Hildo's matras vliegers!

 BACK     

 

De 9.5 NasaWing NPW5 in actie

De NasaWing NPW5 is geen matras. Het is een aparte vlieger gemaakt van een enkele laag vliegerdoek, welke in vorm gehouden wordt door een grote hoeveelheid 'toomdraden', en is niet in te schalen in een andere vliegersoort. Hij is met niets te vergelijken, net zoals zijn vliegeigenschappen dat ook niet zijn. De NasaWing is eigenlijk een soort bestuurbare parachute. De NASA gebruikte dit soort parachutes ten tijde van het Apollo rakettijdperk om de capsule, met daarin de astronauten, veilig te laten landen in zee. De van oorsprong daaruit afgeleide NasaWing is een relatief langzame vlieger die als 2- en als 4-lijner te gebruiken is.

 

Hildo versus NasaWing NPW5

De kleine NasaWings zijn vrij vlot te vliegen, maar vooral in de grotere maten zijn ze sloom. Maar ze leveren een trekkracht te vergelijken met die van een locomotief. Constant, zonder rukken en weinig lift dus. Een uitstekende sleepvlieger en relatief veilig zolang je niets raakt op je sleeptocht. Hildo heeft een 2.24, een 4.85 (zijn persoonlijke favoriet) en een 9.5 m. Hildo moest en zou een keer vliegen met de 9.5 in windkracht 6, welk resulteerde in een dag ziektewet en twee weken krukken. Elke vlieger verandert in een beest bij teveel wind en dat is bij een NasaWing niet anders. De 9.5 vliegt log en langzaam, de 2.24 is erg vlot en de 4.85, uiteraard, er tussen in. Voor de buggy is de NPW5 zeer beperkt inzetbaar vanwege zijn geringe snelheid en 'upwindperformance'. Je komt er slecht mee tegen de wind in vanwege het smalle windvenster, als het al lukt. Door de grote hoeveelheid toomdraden heb je de lijnen zo maar in de war, goed opletten tijdens het aanknopen en loshalen van de vliegerlijnen is gewenst! Groot voordeel van de NasaWing is zijn lage prijs en robuustheid. Doordat er geen stokken of luchtkamers in de vlieger zitten, is hij haast niet kapot te krijgen. Ook is de vlieger daardoor erg klein op te vouwen en makkelijk om mee te nemen. Hildo's conclusie: niks voor in de buggy, maar wel een goedkope funvlieger met zeer veel trekkracht in de grotere maten. Leuk!

 

De NasaWing NPW9  in 5.3 en 3.4 zijn moderne versie van de NPW5. Hierboven ziet u de 5.3 op de foto. Door het plattere model heeft de NPW9 een hogere vliegsnelheid en een wat groter windvenster bereik. Hij is goed te gebruiken in de buggy als beginnersvlieger, Harald reed er zo mee weg, zoals hier te zien op de foto met de 5.3. Hij levert een zeer rustig vlieggedrag zonder explosieve rukken, is uitermate wendbaar, maar is niet erg snel. Je kunt er redelijk mee tegen de wind in rijden en, net zoals bij de NPW5, is de vlieger relatief goedkoop en zeer goed bestand tegen misbruik. Dit door het ontbreken van luchtkamers en stokken. Het is wel lastig om hem na het landen aan de grond te houden met veel wind. Zowel de 3.4 en de 5.3 komen qua trekkracht niet eens in de buurt komt van een race matrasvlieger met dezelfde maat.

Hildo's conclusie: een goedkope manier om buggy te gaan rijden zolang je niet al te veel haast hebt. Uitstekende vlieger om de grondbeginselen van het buggy rijden onder de knie te krijgen en vrijwel onverwoestbaar door het ontbreken van luchtkamers. Leuk ding voor wat het is, maar niet meer dan dat.

