Hildo's Westfield! (page 1)
Hey... een rijke stinkerd met zo'n Donkervoort!

 Back to autoindex     Page 1     Page 2     Page 3     Page 4    Page 5    Onderhoud

Een Donkervoort?

Welnee zeg. Hildo had vroeger af en toe wel eens zo'n klein laag sportwagentje zien rijden; 'Weer zo'n rijke stinkerd in een Donkervoort natuurlijk, maar wat een mooi karretje!' Tot een poosje geleden had Hildo geen idee dat er ook goedkopere varianten zijn van zo'n Donkervoort. Reken op prijzen tussen de 10.000 en 20.000 euro voor een redelijke tot een fantastische kant-en-klare zogenaamde Super Seven. De afschrijving is verwaarloosbaar. Die van Hildo zit meer richting de tien dan de twintig. En om het duidelijk in perspectief te zetten... Da's een bedrag waar u nog geen nieuwe VW Polo voor krijgt! Iemand in een nieuwe Polo is meer rijke stinkerd dan Hildo in deze Super Seven.

De Super Seven kitcar-historie in een notendop

Deze auto is een zogenaamde kitcar van het type Super Seven. Zo licht mogelijk en een laag zwaartepunt zijn de basis-ingrediënten voor een vlotte auto met uitstekende wegligging. De opgevoerde 2 liter Ford motor maakt het een monstertje met buitenproportionele grote tandjes. Het is met verve de snelst accelererende auto die Hildo ooit heeft gehad. Ook een Donkervoort is niets anders dan een top-dollar interpretatie van zo'n Super Seven. Dit type auto stamt uit 1948 toen ene Colin Chapman (kent u 'm nog uit de racewereld?) van zelf gemaakte onderdelen, samen met een donorauto van de sloop, een ander type auto bouwde. De donor was een Austin Seven en de door Chapman gemaakte auto was voor trial rijden bedoeld, een zwaar parcours met steile heuveltjes op en af, hoe lichter de auto hoe beter. De derde auto van zijn knutselkunde was al om in competitieverband op asfalt te kunnen racen want lichtgewicht doet het ook daar goed. In 1952 werd hij de oprichter van Lotus Engineering en daar hebben ze tot op heden iets tegen zwaar. In 1957 komt Colin uiteindelijk met het Lotus Seven design die in vier versies tot 1973 wordt geproduceerd. De vierde serie is poeplelijk en mede door het veranderen van het belastingstelsel in Engeland is Lotus zat van de bouwkits. Ze verkopen de Lotus Seven rechten aan Lotus dealer Caterham, die de productie overneemt en dat tot heden ten dage doet met het derde type, het mooiste model. De techniek staat niet stil, zeker ook niet bij Super Sevens. Ze worden steeds gesofisticeerder en sneller. Behalve Caterham zijn er legio bedrijven die Super Seven zelfbouwkits, met allerhande nuanceverschillen, op de markt brengen die vervolgens in allerlei gradaties van prijs en kwaliteit door enthousiaste zelfsleutelaars naar eigen inzicht, kunde en financieel vermogen gebouwd worden zodat er uiteindelijk niet één hetzelfde is. Dat is in het kort om wat voor soort auto het hier gaat.

Zelf bouwen?

Net als met eigenbouw motorfietsen kan dat, maar het bouwproces kan jaren duren met daarnaast een ellendig struikelblok als de overheid, denk aan RDW keuring voor het kenteken en natuurlijk belastingen. Destijds heeft Hildo zijn Harley van 1985-1987 zelf gebouwd en het gevoeld in zijn portemonnee. Het is een traject dat hij helemaal niet ziet zitten. Hij vindt het niet leuk en het wordt al snel veel duurder dan een kant en klaar exemplaar kopen. Eentje zelf bouwen is derhalve geen optie.

Hildo's Super Seven is een Westfield

Westfield is, op Caterham na, de grootste Super Seven kitcar leverancier. Het is een Engels bedrijf dat de wagens zowel als kit als 'turn key' kant en klare auto levert. Deze specifieke Westfield is een in Nederland gebouwde linksgestuurde auto. Het bouwjaar is 1992 en ook het kenteken is in 1992 afgegeven. Als donorauto is een Ford Sierra MK2 gebruikt. Onder andere de vooras en de, onafhankelijk geveerde, achteras zijn daarvan overgenomen. Daarmee is de Westfield nu 25 jaar oud en inmiddels een oldtimer. Ondanks dat deze jaren 50 heritage duidelijk te zien is en er al die tijd bijzonder weinig aan het concept is veranderd, lijkt een Super Seven geen ouderwets sportwagentje maar is het een hartstikke hip ding dat menig moderne auto op bochtige weggetjes het nakijken geeft. Van welke sportwagen met een design uit de jaren '50/60 kunt u dat nog meer zeggen?

