Vastgevroren

Het kan koud zijn in Nederland, dus 's winters kun je niet varen maar wel mooi om je boot heen lopen. De temperatuur ging op dit moment richting de -14C° en dat is knap fris.

Zie de koene blik in de ogen van de schipper

Je eigen boot! Een mooie boot! Grote boot! Met 3-zits bankstel, tafeltje, keukentje met 2-pits gasstel, WC, slaapruimte voorin met stapelbedden. Wow!

Uitzicht vanuit de kajuit op de brug/sluis van Schouwerzijl, zo meteen het Reitdiep weer op. Zolang het goed ging, ging het mooi. Jammer dat goede dingen vaak niet lang duren.

 BACK 

Wij schrijven anno 1992. Het jaar waarin Hildo zijn huisje kocht. Nu is er in de provincie Groningen behoorlijk wat vaarwater aanwezig, met name de zeer aantrekkelijke maren (een vroege waterloop ontstaan door het terugtrekkend zeewater bij eb, voordat de huidige dijken een feit werden) zijn de moeite waard. Het natuurlijke ontstaan heeft zijn weerslag in deze waterlopen. Krom, soms echt bochtig, maar altijd schilderachtig. Dus Hildo besloot dat wanneer je op slechts 100 meter afstand woont van het water, je eigenlijk niet zonder boot kunt. Nu wilde het gelukkige toeval dat er net een motorjacht te koop lag. Een zeer geïnteresseerde Hildo heeft meteen de man gebeld en het duurde niet lang voordat beiden het eens werden over een bedrag van drieduizend gulden. De koop was gesloten en het grote genieten kon beginnen. Erg snel bleek de boot niet te zijn. De Mercedes 180D dieselmotor draaide als een zonnetje maar het schroefje leek wat klein, een hoop toeren, maar snelheid ho maar. Ach haast heb je niet tijdens een toertocht dus 4km/h gaat hard genoeg. Dat het gesloten koelsysteem, een buizenstelsel onder de boot, wat problemen gaf, bleek door het aan de kook raken van de voormalige automotor tijdens de eerste vaart. Beetje lucht erin zeker, later ging het een stuk beter. Ver is Hildo er nooit mee geweest want het ontbrak hem of aan moed, of hij had last van teveel gezond verstand.

Echte kajuit ook nog, met zo'n echt houten stuurwieltje met spaken! Tuf, tuf.

Het water zo glad als een spiegel. Door de Groningse maren varen is geweldig.

Last van optrekkend vocht

Jaartje later. Hildo voer toch weinig met de boot en zette hem te koop in het plaatselijke courantje. Geïnteresseerde koper: 'Waar ligt de boot'? Hildo uitleggend: 'Nou, hij ligt hier, u mag gerust komen kijken hoor'. Geen enkele aspirant koper die ooit weer terug belde. Wel wat vreemd, vond Hildo, totdat hij zelf toevallig bij zijn schip langs wandelde... Iemand meende: 'De boot was te strak aan de wal gebonden, bij het zakken van het waterpeil hing de boot zo scheef dat hij volliep door de WC'. Mogelijk, maar niet echt een plausibele verklaring. Hildo is van mening dat 'het rotding gewoon lek ging'.