 

De C-Quad is ook geen matras, maar een soort 4-lijns stokvlieger die begin jaren 90 is ontworpen en sindsdien geproduceerd door de Nieuw-Zeelander Peter Lynn. Hildo heeft er twee, een 2.2 en een 4.2 (afgebeeld). Hildo heeft ze in een opwelling gehaald nadat hij wat problemen had met het buggyen. De conclusie was snel getrokken, het lag aan de vliegers! Op het vliegerveld reed aldoor iemand met C-Quads in het rond, en hij ging hard, probleemloos. Aldus naar de winkel en de zelfde maten C-Quads aangeschaft. Ach en wee... het ermee rijden viel niet mee want de vlieger bleek helemaal niet zo makkelijk te vliegen. Nogal agressief, en bijzonder sterk voor z'n maat. Bovendien, wanneer het ding vlak op de grond ligt kan hij bijzonder moeilijk weer in de lucht te krijgen zijn. Hildo's irritatie bereikte z'n hoogtepunt op de dag dat hij de vlieger wel in de brand wilde steken. Vanwege de stokken wil er ook wel eens iets stuk en ze zijn lastig klein op te bergen. Ondanks dat Hildo er persoonlijk niet zo goed mee uit de voeten kan, moet gezegd dat de C-Quad zich al lang bewezen heeft als prima buggymotor met een uitstekende upwind performance en goede snelheid. En dat alles voor minder dan 190 euro voor de 4.2 en zo'n 115 euro voor de 2.2. Een goedkopere sterke buggyvlieger krijgt niet. De vlieger heeft tamelijk veel lift en dat is voor de buggy wat minder, als je niet goed weet wat je doet, lig je eruit voordat je 'dit gaat mis' kunt zeggen. Hildo's conclusie: goed vliegende vlieger voor weinig geld, maar wel wat tricky en lastig te starten wanner ie plat op de grond ligt. (Ruk, sleep, ruk, sleep... Ik wordt hier niet goed van!... ruk, sleep, ruk, sleep...Aaaarghh!).

 

De Ozone 5.5 Razor 

De Razor is nog een racevlieger waar Hildo zijn hart aan verpand heeft. Ze worden gemaakt door de Engelse firma Ozone, een parapente specialist. Parapente vliegen, of schermvliegen in het Nederlands, is een sport waarbij men hangend aan een soort supervlieger door het luchtruim vliegt. Een firma met deze achtergrond weet drommels goed hoe van van draad en doek een goede vlieger te bouwen. Ozone vliegers staan dan ook bekend om hun perfecte afwerking en hoge kwaliteit. Het is een genot naar eentje te kijken... Maarre, vliegt het ook nog een beetje? Jazeker wel, als er één vlieger is die de Bora van Libre kan bijhouden, dan is het de Razor wel. Hildo heeft er twee, een geel/rode 5.5 en een rood/witte 3.5. De Razor is niet alleen snel, maar is ook voorzien van geweldige graphics, de mooiste van allemaal wat Hildo betreft. In verhouding tot de Bora is de Razor zelfs nog wat breder, maar ook wat vierkanter aan de vleugeltippen en mogelijk met wat agressievere vliegeigenschappen. De vleugeltippen van de Razor zijn lastig, want ze hebben telkens de neiging naar binnen te vouwen wanneer de vlieger niet goed onder druk gehouden wordt. De Razor houdt van vliegen, niet van stilstaan in de lucht. Zolang je dat in de gaten houdt, is de Razor een prima te hanteren vlieger, maar misschien toch nog iets lastiger dan de Bora. Het is en blijft een full race vlieger en dat merk je ook aan de explosieve kracht waar je soms bang van wordt. Zelfs het laten landen midden in het windvenster heeft Hildo goed onder controle met beide Razors. Ze luisteren prima naar de remlijnen en zijn daarmee uitstekend te controleren. Met prijzen iets beneden die van de Bora is het een dure vlieger, maar je krijgt er wel wat voor terug. Hildo's mening: geweldige echte mannenvlieger, misschien nog wel mooier dan de Bora, misschien ook wel niet... of wel... of niet... Agressieve eigenzinnige supervlieger in elk geval!