Verhouding vermogen/gewicht

De truc is simpel en komt ook tot uiting bij een motorfiets: een laag gewicht. Hildo's Super Seven is droog 600 kilo bij een motorvermogen dat, volgens verkoper Harm, richting de 200 pk zou moeten gaan, maar waarschijnlijk komt 170 pk dichter in de buurt. Zeker geen extreme waardes voor een moderne Super Seven. Een laag zwaartepunt en een set bandjes erom met goede grip. Voilà! Van gigantische topsnelheden moet u het niet echt hebben met baksteen CW waardes (weerstandscoëfficiënt), want een goede stroomlijn heeft een Super Seven niet echt. Maar door het lage gewicht kunt u rap remmen, optrekken en de bocht om. Da's zeker zo leuk!

 

Grond afgraven

Hildo's fitness, het leven is er anders uit gaan zien na het infarct, krijgt nog een extra boost tijdens het afgraven van de aarde in de garage. De vloer moet laag zijn met slechts een kleine drempel om gemakkelijk met een lage auto in en uit te kunnen rijden.

 

Beton storten

Hildo bestelt een vrachtwagen met beton die drie kuub voor hem meeneemt. Beton storten heeft Hildo nog nooit gedaan, wel flink wat gegoogeld voor de juiste techniek. Als hij mensen vraagt hoe een vloer gestort moet worden, krijgt hij verschillende en soms vage of tegenstrijdige antwoorden. De spanning stijgt, want het moet natuurlijk wel in één keer goed.

 

De oprit 

De hardhouten plank van de fundering er tussenuit gezaagd. Dat geeft een mooie lage inrijhoogte, dat is belangrijk. Omdat de vloer ook onder de fundering gestort is, en de funderingspalen dus in het beton staan, is er met de stabiliteit van dit bouwerk helemaal niets mis. Wat beton mengen in de kruiwagen en verschillende zweetdruppels later ligt er een mooie oprit die helemaal gelukt is. Da's mooi!

 

 

         _________________________________________________ 

 

20 juli 2017. Fury Sportscars Roden

Al googelend komt Hildo in Nederland twee bedrijven tegen die in kitcars doen. Eén ervan is Fury Sportscars van Harm Boerma in Roden (Drenthe), u ziet hem hierboven op de foto. Het andere bedrijf is Kitcarcollection in Swifterbant. Er zijn er nog wel wat, maar het kitcargebeuren in Nederland is duidelijk niet erg groot. Eigenlijk vreemd dat er voor zulke leuke auto's niet veel meer interesse bestaat. Hildo is zowel in Swifterbant als in Roden geweest en heeft in een paar auto's mogen plaatsnemen.

Wie de schoen past, trekke hem aan

Een gewone auto, daar stapt u in. Een Super Seven trekt u eerder aan, merkt Hildo. Het is in de meeste bepaald krap zitten, de ellebogen komen al snel buiten de carrosserie uit en de voetenruimte is als in een mummy slaapzak. In verschillende auto's kan Hildo helemaal niet goed zitten, want hij is 1.91 meter en heeft daarbij nog erg lange benen ook. Tussen stuur en carrosserie is dan te weinig ruimte om de pedalen te kunnen bedienen en verder achteruit kan de stoel niet... de auto is niet groter. Dat betekent dat hij niet zomaar een auto kan kiezen, hij moet 'm eerst passen. 

Te koop: Een linksgestuurde Westfield

De meeste kitcars zijn ingevoerd vanuit Engeland en die zijn, uiteraard, allemaal rechts gestuurd. Die vallen voor Hildo af, hij wil pertinent geen rechtsgestuurde auto. In Roden staat al tijden een groene met gele neus, de klassieke Lotus kleuren. Een origineel in Nederland gebouwde auto met het stuur aan de linkerzijde uit 1992 en dat is extra goed want dat betekent dat emissie-eisen, die vanaf 1996 of 1997 gelden, geen problemen vormen. Hildo had de auto al eerder zien staan. Netjes en, erg belangrijk, met een vlotte 2 liter motor. Toen geprobeerd om in te zitten, maar de auto was toch wel extreem krap, mede doordat de gemonteerde originele Westfield stoelen een beetje comfortabel (lees: dik) zijn.

