenlijke kogels worden zonder rimpels of andere afwijkingen. Dat neemt ook veel tijd doordat het lang duurt voordat het gietblok de juiste temperatuur bereikt.

Twintig kogels

Uiteindelijk moeten er wel tegen de twintig kogels gegoten worden voordat er echt mooie foutvrije kogels uit het blok beginnen te vallen. Als de loodoven leeg is, begint het opwarmen van de volgende lading lood opnieuw en ook de giettang heeft weer twintig kogels nodig om op temperatuur te komen. Kortom, áls u een loodoven aanschaft en er zware kogels mee wilt gieten, dan is een grote oven echt stukken fijner dan een kleine! Deze grootste van LEE had rustig dubbel zo groot mogen zijn.

8 november 2017. Schietkaart Norinco 1911

Even proberen, maar vanavond lijkt Hildo niet echt uit de verf te komen. Met slechts 58 punten schiet hij vandaag bijzonder... laag.

8 november 2017. Gorby!

Voor de eerste keer schieten met Gorby, een oud Margolin wedstrijdpistool. Kleinkaliber en daarmee moeten hoge scores te halen zijn! Helaas, ook vandaag bakt hij er zelfs met kleinkaliber weinig van. Wat het de laatste tijd is met Hildo, is wat onduidelijk. Hildo meent de slijmbeursontsteking die hij in beide schouders heeft.

15 november 2017. Lage punten met de interne competitie kaart

Het zat niet mee vandaag. Tijgertje komt heel hoog uit, waarom is Hildo onduidelijk. Lager richten, ergens midden in het witte vlak onder het zwart dan?

Vizier verlopen

Het laddervizier kan in stapjes omhoog geschoven worden, het was per ongeluk een beetje half op het eerste stapje terechtgekomen. Tijgertje schiet dan te hoog, logisch, maar niet voor Hildo als ie dat niet in de gaten heeft.

Laatste kaart

Uiteindelijk maar 71 punten en dit is de laatste competitiekaart die hij dit jaar schiet. Hij komt dit jaar vast niet voor de eerste keer in de lagere regionen terecht. 'Geef niet hoor', zegt Hildo, opeens met een sterk Amsterdams accent, 'Ik staat hier sowieso niet voor de punteh, dat begijp ie seker wel'.

22 november 2017. GP Guns Stribog in 9mm

Als u nog niet wist hoe Marcel van De Wapenkamer er uit ziet, zie het plaatje hierboven. Op het plaatje eronder staat overigens iets veel leukers, een customized GP Guns (Grand Power) Stribog van Marcel. Hildo slaat het aanbod om er even mee te schieten niet af. Wat leuks om mee te schieten én over te schrijven, misschien leest iemand dit wel, en zo snijdt het mes voor beiden aan twee kanten.

Stribog?

Grand Power is een Slowaakse fabrikant en Stribog is de Slavische god van de wind, vandaar.

Niet toegelaten in de reguliere schietsport

De Stribog is erg licht, het weegt misschien nog wel minder dan 3 kilo. Het is een karabijn in 9mm Luger. Superhandig, want de ammo heeft u al als u 9mm pistool schiet en het is nog relatief goedkoop schieten ook in verhouding tot reguliere geweermunitie. Het schiet bovendien erg rustig, heeft minder lawaai, weinig terugslag, en toch is er nog íets meer beleving dan bij kleinkaliber, wat haast als lucht schiet. Helaas zijn geweren boven het kaliber 8mm verboden in nederland, op zwartkruit spul na.

APS en de discipline DSR

Wel toegestaan is het wapen onder andere in de discipline DSR (Dynamic Service Rifle) die is ondergebracht bij de APS (Association for Practical Shooting), een vereniging die, net als de NPSA (Nederlandse Parcours Schutter Organisatie) die de discipline IPSC (International Practical Shooting Association) beheert, bij de KNSA is aangesloten en erkend is, hoewel het geen KNSA discipline betreft. Als u lid bent van de APS en DSR schiet, kunt u de Stribog dus gewoon op verlof krijgen.

Hildo en DSR?

Misschien wordt Hildo ook nog wel eens lid van de APS, want DSR wordt onder andere verschoten op de schietbaan van SV Drachten en dat is stukken dichter bij Groningen dan IPSC-wedstrijden in het verre zuiden van het land. DSR schijnt erg leuk te zijn en nog gezellig ook: veel schieten op allerhande doelen. Alleen vinden er geen verplaatsingen plaats met doorgeladen wapen, maar traag gaat het zeker niet! Ook bij DSR is een speciale veiligheidscursus verplicht, alvorens u daadwerkelijk DSR mag gaan schieten. De huidige prijzen van zowel de DSR-cursus (50 euro) als het lidmaatschap van de APS (20 euro) vallen overigens erg mee.

22 november 2017. Schietkaart Stribog 

Twee keer vijf schoten, vrijstaand, 50 meter. 'Zooo', denkt Hildo, 'Dat valt niet tegen'. De blauwe zijn de eerste 5, eentje is weg. Even wennen blijkbaar maar verder lijkt dit groepje helemaal niet verkeerd. Dat de afwijkingen niet op het conto van het wapen komen mag duidelijk zijn.

Wat denkt Hildo van de Stribog?

Gevoelsmatig lijkt er helemaal niets mis mee en hij zou Olga (CZ 858) er zo tegen omruilen. Het schieten is prima en is gemakkelijk te customizen tot precies dat wat de eigenaar voor ogen heeft. Hildo vindt de heb-factor erg hoog maar u hoort hem zeker niet klagen over waar hij het nu mee moet doen!

3 januari 2018. Eerste kaart van het jaar!

Met maar liefst 18 gaten in de kaart een goed begin. Dat ze niet precies allemaal daar zitten waar Hildo ze het liefst zou zien is bijzaak, Wordt vast beter met gegoten kogels, en ook zijn 'frozen shoulder' schouderproblemen mag u niet onderschatten. Het wapen goed stil houden lukt nu opeens niet zo goed meer als eerder en ook heeft hij problemen met het wapen hoog genoeg gericht te krijgen. Bij bij een wedstrijd tussen 'Frozen Shoulder Schutters' gooit hij vast toch nog hoge ogen!

24 januari 2018. Linkshandig met de Margolin

Met kleinkaliber schiet u in principe altijd hogere scores dan met een 'grote klappen' pistool of revolver. Misschien gebruikt een chirurg daarom ook wel een scalpel en geen hakmes. Toch, dit zijn punten die hij gewoonlijk ook met de 1911 of Shadow schiet en dat komt omdat hij vandaag met links het wapen vasthoudt. Onwennig en de arm is (nog) niet zo stabiel. Toch de beste methode om nog te kunnen blijven schieten met handvuurwapens. Met rechts lukt niet meer vanwege de 'frozen shoulder'. Een bijzonder nare aandoening die, gelukkig, wel weer gewoon weggaat. Kan wel tot een paar jaar duren maar misschien gaat het sneller.