 

De Libre Bora 2.9 en Ozone Razor 3.5 naast elkaar

De Bora was er net bijgekocht, en dan is het wel even interessant om te zien wat de verschillen zijn. Aaltje is nog aan het peinzen wat zij de mooiste vindt. Duidelijk te zien is het grootte verschil tussen de 2.9 Bora (links) en de Razor 3.5 (rechts). De hoogte van de Bora is vrijwel gelijk aan de Razor, maar de Razor is breder. De Bora 2.9 heeft Hildo tot nu toe slechts 1 maal gevlogen omdat toch wat meer wind wenselijk is. Bij windkracht 5 gaat ie als een speer en is het een geweldige en ook zeer snel te manoeuvreren vlieger. Misschien heeft deze Bora 2.9 wel de lekkerste vliegeigenschappen van alle vliegers die Hildo heeft, mits er een fatsoenlijk windje staat.

 

De Libre V-Max is een bijzonder goed rijdende, goed zittende en constructief stevige stabiele buggy. Libre heeft niet alleen met hun vliegers, maar ook met hun buggy's absolute toppers in huis. Kostte wel wat, een Peter Lynn buggy is bijna de helft goedkoper, maar de Libre is zonder meer een van de beste buggy's op de markt. Hildo heeft nog geen seconde spijt gehad van de aanschaf. Kijk maar eens om je heen en zie hoeveel mensen breed grijnzend met een Libre in het rond rijden. Binnenkort is het de bedoeling dat Hildo zelf een buggy gaat maken, naar model van de Libre, die wat langer gaat worden. Dan kan Hildo zijn lange stengels wat beter kwijt.

 

Een drie van de allerdikste buggywielen heeft ie ook al aangeschaft, net zoals de buizen en de rest van het metaal voor een Overkill Buggy! Nu nog bouwen. Hier de Super Wielen al even achterop de Libre gemonteerd, lijkt stoer!! Ze passen overigens niet niet in de voorvork van een standaard Libre buggy. Hildo heeft gemerkt dat ze wel wat meer weerstand hebben dan de standaard kruiwagenwieltjes maar de grip is een stuk beter en Hildo wordt de buggy al uitgerukt voor hij begint uit te breken. Hmmm...

 

De PKD Buster 3.0

Een toervlieger (dat klinkt toch zoveel beter als beginnersvlieger...) die het boven verwachting goed deed. Misschien zelfs beter dan de Little Devils van Ozone, hoewel die twee keer zo duur zijn. Ze worden gemaakt door PKD, ook al een parapente fabrikant. De Buster is als goedkope instapvlieger in de markt gezet en dat heeft z'n effect op de gebruikte materialen. Aaltje voelt de Buster hier aan de tand op Schiermonnikoog en het ging allemaal boven verwachting. Een prima allround vlieger maar....het ging mis met het doek. Het leek wel uit te rekken in het ene weekend dat er mee gevlogen is en de Buster wilde steeds minder goed de lucht in. Begon een beetje op een Firebee te lijken zelfs. Door de aanwezige schuiftoom wat aan te passen, vloog hij weer wat beter maar niet lang. Erg jammer allemaal. 

De beoordeling van Hildo's vliegerleverancier was duidelijk: 'Ik kan er niet veel zinnigs aan ontdekken.... Vliegt niet beroerder dan andere Busters. Het vouwtje (in de achterkant van het doek) is bekend maar heb geen idee hoe dit weg te halen. Sterker nog, bijna alle Busters hebben dit'.

Tot nu toe is en blijft Hildo's mening:: Hij vliegt voor geen meter en garantie blijkt lastig. Als ie nieuw is het wel een zeer goed vliegend vlieger maar of het met die kwaliteit wel snor zit? Nogmaals een Buster? Echt niet.

 

Buggyen op Schiermonnikoog

Ook Hildo wist zich op Schiermonnikoog prima te vermaken. Warm weer en een prima constante wind zonder vlagen. Heerlijk om te rijden. Daar wil Hildo vaker heen... maar waarom doet ie dat dan niet?

 

Gevaar op de weg!