 

20 juli 2017. Slaappillen en de koop

Hildo heeft een klik bij deze auto, meer dan bij alle andere kitcars die hij bekeken heeft en die binnen het budget vallen. Niet dat die klik wat zegt, hij heeft in zijn leven meer foute dan goede klikken gehad... Paar dunnere racestoelen van polyester krijgt Hildo erbij, kan ie iets ruimer zitten, en de koop is gesloten. Dit wordt Hildo's nieuwe auto en vandaag, na dankzij een Zolpidem slaappil toch redelijk te hebben kunnen slapen, staat Hildo stuiterend van enthousiasme op de stoep. Op zijn huis (Hfl. 37.500 in 1992) en Harley (Hfl. 30.000 in 1985-1987) na is deze auto het duurste dat hij ooit heeft aangeschaft. Maar wat een fantastisch gevoel is dit, wat een vreselijk mooie auto! Hier gaan nog heel wat kilometers mee gemaakt worden want Hildo is, net als met zijn Harley, meer een rijder dan sleutelaar.

 

22 juli 2017. De eerste langere rit

Een rondje van 150 km door het Groninger en Drentse landschap. Fantastisch om te doen en zeker als alles mee zit, zelfs het weer. Met het dak erop en de windvangertjes in plaats van de deuren is het heerlijk rijden en de zon brandt niet op het hoofd. Cabriolet rijden is nieuw voor Hildo want naast een rit van 150 km achterin de bak van een pick-up en 500 meter meerijden in een jaren 60 Amerikaan, heeft Hildo geen enkele ervaring met cabrio rijden. Met deze Westfield is het toch heel anders onderweg zijn dan met enig ander voertuig.

Instaptechniek

Anders, vooral met het dakje erop. Eerst het rechterbeen naar binnen richting de pedalen anders wordt het niks, tenminste niet met Hildo's lengte. Dan het bovenlichaam tot halverwege de passagiersstoel zodat dan ook het linkerbeen naar binnen getrokken kan worden. Intussen niet gaan zitten op die 4-punts veiligheidsgordels, dan wordt het weer een heel geworstel om die onder het zitvlak vandaan te krijgen. Een lichte mate van fitheid en lenigheid is prettig.

 

22 juli 2017. In de garage

Perfect, ze lijken voor elkaar gemaakt! De drempel is superlaag en wordt zonder probleem genomen. De auto is maar iets van 3,5 meter lang en vrij smal , zeker niet zo breed als sommige Super Sevens. De overblijvende ruimte is geen balzaal, maar is voldoende voor de nog te plaatsen werkbank en om er net omheen te kunnen lopen. Er kan dan ook nog wat naast staan, zoals een motor.

23 juli 2017. Reacties op het werk

Bijzonder. De interesse op het werk is lauw, slechts drie van de 50 collega's zijn enthousiast. De rest interesseert het niet, een gewone auto lijkt veel interessanter. Misschien is dat ook de verklaring waarom er niet veel meer van dit soort auto's rondrijden maar wel bizar veel motorfietsen, die veel duurder zijn. Dat Hildo het mooi vindt, hoeft niet te betekenen dat de meeste anderen daar hetzelfde over denken en gelukkig maakt dat ook helemaal niets uit.

 

24 juli 2017. Ford Zetec Silvertop 2.0 DOHC 16v

De krachtbron van de Westfield. Het is een Zetec Silvertop, een 2 liter 16-klepper die rond 1992 met 130 pk geïntroduceerd werd in de Ford Mondeo. De opvolger is de Blacktop die momenteel veel gebruikt wordt in kitcars, Hildo zag nieuwe Blacktops online voor 1500 euro. Van de opvolger daarvan, de Duratec, wordt geschreven dat ie nog fijner en erg gemakkelijk op 200 pk te krijgen is. Het heeft geen gietijzeren onderkant meer, maar is volledig van aluminium is en u weet... lichter is beter in Super Seven land.

Licht vliegwiel

Deze 2 liter Silvertop is voorzien van een carterdeksel van een 1800cc ivm de pasvorm in de auto, hij kreeg ook het lichtere vliegwiel van die 1800cc versie. Hoe lichter het vliegwiel, hoe minder vermogen verspild word om de toeren te laten stijgen, dus een snellere acceleratie. Nog lichtere gesmede vliegwielen zijn er ook, las Hildo ergens op internet, misschien iets voor de toekomst want zo is hij wel.