En soms is het zo dat je geen auto tot je beschikking hebt, maar wel wil buggyen. Vlot doorrijden en hopen dat je geen politie tegenkomt. Vooralsnog geen andere gekken gezien die hun buggy op deze manier vervoeren, dus Hildo lijkt een primeur gehad te hebben.

 

 

 

 BACK 

Wat is een Matras?

Matrassen zijn er in verschillende soorten en maten. Sommige vliegers lijken weliswaar uit de verte matrassen, maar zijn het niet omdat ze niet over luchtkamers beschikken. Matrasvliegers beschikken over luchtkamers welke openingen hebben in de voorkant (leading edge) waardoor lucht naar binnen stroomt tijdens de vlucht. Omdat de vlieger aan de achterzijde (trailing edge) gesloten is, kan de lucht niet weer ontsnappen. Hierdoor blaast de vlieger zichzelf op tot 'vliegende vleugel'. De aërodynamische eigenschappen werken vervolgens zoals die van een vliegtuigvleugel, dat wil zeggen: de vlieger genereert lift doordat lucht over de bovenkant sneller over het doek stroomt dan aan de onderkant vanwege de bolling aan de bovenzijde. Hoe sneller de vlieger door de lucht scheert, bijvoorbeeld als je met een buggy rijdt, hoe meer lift (trekkracht) de vlieger genereert. Dit effect wordt 'schijnbare wind' genoemd en is een belangrijk gegeven tijdens het rijden in een buggy.

 

Buggyvliegers. 

Veel van dit soort vliegers wordt gebruikt voor het buggyen, dit is het voortbewegen van een karretje met behulp van een vlieger. Binnen het segment 'matrassen' zijn een aantal variaties. Ruwweg kun je zeggen 'racevliegers' en 'toervliegers', waarbij de racevlieger de duurdere vlieger is. Afgezien van de mogelijke verschillen in gebruikte materialen, is er een duidelijk verschil tussen race & toer vlieger. De racevlieger heeft, in verhouding tot de toervlieger een aantal fysieke verschillen. De racevlieger is breder, minder hoog en tevens platter (minder inhoud) en vlakker. Ok, dan nemen we dus een racevlieger! Sneller is beter! Niet altijd, want de voordelen van de snelheid brengen tevens een hele serie nadelen met zich mee. Doordat een racevlieger platter is, minder luchtweerstand, krijgt de vlieger in vlagerige wind sneller de neiging om 'in te klappen'. Inklappende vliegers zijn lastig en irritant, en zeker voor de beginnende rijder. Door de brede, maar niet hoge, vorm van de vleugel is de vlieger snel maar die kracht is tamelijk explosief. Je wordt hardhandig uit je buggy gerukt voordat je tijd hebt om met je ogen te knipperen, de kracht van een racevlieger kan een angstwekkende ervaring worden. Ook erg lastig voor de beginnende rijder en het kan zondermeer tot letsel leiden wanneer je op de grond smakt en verkeerd terecht komt. Een toervlieger is veel 'inklapbestendiger' doordat de vlieger meer volume heeft (dikker is). Daardoor is dit type ook minder aërodynamisch en daardoor wat langzamer. De minder brede en tegelijkertijd wat hogere vorm van een toervlieger geeft minder explosieve trekkracht bij windvlagen. Dit maakt een toervlieger gemakkelijker en comfortabeler te vliegen. Voor de geoefende rijder kan een toervlieger wat saai zijn. Hildo heeft zowel toer- (Little Devils 3.0 en 4.5 van Ozone en een Buster 3.0 van PKD) als racevliegers en zelf denkt ie, ondanks zijn beperkte buggycapaciteiten, dat rijden met racematrassen het meest uitdagend is.

 

Powerkites rule!

Hier de Nasawing NPW5 5.3 die met Hildo aan de sleep gaat. Erg veel wind hoeft er niet eens voor te staan, een flinke bries van misschien 3 beaufort, is al voldoende voor de 5.3 om u een beetje te slepen.