Raceline

Om het Raceline koelingssysteem te kunnen gebruiken, is het gebruik van de waterpomp van de 1800cc motor noodzakelijk, omdat die de andere kant op draait. Omdat deze motoren normaal in voorwiel aangedreven auto's zitten, komt de ene koelleiding links en de andere rechts van de motor. Als de motor 90 graden tegen de klok in gedraaid wordt, komt de ene koelleiding dus links achteraan. Om bij de radiateur uit te komen, moet ie dan vlak bij de uiltaatbochten langs. Niet goed voor de koeling en het ziet er ook niet uit. De aluminium Raceline koelvloeistof geleidingrail, u ziet het boven de uitlaatbochten, is een betere en strakkere oplossing.

Snelle nokkenas

Er schijnen een set snelle nokkenassen van Kent Cams gemonteerd te zijn. Wat voor type, Hildo heeft geen idee. Hij komt vast nog wel eens in contact met de tweede eigenaar die de wagen van 1999 tot 2015 in bezit heeft gehad.

Zuigers & cylinderkop

Volgens Harm is alles verder standaard. In principe zou er relatief gemakkelijk nog meer vermogen uit moeten zijn te halen, piekert Hildo: ARP drijfstangbouten voor hogere toerentallen, hogere compressie, flowen van de kop, grotere kleppen? Maar eerst laat hij alles zoals het is. 'De auto is nu al vlotter dan die van de brandweer', grijnst Hildo.

Versnellingsbak

Volgens Harm van Fury Sportscars is dit een T9 Donkervoort versterkte bak. Blijkbaar werden de versnellingsbakken destijds door Donkervoort aangepast voor blokken met hogere vermogens. Het schakelt verder net als een gewone versnellingsbak van een auto, solide maar wel traag. Harm vertelde dat hij er een differentieel onder gezet heeft van een Ford RS2000, voor een langere eindoverbrenging. In de vijfde versnelling zit het toerental in ieder geval rond de 2800 toeren bij 100 km/h, wat mooi is voor cruisen.

 

29 juli 2017. Krik te laag

Omdat Hildo nog nooit écht aan auto's gesleuteld heeft, mist hij een aantal essentiële zaken. Een garagekrik en assteunen zijn voor iedere monteur in spe onontbeerlijk. Maar de krik moet wel hoger kunnen dan de assteunen op de laagste stand. Even niet op gelet tijdens aanschaf.

 

3 augustus 2017. Een nieuwe lichtschakelaar en het werkt weer!

Wat is het internet toch handig, voor vijfentwintig euro aangeschaft. Is in 2012 uit een 1989 Ford Sierra sedan gesloopt, volgens de plakker op het onderdeel. Is per post bij Hildo afgeleverd. Slopers zijn van een heel ander kaliber dan vroeger, lijkt het. Ding aangesloten en het werkt perfect. Uit, dan stadslicht en vervolgens dimlicht, net zoals het hoort en beter dan bij aanschaf. Het alarm doet ook niet raar meer, dus de auto is op tijd weer klaar: nu kan Hildo er mee op vakantie!

 

5 augustus 2017. Cabriodakje lijmen

Het dakje van een Super Seven wordt over het algemeen niet veel gebruikt, maar Hildo vindt het mooi staan en het rijdt ook lekker rustig. De kwaliteit, het is van dun vinyl gemaakt, is niet echt heavy duty maar het dakje is wel licht van gewicht en dat is misschien wel belangrijker. Tussen het dak en de voorruit zit een strip schuimrubber die los begon te laten. Perfecte situatie voor een klodder Bisonkit, een reparatie die zelfs Hildo probleemloos uitvoert.

 

5 augustus 2017. Reservewiel

Een oud wiel met een mooie hoes en bevestigingsmateriaal zat bij de auto toen Hildo 'm kocht. Geeft het wagentje een nóg klassiekere uitstraling. Beter dan een spuitbus met instant bandplak smurrie. Uiteindelijk is het niet de bedoeling om met een reservewiel rond te rijden, allemaal extra gewicht en dat komt het concept van de Super Seven niet ten goede, maar het is een goede oplossing voor de aanstaande vakantie.

 

6 augustus 2017. Rugwervel ontlasten

Rugwervels die uitsteken en een harde polyester stoel zijn geen goede combinatie. Met de gatenboor twee gaten boven elkaar geboord en met de decoupeerzaag en vijl er een nette sleuf van gemaakt. Hier passen een heel rijtje wervels in en het zit gelijk stukken beter.