 

Buggyrijden is leuk! Harald heeft het bijzonder naar zijn zin met de NPW9. Direct al de eerste keer het gevoel alsof je al jaren rijdt.

 

De Bora 3.7

De Bora van Libre Powersails is een racematras bij uitstek. Geen reclamebabbel maar bewezen snelheid door internationale overwinningen. Het is een van snelste en fijnst vliegende racematrassen die er bestaan. Hildo weet dat alleen topkwaliteit bij hem past en heeft daarom vier Bora´s, in de maten 2,4, 2,9, 3,7 en 4,5 m in zijn bezit. Allemaal in verschillende kleurcombinaties, want Hildo is best wel modebewust. Supervliegers, behalve de Bora 2.4 want die vliegt voor geen meter! Alleen de aanblik van het mooie onovertroffen silhouet van een Bora doet Hildo watertanden. Wat een verschrikkelijk mooie vliegers maken die Duitsers, en ze vliegen nog geweldig ook. En de allersnelste rit die Hildo ooit gemaakt heeft, was met zijn Bora 4.5: alles trilt en rammelt, de snelheid loopt steeds hoger op en het lijkt onwaarschijnlijk dat dit tempo puur op windkracht bereikt kan worden. De buggy begint uit te breken, de wind maakt van het lapje in elkaar genaaid stof een monster die met adembenemende en nog steeds toenemende snelheid door het luchtruim huilt... en Hildo begint de controle te verliezen! Wat gaat dit hard zeg!.. Dit gaat niet goed! Eind van het veld! Aijaijai!! Slip, vlieger in de bosjes. Hoe dan ook, Hildo heeft het overleeft en gemerkt dat voor een goed oordeel over deze fantastische vliegers zijn kunnen eigenlijk tekort schiet. Evengoed een poging... Hildo´s oordeel: Absolute topklasse voor ervaren rijders of rijders die denken dat ze dat zijn... en bereid zijn erg diep in de buidel te tasten! De in 2004 nieuw uitgekomen Bora 2 schijnt nog sneller te zijn volgens Libre... maar kan dat eigenlijk wel?

 

De Ozone 3.5 Razor

Alle Razor's zijn wit aan de binnenkant, wat een beetje saai is, want de geweldige graphics zijn door de piloot zelf niet te zien tijdens de rit. De kleurcombinaties zijn ook beperkt want ze zijn er alleen in geel/rood en rood/wit. Let op de luchtopeningen aan de voorkant. Een groot gedeelte van de leading edge is gesloten voor betere aërodynamische eigenschappen en minder luchtweerstand

 

Drie op een rij

Van links naar rechts liggen hier: Bora 3.7, Little Devil 4.5 en de Bora 4.5. De Little Devil is een toervlieger en dat is te zien aan de verhoudingen. Hij is smaller, hoger en dikker dan de Bora's en vliegt daardoor een stuk rustiger.

 

De Ozone Little Devil

De Little Devil is het goedmoedige zusje van de Razor en wordt ook geproduceerd door de firma Ozone. Hildo heeft 2 Little Devils gekocht, een blauw/witte 3.0 en een rood/witte 4.5. Met de Little Devil heeft Hildo een paar bijzonder goed vliegende vliegers aangeschaft die het uitstekend doen in de buggy. De afwerking en kwaliteit ligt op het zelfde hoge peil als dat van de Razors. Eigenlijk zijn de vliegers meer geschikt voor mensen die al teveel geweld niet op prijs stellen. Het grote, en eigenlijke enige, nadeel van beide Devils is dat ze verrekte lastig te landen zijn op de remlijnen. Dat gaat met horten en stoten en voor je het weet ligt ie op de kop. Ziet er bepaald niet elegant uit. Daar heeft Ozone ditmaal een steekje laten vallen. Hildo's mening: Goedmoedige vlieger. Vliegt prima maar is slecht onder controle te houden bij de landing.