 

7 augustus 2017. De Taxatie

Geef het beestje maar een naam. De WA-plus, WA-casco of WA brand-diefstal, want dat is waar het hier om gaat. Als ie gejat wordt, of in vlammen opgaat, krijgt Hildo het geld nooit weer bij elkaar. Ongelukken door eigen schuld heeft hij zelf in de hand en daar is hij minder bang voor. Laagland Taxaties, dat volgens Harm van Fury Sportscars degene die veel verstand van Super Sevens heeft, maar die is toevallig net met vakantie. Een ander bedrijf dat redelijk dichtbij is en vrijwel onmiddellijk tijd heeft, is De Jong Klassieker Taxaties van vader & zoon De Jong in Friesland. Zoonlief Arjen doet deze taxatie. Bijzonder is dat hij vertelt deze auto al te kennen van een beurs, er toen in gezeten te hebben en zelfs de aankoop te hebben overwogen. Duidelijk voorzien van goede smaak, maar de pasvorm heeft hem van de koop doen afzien. Met de dunne racestoel die er nu in zit, past Arjen er overigens, net als Hildo, wél in.

Categorie 1, 2, 3, 4, 5

Arjen zegt dat ze auto's in vijf categoriën indelen. 1 is gloednieuw zoals ie uit de fabriek komt, 2 is als 1 met wat smetjes. 3 is netjes met gebruikssporen. Hildo's Westfield valt in categorie 3, logisch na 25 jaar.

De prijs

Taxatiekosten bedragen 140 euro en dat is niet direct goedkoop. Hertaxatie kost 110 euro en da's al beter. Waar de auto uiteindelijk op getaxeerd wordt, weet Hildo niet, maar als hij er een gelijkwaardige Seven van kan kopen, is hij tevreden.

Zondag 28 juni 2015. De basis voor de Westfield

Deze datum heeft een grote invloed op Hildo's leven gehad. Het was de dag dat hij een herseninfarct kreeg, hier ziet u hem liggen op de spoedopname met een halfzijdige verlamming. Hij overleeft dit hersenstaminfarct en herstelt zo goed dat zelfs zijn artsen verbaasd staan! Uiteindelijk is er slechts één storend probleem niet oplosbaar: zijn evenwicht is en blijft voor de rest van zijn leven aangedaan. Het is alsof hij 24 uur per dag een biertje te veel op heeft. Altijd moet hij opletten om in een rechte lijn te lopen en proberen niet te wankelen. Vermoeidheid slaat daardoor ook sneller toe. Hildo heeft door het infarct ook wat slaapproblemen en nog wat andere kleine dingetjes, maar die doen er eigenlijk niet toe.

Motorrijden

U begrijpt dat evenwichtsproblemen een weerslag hebben op motorrijden. En laat nu net dat motorrijden zo belangrijk zijn voor Hildo. Eerst brommers, later motoren en natuurlijk Hildo's Harley, hebben vanaf zijn zestiende als een rode gemotoriseerde draad door zijn leven gelopen. Vrijwel overal waar hij geweest is, was met de motor. Maar het rijden is niet langer meer wat het was. Het gaat nog redelijk, maar het is niet zo leuk meer. Stapt u zelf maar eens met een dronken kont op de motor, rijden wil wel, maar het gaat toch minder prettig. In het donker rijden verergert het evenwichtsprobleem en maakt het rijden tot een angstaanjagende gebeurtenis. Ook met de motor op vakantie gaan, is iets wat helaas nooit meer gaat gebeuren.

Opvolger van de Harley?

Het eind van het Harley rijden is in zicht, maar wat nu? Ondanks dat Hildo nooit iets gehad heeft met auto's, is stabiliteit de enige optie. Wat is het leukste vervoer als vervanger voor de Harley? Een zijspan? Hmmm, beter een auto. Een cabriolet lijkt het meest op een motor. Mazda MX5 misschien? Maar de Mazda is niet zijn ding en gaat dat ook nooit worden. Verder zoekend... een BMW Z3 dan? In het echt bekeken en leuk hoor, maar een écht pakkende auto is het ook niet. De grotere broer, een Z4, is een stuk duurder, groter en zwaarder. Best mooie auto die vast fijn rijdt en zelfs net niet buiten het budget komt. Op dat moment struikelt Hildo, figuurlijk dan, op Marktplaats over het type Super Seven. Verrek zeg, een soort Donkervoort. Het Lotus Super Seven concept kende Hildo niet, maar het heeft absoluut alles om hem enthousiast te maken. Net als zijn Harley geen luxe, maar absoluut basic en aan design wordt niet gedaan, alles heeft een functie en het rijden is vast afzien. Hildo heeft nog nooit gereden, of zelfs maar gezeten, in een Super Seven maar weet nu al: 'Hier kan geen Ferrari aan tippen. Dit is het helemaal!'