 

Firebee 5.5

Een vlieger waar Hildo net zoveel spijt van heeft als hij haren aan zijn kin heeft, en dat zijn er nogal wat. De Firebee is in de markt gezet als een lowbudget matras. Bijzonder laag geprijsd en dat is terug te vinden in de afwerking en de gebruikte materialen. Ok, daar kies je voor. Onvergeeflijk is echter de afstelling van de toming. Het klopt gewoon niet en het is bijzonder zuur om daar als beginner achter te komen. Wekenlang lopen te emmeren met dat ding en de net aangeschafte buggy en er vervolgens pas veel later achterkomen dat het gewoon allemaal aan de vlieger lag. Op het vliegerveld nog veel meer slecht vliegende Firebees gezien, in verschillende maten, het is geen exemplarisch probleem. Klooien met ringetjes om de bovenste 2 rijen toomdraden in te korten. Dit liet de vlieger beter stijgen, maar al met al blijft het modderen. Hildo's mening: Is hier nog een regenjas van te maken?

 

De Airfoil 2.80 (imitatie Flexifoil)

De Siegers Vliegers Airfoil  is er in drie maten 1.8, 2.35 en 2.80 m breed. Hildo moest natuurlijk de grootste. De Airfoil is een Siegers Vliegers kopie van de Flexifoil vlieger voor een fractie van de prijs. Het is een bijzonder matras doordat het een tweelijner is zonder toming. De vliegerlijnen worden rechtstreeks aan de flexibele stok bevestigd die over de volledige breedte van de leading edge loopt. Hoe het kan dat deze vlieger vliegt, is Hildo nog steeds niet duidelijk maar vliegen doet ie goed (een aangepaste Flexifoil heeft met dik 220 km per uur het wereld snelheidsrecord voor vliegers) en dat is dan ook direct het enige voordeel. De driedelige stok bestaat uit 2 stukken wit flexibel glasvezel en in het midden een stuk reguliere koolstof vliegerstok. De verbinding tussen de koolstof stok en de 2 glasvezelstokken (stalen of aluminium pijpjes) waren al na de eerste vlucht kromgebogen. Rommel! Het oplaten van de vlieger is bijzonder lastig (op een schaal van 1 t/m10 ligt het irritatie niveau op 11 bij Hildo) en vereist een tweede persoon. Als de vlieger wat langzamer vliegt in de hoeken van het windvenster, verliest hij z'n snelheid en bestuurbaarheid. Je kunt er enkel heel snel mee van links naar rechts vliegen en verder niks. Hildo's mening: Ik heb er spijt van!!!

 

Big Foot Polo, maar dan anders

Big Foots op de Libre

Zelfs met hele dikke wielen en heel veel vliegers is er geen klap aan als er geen wind staat. Dat is dan ook het grote nadeel van vliegeren. Je bent erg afhankelijk van het weer. Niet te veel, niet te weinig en lekker constante wind, lekker warm en lekker droog. De combinatie van dit soort omstandigheden zijn in Nederland helaas zeldzaam. Misschien dat Hildo ooit nog eens naar een tropisch eiland verhuist waar altijd een gelijkmatig tropisch windje over het strand waait. Wel oppassen voor kokosnoten want als je die onder je wiel krijgt ga je zo over de kop.

 

Soms wordt het allemaal een beetje teveel

Overdrijven is ook een kunst, en dat heeft Hildo prima in de hand. De hoeveelheid vliegers is inmiddels oorverdovend en veel ervan overlappen elkaar wat grootte betreft. Da's dus tamelijk zinloos. Gelukkig is de kofferbak van de Mercedes erg groot, je zult maar net die ene vlieger thuis hebben laten liggen... Als Hildo het weer opnieuw zou moeten doen zou hij ditmaal zijn verstand wel gebruiken en had ie minstens de helft minder vliegertjes. Wilt u in de tussentijd zelf eens zien wat Hildo's vliegerleverancier, 'Hoog-Vliegers' aan te bieden heeft voor, het mag gezegd, zeer redelijke prijzen? Goed om te weten, de man heeft eigenlijk een internet winkel maar zelf langskomen kan natuurlijk ook. Wel even bellen van te voren natuurlijk.