 

21 maart 2017. De Garage!

Alvorens de auto kan worden aangeschaft, moet er eerst fatsoenlijk onderdak komen voor de bolide, buiten laten staan is geen optie. Een houten garage van 4x6 meter ziet Hildo als goede oplossing en een bouwvergunning is niet nodig, dat scheelt. Achterin komt een nieuwe werkplaats zodat binnen aan de wagen gesleuteld zal kunnen worden.

 

De ondergrond

Hildo gaat niet voor half werk, dit is belangrijk. Eerst een kuub zand en aanstampen met een trilapparaat, daarna plasticfolie om optrekkend vocht tegen te gaan. Vervolgens 5 cm piepschuim voor de isolatie, plastic afstandhouders voor de netten van betongaas. Klaar om 3 kuub beton te storten.

 

Beton gestort

Hildo heeft het beton rechtgetrokken met een 3,5 meter lange balk met een waterpas erop getapet, maar zoals hij het gedaan heeft blijkt niet de juiste manier. Nog wat geprobeerd om het glad te strijken, maar daar is het alleen erger van geworden. De vloer golft nogal, te sterk om het met egaline te egaliseren, dat zou kapitalen gaan kosten. Nieuwe laag erover wil Hildo niet, dan wordt de vloer te hoog. Vreselijk jammer zoiets, er is geen tweede kans. Maar het lesje is geleerd; Hildo gaat nooit meer een betonvloer storten  met zijn twee linkerhanden want als het mis gaat, zoals nu, is verwijderen geen optie meer. Vloeren storten is een klus voor (vak)mensen die wél precies weten waar ze mee bezig zijn.

 

8 juli 2017. Trackday KCC Lelystad

KCC staat voor Kit Car Club en ze organiseren weleens wat. Vandaag een trackday op het circuit van Lelystad. Daar kunnen de eigenaren van een kitcar de auto de sporen geven op een legale manier. Leuk om de auto op een andere manier te leren kennen/mee te rijden en om sportief de strijd aan te gaan met mensen met dezelfde interesse, even afgezien van het sociale aspect wat natuurlijk sterk meespeelt, zo gaat dat bij clubs. U mag niet vergeten dat de Super Seven van origine als raceauto ontworpen werd en dat zijn ze in de basis nog steeds, straatlegale raceauto´s, de een natuurlijk wat meer dan de ander. Sommige hebben zelfs geen kenteken en zijn puur en alleen voor het circuit.

Even kijken

Hildo dacht dat het wel leuk zou zijn om even te kijken hoe dat gaat en misschien met wat mensen te spreken. Toch was zijn gevoel anders. Niet dat de mensen niet aardig zijn, tuurlijk wel, maar als u met uw Golfje uit 1989 aan komt ratelen is het ongeveer hetzelfde als met een Honda CB750 een Harley-treffen bezoeken om daar te zeggen 'Goh, leuke motor heeft u. Zo'n Harley lijkt mij ook wel wat´, snapt u wel? Zit natuurlijk tussen Hildo's eigen oren, maar het zij zo.

Het clubgebeuren

Lijkt Hildo best wel leuk, als hij een eigen auto heeft praat het ook wat gemakkelijker en er is van deze mensen, veel zijn vast erg technisch, vast een hoop te leren. En zo'n rondje op het circuit daar is hij ook niet vies van. Een geweldige coureur is hij zeker niet, maar misschien eindigt hij niet als laatste en dat zou al heel wat zijn!

 

22 juli 2017. Racestoel erin

Even weer bij Harm langs om de stoel op te halen,. Op de heenrit heeft Hildo gewoon op de grond gezeten, maar met een geleend sleuteltje zit de stoel er al snel in, kwestie van vier boutjes. Thuis zal de stoel er beter en rechter ingezet worden. De andere stoel komt later, er zit een scheur in het polyester die Harm nog laat repareren.

De stoel is hard en een iets naar buiten stekende rugwervel wordt daardoor danig mishandeld. Hildo heeft er nog dagen last van. Komt wel een oplossing voor.

Zelf sleutelen

Hildo schroeft niet alleen de stoel erin, het is de bedoeling dat hij langzamerhand alle ins en outs van de auto zal leren kennen en dat hij al het sleutelwerk, net zoals bij zijn Harley, zelf gaat doen. Dat wordt nog wat met die twee linkerhanden en gebrekkige kennis van autotechniek. U bent gewaarschuwd! 

 

22 juli 2017. Het verbruik

Mooie Goodridge aero filler en die gaat Hildo regelmatig gebruiken want het benzinetankje is maar 25 liter. De benzineleiding richting de tank is vreemd vormgegeven en het volgooien gaat tergend langzaam. De 2 liter Zetec Silvertop met de vier Keihin FCR flatslides is dorstig, want met na schatting iets van 150 kilometer (de snelheidsmeter doet het wel, maar de kilometerteller niet) gaat er 17 liter benzine in, iets van 1:9 dus. De rit was rustig rijdend, maar wel met veel schakelen en in lagere versnellingen door de Drentse dorpjes rijden en ook een paar keer stoppen. Rustig rijdend in z'n 5 op de snelweg gaat het vast wat beter.

Rustig aan

'Reken op een verbruik van 1:6 als je er flink tegenaan gaat', aldus Harm. Dat doet Hildo niet. Niet direct wegens het verbruik, maar het is met name belangrijk dat de auto heel blijft. Zelfs als hij voorzichtig is, dan gaatde auto in de toekomst nog kapitalen kosten. Hildo weet inmiddels drommels goed hoe zoiets gaat.

De grenzen 

Alles aan het rijden in deze auto is dermate anders dat hij het erg rustig aan doet. De zit is zo laag dat een hand op de straat leggen geen probleem is en ook het zo ver achteruit zitten is bijzonder als u het niet gewend bent. De eerste ervaring met de acceleratie is gevoelsmatig prima, als hij het met zijn Golfje vergelijkt. Het motorgeluid tijdens die acceleratie, al brullend door de open kelken van de vier Keihins, klink uitermate sportief. Onderin is er niet bijster veel aanwezig maar naarmate de toeren klimmen begint de motor er steeds harder aan te sleuren. De bocht om is met deze auto onwaarschijnlijk strak en direct. In verhouding lijkt zijn hele VW Golf wel van elastiek en rubber. Waar de grenzen met de Westfield liggen, weet hij niet en ook hoe de wagen dan gaat reageren blijft een raadsel. Het komt nog wel, later. Dat is het mooie als u wat ouder bent, want voor een 18-jarige, als die is zoals Hildo vroeger was, is deze auto levensgevaarlijk.

 

24 juli 2017. Keihin 41 mm FCR flatslides

Het summum op carburateur gebied! Tenminste, dat hoopt Hildo. Vanwege de open kelken zijn ze soms te ruiken tijdens het rijden. Het lijkt erop dat deze carburateurs op geen enkele motofiets standaard worden geleverd, maar optioneel worden gekocht als race-attribuut om motorfietsen op te voeren. 'Race only'-sticker zit er op, da's alvast goed. Van een choke (beter gezegd: verrijkingssysteem voor koude start) is de carburatur niet voorzien. Wie de custom-made aluminium intake manifold gemaakt heeft, weet Hildo niet, maar het is een stukje absoluut vakwerk: chapeau! Dit is een bijzondere set-up voor een Super Seven die over het algemeen met injectie, met of zonder throttle bodies, of met twee dubbele Webers worden uitgerust. Deze Keihin Flatslides hebben een platte gasschuif en alleen de naald zorgt nog voor obstructie. Bovendien zorgt de schuif voor een hoger vacuum bij deellast. Deze zijn performance-wise ongetwijfeld superieur aan de ouderwetse dubbele Webers met vlinderklep, maar gegarandeerd niet zo heavy duty. De schuif is gelukkig gelagerd, want Hildo heeft met de eerste Mikuni Flatslide HS40, ergens rond 1990, op zijn Harley gereden en daarvan sloeg de gasschuif al na 1500 km in op de geleiding van de carburateur body. Het ding bleef op 1500 toeren stationair jengelen. Niet lang daarna kwamen de HSR-uitvoeringen met een gelagerde gasschuif. Ook deze Keihin FCR carbs zijn van zo'n gelagerde schuif voorzien.

 

29 juli 2017. Verlichting in de war

Gisteren is de ellende begonnen, de verlichting hapert. Het is een kitcar en bovendien nog 25 jaar oud ook, dus sommige delen zullen nog ouder zijn. De dashboardverlichting reageert nog wel goed, maar de koplampen en achterlichten niet meer. Er zitten drie standen op de lichtschakelaar: uit, alleen stadslichten en stadslichten met dimlicht. De volgorde is: uit, dimlicht, stadlsicht, want 'stadslicht en dimlicht zijn verwisseld', aldus Harm tijdens de koop van de auto. Gister leken de standen willekeurig te wisselen. Een korte trip naar HJ brengt uiteindelijk uitkomst: Niet het relais maar de lichtschakelaar is waarschijnlijk het probleem. Ook de knipperlichten beginnen nog mee te knipperen, mogelijk raakt ook het alarm van slag. Nu nog wachten op problemen met de startblokkering en het feest is compleet.

 

29 juli 2011. Ford Sierra MKII lichtschakelaar

Dit is waarschijnlijk de boosdoener. 83BG11K665CA is het Ford onderdeelnummer. Hildo wilde in eerste instantie een simpele aan-uit-aan wipschakelaar om dit antieke exemplaar te vervangen. Naar verluidt gaan deze Ford-schakelaars vaker stuk, maar Hildo gaat toch maar voor een 1 op 1 vervangingsexemplaar om de wagen zo snel mogelijk weer werkend te krijgen, zonder verdere problemen met de startblokkering/alarminstallatie uit te lokken, om er dit jaar nog mee op vakantie te kunnen.

 

Maandag 31 juli 2017. Grotere garagekrik

Dit is het serieuze werk: de in eerste instantie aangeschafte krik heeft Hildo omgeruild, maar hij moest flink bijbetalen. Op dit soort zaken moet nu even niet beknibbeld worden, want hij gaat er vast veel gebruik van maken. De minimale hoogte is laag met maar 8 cm. De maximale hoogte is 45 cm. De krik is wel lomp met 38 kg eigen gewicht. De grote afmeting geeft wel extra stabiliteit tijdens oppompen, want Hildo's vloertje is niet helemaal vlak. De auto kan nu genoeg omhoog om de grote assteunen er onder te kunnen zetten en door die extra hoogte is straks een zee van ruimte onder de wagen, dat sleutelt vast fijner.

 

5 augustus 2017. Panty power

Open kelken zijn mooi, maar niet als er iets anders dan lucht naar binnen vliegt; zand en stenen bijvoorbeeld tijdens de vakantierit. Daarom omwikkelt Hildo de kelken tijdelijk met zo strak mogelijk gespannen nylons opdat de vier gebroeders toch nog zo veel mogelijk lucht naar binnen krijgen. Horrengaas laat meer lucht door, maar heeft behoorlijk wat grover gaas.

Rijdt ie nog een beetje?

De auto rijdt met de panty nog steeds heel redelijk, maar zal ongetwijfeld iets rijker staan. Fatsoenlijke K&N filters, nieuwe inlaatrubbers en een betere ophanging staan in de planning, evenals de aanschaf van een synchronisatiemeter-set/synchroontester, maar daar is nu (voor de vakantie) even geen tijd meer voor.

 

6 augustus 2017. Niks mis mee!

Motorrijden is leuk, maar rijden met deze auto is ook helemaal niets mis mee. Basic, vlot, weinig comfort en veel lawaai van motor en aandrijflijn. Het aantal decibels tijdens 100 km/h cruisen weet Hildo niet, maar gehoorbescherming lijkt aan te raden. Als regulier vervoermiddel is het, net als Hildo's Harley, bijzonder matig maar de funfactor is sky-high!

 

6 augustus 2017. Betere inlaatrubbers

Inlaatrubbers, tussen spruitstuk en carburateur, hebben altijd de neiging om na een aantal jaren te gaan scheuren/uitdrogen, dat weet Hildo wel van de Harley´s. Custom made aluminium verbindingsstukken met rubber pakkingen of o-ring ertussen zijn superieur, maar is momenteel een te dure oplossing. Evengoed zijn de huidige inlaatrubbers heel erg aan vervanging toe, maar Hildo kan ze op het hele internet nergens vinden. Onderdeelnummers staan er ook niet op. Beide kanten hebben een binnendiameter van 46 mm en een kleine verdikking tussen spruitstuk en carburateurflens zodat het een mooi recht kanaal wordt zonder turbulenties. Eventueel moet er straks toch nog een custom oplossing voor komen, die wél heel blijft en toch niet lekt.

Siliconen

Knoeiwerk denkt u en dat is ook zo. Maar toch... dit is rode siliconen voor pakkingen, het is hitte-, olie- en bezinebestendig. Voorlopig even de beste oplossing voor een snelle reparatie zolang hij geen nieuwe rubbers heeft. Helemaal doorgescheurd zijn de rubbers nog niet en zo kan de auto weer eventjes zonder valse lucht- problemen rijden, meent Hildo, die intussen naarstig op zoek gaat naar nieuwe rubbers.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 Back to autoindex     Page 1     Page 2     Page 3     Page 4    Page 5    Onderhoud